ตอนที่ 23 - เป็นนักผจญภัย
ในตอนท้ายของการฝึกซ้อม ลีโอทรุดตัวลงบนพื้นด้วยความเจ็บปวดในเกือบทุกส่วนของร่างกายของเขา
‘มิสคามิลล์นั้นโหดเหี้ยมกว่าโครมซะอีก เมื่อพูดถึงการฝึกซ้อม...’ ลีโอถอนหายใจ
“รู้สึกอย่างไรบ้างที่ได้สู้กับนักเวทย์” โครมเขี่ยร่างของเขาที่อยู่บนพื้นด้วยดาบไม้
“มันโคตรจะแย่เลย - เหมือนผมกำลังต่อสู้กับคนที่มีปืนโดยแค่ใช้แท่งไม้โง่ ๆ และเธอก็ยังสามารถใช้เวทมนตร์ได้โดยไม่ต้องหยุดพัก คุณคามิลล์หรือว่าคุณมีมานาไม่จำกัดงั้นหรอ?”
“มันไม่มีอะไรแบบนั้นหรอก ตอนนี้ฉันเหลือมานาแค่ครึ่งเดียวเอง”
“ครึ่งเดียว?! แม้ว่าคุณจะยิงเวทมนตร์ใส่ผมไม่หยุดมาตั้งหลายขั่วโมงเนี่ยนะ?” ลีโอไม่อยากจะเชื่อ
“เพราะว่าฉันใช้แค่คาถาเวทมนตร์ระดับต่ำเท่านั้น”
ในเวลาต่อมา ลีโอก็กระดกโพชั่นความแข็งแกร่งและโพชั่นพลังงานเข้าไป ทำให้เขาสามารถเคลื่อนไหวได้อีกครั้ง
“เนื่องจากนายจะต้องฝึกกับนักบุญหญิงไปอีกเจ็ดวัน ฉันคิดว่านายไม่จำเป็นต้องมาฝึกที่สมาคมนักผจญภัยอีกแล้ว และฉันก็อยู่ที่นี่นานกว่าที่วางแผนไว้ ดังนั้นฉันจะไปแล้วเหมือนกัน” โครมพูดทันที
“ห๊ะ? คุณกำลังจะไปแล้ว? ผมยังมีอะไรอีกมากให้เรียนรู้จากคุณ” ลีโอกล่าว
“ไม่ต้องกังวล มันไม่ใช่ว่าเราจะไม่เจอกันอีกเลย ฉันจะกลับมาอีกในหนึ่งเดือน และเมื่อตอนที่ฉันกลับมาฉันหวังว่าจะเห็นการพัฒนาของนาย”
“รับนี่ไปสิ”
จู่ ๆ โครมก็ส่งตำราให้ลีโอ
“เทคนิคระบำดาบไร้รูปแบบทั้งหมดเขียนไว้ในนี้แล้ว ดังนั้นนายสามารถเรียนรู้ส่วนที่เหลือได้แม้จะไม่มีฉัน ถ้านายต้องการการสาธิตด้วยภาพ นายสามารถไปดูพวกมันบนอินเทอร์เน็ตได้เพราะมีคนอัพพวกมันเอาไว้เยอะเลย”
“คุณพูดจริงงั้นหรอ? ผมคิดว่านี่เป็นเทคนิคลับบางอย่างที่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเรียนรู้ได้!” ลีโอถอนหายใจ
“ฮ่าฮ่าฮ่า! หวังสูงซะจริง! ถ้านายต้องการจะเรียนรู้เทคนิคดาบลับก็ไปเข้าร่วมกับตระกูลผู้สูงศักดิ์หรืออะไรทำนองนั้นสิ! ฉันเป็นแค่นักผจญภัย ไม่มีทางที่ฉันจะรู้อะไรแบบนั้น ถึงจะเป็นแบบนั้นเทคนิคระบำดาบไร้รูปแบบก็ยังคงเป็นหนึ่งในเทคนิคดาบที่ทรงพลังที่สุด นายไม่ควรประมาทมันเพียงเพราะมันไม่ใช่เทคนิคลับ”
โครมออกไปจากสมาคมนักผจญภัยหลังจากนั้นไม่นาน
“ไม่ใช่ว่าเราก็ควรกลับไปที่สถาบันเหมือนกันหรอ?” ลีโอถาม
“ไม่ ยังมีบางอย่างที่ฉันต้องการให้นายทำที่นี่” มิสคามิลล์ส่ายหัว
“ทำอะไรงั้นหรอ?” เขายกคิ้วขึ้น
“นายจะต้องไปลงทะเบียนเป็นนักผจญภัย เพื่อที่นายจะได้ออกจากเมือง และสู้กับมอนสเตอร์”
“คุณกำลังบอกให้ผมไปต่อสู้กับมอนสเตอร์อยู่ใช่ไหม?”
“ยังไม่ใช่ตอนนี้ แต่นายจะต้องไปในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้า ถ้านายต้องการจะอยู่ในโลกนี้ นายจะต้องหาเงิน และในฐานะนักเรียนของสถาบันนายได้รับอนุญาตให้ทำงานเป็นนักผจญภัยเท่านั้น”
“และยิ่งกว่านั้น นี่เป็นวิธีที่เร็วที่สุดสำหรับนายที่จะแข็งแกร่งได้อย่างรวดเร็ว”
ลีโอถอนหายใจก่อนถามว่า “คุณจะไปที่นั่นตอนที่ผมสู้กับมอนสเตอร์ใช่มั้ย”
“มันแน่อยู่แล้ว... อย่างน้อยก็จนกว่าฉันจะมั่นใจว่านายแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องตัวเองได้”
ในเวลาต่อมาพวกเขาก็ขึ้นบันไดไปยังล็อบบี้ของสมาคมนักผจญภัย
“เขามาที่นี่เพื่อลงทะเบียนเป็นนักผจญภัย” มิสคามิลล์พูดกับพนักงานที่อยู่ด้านหลังโต๊ะ
“ครับ โปรดกรอกแบบฟอร์มนี้ด้วย” พนักงานส่งกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้
[ชื่อ: ลีออน]
[อายุ: 18]
[วันเกิด: 04/29/2022]
[กรุ๊ปเลือด: O+]
“ผมควรเขียนอะไรลงไปในอยู่ของผม แล้วก็ช่องทางการติดต่อฉุกเฉินด้วย” ลีโอถามมิสคามิลล์
เธอไม่ตอบเขา จากนั้นเธอก็คว้าปากกาของเขาไปและเขียนกระดาษใบนั้นด้วยตนเอง
‘นี่มันห่างไปไม่กี่ซอยจากที่มิสคามิลล์จากโลกของฉันอยู่…’ ลีโอคิดกับตัวเองหลังจากที่เขาเห็นที่อยู่
มิสคามิลล์ยังเพิ่มตัวเองเป็นช่องทางติดต่อฉุกเฉินของเขา
หลังจากกรอกข้อมูลพื้นฐานบางอย่างแล้ว ลีโอก็เซ็นเอกสารแล้วส่งกลับไปที่พนักงาน
“ทุกอย่างเรียบร้อยดี แล้วคุณมีสปอนเซอร์ไหม” ทันใดนั้นพนักงานก็ถามเขา
“สปอนอะไรนะ?” ลีโอยกคิ้วขึ้น
“สปอนเซอร์คือคนที่สนับสนุนอาชีพของคุณในฐานะนักผจญภัยโดยการมอบสิ่งประดิษฐ์, อุปกรณ์, เงิน และทรัพยากรอื่น ๆ ให้คุณ เพื่อเป็นการสนับสนุนคุณพวกเขาจะได้รับชื่อเสียงเมื่อคุณทำอะไรบางอย่างสำเร็จ และพวกเขาก็ยังสามารถขอส่วนแบ่งรายได้ของคุณในฐานะนักผจญภัยได้” พนักงานอธิบาย
“ผมเข้าใจ...” ลีโอพึมพำกับตัวเอง
จากนั้นเขาก็มองไปที่มิสคามิลล์และอ้าปาก “คุณต้องการ—”
“ไม่” มิสคามิลล์ปฏิเสธก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค
และเธอพูดต่อว่า “สปอนเซอร์ไม่ใช่สิ่งที่นายจะทำส่ง ๆ ได้ พวกเขาจะต้องเชื่อถือได้ และมีความสามารถในการช่วยให้นายเติบโตในฐานะนักผจญภัย”
“มันฟังดูเหมือนคุณมากเลยนะ” ลีโอพูดอย่างสงบ
“ผมเชื่อใจคุณ และคุณก็เป็นผู้ช่วยเหลือที่ดีสำหรับผม”
อย่างไรก็ตามเธอยังคงส่ายหัวของเธอ “ฉันไม่เคยเป็นสปอนเซอร์ให้ใครมาก่อน และฉันก็ไม่ได้วางแผนที่จะเป็น นายควรไปหาคนอื่น ในอนาคตจะต้องมีคนมายื่นข้อเสนอให้นายมากมายอย่างแน่นอน”
“แต่คุณเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้ผมเป็นนักผจญภัย… ผมจะไม่ขออะไรจากคุณ และคุณสามารถได้รับชื่อเสียงจากความสำเร็จทั้งหมดของผม ได้ไหม? ให้ผมได้ตอบแทนความช่วยเหลือทั้งหมดที่ผ่านมาของคุณบ้าง” ลีโอจ้องมองเธอด้วยแววตาของลูกหมา
คิ้วของมิสคามิลล์กระตุกหลังจากเห็นท่าทางของเขา
ลีโอคนเก่ามักจะทำหน้าแบบนี้เหมือนกันเมื่อเขาต้องการความช่วยเหลือจากเธอจริง ๆ
มิสสาวคามิลล์ลูบหน้าผากของเธอ และถอนหายใจ “ก็ได้ ฉันจะเป็นสปอนเซอร์ของนาย ตอนนี้นายแค่อย่าทำอะไรที่จะทำลายชื่อเสียงของฉันก็พอ”
“ผมจะไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน!”
“งะ-งั้น ฉันจะใส่ชื่อของนักบุญหญิงในฐานะสปอนเซอร์ของลีออน...” พนักงานกล่าว
เมื่อเอกสารทั้งหมดเสร็จสิ้นแล้ว พนักงานก็กล่าวว่า “คุณต้องการสอบภาคปฏิบัติในตอนนี้เลยไหม?”
“ฉันต้องผ่านการสอบเพื่อเป็นนักผจญภัยด้วยหรอ?” ลีโอยกคิ้วขึ้น
“แน่นอน เราต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณมีคุณสมบัติพอที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์ก่อนที่เราจะอนุญาตให้คุณออกไปนอกเมือง หรือไม่งั้นก็จะเหมือนว่าเราส่งคุณไปตาย”
“เขาจะทำการสอบในสัปดาห์หน้า” มิสคามิลล์กล่าว
“ฉันเข้าใจแล้ว งั้นฉันจะเพิ่มเขาเข้าไปในฐานข้อมูลก่อน”
หลังจากนั้นไม่นานลีโอก็ตามมิสคามิลล์กลับไปที่สถาบัน
“ลีโอคนเก่าก็เป็นนักผจญภัยใช่มั้ย เขาอยู่แรงค์อะไร” ลีโอถามตอนอยู่ในรถ
“เขาเป็นนักผจญภัยแรงค์ C”
“หืม? แค่แรงค์ C เองงั้นหรอ ผมคิดว่าเขาจะเป็นนักผจญภัยแรงค์ S เหมือนอย่างคุณซะอีก โดยพิจารณาจากสิ่งที่คุณเล่าให้ผมฟัง”
“นายจะต้องมีมากกว่าความแข็งแกร่งเพื่อที่จะเพิ่มแรงค์นักผจญภัยของนาย นายต้องทำภารกิจของสมาคม และสิ่งอื่น ๆ ที่ช่วยเพิ่มชื่อเสียงของนาย และในแง่ของความแข็งแกร่ง ลีโออาจจะสามารถเอาชนะนักผจญภัยแรงค์ A หน้าใหม่ได้ แต่มันก็มีนักผจญภัยแรงค์ A จำนวนมากที่แข็งแกร่งกว่าเขา เช่น โครม ดังนั้นเขาจึงอยู่ระหว่างแรงค์ B และแรงค์ A”
“อย่างไรก็ตามนายต้องจำไว้ว่าลีโออายุเพียงแค่ 18 ปีเท่านั้น แต่เขาก็สามารถมีความแข็งแกร่งขนาดนั้นได้ในวัยเพียงเท่านี้ซึ่งมันยากมาก และเป็นความสำเร็จที่น่าประทับใจ”
“ผมรู้…”
เมื่อพวกเขากลับไปที่สถาบัน มิสคามิลล์ก็พูดกับเขาว่า “ฉันจะไปพบนายในวันพรุ่งนี้ที่ศูนย์ฝึกหลังเลิกเรียน”
“โอเค ราตรีสวัสดิ์นะครับ”
หลังจากกลับไปที่ห้องของเขา ลิลิธก็เริ่มพูดกับเขาทันที
“วันนี้นายไปทำอะไรอยู่ข้างนอก? ฝึกอีกแล้วใช่ไหม? แม้จะเป็นแบบนั้นฉันก็ยังอยากฟังอยู่ดี!”
“ใช่แล้ว ไม่เพียงแต่ต้องต่อสู้กับโครม วันนี้ฉันยังต้องสู้กับมิสคามิลล์ด้วย พวกเขาบอกว่าฉันต้องการประสบการณ์การต่อสู้กับนักเวทย์”
“มันก็สมเหตุสมผลนะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่คู่ต่อสู้ของนายคือเคนซึ่งเขาเป็นนักเวทย์”
“ฉันยังรู้อีกด้วยว่าฉันจะต้องไปล่ามอนสเตอร์ข้างนอกเมืองในสัปดาห์หน้า” เขาถอนหายใจ
“โอ้? นายจะไปเป็นนักผจญภัยเหรอ?”
“ใช่ การสอบมันยากไหม?”
“ฉันไม่รู้เพราะฉันไม่เคยสอบ อย่างไรก็ตามมันไม่ควรจะยากมากนัก นักเรียนส่วนใหญ่ในสถาบันนี้ก็มีคุณสมบัติที่จะเป็นนักผจญภัยได้ ดังนั้นนายก็ไม่ควรจะมีปัญหา”
“นายควรจะมั่นใจในตัวเองให้มากกว่านี้ แม้ว่าฉันไม่รู้ว่านายแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ฉันสามารถบอกได้ว่านายแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก นายจะตระหนักถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของนายเมื่อนายสู้กับนักเรียนคนอื่น… น่าจะ”
“เหลือเวลาเพียงสองสัปดาห์ก่อนที่ฉันจะต้องสู้กับเคนใช่ไหม? เวลามักจะผ่านไปเร็วเสมอเมื่อเราจดจ่อกับบางสิ่งบางอย่าง”
หลังจากนั้นไม่นานลีโอหลับไป
วันต่อมาลีโอไปพบกับมิสคามิลล์ที่ศูนย์ฝึกเพื่อทำการฝึก และพวกเขาทำแบบนี้ต่อไปตลอดทั้งสัปดาห์