ตอนที่ 10 ขั้นจิตควบคุมวิญญาณ

ตอนที่ 10 ขั้นจิตควบคุมวิญญาณ

“สมุนไพรวิญญาณก็ปลูกแล้ว ข้าควรเริ่มการฝึกฝนขั้นจิตควบคุมวิญญาณได้แล้วเหมือนกัน” ลีโอกลับไปนั่งอยู่ไม่ไกลจากผีร้ายตนนั้น

ตอนนี้สภาพของผีร้ายได้กลับมามีแขนขาแล้ว ผีไม่มีกลายเนื้อจริง ๆ ดังนั้นต่อให้ส่วนไหนขาดหายไป พวกมันก็สามารถฟื้นกลับมาได้อย่างช้า ๆ โดยอาศัยกินวิญญาณสิ่งมีชีวิต

แต่ว่าผีตัวนี้มันไม่สามารถดูดกลืนวิญญาณสิ่งมีชีวิตได้ในโลกมิติแห่งนี้ มันจึงต้องอาศัยวิญญาณที่มีอยู่ของตนเองในการฟื้นฟูแขนขา ทำให้ร่างของมันจางลงไปจากเดิมพอสมควร

แน่นอนว่าเมื่อโดนผนึกอยู่ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากลีโอก็คงไม่สามารถฟื้นฟูแขนขาได้ ที่ลีโอปล่อยให้มันฟื้นนั้น เพราะเขายังต้องการดึงอนุภาคของมันมาใช้งาน

“เริ่มจากนิ้วก็แล้วกัน” ลีโอจับไปที่นิ้วมือของมันและดึงออกมา ในความคิดของผีร้ายตัวนี้ ลีโอนั้นน่าหวาดกลัวยิ่งกว่ามันที่เป็นผีซะอีก

ลีโอบีบเบา ๆ นิ้วมือของผีก็แตกตัวเป็นอนุภาควิญญาณ เขาควบคุมอนุภาควิญญาณให้ลอยอยู่ตรงหน้าเพื่อใช้ในการฝึกฝนขั้นจิตควบคุมวิญญาณ

การฝึกขั้นต่อจากขั้นจิตสัมผัสนั้นคือ ขั้นจิตควบคุมวิญญาณ

ขั้นจิตควบคุมวิญญาณ คือ การใช้พลังจิตมาดึงอนุภาควิญญาณให้เชื่อมต่อกันอย่างเป็นระเบียบจนเกิดเป็นเส้นใยวิญญาณ

ลีโอเริ่มทบทวนสิ่งที่เรียนมาในช่วงสองสามวันนี้ทันที

ในขั้นนี้ปกติแล้วศิษย์ที่ฝึกฝนทั่ว ๆ ไปจะใช้พลังจิตสองขั้นตอน หนึ่งคือการใช้จิตเป็นเหมือนมือเข้าไปจับและควบคุมอนุภาควิญญาณ และขั้นตอนที่สองคือ ใช้จิตพลังจิตทำให้อนุภาควิญญาณเชื่อมต่อกันเป็นเส้นใย

“แต่ข้านั้นสามารถมองเห็นและจับอนุภาควิญญาณได้ ดังนั้นก็ไม่ต้องเสียพลังจิตไปกับการควบคุมมัน แต่ว่าการผสานก็ยังต้องใช้พลังจิตอยู่”

ลีโอใช้ยื่นมือออกไปจับอนุภาควิญญาณเบื้องหน้าของเขา เขาสัมผัสอนุภาคเหล่านั้นอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าจะทำมันแตกเป็นละอองเล็ก ๆ เหมือนที่เคยทำก่อนหน้า

มือทั้งสองของลีโอถืออนุภาควิญญาณไว้ ลีโอจับพวกมันเข้ามาหากันอย่างช้า ๆ เขาเริ่มปลดปล่อยพลังจิตของตนเองออกไปเพื่อเชื่อมอนุภาควิญญาณทั้งสองเข้าด้วยกัน

ดวงตาของลีโอนั้นเห็นขั้นตอนการเชื่อมต่อของอนุภาควิญญาณอย่างชัดเจน ที่จริงแล้วจะเรียกว่าเชื่อมต่อกันก็ไม่ถูกต้องซะทีเดียว เพราะจากสิ่งที่เห็นอนุภาควิญญาณหนึ่งกำลังรวมเข้ากับอีกอนุภาควิญญาณอีกอันทำให้มันเริ่มหนาแน่นมากขึ้นมากกว่าเดิม

เขาเริ่มหยิบเอาอนุภาควิญญาณจุดอื่น ๆ เข้าไปเรื่อย ๆ ยิ่งมันรวมตัวกันมากขึ้นก็ยิ่งทำให้อนุภาควิญญาณหนาแน่น แต่ว่าอนุภาควิญญาณที่หนาแน่นก็ค่อย ๆ ยืดออกช้า ๆ จนเหมือนเป็นเส้นได้เล็ก ๆ

ผ่านไป 40 นาทีในที่สุดอนุภาควิญญาณก็ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นเส้นใยวิญญาณขนาด 1 เซนติเมตร เส้นใยวิญญาณลอยอยู่เหนือฝ่ามือราวกับขนนก

แต่นี่เป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น เส้นใยวิญญาณที่ยาวแค่ 1 เซนติเมตร เขาจะต้องสร้างเส้นใยวิญญาณสมบูรณ์ที่ยาว 100 เซนติเมตรจึงจะสามารถรวมพวกมันให้กลายเป็นรูนจิตในขั้นการฝึกต่อไปได้

ระยะเวลาในการสร้างเส้นใยวิญญาณสมบูรณ์ 1 เส้นจะต่างกันไปตามพรสวรรค์

คนที่มีพรสวรรค์ระดับ 1 จะให้เวลาประมาณ 3 เดือน

พรสวรรค์ระดับ 2 เวลาจะลดลงคือ 2 เดือน

พรสวรรค์ระดับ 3 จะใช้เวลาทั้งหมด 1 เดือน

พรสวรรค์ระดับ 4 ใช้เวลาครึ่งเดือน

พรสวรรค์ระดับ 5 ใช้เวลาแค่ 1 สัปดาห์เท่านั้น

ทำให้ความเร็วการฝึกของแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน ยิ่งมีพรสวรรค์มากก็ใช้เวลาน้อย ความเร็วในการฝึกฝนก็เร็วขึ้นตามไปด้วย

ลีโอคำนวณดูแล้วระยะเวลาในการสร้างเส้นใยวิญญาณสมบูรณ์ของเขานั้น น่าจะอยู่ที่ 3-4 วันเท่านั้น ซึ่งเร็วกว่าผู้มีพรสวรรค์ระดับ 5 ถึงครึ่งหนึ่ง

ที่เขาใช้เวลาแค่นี้ ส่วนหนึ่งเพราะการช่วยเหลือของดวงตาผนึกเทพและอีกส่วนคือเขามีอนุภาควิญญาณที่หนาแน่นให้ใช้งานได้ไม่ขาด

“แต่ว่าผู้มีพรสวรรค์ระดับ 4 และ 5 พวกนั้นมีอาจารย์หมอผีให้การสนับสนุนวัตถุวิญญาณที่มีอนุภาควิญญาณหนาแน่นให้ดึงมาใช้ได้ไม่ต่างจากข้า ความเร็วการฝึกจะขึ้นอีกหนึ่งถึงสองวัน แต่ก็ยังช้ากว่าข้าอยู่ดี ถึงอย่างนั้นข้าไม่ได้มีอนุภาคพลังวิญญาณมากนักนอกจากผีร้ายตัวนี้ ถ้ามันหมดความเร็วคงลดลงมาอย่างไม่ต้องสงสัย”

ลีโอมองไปที่ผีร้ายตรงหน้า ตามที่เขารู้มามันไม่มีห้องฝึกฝนของขั้นสอง เพราะขั้นสองคือการดึงเอาอนุภาควิญญาณมาใช้ แต่ราคาของวัตถุวิญญาณนั้นราคาแพงเป็นอย่างมากทางสถาบันจะไม่สนับสนุนพวกเขาแน่นอน

“ข้าต้องหาของมาแทนที่วิญญาณตนนี้โดยเร็ว” ลีโอคิดในใจ

ลีโอเริ่มการฝึกฝนต่อไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเขาสามารถสร้างเส้นไยวิญญาณยาว 1 ไม้บรรทัด แต่ว่าวันนี้เขาก็ต้องหยุดพักเช่นกัน เพราะว่าพลังจิตของเขานั้นหมดแล้ว

...

3 วันต่อมา

ลีโอกลับเข้าไปฝึกฝนด้านในโลกมิติดวงตาผนึกเทพในทุก ๆ วัน นอกจากกิน นอนและทำธุระส่วนตัวแล้ว เขาก็ใช้เวลาทั้งหมดไปกับการฝึกฝน

ในระหว่างที่พักจากการฝึกลีโอก็จะไปตรวจดูเมล็ดสมุนไพรที่ปลูกไว้ มันยังไม่งอกออกมา ซึ่งคาดการว่าคงใช้เวลาอีกสักพักหนึ่ง

“เส้นไยวิญญาณของข้ายาวถึง 80 เซนติเมตรแล้ว ครั้งนี้ข้าจะต้องทำให้มันครบ 100 เซนติเมตรให้ได้เลย” ลีโอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นจากนั้นก็เริ่มสร้างเส้นไยต่อ

เวลาไหนผ่านไปอย่างรวดเร็ว เข้าสู่วันที่ 4 ของการสร้างเส้นไยวิญญาณในขั้นการฝึกจิตควบคุมวิญญาณแล้ว ในที่สุดลีโอก็สามารถสร้างเส้นไยวิญญาณสมบูรณ์ได้สำเร็จ

มันเป็นเส้นไยวิญญาณที่ยาวถึง 100 เซนติเมตร

“ในหนังสือเทคนิคการฝึกฝนมือวิญญาณบอกไว้ว่าความยาวสุดของเส้นไยวิญญาณนั้นคือ 100 เซนติเมตร แต่ว่าทำไมข้ารู้สึกว่าเส้นไยวิญญาณของตนเองถึงยังยาวกว่านี้ได้อีก” ลีโอนั่งจ้องและคิดอยู่นานนับชั่วโมงว่าเขาจะเริ่มขั้นที่สามเลยหรือจะทำให้เส้นไยยาวต่อไปอีก

“ไม่ใช่ว่ามันไม่สามารถยาวมากกว่านี้ได้ แต่เป็นเพราะโดยทั่วไปแล้วหมอผีคนอื่น ๆ มองไม่เห็นเส้นไยวิญญาณจึงทำให้พวกเขาสร้างเส้นไยวิญญาณที่โครงสร้างของมันไม่สมบูรณ์ดีพอ จึงยาวสุดได้แค่นี้ แต่ข้ามองเห็นและทำให้มันยาวขึ้นได้อีก ความยาว 100 เซนติเมตรต้องไม่ใช่ขีดจำกัดแน่นอน”

ลีโอเลือกจะเชื่อสัญชาติญาณและทำการสร้างเส้นไยวิญญาณของตัวเองต่อไป จนกระทั่งเส้นไยวิญญาณของเขายาวถึง 120 เซนติเมตรและมันยังมั่นคงอยู่ ทำให้ลีโอมั่นใจแล้วว่าตนเองคิดถูก

3 วันต่อมาลีโอยังคงดึงเอาหนุภาควิญญาณมาสร้างเป็นเส้นไยวิญญาณอยู่ แน่นอนว่าอนุภาควิญญาณเบื้องหน้าของเขาหมดไปแล้ว ดังนั้นจึงต้องไปฉีกเอามาจากผีร้ายที่โดนผนึกอยู่มาอีก

วิญญาณของผีตนนี้จางลงมากกว่าเดิมเข้าไปอีกและมันก็กลัวลีโอเป็นอย่างมาก บางทีมันอาจจะอยากหายไปซะยังดีกว่ามาเห็นร่างกายของตัวเองเปลี่ยนเป็นอนุภาควิญญาณและโดนใช้ไปอย่างช้า ๆ แบบนี้ เพราะมันไม่ต่างจากการที่โดนลีโอกินทั้งเป็น โดยที่ทุกฉากยังเห็นได้ด้วยตาของตนเอง

ลีโอคาดการว่าเขาคงดึงอนุภาคจากผีตนนี้ได้อีกไม่กี่ครั้งเท่านั้น

ความเร็วในการจับอนุภาควิญญาณและเชื่อมต่อพวกมันนั้นเร็วขึ้นมาก เพราะยิ่งลีโอทำบ่อย ๆ ก็ยิ่งชำนาญมากขึ้นเท่านั้น

จนในที่สุดลีโอก็ได้พบว่าเส้นไยวิญญาณของเขานั้นมาถึงขีดจำกัดแล้วมันยาวมากถึง 300 เซนติเมตรด้วยกัน

“เส้นไยอนุภาควิญญาณของข้านั้นยาวกว่าปกติ 3 เท่า แต่ว่าเวลาที่ใช้ก็มากขึ้นตามไปด้วย ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ข้าใช้เวลาไปทั้งหมด 10 วันแล้ว”

10 วันนั้นมากกว่าที่ลีโอคาดการไว้ เขาคิดว่าพวกพรสวรรค์ระดับ 5 อย่างฟลอยที่เข้ามาพร้อมกับเขานั้นคงกลายเป็นหมอผีฝึกหัดขั้น 1 ไปแล้ว

“ข้าสามารถสร้างรูนจิตได้แล้ว แต่ว่าข้าควรพักผ่อนสักหน่อย” ลีโอไม่รีบร้อน เขาใช้เวลาหมกตัวฝึกขั้นจิตควบคุมวิญญาณไม่หยุดพักอยู่หลายวัน จึงมีอาการเหนื่อยล้าเป็นเรื่องปกติ

ดังนั้นก่อนที่จะทำการสร้างรูนจิตเขาต้องพักซะก่อน ที่สำคัญลีโอคิดว่าเขาจะต้องไปเรียนในการสร้างรูนจิต ลีโอไม่อยากให้ทุกสิ่งตลอด 10 วันต้องล้มเหลวไปเพราะการฝึกที่ผิดพลาด

แต่ปัญหาคือลีโอไม่เหลือเงินแล้ว

ระหว่างที่คิดถึงปัญหาไม่ตกอยู่นั้นเองลีโอก็หันไปเห็นว่าเมล็ดสมุนไพรที่เขาปลูกไว้งอกออกมาแล้ว

ลีโอรีบเข้าไปดูด้วยความตื่นเต้น เมล็ดที่งอกออกมานั้นคือเมล็ดของดอกลำโพงแห่งเสียงโหยหวน ที่ระยะการเติบโตสั้นที่สุดคือ 1 ปี

ตอนแรกลีโอยังคิดอยู่ว่าถ้าไม่ปลูกบนภูเขาหินหรือก้อนหินพวกมันจะงอกออกมาไหม แต่ดูเหมือนโลกมิติดวงตาผนึกเทพนี้จะสร้างดินที่เหมาะสมให้กับการเจริญเติบโตของสมุนไพรวิญญาณได้อย่างไม่มีปัญหา

“หญ้าศพและต้นดอกระฆังระวังภัยยังไม่งอกคงจะอีกสักพัก”

ลีโอหันมาสนใจดอกลำโพงแห่งเสียงโหยหวนก่อน สมุนไพรเหล่านี้ได้ชื่อว่าเป็นสมุนไพรวิญญาณเพราะมันดูดซับอนุภาควิญญาณเพื่อเติบโต ถ้าไม่มีอนุภาควิญญาณก็จะไม่สามารถเจริญเติบโตได้ ซึ่งในโลกมิติดวงตาผนึกเทพไม่มีอนุภาควิญญาณตามธรรมชาติ

ถ้าลีโอต้องการให้พวกมันเติบโตได้ดีจะต้องหาสถานที่มีอนุภาควิญญาณหนาแน่นให้พวกมัน แต่ว่าสำหรับในโลกมิติดวงตาผนึกเทพนี้ ลีโอสามารถควบคุมอนุภาควิญญาณได้อย่างใจนึก

“ถ้าข้าคิดไม่ผิดละก็สิ่งนี้จะทำเงินให้กับข้าในไม่ช้า” ลีโอจับเอาอนุภาควิญญาณในที่ลอยอยู่ในโลกมิติดวงตาผนึกเทพจากนั้นก็บังคับให้พวกมันเข้าไปหล่อเลี้ยงดอกลำโพงแห่งเสียงโหยหวนทั้ง 8 ต้นของเขา

“ในเมื่อข้าสามารถดึงเอาอนุภาควิญญาณออกมาจากผีได้ ก็น่าจะเอามันกลับไปได้เพียงแค่เปลี่ยนจากผีเป็นต้นไม้เท่านั้น”

ทุกสิ่งในโลกมิติดวงตาผนึกเทพนั้นอยู่ในการควบคุมของลีโอ เขาจึงเชื่อว่าตนเองจะสามารถทำได้

อนุภาควิญญาณค่อย ๆ เข้าไปในดอกลำโพงแห่งเสียงโหยหวนทั้ง 8 อย่างช้า ๆ และในที่สุดเขาก็ใส่อนุภาควิญญาณเข้าไปในดอกลำโพงแห่งเสียงโหยหวนได้สำเร็จ

“อนุภาควิญญาณเหล่านี้มากพอให้ข้าสร้างเส้นไยวิญญาณสมบูรณ์ได้ 1 เส้นเลย มันน่าจะเพียงพอแล้ว ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาดูผลลัพธิ์กัน” ลีโอมองไปที่ต้นอ่อนเหล่านั้น ก่อนจะออกจากโลกมิติดวงตาผนึกเทพ