ตอนที่ 953 คนทรยศ

อีกด้านหนึ่งนักสู้ชั้นสูงอย่างมารสัมฤทธิ์ฟ้าจักรพรรดิมังกรและราชาชิงหลางและนักสู้คนอื่นๆ รู้ตัวทันทีทุกคนล้อมนักสู้ผู้มีความเร็วน่ากลัวนี้ไว้

อย่างไรก็ตามเกิดเรื่องแปลกประหลาดขึ้น

ราชาจื่อฟงผู้ถูกหมัดต่อยใส่ที่หน้าไม่ได้กระเด็นตามแรงหมัด เขาเพียงแต่เอนตัวถอยหลังเล็กน้อยทั้งศีรษะและร่างของเขาเอนถอยหลังเคลื่อนหลบหลีกพลังโจมตีตามปกติ  พลังโจมตีดูเหมือนไม่ได้ทำอะไรเขาเลยบุรุษร่างสีเงินผู้โจมตีราชาจื่อฟงร่างกระพริบวาบไปปรากฏตัวที่รถคุมขังเทพีเสรีภาพ

ปราณกระบี่พุ่งออกจากมือ

เพียงกระบี่เดียวก็ฟันศีรษะของเทพีเสรีภาพได้

ก่อนจะถูกราชาจื่อฟงมารสัมฤทธิ์ฟ้าและนักสู้คนอื่นๆ ล้อมโจมตีตอบโต้บุรุษชุดกลายเป็นดาวตกพุ่งหายไปในความว่างเปล่า ความเร็วของเขาเร็วมากจนแทบไม่เห็นด้วยสายตาเปล่า

เป้าหมายโจมตีที่แท้จริงของเขาคือเทพีเสรีภาพหรือ?

“จักรพรรดิฟู่โฉวครั้งนี้ต้องเป็นจักรพรรดิฟู่โฉวแน่”  ราชาว่านเจียวร้องลั่นระบุตัวยืนยัน

“ท่านเป็นยังไงบ้าง?” จักรพรรดิมังกรมองดูราชาจื่อฟงที่ถูกโจมตีเป็นคนแรก

“ใบหน้าของข้าโดนพลังหมัดของฝ่ายตรงข้ามไปสามจุดบาดเจ็บเล็กน้อย ไม่เป็นอันตราย ไม่มีพิษหรือคำสาปแฝงอะไรเป็นพิเศษ”ราชาจื่อฟงปะทะกับศัตรูซึ่งหน้า แม้ว่าจะถูกศัตรูหลอกล่อ เพราะเป้าหมายอยู่ที่เทพีเสรีภาพ แต่ดั้งจมูกของราชาจื่อฟงก็แตกและมีเลือดไหล  โชคดีที่สำหรับนักสู้ระดับราชาบาดแผลแค่นี้ถือว่าเล็กน้อย เขาจะฟื้นฟูได้โดยเร็วโดยไม่ได้รับผลร้ายอะไร

หากฝ่ายตรงข้ามโจมตีเต็มที่จริงๆคาดว่าราชาจื่อฟงก็คงไม่ตายอยู่ดี

อย่างดีก็คงบาดเจ็บสาหัสจนทรุดลงกับพื้น

ภายใต้ความเร็วสูงสุดในการโจมตีราชาจื่อฟงเพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน  จากนั้นเหมือนแยกร่างไปสังหารเทพีเสรีภาพต้องบอกว่าผู้ที่บุกเข้ามานี้มีพลังแข็งแกร่งเหนือกว่านักสู้ระดับราชามาก

ต่อให้เป็นการสู้กันสองต่อหนึ่ง มีจักรพรรดิมังกรและจักรพรรดิใต้พิภพก็ยังไม่มั่นใจว่าจะเป็นกำลังหลักในการจัดการกับศัตรูที่มีความเร็วสุดยอดได้

มารสัมฤทธิ์ฟ้ากำลังตรวจร่างเทพีเสรีภาพอยู่ที่อีกมุมหนึ่ง

การบุกสังหารเทพีเสรีภาพทำได้สำเร็จ

แต่ว่ามีความแตกต่างมาตั้งแต่แรกแล้ว

อย่างไรก็ตาม ราชาจื่อฟงหัวเราะสะใจ  ขณะที่เขากำลังหัวเราะร่างของเทพีเสรีภาพค่อยๆเปลี่ยนแปลง ร่างของนางกลายเป็นเผ่ามนุษย์แมลงผิวสีเขียวกำลังบิดตัว  ของเหลวสีเขียวจำนวนมากไหลออกมาจากลำคอของนางของเหลวสีเขียวนี้เหมือนกับมีชีวิตค่อยๆเชื่อมกับหลอดเลือดและต่อศีรษะกับลำตัวเข้าด้วยกัน

หลอดเลือดสีเขียวเชื่อมกันและหดตัวอย่างรวดเร็ว

เมื่อศีรษะกับลำตัวเชื่อมกันแล้วสตรีเผ่ามนุษย์แมลงลุกขึ้นจากพื้น บาดแผลบนร่างของนางหายสนิทไม่ได้รับผลกระทบจากการถูกตัดศีรษะ

“เกิดอะไรขึ้นกันนี่?”  ราชาว่านเจียวและราชาโหลวลั่วจ้องมองตะลึง

“นางคือหญิงรับใช้ของข้าเองทำไมข้าถึงพาบ่าวทาสมากมายไปที่เกาะกลางด้วยเล่า? เหตุผลก็คือจำเป็นต้องซ่อนเทพีเสรีภาพจากหูตาของคนทั่วไป ส่วนเทพีเสรีภาพตัวจริงข้าได้ขอให้คุณชายไตตันพักนางไว้ในแหวนมิติของเขาถ้าปล่อยให้นางอยู่ข้างนอก คงจะถูกลอบสังหารไปแล้ว”  ราชาจื่อฟงหัวเราะ

“แผนการยอดเยี่ยม” พ่อบ้านเย่และหัวหน้าจินฟันทองถือโอกาสประจบเจ้านาย

“แม้ว่าเราจะปกปิดเอาไว้  แต่การสลับตัวแทนนี้เป็นแผนทำได้ดีจริง”  จักรพรรดิมังกรชื่นชมเช่นกัน

“การสลับตัวเป็นเรื่องที่ดีมากก็จริง  แต่เจ้าไม่ควรจะปิดบังเราเมื่อครู่นี้ข้าหัวใจจะวาย เจ้ารู้ไหมว่ากุญแจสำคัญในการถอนคำสาปก็คือเทพีเสรีภาพ  ถ้านางถูกลอบสังหาร เราจะทำอะไรต่อไปได้?”  ราชาชิงหลางตำหนิเขา  แต่ก็ลอบดีใจที่เทพีเสรีภาพปลอดภัย

“เทพีเสรีภาพมีจื่อฟงคอยเป็นภาระให้แล้วไม่ต้องทำอะไรกับนางในตอนนี้แล้ว ตอนนี้เราสบายใจได้  แต่เราอย่าลืมว่าศัตรูน่ากลัวที่แท้จริงปรากฏขึ้นแล้ว  เขาคือจักรพรรดิฟู่โฉว”

“จักรพรรดิฟู่โฉวกำลังรอเล่นงานเราต่อไป  เราควรจะทำอะไรต่อไป   ดูเหมือนว่าจักรพรรดิฟู่โฉวตั้งใจขัดขวางเราไม่ให้ทำอะไรได้ตั้งแต่เขาลอบสังหารเทพีเสรีภาพแล้ว เจ้าก็รู้” ว่านเจียววิเคราะห์อย่างนี้

“ท่านแน่ใจนะว่าเป็นจักรพรรดิฟู่โฉว?”  จักรพรรดิมังกรถาม

“นอกจากจักรพรรดิฟู่โฉวแล้วยังมีนักสู้อีกคนหนึ่งที่มีฝีมือดาบรวดเร็วขนาดนั้นอีกหรือ?”  ราชาโหลวลั่วถาม

“ถ้าเป็นจักรพรรดิฟู่โฉวจริงอย่างนั้นทำไมเขาไม่ฆ่าราชาจื่อฟง?ต่อให้เขาฆ่าราชาจื่อฟงแล้วค่อยฆ่าเทพีเสรีภาพก็ได้ ทำไมเขารีบเข้ามาแล้วจึงต้องรีบหนีออกไป?” จักรพรรดิใต้พิภพตั้งคำถามอีกครั้ง

“นี่...นี่... ข้าจะไปรู้ได้ยังไง!” ราชาโหลวลั่วรู้สึกว่ายากจะอธิบายเหตุผลนี้

“บางทีอาจมีบางคนต้องการใส่ความจักรพรรดิฟู่โฉวหรือทำให้เราโกรธแค้นคนผู้นี้ ข้ายังสงสัยอยู่ว่ามีศัตรูแฝงเร้นกำลังลงมืออยู่ ไม่ว่าเขาจะทำเรื่องเช่นนี้เพื่อให้ร้ายจักรพรรดิฟู่โฉวหรือไม่ก็ตามเขาอาจจะใช้ชื่อเราโจมตีจักรพรรดิฟู่โฉวและทำให้เขาระบายความโกรธแค้นมาที่เราหรือนี่อาจจะอธิบายสาเหตุได้เล็กน้อยว่าทำไมเราจึงต้องไปยังเกาะกลางของบึงหยุดลม”  จักรพรรดิมังกรเริ่มรู้สึกว่ามีความผิดปกติมานานแล้ว

“ที่เกาะกลางหยุดลมมีอะไรหรือ?”  มารสัมฤทธิ์ฟ้าแค่ต้องการเข้าใจเรื่องนี้

“กล่าวกันว่าหมื่นปีที่แล้ว มีเทพตนหนึ่งตายที่บึงหยุดลม  แต่เมื่อหลายหมื่นปีที่แล้วยังไม่มีกฎสวรรค์จำกัดการใช้พลังลมนักสู้ทุกรุ่นเข้ามาสืบค้นหาที่นี่ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ไม่พบอะไร สำหรับเกาะกลางนอกจากรอยแยกมิติที่เชื่อมต่อสถานที่ต่างๆ ในภูมิภาคสวนสวรรค์ ก็ไม่มีสิ่งที่น่าสนใจเป็นพิเศษแต่อย่างใด”  ราชาจื่อฟงกล่าวเล่าแต่เพียงตำนานเท่านั้นยังมิได้ค้นคว้าแต่อย่างใด

“เพื่อให้ความจริงกระจ่างเรายังคงถามคุณชายไตตันและรีบเดินทางดีกว่า” ราชาว่านเจียวสนับสนุน

“......” ราชาจื่อฟงมองดูราชาว่านเจียวและถามขึ้นทันที “ทำไมท่านบอกว่าคนโจมตีก็คือจักรพรรดิฟู่โฉวทั้งสองครั้งเล่า?”

“เจ้าไม่คิดอย่างนั้นหรือ?”  ในการโจมตีทั้งสองครั้งถ้าครั้งแรกไม่ใช่จักรพรรดิฟู่โฉวอย่างนั้นก็จะต้องเป็นศัตรูคนที่สองที่มองเห็นไม่ชัดเจนแต่มีพลังเหมือนกันก็อาจจะเป็นจักรพรรดิฟู่โฉวได้เหมือนกันไม่ใช่หรือ?  ครั้งที่สองจะตำหนิทุกคนได้หรือ?เราไม่โง่พอจะปล่อยให้ศัตรูหลอกได้ซ้ำกันถึงสองครั้งได้ยังไง?“ ราชาว่านเจียวมองดูสีหน้าเย็นชาของราชาจื่อฟง  เขาพูดอย่างไม่พอใจ ”หรือว่าเจ้าสงสัยข้าใช่ไหม?  ข้าก็ถูกโจมตีเหมือนกัน  ข้าเข้าใจอารมณ์ของเจ้า  แต่อย่าลืมนะว่าข้าก็โดนคำสาปด้วย  ข้าตกเป็นเหยื่อของการโจมตีครั้งสุดท้ายข้าเองจำเป็นต้องไปเกาะกลางเพื่อถอนคำสาปด้วยเหมือนกัน!

“จื่อฟง, ว่านเจียว อยู่ต่อหน้าศัตรูแข็งแกร่งเราจะต้องร่วมกำลังต่อต้านศัตรู” ราชาชิงหลางรีบเข้ามาห้ามทั้งสองฝ่าย

“ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นจักรพรรดิฟู่โฉวหรือไม่ก็ตามไม่ว่าเราคนใดก็ไม่ใช่คู่มือของเขา” ราชาโหลวลั่วแนะนำราชาว่านเจียวให้คลายความโกรธ  งานเลี้ยงวันเกิดที่ราชาจื่อฟงจัดก็มากลายเป็นเช่นนี้เลือดเทพหายไป สตรีที่เป็นที่รักถูกชิงตัว และคนก็เกือบถูกฆ่า  การระแวงสงสัยของเขาเป็นเรื่องธรรมดา

“ข้าจะไม่ขอโทษ แต่เรายังจะสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันได้เนื่องจากสถานการณ์รุนแรง” ราชาว่านเจียวตัดสินใจยอมอ่อนข้อให้ราชาจื่อฟง

“เฮอะ..” ราชาจื่อฟงแค่นเสียงเย็นชา

แน่นอนว่าเขาไม่อาจเสียมารยาทได้

ท้ายที่สุดแล้วหลายอย่างยังไม่ถึงกับสิ้นหวัง อย่างน้อยก็ยังมีผู้ทรงเกียรติอย่างคุณชายไตตันและมารสัมฤทธิ์ฟ้าและนักสู้อื่นคอยช่วย

หลังจากราชาจื่อฟงพบกับมารสัมฤทธิ์ฟ้าเขาแสดงสีหน้าขอโทษ  “โชคดีที่คุณชายไตตันพักผ่อน มิฉะนั้น”จื่อฟงไม่สบายใจ

มารสัมฤทธิ์ฟ้าไม่พูด

จักรพรรดิมังกรพูดในนามของเย่ว์หยางปลอบใจราชาจื่อฟง

กลางคืนผ่านไปโดยไร้เรื่องราวจนกระทั่งเกือบเที่ยงวัน คุณชายไตตันมีนิสัยชอบนอนดึกและตื่นสาย

ราชาว่านเจียวโหลวลั่วและคนอื่นรู้สึกขุ่นเคืองแต่ไม่กล้าพูดออกมาแต่โชคดีที่คุณชายผู้นี้มีศักดิ์ฐานะสูงส่งมิฉะนั้นทำให้นักสู้ปราณฟ้าหลายคนต้องมารอทักทายเช่นนี้ เกรงว่าเขาอาจจะถูกจับฉีกเป็นชิ้นๆทั้งเป็น

“พวกท่านตื่นกันแต่เช้านัก”  เย่ว์หยางอ้าปากหาว  “เมื่อคืนนี้มีเรื่องอะไรสนุกๆ บ้าง?”

“มีคนเข้ามาลอบฆ่าเทพีเสรีภาพ”  ราชาจื่อฟงตอบ

“เป็นไปไม่ได้เทพีเสรีภาพกำลังนอนหลับอยู่ในแหวนมิติของข้า” เย่ว์หยางส่ายหน้าและโบกมือ ขณะปล่อยเทพีเสรีภาพออกมาจากแหวน เขายิ้มและถาม  “นักฆ่าอยู่ที่ไหน?  มีการทรมานบ้างไหม? ข้าได้ยินมาว่าการนาบด้วยเหล็กแดงทำให้ผิวมนุษย์ไหม้เกรียม เร็วเข้า ไปลากเอานักฆ่าออกมาลองเผาให้ข้าดู”

หลายคนลอบหลั่งเหงื่อ

ความสนใจของคุณชายผู้นี้มากมายเป็นพิเศษจริงๆ

อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจ “คาดว่าคุณชายไตตันคงทำตัวเป็นเด็กดีอยู่ในแดนสรรค์บนเขาคงไม่เคยเห็นการย่างเนื้อมานานแล้ว”

ถ้าราชาจื่อฟงจับนักฆ่าได้จริงๆเขาคงสนองตอบความต้องการของคุณชายไตตันแน่นอน แต่น่าเสียดายไม่มีโอกาสทำเช่นนั้น

เมื่อได้ยินว่านักฆ่าหนีไปได้เย่ว์หยางมีสีหน้าไม่พอใจทันที  “อะไรกัน?นักฆ่าหนีไปได้ พวกเจ้าทำงานประสาอะไรกัน?  นักฆ่าเข้ามาที่นี่จริงๆ แต่พวกเจ้ากลับปล่อยให้เขาหนีไปได้ข้ารู้สึกผิดหวังจริงๆ!”

ทุกคนเงียบไปชั่วขณะ

ราชาจื่อฟงต้องคอยปลอบคุณชายผู้หยิ่งผยองไม่รู้ว่าโลกภายนอกน่ากลัวเพียงไหน  “น้องไตตัน, ถ้านักฆ่ากลับมา  ข้าต้อง...”

คำพูดของเขา

ยังไม่ทันพูดจบ

ทันใดนั้นประกายกระบี่เจิดจ้าเหมือนดวงอาทิตย์แทงทะลุเสื้อนอกของเย่ว์หยาง

ราชาจื่อฟงรีบเอื้อมมือตั้งใจจะผลักคุณชายไตตันออกไป  แต่เขาพบว่ากระบี่แสงนั้นเร็วเกินไปพริบตาเดียวกระบี่แสงแทงทะลุจากด้านหลังทะลุหัวใจออกมาด้านหน้า

การลอบสังหารที่ร้ายแรงนี้ยังไม่จบ

สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือกระบี่เข็มพิษเย็น  ภายใต้สายตาของทุกคน ศัตรูที่ไม่มีใครรู้จักร่างกายสว่างเจิดจ้าเหมือนกับเทพผู้ยิ่งใหญ่เขาใช้ฝ่ามือประทับที่หลังของคุณชายไตตัน และใช้เข็มบินพิษซัดใส่สมองของเขาเป็นการลอบโจมตีอย่างไร้ยางอาย ขณะที่ราชาจื่อฟงจะเข้ามาช่วยอย่างสิ้นหวังศัตรูใช้พลังเทพบดลูกปัดบรรจุวิญญาณของหนุ่มไตตันอย่างใจเย็นป้องกันการฟื้นคืนชีพทุกรูปแบบ

ศัตรูผู้มีพลังยิ่งใหญ่เหมือนกับเทพปัดมือของราชาจื่อฟงและคลี่คลายพลังโจมตีของจักรพรรดิใต้พิภพและจักรพรรดิมังกร

พอร่างของเขาระเบิดพลังออกราวกับภูเขาไฟปะทุเขาพุ่งขึ้นไปในท้องฟ้า

และกลายเป็นรูปดาวสีทองในที่สุด

รวดเร็วมาก

“เป้าหมายที่แท้จริงของนักฆ่าก็คือคุณชายไตตันนั่นเอง...” ราชาจื่อฟงตอนนี้เข้าใจถึงเล่ห์เหลี่ยมศัตรู  ตอนนี้ศัตรูทำงานได้สำเร็จ  ภูมิภาคสวนสวรรค์จะประสบกับหายนะครั้งใหญ่ที่สุดแดนสวรรค์บนจะต้องโกรธแค้นและระบายลงกับดินแดนที่น่าสงสารแห่งนี้

ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือสามจักรพรรดิแดนดิน

ทุกอย่างเกรงว่ายากจะหนีรอดพ้น!

แม้ว่าญาติพี่น้องที่อยู่เบื้องหลังคุณชายไตตันจะให้อภัยต่อแดนสวรรค์ล่างและไม่ตำหนิว่าเป็นความผิดของเขาเอง แต่พวกตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์คงจะฉวยโอกาสกวาดล้างภูมิภาคสวนสวรรค์เป็นแน่

ชีวิตของคนในภูมิภาคสวนสวรรค์จะรอดพ้นจากการกวาดล้างครั้งนี้สักกี่คน? ตอนแรกราชาจื่อฟงเงื้อมือขวากำหมัดเตรียมใช้พลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดฆ่าตัวตายเขายอมถูกฝังพร้อมกับคุณชายไตตัน

“รอก่อน” มารสัมฤทธิ์ฟ้ายื่นมือกันราชาจื่อฟงมิให้ฆ่าตัวตาย

“ข้านับถือน้องไตตันเหมือนญาติเหมือนสหาย  แต่ข้าช่วยเขาไม่ได้  ถ้าข้าไม่ฝังร่างพร้อมกับน้องไตตันข้าจื่อฟงรู้สึกละอายใจยิ่งนัก!” ราชาจื่อฟงหลั่งน้ำตา จริงๆ แล้วนับแต่เขากลายเป็นราชาเขาไม่เคยมีใครเป็นสหายมาก่อนและยังปฏิบัติต่อเขาอย่างไม่เห็นแก่ตัวเหมือนกับคุณชายไตตัน  เขาไม่ต้องการสิ่งตอบแทนใดๆ   ตราบเท่าที่คุณชายไตตันปฏิบัติต่อเขาอย่างจริงใจคนมีน้ำใจกว้างขวางแบบนี้หาได้ยาก เมื่อเห็นเขาตายอย่างน่าอนาถเขาจะไม่รู้สึกผิดได้อย่างไร? เขาจะไม่ฆ่าตัวตายได้อย่างไร?

“สิ่งที่ท่านควรทำมากที่สุดก็คือการแก้แค้น!” จักรพรรดิมังกรเดินเข้ามาเกลี้ยกล่อมเขา เขายิ้มและส่ายหน้า “โปรดเชื่อถือสหายของท่าน ราชาจื่อฟงถ้าคุณชายไตตันถูกฆ่าตายง่ายๆ เรายังจะกล้าพาเขาไปไหนมาไหนอีกหรือ?”

“อะไรนะ?” ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุต่างตกใจ

ก่อนหน้านี้เทพีเสรีภาพก็ถูกสับเปลี่ยนตัว นี่เป็นไปได้หรือว่าไตตันผู้นี้จะเป็นตัวปลอมเหมือนที่เทพีเสรีภาพใช้หลอกก่อนหน้านี้?

เป็นไปไม่ได้เห็นได้ชัดว่าร่างของเขาเป็นร่างจริง มิฉะนั้นแล้ว เขาจะกลายเป็นเทพีเสรีภาพได้อย่างไร?

ชิงหลาง ว่านเจียวและโหลวลั่วราชาทั้งสามวิ่งไปที่ร่างของคุณชายไตตัน

พวกเขาพบว่าศพร่างมนุษย์นั้นกลายร่างเป็นเงาปีศาจคุณชายไตตันตัวจริงออกมาจากมุมมืดพร้อมกับรอยยิ้ม มือของเขาถือน้ำแกงร้อนกินแกล้มกับซาลาเปาเมื่อเห็นทุกคนมีสีหน้าตกใจเขารีบโบกมือให้ “อย่ามองข้าอย่างนั้น นั่นมันแค่เงาปีศาจของข้าไม่มีใครฆ่าอสูรพิทักษ์และทำลายทักษะแฝงเร้นของเราคุณชายได้ ฮ่าฮ่า  ข้าป้องกันตัวเองได้ อย่างไรก็ตามการโดนลอบฆ่านี่ช่างตื่นเต้นจริงๆ”

ทุกคนเมื่อได้ยินคำพูดเขาก็เข้าใจได้ทันที

กลับกลายเป็นว่าทักษะแฝงเร้นของคุณชายก็คือเงาปีศาจ

เมื่อเผชิญหน้ากับนักฆ่าคุณชายใช้ความสามารถทำนองนี้สับเปลี่ยนกับเงา หลบหลีกการลอบฆ่าทั้งยังหลอกศัตรูได้

“ทำเอาข้าตกใจจริงๆ...”  ราชาจื่อฟงยกมือทาบหัวใจ  เขาพบว่าตอนนี้หัวใจของเขาเต้นแรง  เมื่อครู่นี้เขากลัวจนหัวใจแทบหยุดเต้น

“คุณชายไตตันปลอดภัยก็ดีแล้ว!” ราชาว่านเจียวเหมือนคนอื่นๆ เขาดีใจกับเย่ว์หยางที่พ้นจากหายนะมาได้

“แน่นอนว่าข้าไม่เป็นอันตราย  แต่เจ้าดูเหมือนจะมีปัญหาเล็กน้อย!” เย่ว์หยางยิ้มและกล่าว “ขณะที่ราชาว่านเจียวสนองตอบ ราชาจื่อฟง มารสัมฤทธิ์ฟ้าจักรพรรดิมังกรและสุดยอดนักสู้คนอื่นรายล้อมราชาว่านเจียวไว้แล้ว  ขณะที่เขากำลังจะแหวกวงล้อมเย่ว์หยางตะโกนทันที ”ทุกคนใช้พลังโจมตีเต็มที่ได้ ไม่ต้องเกรงใจข้า!”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?  ข้ากล้าบอกได้ว่านี่ต้องเป็นการเข้าใจผิดแน่”ราชาว่านเจียวหน้าเขียวคล้ำและโกรธ

“คนทรยศ” ราชาจื่อฟงโกรธราวกับภูเขาไฟระเบิด