ตอนที่ 6 ฉันไม่ใช่พระเอก!
ตอนที่ 6 ฉันไม่ใช่พระเอก!
โรงเพาะพันธุ์อีกาอัคคีอยู่ติดกับโรงเพาะพันธุ์หมีพิโรธ
เดินตามแผนที่ไปสองสามก้าว เฉินเหวินก็มาถึงโรงเพาะพันธุ์อีกาอัคคี
ใจกลางโรงเพาะพันธุ์เป็นเนินเขาหินขนาดเล็ก ไม่มีวัชพืชมากนัก สิ่งเดียวที่สังเกตุได้คือต้นไม้ที่ตายแล้วเต็มไปหมด และอีกาดำสองตัวเกาะอยู่บนต้นไม้
ความแตกต่างจากอีกาทั่วไปก็คือ มีนมีนัยน์ตาเป็นสีแดงเลือด ขนแหลมคมเหมือนดาบ และกรงเล็บเหมือนตะขอเหล็ก
【ชื่อสัตว์เลี้ยง】: อีกาอัคคี
[คุณสมบัติสัตว์อสูร]: ไฟ, หยิน
【ระดับศักยภาพ】: หายากและไม่ธรรมดา
【พรสวรรค์สัตว์เลี้ยง】: การควบคุมไฟ เสียงปีศาจ การบิน
【ทักษะเผ่าพันธุ์】: กรงเล็บ, ลูกไฟเล็ก, ลูกไฟใหญ่, ลูกไฟเหลียนจู, อีกา
【ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับสัตว์อสูร】: สัตว์อสูรที่เลี้ยงยากที่สุดในดินแดนลี้ลับ มันบินได้เร็วมาก สามารถพ่นไฟ และส่งเสียงกรีดร้องอย่างดุดันได้ แต่ทว่า...น่าเสียดายที่อีกาอัคคีมีนิสัยหยิ่งยโสยิ่งนัก และโอกาสที่จะทำพันธสัญญากับมันสำเร็จนั้นก็น้อยมากอีกด้วย
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอีกาอัคคีเป็นสัตว์อสูรอันดับต้น ๆ ที่มีศักยภาพโดดเด่นที่สุดในบรรดาผู้เพาะพันธุ์สัตว์อสูรในเมืองชิงเหอ และพวกมันก็เป็นสัตว์อสูรที่เหล่าบีสมาสเตอร์ต้องการทำพันธสัญญามากที่สุดเช่นกัน
สิ่งที่ทำให้เฉินเหวินประหลาดใจก็คือ อีกาอัคคีมีพลังมหาศาล ทว่ามีนักเรียนเพียงสองคนเท่านั้นที่กำลังเข้าแถวรอที่ประตูโรงเพาะพันธุ์อีกาอัคคีเท่านั้น
ที่แปลกไปกว่านั้นก็คือ มีนักเรียนมากกว่าสิบคนกำลังเดินสำรวจโรงเพาะพันธุ์เช่นกัน
เมื่อเห็นเฉินเหวินเดินใกล้เข้ามา พวกเขาจึงเริ่มหลีกทางให้ แต่ดวงตาของพวกเขาแสดงท่าทางเย้ยหยันและเริ่มถากถาง
“เฮ้ ! มีคนมาอีกแล้วเหรอ”
“ดูเหมือนว่าเขากำลังจะต่อคิว?”
“ไอ้โง่มาอีกคน ทำไมอีกาอัคคีทำพันธสัญญาเก่งจัง ทั้งๆที่มีแค่สองตัว ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
"ใช่ ฉันได้ยินมาว่าไม่มีใครในชั้นที่สามารถทำพันธสัญญากับมันได้สำเร็จ"
“ว่ากันว่าความน่าจะเป็นที่จะประสบความสำเร็จในการทำพันธสัญญากับอีกาอัคคีกับบีสต์มาสเตอร์มืออาชีพนั้นน้อยกว่า 30% ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าเขาเอาความมั่นใจมาจากไหน?”
"มันแทบไม่มีโอกาสเลยไอ้โง่...."
"..."
เมื่อได้ยินคำเยาะเย้ยเหยียดหยาม และเสียงกระซิบถากถางจากคนรอบข้างอย่างเซ็งแซ่ เฉินเหวินไม่รู้สึกโกรธแค้นเลยแม้แต่น้อย แต่สะใจมากกว่า ก็เพราะเขาพกพาความมั่นใจมาเต็มเปี่ยม.....
คำถากถางของผู้คนเหล่านี้อาจจะ.....
เป็นแรงผลักดันไปสู่ความสำเร็จ โดยไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาจะประสบความสำเร็จในภายหลังได้อย่างไร?
มุมปากของเฉินเหวินยกขึ้นเล็กน้อย และเขาอยู่ท้ายแถวด้วยท่าทีที่สงบ
เมื่อเห็นท่าทางมั่นใจของเฉินเหวิน นักเรียนที่เฝ้าดูอยู่รอบๆ ก็สงสัยเล็กน้อย
“เขามั่นใจมาก!”
"เป็นไปได้ไหมที่เขาได้ปลุกพรสวรรค์ในตัวได้แล้วว และจะกำหราบสัตว์อสูรที่ทรงพลังยิ่งได้สำเร็จ"
"ว่ากันว่าบีสมาสเตอร์ที่มีรูปโฉมงดงามเท่านั้นที่จะมีความสามารถมาก แต่ผมว่าในตอนนี้....เขาหล่อเหลามาก..." "ไม่ใช่สิ!ถ้าพรสวรรค์มาพร้อมกับรูปโฉมที่งดงาม แล้วฉันล่ะ?"
"มันยังไงกันแน่?"
"..."
ในระหว่างการฟังเสียงซุบซิบ เฉินเหวินสงบลงและเบนความสนใจของตัวเองไปที่โรงเพาะพันธุ์แทน
ในขณะนี้ นักเรียนคนหนึ่งเดินออกมาจากโรงเพาะพันธุ์ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่โกรธแค้น เขาหันกลับไปในขณะที่เดิน เห็นได้ชัดว่าเขายังคงไม่ยอมแพ้ต่ออีกาอัคคี
หลังจากนักเรียนคนก่อนหน้าเดินออกจากโรงเพาะพันธุ์ ก็มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งพูดว่า “คิวต่อไป!”
ลำดับต่อมามีเด็กสาวสวมเครื่องแบบของโรงเรียนมัธยมชิงเหอหมายเลข 1คนหนึ่ง
เมื่อได้ยินเสียงเรียกจากเจ้าหน้าที่ เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินไปอย่างไม่เร่งรีบ
“ค่อนข้างสงบ จะสำเร็จหรือไม่”
"มีคนใช้ความสงบเพื่อสยบทุกสิ่ง...แต่สุดท้ายก็เดินคอตกออกมา"
“แน่นอนมันย่อมขึ้นอยู่กับพรสวรรค์และโชคชะตาของเธอด้วย”
“ใช่ มันขึ้นอยู่กับโชคชะตาเป็นหลัก”
"..."
อาจเป็นเพราะใบหน้าที่สวยงามของหญิงสาวผู้นี้ เธอจึงสามารถสยบคำซุบซิบถากถางได้ และแล้วเด็กสาวผู้นั้นก็รีบปีนขึ้นไปบนเนินเขาอย่างรวดเร็ว เธอกระโดดขึ้นไปยังต้นไม้โดยทันที
"ฮู้ฮู้-"
หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ เธอลืมตาขึ้นและมองดูอีกาอัคคีกำลังแต่งขนของมัน แววตาที่อ่อนโยนและเป็นมิตรผ่านดวงตาของเธอ เธอเริ่มสื่อสารกับอีกาอัคคี และเริ่มทำพันธสัญญาโดยทันที
ด้วยการระดมพลังจิตวิญญาณที่มีทั้งหมดของเธอ....
“ฉันกับเธอจะมีชีวิตและความตายร่วมกัน ฉันสัญญา!”
หลังจากสิ้นเสียงตะโกนของเด็กสาวผู้นี้ ลำแสงสีแดงก็ปรากฎขึ้นระหว่างคิ้วของเธอ จากนั้นลำแสงนั้นก็ค่อยๆสว่างวาบขึ้น อย่างน่าอัศจรรย์
ลำแสงพวยพุ่งขึ้นไปในอากาศเหมือนเส้นบางๆ ที่โปร่งใส แล้วหักเหตรงเข้าหาตัวอีกาอัคคี จากนั้นพวกมันก็เริ่มหมุนวนเป็นวงกลม!
มีลำแสงสีแดงปรากฎชัดขึ้นเรื่อย ๆ ....
เสียงฝูงชนซุบซิบอื้ออึงไปทั่วบริเวณ
“พวกนายคงไม่อยากให้เธอทำสำเร็จใช่ไหม”
“พรสวรรค์ของเธอควรปรับปรุงเปลวเพลิง และควรจะแข็งแกร่งมากกว่านี้ ดูเหมือนว่าอีกาอัคคีจะชอบมันมากกว่านี้นะ” แต่ทว่า....
“เธอคงมาถูกทาง มีหลายคนที่สามารถทำพันธสัญญากับสัตว์อสูรหายากเหล่านี้ได้ฟรีๆด้วยนะ”
"น่าอิจฉามาก!"
"..."
ท่ามกลางเสียงอึกทึกก็มีผู้คนมากมายต่างต่อคิวรออย่างใจจดใจจ่อ....
พวกเขาส่วนใหญ่ต้องการทำพันธสัญญากับอีกาอัคคี แต่พวกเขากังวลเกี่ยวกับการสูญเสียโอกาสในการทำสัญญาฟรี ดังนั้นพวกเขาจึงต้องรอดูเพื่อประกอบการตัดสินใจ.....
เมื่อเห็นผู้ที่ล้มเหลวในความพยายาม ก็จะมีพวกที่ทำสำเร็จเย้ยหยันเป็นเรื่องธรรมดา
สายตาที่แสดงถึงความอิจฉาริษยาที่ิอยู่ด้านนอก ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเธอแต่อย่างใด เธอยังคงปลดปล่อยพลังวิญญาณของเธออย่างต่อเนื่องเพื่อสร้างลำแสงอย่างต่อเนื่อง
เมื่อเห็นว่าลำแสงที่หมุนรอบตัวเจ้าอีกาอัคคีกำลังจะก่อตัวขึ้น เธอเองก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปากสะใจกับสายตาผู้คนที่อยู่ด้านนอก
แต่วินาทีต่อมา.... รอยยิ้มของเธอก็หยุดลงทันที
ในขณะที่อีกาอัคคีที่กำลังแต่งขนอยู่.....ที่สุดมันก็ชำเลืองมองตรงมาที่เธอที่อยู่ด้านล่าง และดูเหมือนว่ามันกำลังโกรธ...
"กา~กาาาา"
อีกาอัคคีตัวน้อยอ้าปากร้องเสียงดังกังวาน เด็กสาวที่อยู่ใต้ต้นไม้ถึงกับผงะ....ในขณะที่ลำแสงสีแดงกำลังก่อตัวขึ้นอีกครั้ง...
จากนั้น เจ้าอีกาอัคคีก็ยกอุ้งเท้าขวาขึ้นและจับลำแสงสีแดงที่อยู่ใกล้ตัวมันด้วยอุ้งเท้าเพียงข้างเดียวอย่างง่ายดาย
"โธ่เอ้ยอีกนิดเดียว-!"
ความเสียดายปรากฎขึ้นบนใบหน้าของหญิงสาวทันที ในขณะที่เจ้าอีกาอัคคีกำลังบดขยี้ลำแสงของเธออย่างเกรี้ยวกราด
หญิงสาวถึงกับหน้าซืดเผือด..... และด้านนอกของโรงเพาะพันธุ์ก็ตกอยู่ในความเงียบชั่วขณะ......
หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงโห่ร้องจากฝูงชน....
"โธ่....ฉันว่าแล้ว!"
"เป็นไปไม่ได้จริงๆ!"
"ไปกันเถอะ โอกาสทั้งสามครั้งไม่ควรเสียไปกับอีกาอัคคี!"
"..."
ท่ามกลางคำซุบซิบนินทาของฝูงชน....
หญิงสาวเดินออกจากประตูด้วยใบหน้าซีดเซียว สักพักเมื่อเธอปรับอารมณ์ได้แล้ว ก็ยิ้มแหยๆให้กับคนไม่กี่คนที่ต่อแถวถัดจากเธอ
จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็พูดขึ้นอีกครั้ง..
"คนต่อไป!"
เด็กชายสวมแว่นที่ยืนอยู่หน้าแถวเดินเข้ามาอย่างใจจดใจจ่อ.... เฉินเหวินพยักหน้าให้หญิงสาวผู้นั้น.... แล้วจ้องมองไปที่เจ้าหน้าที่......
"คนต่อไป!"
ไม่สำเร็จ!
ผู้ที่พลาดในรอบนี้คือชายหนุ่มที่สวมแว่น มันเริ่มทำให้เฉินเหวินเริ่มรู้สึกลังเล
"คนต่อไป!"
ยังล้มเหลว!
นักเรียนคนที่ทำพลาดในครั้งนี้สวมเครื่องแบบของโรงเรียนมัธยมชิงเหอหมายเลข 1 เฉินเหวินมองเขาราวกับว่าเขาเห็นอนาคตตัวเองในอีกไม่กี่นาทีต่อมา....
เมื่อมองไปที่เฉินเหวินที่กำลังตกตะลึง เจ้าหน้าที่ก็พูดอย่างรวดเร็วว่า "ถึงตาเธอแล้ว!"
"คอ..ครับ..ครับ!"
เฉินเหวินเรียกสติสัมปชัญญะให้กลับมาอย่างรวดเร็ว และเดินตรงไปที่เนินเขาขนาดย่อมอย่างกระวนกระวายใจ
เนื่องจากการศึกษาภาคบังคับ และสภาพแวดล้อม สมรรถภาพทางกายของนักเรียนในยุคนี้ดีเยี่ยม
เฉินเหวินใช้เวลาไม่นานในการปีนขึ้นไปบนยอดเนินเขา และใต้ต้นไม้ต้นเดิม
เมื่อมองไปที่อีกาอัคคีสองตัวที่เดินไปมาอยู่บนต้นไม้ เฉินเหวินสัมผัสกับพลังงานสีดำบางอย่างที่เล็ดลอดออกมาจากพวกมัน ทำให้เขารู้สึกอึด
"ฮู้ฮู้-"
“เฉินเหวิน นายเป็นพระเอก นายต้องทำได้ นายทำได้แน่นอน!”
ขั้นแรกให้หายใจเข้าลึก ๆ สักสองสามครั้ง จากนั้นให้กำลังใจตัวเอง... จากนั้นเฉินเหวินเลือกอีกาอัคคีที่ตัวเล็กกว่าจากหนึ่งในสองตัว และเริ่มสื่อสารกับมันในทะเลจิตวิญญาณ
ทันใดนั้น ! ลำแสงสีขาวก็ปรากฎขึ้นเบื้องหน้าของเฉินเหวิน และลำแสงนั้นก็เริ่มค่อยๆขยายออก .....
ก่อนที่เขาจะมีเวลาพิจารณาอย่างใกล้ชิด เฉินเหวินก็เริ่มสรุปพันธสัญญาตามวิธีการที่เขาได้ศึกษามานาน
“ข้าสัญญากับเจ้า เราจะใช้ชีวิตและความตายร่วมกัน!”
หลังจากสิ้นเสียงของเฉินเหวิน ลำแสงแสงสีขาวก็ปรากฎขึ้นระหว่างคิ้วของเขา
ด้วยพลังจิตที่แผ่ซ่านออกมาอย่างมหาศาล ลำแสงสีขาวจางๆ ก็พลันพวยพุ่งออกมาม้วนเข้าหาเจ้าอีกาอัคคี
ขณะที่ทำสัญญา เฉินเหวินอธิษฐานในใจว่า "ใจเย็นๆ! อย่าต่อต้าน!..."
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนสวรรค์จะไม่เข้าข้างเขา หรืออีกาอัคคีที่เขาเลือกจะปฏิเสธเขา
ก่อนที่ลำแสงจะก่อตัวขึ้น อีกาอัคคีตัวน้อยก็ยกกรงเล็บขึ้นตะปบลำแสงสีขาวจนมันสลายวับไปอย่างสิ้นท่า
ความล้มเหลวของภารกิจทำให้เฉินเหวินรู้สึกหดหู่มาก แต่เขาไม่ได้แสดงอาการใดๆออกมา
อีกาอัคคีน้อยไม่ละสายตาตั้งแต่ต้นจนจบ หลังจากใช้กรงเล็บตะปบลำแสงสีขาวได้ มันก็ก้มหัวลงและทำความสะอาดขนของมันต่อ
ทันใดนั้นดวงตาของเฉินเหวินก็หรี่ลง
“ฉันคงไม่ใช่พระเอกแล้วล่ะ!”