ตอนที่ 19 - สมาคมนักผจญภัย

“สมาคมนักผจญภัย? ทำไมเราถึงไปที่นั่นล่ะ?” ลีโอถาม

“โอ้? นายรู้จักสมาคมนักผจญภัยด้วยหรอ? หรือว่าในโลกนายก็มีเหมือนกัน?”

“มีแค่ในนิยายแฟนตาซีและก็อะไรทำนองนั้น ผมรู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของสมาคมนักผจญภัยของที่นี่เมื่อไม่นานมานี้”

“นายต้องการที่จะแข็งแกร่งอย่างรวดเร็วใช่มั้ย การเป็นนักผจญภัยจะช่วยให้นายบรรลุเป้าหมายนั้นได้”

“คุณกำลังบอกให้ผมไปสู้กับมอสเตอร์หรอ แค่สู้กับมนุษย์ในโลกนี้ผมยังสู้ไม่ได้เลย และคุณก็กำลังจะโยนผมไปที่มอสเตอร์?! เราควรจะมีขีดจำกัดของความเร็วในการทำอะไรบางอย่าง!”

“การต่อสู้กับมอนสเตอร์นั้นง่ายกว่าการต่อสู้กับมนุษย์มาก นายจะได้เรียนรู้ในเร็ว ๆ นี้ ไม่เหมือนกับมนุษย์ มอนสเตอร์ส่วนใหญ่มีสติปัญญาเพียงเล็กน้อยจนแทบจะไม่มี ดังนั้นพวกมันจึงมีเพียงสัญชาตญาณเท่านั้น ซึ่งนั่นจะทำให้การเคลื่อนไหวและการกระทำของพวกมันมีจำกัด”

“นอกจากนี้มันก็ไม่ใช่ว่าฉันจะให้นายต่อสู้กับมอนสเตอร์ในตอนนี้ซักหน่อย นายยังต้องการประสบการณ์อีกเล็กน้อย เหตุผลที่แท้จริงที่เราจะไปที่สมาคมนักผจญภัยในวันนี้คือการไปพบกับนักผจญภัยคนหนึ่ง เขาเป็นนักผจญภัยแรงค์ A และเขาจะเป็นอาจารย์ของนายในวันนี้ และในวันพรุ่งนี้ก็ด้วย”

ครึ่งชั่วโมงต่อมามิสคามิลล์ก็จอดรถ

“ก่อนที่เราจะเข้าไปในสมาคมนักผจญภัย ฉันต้องการให้นายสวมสร้อยคอเส้นนี้” มิสคามิลล์ส่งสร้อยคอเงินให้เขา

“มันคืออะไร?”

“มันเป็นสิ่งประดิษฐ์แรงค์ D ที่จะเปลี่ยนใบหน้าและเสียงของนาย นายจะใช้ชื่อลีออนที่ข้างนอกสถาบัน ด้วยวิธีนี้นายก็จะสามารถฝึกฝนได้โดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับคนอื่น ๆ ฉันได้สร้างใบหน้าไว้ให้นายแล้ว นายแค่ต้องกระตุ้นมานาของนายเพื่อเปิดใช้งานมัน”

ลีโอกลืนน้ำลายอย่างประหม่าก่อนถามเธอว่า “มิสคามิลล์ผมไม่ได้จะทำให้คุณโกรธนะ แต่คุณช่วยบอกความจริงกับผมหน่อยได้ไหม คุณเป็นคนที่ขโมยพัสดุของผมไปโดยใช้ใบหน้าของผมใช่ไหม?”

ตุ้บ!

ทันใดนั้นมิสคามิลล์ก็ทุบหัวของเขาด้วยกำปั้นของเธอ

“ฉันจะเอาเสื้อผ้าของนายไปทำอะไร? นายกำลังล้อเลียนฉันใช่ไหม”

“ผะ-ผมแค่ล้อเล่นคุณเท่านั้น! พระเจ้า นั่นมันโคตรเจ็บ... ถ้าเมื่อกี้คุณทำให้สมองของผมกระทบกระเทือนล่ะ?”

ลีโอเปิดใช้งานสิ่งประดิษฐ์หลังจากนั้นไม่นาน

“นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย ด้วยใบหน้าและทรงผมแบบนี้ฉันก็ดูเหมือนเพลย์บอยทุเรศ ๆ !” ลีโอพูดหลังจากดูใบหน้าใหม่ของเขาในกระจก

ผมสีดำเนียนของเขาเปลี่ยนเป็นสีบลอนด์เข้ม และดวงตาของเขากลายเป็นสีน้ำตาลแดง

“เวรเอ้ย แม้แต่เสียงของฉันก็ฟังดูแปลก ๆ ! คุณชอบผู้ชายแบบนี้หรอคุณคามิลล์”

“ฉันเลือกแบบนั้นเพราะฉันรู้ว่านายจะต้องไม่ชอบมัน ตอนนี้หยุดบ่นและออกจากรถ เราสายไปสองนาทีแล้ว”

ลีโอถอนหายใจและออกจากรถ

ในเวลาต่อมาเขาก็ได้เดินตามมิสคามิลล์เข้าไปในอาคารขนาดใหญ่ ที่ไม่มีอะไรดูเหมือนสมาคมนักผจญภัยในนิยายแฟนตาซีที่เขาเคยอ่านเลย เมื่อเปรียบเทียบกับอาคารที่มีลักษณะคล้ายโรงเตี๊ยมในจินตนาการของเขา สมาคมนักผจญภัยในโลกนี้ดูเหมือนอาคารสำนักงานมากกว่า

“ฉันมีนัดกับจักรพรรดิดาบโครม”

“ยะ-ยินดีต้อนรับนักบุญหญิงสู่สมาคมที่ต่ำต้อยของเรา!” คนที่แผนกต้อนรับดูเหมือนจะรู้จักมิสคามิลล์

‘เขาพึ่งเรียกเธอว่านักบุญหญิง?’ ลีโอสงสัยหูของเขา

“จักรพรรดิดาบโครมกำลังรอคุณอยู่ในห้องหมายเลขสาม!”

“โอเค”

“ไปกันเถอะ” เธอพูดขณะมองไปที่ลีโอ

ไม่กี่นาทีต่อมาพวกเขาเข้าไปในห้องที่มีชายร่างสูงและตัวใหญ่ยืนอยู่ข้างหน้าต่าง เขากำลังมองออกไปข้างนอกอย่างเงียบ ๆ

“ฉันขอโทษสำหรับความล่าช้า ในขณะที่ฉันเป็นคนที่นัดหมายในครั้งนี้” มิสคามิลล์กล่าวหลังจากเข้าห้อง

ชายร่างใหญ่หันหลังกลับ และจ้องมองพวกเขาอย่างจริงจัง

ลีโอกลืนน้ำลายอย่างประหม่า และสงสัยว่าเขาจะตะโกนใส่พวกเขาหรือไม่

อย่างไรก็ตามด้วยความประหลาดใจของเขา ในทันใดนั้นชายคนนั้นก็แสดงรอยยิ้มที่ต่ำต้อยและเป็นมิตร “ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น! เนื่องจากเป็นนักบุญที่เชิญฉันมา ฉันไม่รังเกียจที่จะต้องรอ แม้ว่าจะหลายชั่วโมงก็ตาม! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

จากนั้นเขาก็มองไปที่ลีโอและพูดต่อว่า “นี่คือเจ้าหนูที่คุณต้องการให้ฉันฝึก?”

“ใช่ ชื่อของเขาคือลีออน และฉันต้องการให้คุณสอนเขาถึงวิธีการใช้ดาบ”

“ลีออน หืม ยินดีที่ได้รู้จักนะเจ้าหนู นายสามารถเรียกฉันว่าโครม และฉันก็เป็นนักดาบที่เก่งที่สุดในเมืองนี้ ตั้งแต่ที่นักบุญหญิงขอให้ฉันฝึกฝนนาย ฉันจะทำให้แน่ใจว่านายจะเป็นนักดาบที่เก่งที่สุดในเมืองนี้รองลงมาจากฉันเท่านั้น!”

“เกี่ยวกับการจ่ายเงิน ฉันจะมีค่าตอบแทนให้คุณอย่างแน่นอน สำหรับเวลาและความพยายามของคุณ” มิสคามิลล์พูดทันที

“ฉันไม่สนใจเงิน! ถ้าคุณสัญญาว่าจะไปดินเนอร์กับฉัน ฉันจะสอนเขาให้เลยฟรีฟรี!”

“ถ้างั้นก็ไม่ต้องฟรี และฉันก็อยากจ่ายเงินให้คุณมากกว่า” มิสคามิลล์กล่าว เธอดับความหวังเขาโดยไม่ลังเลเลย

“คุณยังเย็นชาเหมือนเคย ก็นะ” โครมหัวเราะออกมาดัง ๆ

“อย่างไรก็ตามมาเริ่มการฝึกซ้อมกันเถอะ ตามฉันมาลีออน” โครมพูดกับเขา

ลีโอพยักหน้าและตามเขาไปที่ห้องฝึกซ้อมที่อยู่ใต้สมาคม

“นายมีประสบการณ์เกี่ยวกับดาบมากแค่ไหน” โครมถามเขาอย่างกะทันหัน

“ไม่ค่อยมี ผมแค่แกว่งดาบอย่างไร้จุดหมายเพียงเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของผมในสัปดาห์ที่ผ่านมา”

“อย่างงั้นเหรอ? ลองแกว่างดาบให้ฉันดู” ทันใดนั้นโครมก็โยนดาบเหล็กให้เขา ลีโอจับดาบโดยไม่รู้ตัว แต่เขารู้สึกเสียใจในการกระทำของเขาทันที เพราะดาบมีน้ำหนักประมาณ 50 กิโลกรัม ซึ่งมันมากกว่าที่เขาจะถือไหว

“ห๊ะ?” โครมจ้องที่ลีโอด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

“น้ำหนักสูงสุดของเขาคือ 40 กิโลกรัม และเขาเริ่มฝึกซ้อมเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว” มิสคามิลล์กล่าว

“ไม่มีทาง… เขาอ่อนแอกว่าที่ฉันคิดไว้ ดูเหมือนว่าเรามีงานต้องทำเยอะเลยนะเจ้าหนู”

“ใช้สิ่งนี้แทนสิ” มิสคามิลล์ส่งดาบที่เขาเคยใช้ฝึกให้

ตอนนี้เขาก็มีดาบที่เขาสามารถแกว่งได้แล้ว ลีโอจึงเหวี่ยงดาบสองสามครั้งให้โครมดู

“เอาล่ะ นายสามารถหยุดได้แล้ว” โครมกล่าวหลังจากผ่านไปไม่กี่นาที

และเขาก็พูดต่อว่า “ฟอร์มของนายไม่เลวเลย สำหรับคนที่เพิ่งเริ่มต้นเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว นายคงจะใช้เวลาแกว่งดาบไปเยอะเลยสินะ”

“คุณต้องคิดไม่ถึงอย่างแน่นอน...” ลีโอถอนหายใจ

“อย่างไรก็ตามในเนื่องจากฟอร์มของนายอยู่ในระดับที่ดี แต่นายขาดคุณสมบัติด้านอื่น ๆ การดาบแกว่งของนายมันว่างเปล่า มันขาดอารมณ์ และที่แย่ไปกว่านั้น - มันให้ความรู้สึกโคตรกระจอกเลยหว่ะ”

“แต่ไม่ต้องกังวลไป ฉันจะฝึกฝนให้นายเป็นนักดาบที่เหมาะสม ก่อนที่วันหยุดสุดสัปดาห์จะจบลง! มันอาจจะเป็นเรื่องยาก แต่ฉันจะไม่ยอมให้นายหยุด แม้ว่านายจะตาย! ฉันจะไม่ทำให้ตัวเองขายหน้าต่อนักบุญหญิง!”

“งั้นฉันจะทิ้งนายไว้ที่นี่นะลีออน ฉันจะมารับนายในวันพรุ่งนี้” มิสคามิลล์กล่าว

“ห๊ะ?” ลีโอมองเธอด้วยดวงตาเบิกกว้าง

ทันใดนั้นโครมตบหลังของเขาแล้วพูดว่า “นายกำลังคิดว่าคืนนี้นายจะได้นอนหรอ ขอโทษนะเจ้าหนู แต่นายจะได้เหงื่อออกกับฉันตลอดทั้งคืน!”

“คุณต้องกำลังล้อเล่นอยู่แน่ ๆ …” ลีโอพึมพำด้วยเสียงตะลึง

มิสคามิลล์ยิ้มให้กับความเจ็บปวดบนใบหน้าของเขาและพูดว่า “โชคดีนะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้”

และโดยไม่พูดอะไรอีก เธอก็หายตัวไป

“ว้าว ฉันไม่คิดว่าฉันจะได้เห็นรอยยิ้มของนักบุญหญิง นายมีความสัมพันธ์อะไรกับเธอ?” โครมถามเขาหลังจากที่เธอจากไป

“เธอเป็นเหมือนผู้พิทักษ์ของฉัน… ว่าแต่ ทำไมคุณถึงเรียกเธอว่านักบุญหญิง” ในที่สุดลีโอก็มีโอกาสถาม

“ห๊ะ? นายไม่รู้เหรอ?”

“ผมต้องรู้งั้นหรอ” ลีโอยกคิ้วขึ้น

“ไม่อยากจะเชื่อ...” โครมส่ายหัว

“ถึงแม้ว่าฉันอยากจะบอกนายเกี่ยวกับเธอ แต่เราไม่มีเวลาจริง ๆ ถ้าฉันจะเปลี่ยนนายให้กลายเป็นนักดาบที่เหมาะสมได้ภายในหนึ่งวันครึ่ง เราจะต้องใช้ทุกนาทีที่เรามีให้คุ้มค่า”

“ตอนนี้ฉันจะแสดงพื้นฐานของนักดาบให้นาย จงดูและเรียนรู้มัน”

โครมเริ่มร่ายรำไปรอบ ๆ ห้องฝึกด้วยดาบในมือของเขา

ลีโอมองเขาอย่างจริงจัง

ไม่กี่นาทีต่อมา โครมก็หยุดการเคลื่อนไหวของเขาและพูดว่า “สิ่งที่นายเพิ่งเห็นคือเทคนิคดาบที่เรียกว่า ‘ระบำดาบไร้รูปแบบ’ มันเป็นหนึ่งในเทคนิคดาบที่ง่ายที่สุดในการเรียนรู้แต่ยากที่จะเชี่ยวชาญ”

“มันมีคอมโบที่แตกต่างกันเก้าสิบเก้าท่าในเทคนิคนี้ แต่นายจะต้องเรียนรู้เพียงแค่สิบท่าแรกเท่านั้น ซึ่งมันก็เกินพอที่จะทำให้นายมีคุณสมบัติของนักดาบ”

“ที่นี้ก็ใส่ไอ้นี่” โครมส่งกำไลความแข็งแกร่งและกำไลความอึดอย่างละสองอันให้เขา

เมื่อลีโอสวมสิ่งประดิษฐ์ โครมก็เริ่มการฝึกของเขาอย่างเป็นทางการ ซึ่งเป็นสิ่งที่ลีโอจะจดจำไปตลอดชั่วชีวิตที่เหลือของเขา