บทที่ 288 เริ่มขายถุงยายักษ์!
ใบไม้ร่วงหล่นลงมาอย่างช้าๆ ราวกับมือของคู่รักแตะลงที่พื้น
เมื่อเซี่ยหยวนได้ยินคำนี้ นางจ้องมองด้วยความอิจฉา เมื่อพิจารณาจากทัศนคติของเฉาเสียน เห็นได้ชัดว่าเขาชื่นชมซุนม่อค่อนข้างมากและเหตุผลที่เขามาที่โรงเรียนในวันนี้ก็เพื่อตามดึงตัวเขา
(เมื่อไหร่ข้าจะสามารถเพลิดเพลินกับการได้รับการปฏิบัติดังกล่าวได้?)
เซี่ยหยวนถอนหายใจด้วยอารมณ์
ติง!
คะแนนความประทับใจจากเซี่ยหยวน +50 กระชับมิตร (320/1,000)
“อาจารย์เซี่ย เจ้าว่างไหม? เจ้าต้องการมาร่วมกับเราด้วยไหม?”
ความฉลาดทางอารมณ์ของเฉาเสียนค่อนข้างสูงและเขาเชิญเซี่ยหยวนมาช่วยเขาด้วย
เซี่ยหยวนอยากไป ไม่ต้องพูดถึงตัวตนของเฉาเสียนในฐานะอาจารย์ใหญ่ของ สถาบันว่านเต้า เพียงเพราะเขาเป็นมหาคุรุระดับ 5 ดาว มื้อนี้เป็นโอกาสที่หายาก
หากนางสามารถถามคำถามระหว่างมื้ออาหารได้ นางจะได้รับประโยชน์มากมายอย่างแน่นอน
แน่นอนว่าเซี่ยหยวนก็รู้วิถีของโลกเช่นกัน แม้ว่านางจะอยากไปมาก แต่นางก็ยังยิ้มและปฏิเสธข้อเสนอ
“ข้าจะไม่รบกวนพวกท่านทั้งสองคน”
เฉาเสียนพยักหน้าและมองไปทางซุนม่อ
“อาจารย์ใหญ่เฉาพยายามจะตามดึงตัวข้าใช่ไหม?”
ซุนม่อพูดเข้าตรงประเด็นเพราะเขาไม่มีเวลาสังสรรค์เรื่องอาหาร การทดสอบการแข่งขันกลุ่มโรงเรียนรวมกำลังจะมาถึงในอีกสามเดือนข้างหน้า เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการจัดอันดับของสถาบันจงโจว ซุนม่อจำเป็นต้องใช้ทุกวินาทีอันมีค่าเพื่อเพิ่มความสามารถของเขา เขายังต้องแนะนำนักเรียนของเขาด้วย ดังนั้นเขาจึงยุ่งมาก
“เอ่อ!”
เฉาเสียนไม่คิดว่าซุนม่อจะตรงไปตรงมาขนาดนี้ เขามองไปที่เซี่ยหยวนและพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเชื่องช้า
“ข้าขอโทษ ข้าไม่มีแผนจะออกจากสถาบันจงโจวในตอนนี้!”
ซุนม่อไม่ลืมภารกิจของระบบในการทำให้โรงเรียนขึ้นชั้นเป็นโรงเรียนระดับ '3'
“ไม่ฟังข้อเสนอของข้าก่อนหรือ?”
เฉาเสียนยิ้ม เขาได้ดึงตัวมหาคุรุหลายคนและมีประสบการณ์ในเรื่องนี้ เหตุผลที่อีกฝ่ายกล่าวว่านี่เป็นการเพิ่มมูลค่าเท่านั้น
ซุนม่อยิ้มไม่สนใจ ปัจจุบันเขาเป็นหัวหน้าแผนกพัสดุของสถาบันจงโจวซึ่งมีสถานะและอำนาจที่ยอดเยี่ยม ยิ่งกว่านั้นเขายังครอบครองเมฆโลหะแปดประตูและเข้ายึดตำหนักราชันย์วายุที่ปกคลุมไปด้วยผลึกวิญญาณ
ทรัพยากรฝึกปรือ?
ซุนม่อไม่ได้ขาดแคลนเลย ถ้าเขามีผลึกวิญญาณ เขาจะแลกเปลี่ยนมันเพื่ออะไร? ยิ่งกว่านั้น ต่อให้พวกมันถูกใช้จนหมด เด็กสาวมะละกอยังคงมีมังกรปราณวิญญาณสัญจรที่เก่งในการค้นหาแหล่งสมบัติ ถ้าพวกเขาจะเดินทางรอบทวีปทมิฬ พวกเขาจะพบสายแร่หินวิญญาณอย่างแน่นอน
สำหรับวิทยายุทธ์ฝึกปรือ?
ขออภัย ตอนนี้ซุนม่อมีวิทยายุทธ์ฝึกปรือระดับเซียนสี่วิชาชั้นไร้เทียมทาน เขากำลังเดินไปตามเส้นทางแห่งความฟุ่มเฟือยอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าเฉาเสียนจะใจกว้างเพียงใด ไม่มีทางที่เขาจะมอบวิทยายุทธ์ระดับเซียนให้ซุนม่อได้ใช่ไหม?
“ประการแรก เจ้าสามารถขอจำนวนเงินเท่าใดก็ได้ ข้าจะทำตามคำขอของเจ้า”
“ประการที่สอง คัมภีร์คู่มือทั้งหมดที่สถาบันว่านเต้ารวบรวมมาตลอดหลายปีจะเปิดรอให้เจ้า”
“ประการที่สาม ข้าจะให้เจ้าเป็นผู้มีคุณสมบัติรับตำแหน่งอาจารย์ใหญ่ในอนาคต หากเจ้าโดดเด่นมากพอ ที่ที่ข้านั่งอยู่นี้จะเป็นของเจ้าในสิบปี”
เฉาเสียนเสนอ
ตาและปากของเซี่ยหยวนอ้าค้างเมื่อได้ยินเรื่องนี้ ข้อเสนอนี้ทำขึ้นด้วยความจริงใจอย่างมาก
ดูสิ อาจารย์ใหญ่เฉานั้นแข็งแกร่งเพียงใด! ตราบใดที่ซุนม่อกล้าขอเงินเดือน อาจารย์เฉาก็กล้าที่จะให้เงินเดือนเขา เขาจะต้องให้คุณค่ากับซุนม่อขนาดไหนสำหรับเรื่องนี้?
ทั้งจางฮั่นฟูและหยวนเฉิงเทียนซึ่งทั้งคู่กำลังสอดแนมอยู่ในป่าต่างก็ประหลาดใจเช่นกัน ซุนม่อคือใครถึงสมควรได้รับสิ่งนี้ เฉาเสียนตาบอดหรือไม่?
“ขอบคุณอาจารย์ใหญ่เฉา สำหรับข้อเสนอดีๆ ของท่าน!”
ซุนม่อส่ายหน้า เฉาเสียนขมวดคิ้ว (เงื่อนไขดีมาก แต่เจ้าไม่เห็นด้วยเหรอ) อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้แสดงอาการใจร้อนหรือขุ่นเคืองใดๆ เขายังคงชักชวนซุนม่ออย่างสงบ
“มีอันซินฮุ่ยอยู่ในสถาบันจงโจว ไม่ว่าเจ้าจะพยายามมากแค่ไหน เจ้าก็จะสามารถขึ้นเป็นรองอาจารย์ใหญ่ได้มากที่สุดเท่านั้น และพูดตามตรง ข้าไม่ชอบการแต่งงานครั้งนี้ที่ผู้หญิงเข้มแข็งและผู้ชายอ่อนแอ ไม่คิดบ้างหรือว่าจะโดนดูถูก? เจ้าอาจมาที่ สถาบันว่านเต้าและพิสูจน์ว่าเจ้าแข็งแกร่งกว่าอันซินฮุ่ยได้!”
คำพูดเหล่านี้ทำให้ผู้คนตื่นตระหนกจริงๆ ท้ายที่สุดใครจะไม่อยากพิสูจน์ตัวเอง?
อาจกล่าวได้ว่าอันซินฮุ่ยเป็นอันดับต้นๆ ในหมู่เยาวชนรุ่นนี้ ชื่อเสียงและความสามารถของนางจะทำให้นางอยู่ในสิบอันดับแรกเป็นอย่างน้อย
“ข้าไม่สนใจว่าข้าจะเป็นอาจารย์ใหญ่ได้หรือไม่ ข้าต้องการสอนนักเรียนเท่านั้น!”
เป็นความจริงที่ซุนม่อไม่ได้สนใจที่จะเป็นผู้นำ ถ้าไม่ใช่เพราะจางฮั่นฟูมักจะมองหาปัญหา ซุนม่อคงไม่กำจัดหัวหน้าแผนกพัสดุและเข้ารับตำแหน่งนี้
เฉาเสียนขมวดคิ้วไม่มีทางผ่านไปได้จริงๆ ยิ่งไปกว่านั้น เขาสามารถบอกได้ว่าซุนม่อไม่ได้พูดเล่น นี้เป็นเรื่องยาก
“อาจารย์ใหญ่เฉา โปรดกลับไปเถอะ!”
ซุนม่อได้ชี้แจงอย่างชัดเจนและตั้งใจที่จะแยกออกมา
“อาจารย์ซุน เจ้ามีคำขออะไร? เจ้าสามารถพูดได้เลย ถ้ามันเป็นสิ่งที่ข้าทำได้ ข้าจะทำให้ทั้งหมดจนเจ้าพอใจ!”
เฉาเสียนกัดฟันของเขาและตัดสินใจที่จะทุ่มออกไปทั้งหมด
โอววว!
เซี่ยหยวนสูดอากาศหนาวเหน็บ (จำเป็นต้องพยายามขนาดนี้มั้ย) นางเชื่อว่าถ้านางเป็นคนที่ถูกตามดึงตัว นางคงตกลงไปนานแล้ว
ใครเล่าจะทนต่อการลองใจอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้?
"ไม่!"
ซุนม่อคิดและตระหนักว่าไม่มีอะไรที่เขาต้องการเป็นพิเศษ ไม่ เขาต้องการกลับบ้าน อย่างไรก็ตามนี่คือสิ่งที่เฉาเสียนไม่สามารถให้เขาได้
“อาจารย์ซุน!”
เฉาเสียนฝืนยิ้มอย่างขมขื่น (ไม่รู้จะคุยยังไง?)
"ข้าขอโทษ!"
ซุนม่อออกไป
“อาจารย์ซุน ถ้าเจ้าเปลี่ยนใจ เจ้าสามารถมองหาข้าได้ตลอดเวลา!”
เฉาเสียนพูดแบบนี้และยอมแพ้
ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ตั้งแต่ต้นจนจบ แม้ว่าซุนม่อจะได้ยินเงื่อนไขที่น่าทึ่งเช่นนี้ เขาก็ไม่รู้สึกกระวนกระวายแม้แต่น้อย นี่แสดงว่าเขาไม่อยากจากไปจริงๆ
“นี่ถือเป็น 'การมองเงินเป็นอุจจาระ' หรือไม่”
เฉาเสียนยิ้มเยาะตัวเอง
“มิน่าเล่าเยี่ยหลงป๋อและฟางอู๋จี๋ชื่นชมเจ้ามาก”
ติง!
คะแนนความประทับใจจากเฉาเสียน +100 กระชับมิตร (240/1,000)
“เฉาเสียนต้องมีอะไรผิดปกติกับหัวของเขาใช่ไหม?”
แม้ว่าจางฮั่นฟูจะเย้ยหยัน แต่เขาก็ไม่ได้ดูถูกซุนม่ออีกต่อไป แต่ตอนนี้เขาปฏิบัติกับซุนม่อเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งซึ่งน่ากลัวยิ่งกว่าอันซินฮุ่ย
ทำไมจางเฉียนหลินยังไม่กลับมา? จางเฉียนหลินเป็นลูกชายที่โดดเด่นที่สุดของเขา เขาจะสามารถเป็นผู้ช่วยที่ไว้ใจได้ในการเอาชนะซุนม่ออย่างแน่นอน
หยวนเฉิงเทียนเดินออกไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม (ซุนม่อ ข้าจะจำเจ้าไว้! และเฉาเสียน ข้าจะเป็นผู้นำกลุ่มนักเรียนใหม่ของสถาบันจงโจวเพื่อคว้าตำแหน่งที่หนึ่งในการแข่งขันกลุ่มโรงเรียนรวมปีนี้ ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าใครคือครูใหม่ที่แข็งแกร่งที่สุดในจินหลิง!)
หลังจากที่เซี่ยหยวนแยกมาจากซุนม่อ นางใช้ความคิดบางอย่างและรู้สึกว่ายังดีกว่าที่นางจะบอกอันซินฮุ่ยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นนางจึงไปที่สำนักงานใหญ่
“เจ้ากำลังพูดว่าเฉาเสียนมาเพื่อดึงตัวซุนม่อ?”
อันซินฮุ่ยขมวดคิ้ว
"ถูกต้อง ยิ่งกว่านั้นเขายังให้ข้อเสนอที่สูงมากอีกด้วย!”
เซี่ยหยวนแบ่งปันทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
“ซินฮุ่ย! เจ้าจะต้องให้ความสนใจกับเรื่องนี้ หากดาวรุ่งอย่างซุนม่อถูกดึงตัว มันจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับโรงเรียนของเรา!”
เมื่ออันซินฮุ่ยได้ยินว่าซุนม่อปฏิเสธข้อเสนอ นางถอนหายใจด้วยความโล่งอกโดยไม่รู้ตัว พูดตามตรงหลังจากที่ซุนม่อมา เขาได้ช่วยนางมามาก ทำให้นางทำงานราบรื่นขึ้นมาก และอารมณ์ของนางผ่อนคลายมากขึ้น
“ข้าจะไม่ปล่อยเขาไป!”
อันซินฮุ่ยสาบาน
ติง!
คะแนนประทับใจจากอันซินฮุ่ย +100 เป็นมิตร (670/1,000)
......
ชีวิตประจำวันของซุนม่อไม่เปลี่ยนแปลงเนื่องจากการพบเจอเฉาเสียน เขายังคงสอนหนังสือ ไปที่ตำหนักราชันย์วายุ เพื่อสอนลูกศิษย์ส่วนตัวของเขา (รวมทั้งเด็กหนุ่มผู้ซื่อสัตย์ชีเซิ่งเจี่ย) ไปที่ห้องสมุดเพื่ออ่านหนังสือ และรับประทานอาหารสามมื้อที่โรงอาหาร เขาดำเนินชีวิตเรียบง่ายเช่นนี้ต่อไป
ไช่ถานจะได้รับการรักษาจากซุนม่อทุกห้าวัน อาการของเขาดีขึ้นเรื่อยๆ และอัจฉริยะในอดีตก็กลับมา ในเช้าวันที่ 6 ของเดือน หลังจากที่การเตรียมการทั้งหมดพร้อมแล้ว ซองยาขนาดยักษ์ก็วางขายอย่างเป็นทางการ
ชุดแรกมีเป้าหมายที่จะขายให้กับนักเรียนและครูในโรงเรียน นอกเหนือจากชุดที่มอบให้กับบุคคลที่มีอิทธิพลในจินหลิงและกลุ่มมหาคุรุ
ในที่สุด ราคาของยาขนาดยักษ์หนึ่งห่อก็ถูกควบคุมไว้ที่ประมาณ 3000 ตำลึงเงิน ตอนแรกอันซินฮุ่ยวางแผนจะขายซองละ 1,000 แต่ซุนม่อรู้สึกว่ามันต่ำเกินไปและตั้งราคาไว้ที่ 3,000 ตำลึง
ราคานี้ถือว่าสูงมากจริงๆ
“ใจหินจริงๆ!”
อันซินฮุ่ยกังวลว่ายอดขายจะออกมาไม่ดี แต่ซุนม่อเป็นคนจ่ายยาตามสูตรยาขนาดยักษ์ ดังนั้นนางจึงไม่คัดค้านและปฏิบัติตามคำพูดของเขา
ระหว่างรับประทานอาหารกลางวัน ยาขนาดยักษ์กลายเป็นหัวข้อหลักในหมู่ครู
“ยาหนึ่งซองราคา 3,000 ตำลึง? อาจารย์ใหญ่อันบ้าคลั่งเพราะความยากจนไปแล้วหรือ?”
เฉียนลี่จิบโจ๊กช้าๆ น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความฉงนสนเท่ห์ อาจารย์ใหญ่อันเป็นคนฉลาดมาก ทำไมนางถึงทำผิดพลาดเช่นนี้?
“ข้าได้ยินมาว่าเป็นสูตรลับที่สืบทอดมาจากตระกูลของอาจารย์ใหญ่คนเก่าและถูกพบในอนุสรณ์สถานแห่งทวีปทมิฬ เป็นเพราะว่าสถาบันจงโจวไม่มีเงินจริงๆ นางจึงนำมันออกมาขาย”
นี่เป็นข่าวที่หลี่ฟางได้ยิน
“วิชาลับอะไรที่มีค่า 3,000 ตำลึง?”
ริมฝีปากของเฉียนลี่กระตุก เป็นความจริงที่มหาคุรุไม่ได้ขาดแคลนเงิน แต่พวกเขาจะไม่เสียเงินโดยประมาท
“พวกเจ้าจะซื้อไหม?”
หลี่ฟางถาม
"ไม่!"
คำตอบของเฉียนลี่ตอบตรงๆ
“ไม่ใช่ว่าข้าเป็นคนขี้ขลาด”
"แล้วเจ้าล่ะ?"
หลี่ฟางลังเลและรู้สึกว่าอันซินฮุ่ยจะไม่โกหก
"ข้าจะซื้อ!"
เซี่ยหยวนไม่ลังเลใจ แม้ว่าซองยาจะไม่มีประโยชน์ใดๆ ก็ตาม มันก็ไม่สำคัญ นางจะปฏิบัติต่อเงิน 3,000 ตำลึงเพื่อเป็นการสนับสนุนโรงเรียน ซองยาขนาดยักษ์ถูกขายที่ห้องพยาบาลบนชั้นสองของอาคารบริหาร เหลือผู้ช่วยสองคนดูแล พวกเขาทั้งคู่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่อันซินฮุ่ยไว้วางใจ
เซี่ยหยวนและหลี่ฟางมา พวกนางสังเกตเห็นว่ากล่องที่ทำจากไม้ต้นเจดีย์ที่ใช้บรรจุซองยาดูเหมือนจะค่อนข้างเต็ม
“ยอดขายเป็นอย่างไรบ้าง?”
เซี่ยหยวนถาม
"ฮ่า ฮ่า!"
ผู้ช่วยทั้งสองฝืนยิ้ม
“พวกเจ้าจะซื้อเหรอ? ถ้าเป็นเจ้า เจ้าจะเป็นรายที่ห้า!”
“ให้ข้าหนึ่งไม่ใช่สอง!”
เซี่ยหยวน ตั้งใจที่จะซื้อ แต่หลังจากที่เห็นว่ายอดขายแย่แค่ไหน นางจึงเปลี่ยนใจ
ผู้ช่วยหยิบกล่องไปขณะที่อีกคนรับธนบัตรสีเงินและลงทะเบียน หลังจากเสร็จสิ้น พวกเขาก็มองไปที่หลี่ฟาง
“เจ้าต้องการสักถุงไหม?”
“ข้ามาเป็นเพื่อนนางเท่านั้น!”
หลี่ฟางลังเล แต่หลังจากที่เห็นว่ายอดขายแย่แค่ไหน นางก็ยอมแพ้ในทันที (3,000 ตำลึง เอาไปซื้อของอร่อยได้เลย!)
เซี่ยหยวนถอนหายใจอย่างเงียบๆ นางไม่รู้ว่าซองยาดีแค่ไหน นางจึงไม่สามารถชักชวนให้หลี่ฟางซื้อได้ใช่ไหม มิฉะนั้น นางจะไม่ทำร้ายเพื่อนของนางเหรอ?
“วิธีการใช้นั้นง่ายมาก เพียงแค่โยนมันลงไปในน้ำในขณะที่เจ้าอาบน้ำ จำไว้ว่าเจ้าต้องใช้สระอาบน้ำไม่ใช่อ่างอาบน้ำ!”
ผู้ช่วยกล่าวว่า
"ข้าเข้าใจแล้ว!"
เซี่ยหยวนพยักหน้า
หลังจากออกจากห้องพยาบาล หลี่ฟางรู้สึกสงสัยและกระตุ้นเซี่ยหยวนว่า
"เปิดดูดีไหม?"
มีซองยาห่อด้วยผ้ากระสอบอยู่ในกล่อง มีกลิ่นยาจางๆ มันดูไม่ต่างจากซองยาที่ขายในหอยาของตลาด
“การไม่ซื้อมันคือการตัดสินใจที่ถูกต้อง!”
หลี่ฟางรู้สึกว่าซองยาน่าจะได้ผล แต่ไม่คุ้มกับราคา 3,000 ตำลึงแน่นอน
การสนทนาและสถานการณ์เดียวกันยังคงเกิดขึ้นซ้ำๆ ระหว่างครู การขายห่อยาขนาดยักษ์นั้นแย่กว่าที่อันซินฮุ่ยคาดการณ์ไว้มาก
คืนนั้นเซี่ยหยวนกลับบ้าน นางไม่มีอะไรทำและกำลังวางแผนที่จะอาบน้ำร้อนเพื่อขจัดความเหนื่อยล้าของนาง!
