บทที่ 238 การขอโทษกันและกันนั้นยากเกินไป!
หลี่หรานดูไร้เดียงสา “ไม่ใช่ว่าท่านอาจารย์บอกให้เราทำสิ่งอื่นหรอกหรือ?” เหลิงอู่เหยียนรู้สึกอับอายและขุ่นเคือง “ข้าหมายถึงจับมือ กอด หรือไปเที่ยว... สมองเจ้าคิดอะไรอยู่กัน!” อะแฮ่ม ใบหน้าของหลี่หรานเปลี่ยนเป็นสีแดง “ศิษย์คนนี้ไม่ได้คิดให้ถี่ถ้วน...” “ฮึ่ม! ข้ารู้ว่าเจ้าวางแผนเรื่องนี้มานานแล้ว!” เหล...