บทที่ 236 แก่นพรหมจรรย์หยินของเจ้าหายไป
ทางตะวันตกของดินแดนอันกว้างใหญ่ มีหุบเขาทอดยาวตั้งแต่เหนือจรดใต้ แทนที่จะบอกว่าเป็นหุบเขา มันเป็นเหมือนหน้าผาไร้ที่สิ้นสุด ราวกับว่าโลกถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน เผยให้เห็นรอยแผลเป็นอันน่าสะพรึงกลัว ยืนอยู่ฝั่งหนึ่งแล้วมองข้ามไปไม่เห็นแม้แต่เงาของอีกด้าน หมอกเบื้องล่างนั้นหนาทึบ แม้จะขว้างหินลงไปก็ไร้เสี...
