ตอนที่ 177 แต่งงาน(ตอนฟรี)

พอเห็นกลิ่นอายบนตัวซูสือ ราชาก็งุนงง"ซูเซิ่งจื่อ ท่านไม่ดูเหมือนจะอยู่ในอาณาจักรแก่นทองคำเลยนะ?"

ซูสือพยักหน้า"ข้าเข้าอาณาจักรวิญญาณแรกก่อตั้งแล้ว"

"วิญญาณแรกก่อตั้ง?!"

หัวใจของราชาสั่นสะท้าน

ซูสือเพิ่งอายุยี่สิบ แต่ก็ก้าวสู่อาณาจักรวิญญาณแรกก่อตั้งแล้ว

ต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นสมบูรณ์ นี่ก็ยังมากเกินไป

เด็กนี่คือสมบัติ!

"ซูเซิ่งจื่อสมกับเป็นคนที่สวรรค์โปรดปราน"

ราชาอดรู้สึกอิจฉาไม่ได้

ทำไมถึงไม่มีอัจฉริยะเช่นนี้ในอาณาจักรซาซิน?

ราชินีขยิบตาและมองซูสือ

"พรสวรรค์กับพลังของเขาสูงมาก ฐานะก็ยังสูง สิ่งสำคัญสุด..."

"โอเอซิสไม่มีหนุ่มหล่อเช่นนี้!"

"ถ้าเขาอยู่ร่วมกับเอเลียได้ มันจะเป็นเรื่องดี"

ราชินีพูดเสียงเบา"ข้าอยู่ในวังตลอดเวลา แต่ก็ได้ยินชื่อของซูเซิ่งจื่อ วันนี้ข้าได้เห็นท่านเป็นครั้งแรก"

ซูสือส่ายหัว"ข้าไม่คิดว่านี่เป็นครั้งแรกที่เราพบกัน"

ราชินีถามอย่างสงสัย'เราเคยเจอกันมาก่อนหรือ?ข้าจำไม่ได้เลย"

ซูสือยักไหล่"ราชินีอาจไม่เคยเจอข้า แต่ข้าเคยเห็น...อุ้ฟ!"

ก่อนเขาจะพูดจบ เอเลียก็กระโจนใส่เขา ใช้มือน้อยๆปิดปากเขา

"เจ้า เจ้า เจ้าห้ามพูดไร้สาระนะ!"

ชายคนนี้บ้าไปแล้วหรือไง?

เขากล้าพูดจริงๆเหรอว่าเขาซ่อนในตู้เสื้อผ้าและแอบมองแม่นางเปลี่ยนชุด?

พอเห็นสายตาหยอกล้อของเขา เอเลียก็ตอบสนอง

เขาแกล้งข้าอีกแล้ว!

นางอดใจไม่ไหวที่จะฟาดเขาสักที"ท่านมันแย่จริงๆ!"

ราชินีขมวดคิ้ว"เอเลีย เจ้าทำอะไร ทำไมยังไม่รีบปล่อยเซิ่งจื่อ?"

ราชาขมวดคิ้ว"ท่าทีไม่ให้เกียรตินี้มันอะไร เจ้าหญิง?"

'คนนิสัยไม่ดี!ทั้งหมดเป็นความผิดของเจ้า!"

เอเลียจ้องซูสือเขม็ง

นางกระโดดออกจากเขา ก้มหัว ใบหน้าแดงก่ำ

ราชินีกับราชาจับตาดู ปากของทั้งสองฉีกยิ้ม

เห็นได้ชัดว่าระหว่างทั้งสองไม่ธรรมดา!

ตอนนั้นเอง ราชินีคิดอะไรได้แล้วถาม"ฝ่าบาท ท่านจะทำยังไงต่อ?"

ทุกคนคิดว่าราชาจะอยู่ได้ไม่ถึงวัน

สามเจ้าชายกำลังหมายตาบัลลังก์ ดังนั้นมีโอกาสสูงที่จะจบไม่สวย!

ราชาหัวเราะเสียงเย็น"บัลลังก์ของข้าไม่ใช่จะนั่งกันง่ายๆ!ถ้าพวกมันหมายยบัลลังก์ พวกมันก็ต้องแสดงพลัง!"

หัวใจของเอเลียเต้นกระหน่ำ

มันดูเหมือนว่าพรุ่งนี้ จะมีพายุเลือดก่อตัวขึ้น!

สายตาของซูสือกวาดมองรอบๆ

นับตั้งแต่เขาเข้าโถงนี้มา แรงสั่นจาากระฆังโบราณก็ยิ่งรุนแรง บอกเขาว่าของที่เขากำลังตามหาควรอยู่ที่นี่

เขาตามเบาะแสในหัว เดินไปที่หีบ

ยื่นมือออกไปเปิดมัน

เขาเห็นว่ามันเต็มไปด้วยสมบัติเก่าแก่

ระฆังสัมฤทธิ์ขนาดเล็กเท่าฝ่ามือนอนเงียบๆอยู่ในนั้น

ตัวระฆังปกคลุมด้วยคราบ มันดูธรรมดา ไม่โดดเด่น ไม่เข้ากับสมบัติรอบมันสักนิด

ดวงตาของซูสือเต็มไปด้วยความสุข"เจอแล้ว!"

เขาหยิบมันออกมา รู้สึกถึงการเชื่อมต่อทางสายเลือดที่โหยหาเขา

ภายในตันเถียนเขา ระฆังโบราณสั่นอย่างแรง ทะเลสาบพลังปราณดูเหมือนจะเดือด!

ระฆังน้อยนี่กับระฆังเก้าลี้ลับมาจากแหล่งเดียวกันจริงๆ!

พอเห็นการเคลื่อนไหวตรงนั้น เอเลียก็เดินมา มองระฆังเล็กๆในมือเขาและพูดอย่างสับสน"นี่คือสิ่งที่ท่านตามหา?"

"ใช่แล้ว"

ราชางุนงง"นี่สำคัญต่อเซิ่งจื่อหรือ?'

มันแค่ของสะสมธรรมดา ไม่ใช่แม้แต่สมบัติจิตวิญญาณ ไม่งั้น เขาคงไม่เก็บไว้ในกล่อง

'นี่คือสิ่งที่ข้าตามหา"

ซูสือไม่ปิดบัง"มันอาจไม่มีประโยชน์ต่อผู้อื่น แต่มันมีประโยชน์ต่อการบ่มเพาะของข้ามาก ถ้าท่านเต็มใจยกให้ ข้าจะพยายามทำตามทุกคำขอของท่าน"

ซูสือเสนออย่างเปิดเผย แต่เอเลียจริงใจกับเขามาก นางไม่เต็มใจจะร้องขอะไร"

เอเลีย"มันแค่ของชิ้นเล็กๆ เอาไปเถอะถ้าท่านอยากได้"

"แต่..."

ราชาหลอกตา"ข้ามีคำขอ"

ซูศือพูด"โปรดบอกข้า"

ราชากระแอมลำคอ"พรุ่งนี้ในวัง ข้าอยากขอให้เซิ่งจื่อช่วยจัดการแสดง.."

หลังได้ยินคำอธิบาย ซูสือก็ขมวดคิ้ว"นี่ไม่เหมาะสมมั้ง?"

ใบหน้าสวยของเอเลียขึ้นสี"ข้าจะไม่แต่งงานกับเขา?"

พ่อของนางกล้าขอให้ซูสือเป็นสามีข้า?

นี่มันเกินไป!

ราชาส่ายหัว"นี่แค่การแสดง ข้าจะไม่ยุ่งเรื่องในอนาคต"

เอเลียสับสน"แต่เรารู้จักกันแค่สองวัน ข้าจะอธิบายเรื่องนี้กับเหรินเอ๋อร์ยังไง?"

ราชามองนาง"เจ้ารู้จักเขาแค่สองวัน แต่ก็กระโดดกอดเขาแล้ว?'

"นอกจากนี้ ถ้านางไม่สามารถแบ่งปันผู้ชายได้ นั่นจะถือเป็นเพื่อนรักกันได้ไง?"

"??'

หัวของเอเลียหมุนติ๋ว

นี่มันตรรกะอะไร?

พ่อเพิ่งเจอซูสือ แต่ก็อยากจับเขาแต่งงานกับข้า?

"ดูเหมือนท่านกำลังวางแผนสร้างเจ้าหญิงรัชทายาทสินะ?"

ราชาพยักหน้า"ซูเซิ่งจื่อฉลาดมาก ข้าตั้งใจจะให้เอเลียเป็นราชินี"

เอเลียตัวแข็ง"ราชินี'

เอเลียมีพรสวรรค์ และกุมหัวใจของประชาชม

นางดีกว่าเจ้าชายไม่ได้เรื่องทั้งสาม

ราชามีเจตนานี้มานานนม

"แม้เอเลียจะเป็นเจ้าหญิงองค์โต แต่นางไม่ปรารถนาในอำนาจและพื้นฐานของนางในวังก็อ่อนแอมาก"

"ถ้าเรามีซูเซิ่งจื่อเป็นผู้สนับสนุน ข้าคิดว่าทหารทั้งหมดควรพิจารณา"

"ถ้าเซิ่งจื่อเต็มใจ ท่านสามารถเอาระฆังนี้ไปได้ ส่วนข้าจะเตรียมเรื่องงานเอง"

แผนของราชาสมบูรณ์แบบ

การเคลื่อนไหวนี้ไม่เพียงจะช่วยให้เอเลียยืนได้อย่างมั่นคงในวัง แต่ยังสร้างความสัมพันธ์ทางการฑูตระหว่างอาณาจักรซาซินกับจักรวรรดิหลินหลาง

ด้วยจักรวรรดิที่ทรงพลังเช่นนั้นเป็นผู้หนุน ใครจะกล้าทำอะไร?

ปัญหาภายในและภายนอกจะถูกแก้ไปพร้อมกัน!

ซูสือนวดขมับ

อีกฝ่ายขอมากจริงๆ

แม้จะเป็นแค่การแสดง แต่ถ้าจักรพรรดินีมารรู้เข้า...

ซูเซิ่งจื่อตัวสั่น

แก้มของเอเลียแดงก่ำ ดวงตาเหม่อลอย

"ข้า..จะแต่งงานกับซูสือ?"

"นี่มันเกินไป!"

....

อาณาจักรโม่เฉิน

ใจกลางวัง ดามัวร์ถาม"ติดภาพวาดของซูสือเสร็จหรือยัง?"

กั๋วซือพยักหน้า"เราติดภาพวาดบนถนนทุกสายและทุกตรอกซอยแล้วขอรับ ขุนนางกับทหารทุกคนยังได้รับภาพวาดคนละม้วน"

"ดี"

ดามัวร์ปาดเหงื่อ

เหตุการณ์ก่อนหน้าจู่โจมอาณาจักรโม่เฉินอย่างหนัก

ไม่เพียงจะเสียเจ้าชายและสองแม่ทัพ แต่ยังเป็นที่หัวเราะเยาะ

และทั้งหมดนี่ต้องขอบคุณซูสือ

"ข้าหวังว่าเรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก"

ตอนนี้ ทหารเดินเข้ามา."ฝ่าบาท เกิดเรื่องขึ้นแล้วขอรับ เราถูกล้อม!"

ดามัวร์ตัวแข็ง"ว่าไงนะ?"