บทที่ 47 การ์ดทอง ไหน้ำเต้าซูหยางและแม่นางพัวกิมเหลียน
ฝูซูไม่คาดคิดว่าเมื่อเวลาเราต้องการหามัน มันจะหลบซ่อนตัวไม่ออกมาให้เราเห็น แต่พอเวลาเราไม่ต้องการมันแล้ว มันก็จะออกมาหาเราเอง เมื่อมองไปที่สิ่งที่อยู่ในการ์ดสีทอง ฝูซูรู้สึกเหมือนจะเป็นคนบ้าคลั่ง แต่ที่มากกว่านั้นคือ อารมณ์ ณ ตอนนี้ของเขาจะว่าสุขก้ไม่ใช่ จะว่าเศร้าก็ไม่เชิง ฉันเห็นน้ำเต้าอยู่บนการ์ด...
