ตอนที่ 904 แรงบันดาลใจโดยบังเอิญ

ถ้าเย่ว์หยางไม่ได้ตามหาองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไปเมืองไป๋เหอ จากนั้นเสวี่ยอู๋เสียตามหาเย่ว์หยางเพื่อสอบถามอักขระรูนโบราณ เขาคงไม่พานางไปด้วย

ที่สำคัญโลกกำลังจะต้อนรับคู่รักที่อบอุ่น

แต่ตอนนี้เขาถูกตามตัวเสียก่อน

หากทอดทิ้งองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและออกไปกับเสวี่ยอู๋เสียเย่ว์หยางคาดว่าแม่เสือสาวคงโกรธจนกินไม่ได้นอนไม่หลับไปถึงสามวันสามคืน แม้ว่าเขาจะพาองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนแม่เสือสาวไปด้วย นางก็คงไม่ยินดีทั้งสองกรณี  แต่เย่ว์หยางขัดใจนาง เขายังคงจูงมือองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไว้ตลอดเวลา

“ก็ได้, แล้วข้าจะไปได้ยังไง?”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไม่โง่  นางสามารถเข้าใจความคิดเย่ว์หยางได้

“แม่เสือสาวฉลาดจริงๆ!” นับแต่เย่ว์หยางได้รับข่าว เขาแค่รอประโยคนี้

“คุณชายสามเจ้าชู้กับสาวๆได้เก่งจริงๆ นับถือ,นับถือ...”  เสวี่ยอู๋เสียอดนึกอิจฉาไม่ได้นางวิ่งเข้ามาหาเขา  เย่ว์หยางยิ้มตอบ“เราผู้พี่แค่กินอาหารประทังชีวิต!”  พูดถึงการกระทำเพี้ยนๆ ใครเล่าจะเทียบกับคุณชายสามตระกูลเย่ว์ได้?พอพูดเช่นนี้เสวี่ยอู๋เสียอดทุบเขาเบาๆ มิได้ ดวงตามีเสน่ห์ของนางค้อนใส่เขาไม่เห็นด้วย องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก็อยู่ที่นั่นด้วย องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนหันไปทางเสวี่ยอู๋เสียกล่าวขอโทษเบาๆทำนองว่านางไม่ตั้งใจทำลายบรรยากาศคู่รัก  เพียงแต่นางถูกเจ้าเด็กนี่ฉุดลากเข้ามาด้วย

เสวี่ยอู๋เสียยิ้มอย่างสงบ

นี่ไม่มีอะไรเลยถ้าไม่ใช่เพราะฉุดลากองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนมาด้วย นางคงไม่รอให้เขาหาตัวองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน จากนั้นค่อยขวางอยู่ครึ่งทาง

ปล่อยให้แม่เสือสาวติดตามมาดีกว่าจะต้องมาแข่งขันกันอย่างโล่วฮัว อู๋เหิน, อี้หนาน พวกนางไม่ใช่คู่แข่งและสามารถก้าวหน้าได้ ส่วนแม่เสือสาวนี้ยังมีทักษะหกรับรู้!

หอทงเทียนชั้นสิบ

เสวี่ยอู๋เสียนำทางเข้าสู่โลกหิมะน้ำแข็ง

ในโลกดึกดำบรรพ์ไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิตมองเห็นแต่ทุ่งหิมะกว้างไกลไม่สิ้นสุด

ภูเขาทุกลูกมีน้ำแข็งหิมะปกคลุมไม่มีฝุ่น ไม่มีดิน หิน โลกโบราณเต็มไปด้วยน้ำแข็งและหิมะ

“เป็นโลกที่ประหลาด, เจ้าหาพบได้อย่างไร?”  เย่ว์หยางผู้มีความรู้ประสบการณ์ก็ยังไม่เคยเห็นโลกหิมะน้ำแข็งอย่างนี้มาก่อนแผ่นฟ้าพื้นดินมีแต่หิมะน้ำแข็ง ที่นี่ไม่น่าจะมีสิ่งมีชีวิต พลังธาตุน้ำแข็งที่นี่ไม่เอื้อเฟื้อต่อการกำเนิดสิ่งมีชีวิตที่นี่เหลือเชื่อจริงๆ

“ที่นี่คือที่ซึ่งระบุไว้ในหนังสือที่จักรพรรดินีราตรียกให้ข้า  กล่าวกันว่ามีหนังสือมากมายในสำนักงานพันธมิตรปราณก่อกำเนิด  ยกตัวอย่าง มีหนังสือเล่มหนึ่งบันทึกเรื่องแปลกประหลาดไว้โดยนักสำรวจในยุคต่างๆ  เหตุเกิดเมื่อไม่กี่วันมานี้ ผู้เฒ่าหนานกงลงมาเยือนทวีปมังกรทะยานและขอให้นางนำหนังสือเล่มนี้ไป  มีเรื่องประหลาดให้พูดถึง  ข้ายังไม่ทันได้ไปฝึกแต่คำอธิบายของโลกหิมะน้ำแข็งทำให้ข้าอยากรู้อยากเห็น และตอนนั้นเจ้ากับพี่เย่กำลังค้นคว้ากำไลอสูร  ข้าจึงมาสำรวจที่นี่คนเดียวและพบว่ามีพลังน้ำแข็งตอบสนอง ขุนพลเทพธิดาวายุกับข้าสำรวจดูที่นี่อยู่สามวันสามคืน ในที่สุดห่างไปจากที่นี่หกพันกิโลเมตรมีภูเขาน้ำแข็ง  ข้าสงสัยว่าที่นี่จะมีอักขระรูนโบราณอยู่ในชั้นน้ำแข็ง!”  เสวี่ยอู๋เสียพูดสิ่งที่นางคิด

“มีอักขระรูนโบราณอยู่ในชั้นน้ำแข็ง ข้าเชื่อว่าเจ้าสามารถเลื่อนระดับไปเป็นนักสู้ปราณราชันย์ได้   แต่ข้าไม่รู้ว่าจะไปถึงระดับนั้นได้เมื่อไหร่!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอดถอนหายใจไม่ได้ นางมีดาบเทพจักรพรรดิอวี้สมบัติวิเศษอยู่ในมือความก้าวหน้าของนางไม่อาจเทียบได้กับเสวี่ยอู๋เสียได้ยังไง?

“นี่แค่โชคดี!”  เสวี่ยอู๋เสียบอกว่านี่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับพลัง

‘โชค’ ก็เป็นส่วนหนึ่งของความแข็งแกร่ง” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนสูดหายใจลึกและทำใจปล่อยวางยิ่งเสวี่ยอู๋เสียแข็งแกร่งขึ้น นางยากจะยอมรับความพ่ายแพ้

“ความจริงเมื่อเร็วๆ นี้...”  ก่อนนี้เย่ว์หยางล่อหลอกมารเพลิงดำได้ ‘มุกพยัคฆ์ขาว ตอนแรกเขายังไม่สนใจ แต่เมื่อเขามีเวลาเขาใช้เพลิงอมฤตชำระให้บริสุทธิ์และใช้ปราณกระบี่ปลดผนึกสำรวจดูเขาพบว่ามุกพยัคฆ์ขาวศักดิ์สิทธิ์นี้เป็นสมบัติชั้นศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูง

เย่ว์หยางตั้งใจจะพาองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไปเมืองไป๋เหอและฝึกพลังคู่รักที่ดูดดื่มกับนาง

แต่แผนการพบเจอวงเวทรูนโบราณทำให้เขาต้องเลื่อนการท่องเที่ยวแดนสวรรค์ออกไป

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรู้ว่าเขาได้ผลเก็บเกี่ยวเป็นหญ้าวิญญาณเทพอัคคีกุ่ยหยินไฟและแร่หยดเพลิง และนางรู้ว่าเย่ว์หยางตบทรัพย์ไข่มุกวิเศษมาด้วย

เพราะทึ่งประหลาดใจเกินไปที่เย่ว์หยางได้หญ้าวิญญาณเทพอัคคี  นางจึงไม่ทันสังเกตว่ามีมุกพยัคฆ์ขาวอยู่ด้วย

เวลานั้นเย่ว์หยางยังไม่รู้ว่ามุกพยัคฆ์ขาวเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์วิเศษ  เขาจึงไม่พูดอะไรมาก  จนกระทั่งค้นคว้ากำไลอสูรได้สำเร็จ  เขาจึงค้นพบลักษณะพิเศษของมัน  เขาเตรียมเอาไว้ให้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนได้ทึ่งอัศจรรย์ใจ

ขณะเขาเตรียมจะพูดถึงมุกพยัคฆ์ขาวศักดิ์สิทธิ์ปรากฏว่ามีคลื่นพลังงานผันผวน

ดูเหมือนว่าจะมีพลังงานบางอย่าง  ในบรรดาเย่ว์หยาง เสวี่ยอู๋เสียและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนคนที่มีพลังบริสุทธิ์จะถูกดึงดูดมากที่สุด ในพวกเขาเสวี่ยอู๋เสียมีพลังน้ำแข็งจะถูกดึงดูดมากที่สุด  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเย่ว์หยางก็ถูกดึงดูดมากเป็นพิเศษ แต่ก็ยังแค่เกือบหนึ่งในพัน

“ห่างออกไปหกพันกิโลเมตรยังดึงดูดพลังของเราได้อีกหรือ?” เย่ว์หยางตกใจ

“นี่ข้าเกรงว่าจะเหนือกว่ากฎสวรรค์ธรรมดา!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกเหลือเชื่อ ถ้าดึงพลังของนางออกมาได้ก็ยังไม่น่าประหลาดใจ  แต่เย่ว์หยางเป็นนักสู้ที่มีพลังปราณราชันย์!

“เมื่อเจ้าไปถึงปลายทางแล้วเจ้าจะรู้สึกได้มากขึ้นหลังจากอ่านพลังได้” เสวี่ยอู๋เสียยิ้ม

“ไปกันเถอะ!” เย่ว์หยางต้องการใช้หนูทองค้นสมบัติเพื่อทำการสำรวจตอนนี้เขารู้สึกผิดปกติ  อย่าทำร้ายคนรักของเขาก็แล้วกัน  เขาไม่รีรอเรียกหนูทองค้นสมบัติออกไปสำรวจและโอบหญิงสาวทั้งสองเทเลพอร์ตไปตามทิศทางที่เสวี่ยอู๋เสียรู้สึก

หกพันกิโลเมตรในที่ราบหิมะน้ำแข็งอย่างนี้ที่ไม่มีกำแพงกางกั้นเย่ว์หยางสามารถเทเลพอร์ตไปถึงได้ภายในสิบนาที

เทเลพอร์ตครั้งหนึ่งไปได้มากกว่าร้อยกิโลเมตร

หลังจากเทเลพอร์ตไปได้60-70 ครั้ง ก็ไปถึงภูเขามียอดสูงถึงหมื่นเมตร

ยอดเขาเหมือนกับคมดาบใหญ่สูงเสียดฟ้าทั้งหมดเกิดจากหิมะน้ำแข็ง ไม่มีเกล็ดหินหรือเม็ดทราย ไม่มีต้นไม้ใบหญ้างอกเงยเบื้องบนมีลมหนาวยะเยือกพัดรุนแรง พื้นล่างเป็นเหมือนคลื่นหิมะคลื่นที่มองดูเป็นชั้นๆ ที่น่าประหลาดที่สุดคือคลื่นหิมะนั้นรายรอบภูเขาน้ำแข็งกลายเป็นเพิ่มความหนาให้กับภูเขาน้ำแข็งไม่หยุดยั้ง

เมื่อเย่ว์หยางใช้จักษุญาณทิพย์กวาดมองดูทั้งหมด

เขาพบว่าโลกหิมะน้ำแข็งเป็นอย่างนี้  “พลังงานน้ำแข็งมาจากภูเขาน้ำแข็งนี้  เขาไม่รู้ว่าที่นี่ต้องใช้เวลากี่ปีถึงจะกลายมาเป็นภูเขาน้ำแข็ง

ทำไมถึงไม่มีสิ่งมีชีวิต?

เพราะภูเขาน้ำแข็งนี้ดูดซับพลังงานข้างนอกโลกทำให้โลกภายนอกไม่มีสิ่งมีชีวิตใดรอดอยู่ได้  ภูเขาน้ำแข็งธรรมดาไม่น่าจะเป็นเช่นนี้  ต้องมีวงเวทรูนโบราณสำแดงพลังออกมา  การตัดสินประเมินของเสวี่ยอู๋เสียไม่มีอะไรผิด  ตอนนี้มีคำถามเดียวก็คือวิธีการเปลี่ยนเวทน้ำแข็งโบราณไม่ได้มีมานานนับพันปีแล้ว

นี่คือส่วนที่ยากที่สุด

อย่างไรก็ตามถ้าประสบความสำเร็จ อย่างนั้นเสวี่ยอู๋เสียจะบรรลุเข้าสู่ระดับปราณราชันย์ได้ง่ายและกลายเป็นนักสู้ปราณราชันย์คนที่สองต่อจากเย่ว์หยาง!

“เฮ้!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนชูดาบเทพจักรพรรดิอวี้เตรียมฟันใส่ภูเขาน้ำแข็งด้วยพลังสัญลักษณ์สี่อสูรในตำนาน

พลังของดาบตอนนี้สามารถฆ่านักสู้ปราณฟ้าได้อย่างสบาย

ปราณดาบทะยานพุ่งขึ้นไปในท้องฟ้า

พลังดาบที่สามารถตัดมิติได้พุ่งสูงขึ้นไปในท้องฟ้าจนมองไม่เห็น

ภายใต้การจับตามองอย่างระมัดระวังของเย่ว์หยางและเสวี่ยอู๋เสีย ปราณดาบของดาบเทพจักรพรรดิอวี้ฟันใส่ภูเขาน้ำแข็งอย่างหนักหน่วง

ปัง!

ภูเขาน้ำแข็งทั้งหมดสั่นสะเทือน

อย่างไรก็ตามผลที่ออกมาทำให้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกท้อใจ..ดูเหมือนว่าพลังนี้ไม่สามารถจะทิ้งไว้แม้แต่รอยขีดข่วนให้เห็นนางค้นหาดูบนผนังน้ำแข็งอย่างระมัดระวัง และพบแค่รอยขีดข่วนเล็กบางกว่าเส้นผมเสียอีกค่อยๆ ฟื้นฟูและหายไป! ภูเขาน้ำแข็งนี้สร้างจากพลังงานบริสุทธิ์หลายหมื่นปี เป็นน้ำแข็งหมื่นปีที่ไม่มีมนุษย์คนใดสั่นคลอนได้

“ถ้าเป็นอย่างนี้เราคงต้องใช้เวลาหมื่นปีกว่าเข้าไปถึงใจกลางภูเขาน้ำแข็งได้” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกอ่อนแรงเป็นครั้งแรก  ภูเขาน้ำแข็งนี้แข็งแกร่งเกินไป

“ใช้แรงฟันทื่อๆ ก็คงไม่ดีแน่  เราต้องหาวิธีอื่น” เย่ว์หยางไม่ใช่คนที่ชอบใช้เรี่ยวแรงป่าเถื่อนแก้ปัญหา

“บางทีข้าอาจลองปรับความรู้สึกทางร่างกายก็ได้ แต่ข้าต้องการให้เจ้าใช้ปณิธานราชันย์ช่วยข้าด้วย”  เสวี่ยอู๋เสียยังพูดไม่จบ เย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนคัดค้านแข็งขัน มันอันตรายเกินไปกับการใช้สำนึกกับวงเวทรูนโบราณ  ยังไม่ต้องพูดถึงว่ารับรู้ได้หรือไม่แต่พลังงานอักขระรูนโบราณถูกโจมตีโดยการเหนี่ยวนำเช่นนี้ มันจะเริ่มโจมตีตอบโต้ทันทีและถ้าพลาดถ้าเพียงเล็กน้อย วิญญาณอาจถูกทำลายได้

“ไม่ ไม่ ต่อให้ใช้พลังปณิธานของข้า  นี่ก็ยังเป็นเรื่องโง่”  เย่ว์หยางปฏิเสธ  “ต้องมีทางอื่นอีกแน่นอน!”

“ข้าจะลองดู ถ้าเราทำไม่ได้  ข้าจะถอนพลังกลับ  อาจจะได้อักขระรูนโบราณที่ดีที่สุดแต่ข้าจะไม่เอาชีวิตทุกคนมาเสี่ยง” เสวี่ยอู๋เสียยิ้มให้เย่ว์หยาง นางต้องการจะเข้าถึงระดับปราณราชันย์จริงๆแต่นางไม่ต้องการให้เย่ว์หยางเสี่ยงกับเรื่องนี้

“ถ้าจะลอง ก็ให้ข้าลองเอง!”  เย่ว์หยางไม่ยอมให้นางเสี่ยง

“เจ้าใจเย็นๆ ก่อนภูเขาน้ำแข็งนี้ไม่หนีไปไหน  เราค่อยๆหาหนทางกัน”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนพยายามโน้มน้าว  “ถ้าเราไม่สามารถหาหนทางได้อย่างนั้นเราจะไปหาจักรพรรดินีราตรีหรือจื้อจุน ปรึกษาพูดคุยกับพวกนางเผื่อว่าจะได้รับคำแนะนำที่ดี  ใช้สำนึกตรวจสอบย่อมไม่ใช่เรื่องดีแน่นอนอักขระรูนโบราณไม่ง่ายที่จะเข้าใจได้ อย่าว่าแต่ในตอนนี้มันปกป้องภูเขาน้ำแข็งมาหลายหมื่นปีแล้ว  ใจเย็นๆ มาคิดหาวิธีกันก่อนทำไมเราไม่ลองดูทีละคน ลองใช้อสูรโลกซึมซับพลังงานดู มันอาจจะแข็งแกร่งกว่าเราแต่อย่างน้อยมันดูดซับพลังได้ไม่สิ้นสุด

ประโยคสุดท้ายเหมือนประกายแสงที่กระทบใจส่วนลึกของเย่ว์หยาง

เย่ว์หยางเสียงสั่นมองดูองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและพูดเสียงดัง  “เดี๋ยวก่อน, เมื่อครู่นี่เจ้าว่ายังไงนะ?อสูรโลก เจ้ากำลังพูดเกี่ยวกับอสูรโลกหรือ?”

เสวี่ยอู๋เสียประหลาดใจเล็กน้อยนางไม่คิดเรื่องจะใช้อสูรโลกทำวิธีอย่างนี้ เพราะมันช้าเกินไป นางเกรงว่ากว่าจะเห็นผลต้องใช้เวลาไปถึงหมื่นปี  แต่เย่ว์หยางตื่นเต้น เป็นอะไรของเขา?  หรือว่าเขาพบวิธีตอบโต้ที่เหมาะสม?

เย่ว์หยางตื่นเต้นและพูดไม่ออก

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจับแขนอีกข้างหนึ่งของเย่ว์หยางและตะกุกตะกักตอบ  “เอ่อ..ขะ ข้าอาจบอกไปไม่ถูกก็ได้นี่อาจไม่ใช่วิธีที่ดีนัก มันกินเวลานานมากเกินไป ข้ารู้ว่าข้าอาจพูดไม่ถูกก็ได้ และข้าพูดอย่างนี้เจ้าคิดว่าข้าพูดถูกหรือเปล่า?”

“ใช่แล้ว มันถูกต้อง!” เย่ว์หยางกอดองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนแน่น และจูบนางอย่างตื่นเต้น  “แม่เสือสาว!  พาเจ้าเดินทางมาด้วยนับว่าคิดถูกแล้ว  เจ้าเป็นแรงบันดาลใจให้ข้า ใช่เลยประโยคสุดท้ายนี้! ข้านี่โง่จริง ข้ามีวิธีที่ดีที่สุดแล้ว ข้านี่โง่เอง ใช้ไม่ได้!  ของดีอย่างนี้ ข้ามักจะปล่อยให้ว่างอยู่เรื่อย,โอวพระเจ้า ถ้าเจ้าเตือนเร็วกว่านี้คงไม่เป็นอย่างนี้แล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า  โชคดีที่แม่เสือสาวเจ้าเตือนข้า!”

“ข้าไม่ได้พูดอะไรเลย!”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนสับสน

“บอกมาเร็วๆ มีทางแก้ยังไงบ้าง?”  ตอนนี้เสวี่ยอู๋เสียไม่อาจสงบใจได้ นางเชื่อมั่นว่าเย่ว์หยางคิดหาวิธีคลี่คลายได้จริงๆ  และนั่นเป็นเพราะแรงบันดาลใจโดยบังเอิญจากองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน

“แผนนี้จะใช้ได้ดีที่สุดได้ยังไง...ก่อนอื่นข้าจะต้องไปถามนางก่อน  เจ้าเข้าไปรอข้าในโลกคัมภีร์สักพักก่อน  แล้วข้าจะรีบกลับมา!”  เย่ว์หยางแทบรอให้เสี่ยวเหวินหลีมารับเสวี่ยอู๋เสียและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเข้าไปโลกคัมภีร์ไม่ไหว พวกเขาวนเวียนรอบภูเขาน้ำแข็งและพยายามเก็บข้อมูลอย่างดีที่สุด

เสี่ยวเหวินหลีออกมาและพยักหน้าให้กับเขาบอกว่าเธอพร้อมแล้ว

เย่ว์หยางอุ้มลูกรักของเขา  “ไป, ไปเยี่ยมแม่เจ้ากันเถอะ!”