ตอนที่ 17 - ของหาย

หลังจากฝึกด้วยตัวเองไปครึ่งชั่วโมง จัสมินก็เลิกคลาสเรียนไวกว่าปกติ

“เจอกันพรุ่งนี้ ลีโอ”

“แน่นอน”

ลีโอรีบไปที่ฝึกหลังจากเลิกเรียน แม้ว่ามิสคามิลล์จะยังไม่อยู่ที่นั่น แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะเริ่มฝึกก่อน

“นายดูมีแรงจูงใจมากกว่าปกตินะ การถูกท้าทายหลายครั้งในวันนี้ส่งผลกระทบต่อนายงั้นหรอ?” ลิลิธถามเขา

“เปล่า ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนั้น หลังจากเห็นนักเรียนคนอื่น ๆ ฝึกซ้อมกัน ฉันก็รู้ว่าฉันอ่อนแอแค่ไหนเมื่อเทียบกับพวกเขา และมันไม่ได้เป็นเพียงความแตกต่างของความแข็งแกร่งระหว่างเรา ฉันจะไม่อยู่ได้ไม่ถึงสามวินาทีด้วยซ้ำถ้าฉันต้องต่อสู้กับพวกเขา ฉันยังต้องพยายามอีกมาก” ลีโอถอนหายใจ

“นั่นก็จริงถ้านายใช้ดาบ แต่ถ้านายได้รับอนุญาตให้ใช้เวทมนตร์ นายจะแข็งแกร่งกว่าคนส่วนใหญ่ที่ไปฝึกในวันนี้” ลิลิธกล่าว

“แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริง ฉันก็ไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้จนกว่าฉันจะแข็งแกร่งพอ” เขาถอนหายใจ

เมื่อถึงเวลามิสคามิลล์ก็มาถึงศูนย์ฝึก ซึ่งตอนนี้ลีโอได้หมดแรงไปแล้ว เขาจึงเริ่มฝึกด้วยเวทมนตร์

ในตอนท้ายของวัน ลีโอถามว่า “ผมแกว่งดาบอย่างไร้จุดหมายมาหลายวันแล้ว เมื่อไหร่ผมจะได้เรียนรู้เทคนิคดาบบ้าง?”

“เพียงแค่มุ่งเน้นไปที่พื้นฐานของนายในตอนนี้ และลืมสิ่งอื่น ๆ ไปก่อน เราจะฝึกมันเมื่อถึงเวลาที่สมควร” มิสคามิลล์กล่าว

และเธอพูดต่อว่า “สิ่งต่าง ๆ ในโลกนี้ต้องการพื้นฐาน ถ้าพื้นฐานอ่อนแอ ทุกอย่างหลังจากนั้นก็จะเป็นเช่นนั้น”

“นอกจากนี้ ฉันไม่มีคุณสมบัติที่จะสอนนายใช้ดาบ ฉันจะหาอาจารย์คนอื่นมาให้นายโดยเฉพาะ และคนคนนี้จะต้องไม่รู้จักลีโอคนเก่า”

“ผมเข้าใจ” ลีโอพยักหน้า

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อลีโอโฟกัสไปที่การเรียนของเขาในตอนเช้า และการฝึกซ้อมในตอนบ่าย และก่อนที่เขาจะรู้ตัว เวลาตลอดทั้งสัปดาห์ก็ได้ผ่านไป

ในช่วงเวลานี้ ระดับความเชี่ยวชาญของกระสุนสีดำของเขาเพิ่มขึ้นเป็น ‘D’ และระดับความเชี่ยวชาญของอุปสรรคมืดของเขาเพิ่มขึ้นเป็น ‘E’

เนื่องจากเขาสามารถใช้เวทมนตร์ที่มิสคามิลล์สอนเขาได้เท่านั้น ลีโอจึงไม่สามารถฝึกเปลวไฟสีดำได้เลย

นอกจากนี้ ความจุมานาของเขาก็ได้เพิ่มขึ้นเป็น 300 และพลังเวทมนตร์ของเขาก็มากกว่าหนึ่งพันด้วยคาถาเวทมนตร์ระดับ 1 เท่านั้น

สำหรับการฝึกฝนด้วยดาบนั้น ในที่สุดเขาก็มีความแข็งแกร่งมากพอที่จะใช้ดาบ 30 กิโลกรัมได้อย่างง่ายดาย

แม้ว่าความสามารถในด้านดาบของเขาจะไม่สามารถเปรียบเทียบกับความสามารถด้านเวทมนตร์ของเขาได้ แต่ความคืบหน้าของเขามันก็ยังคงเร็วกว่าที่มิสคามิลล์ความคาดหวังเอาไว้

การเติบโตดังกล่าวเป็นไปไม่ได้สำหรับลีโอคนก่อนของโลกนี้ แต่ด้วยความช่วยเหลือของเวทมนตร์และสิ่งประดิษฐ์ มันสามารถเป็นจริงได้

“ตอนนี้นายมีความแข็งแกร่งเพียงพอในระดับหนึ่งแล้ว เราจึงสามารถเริ่มการฝึกเทคนิคดาบของนายได้ เพื่อที่นายจะได้เริ่มต่อสู้จริง และเนื่องจากในวันพรุ่งนี้เป็นหยุดสุดสัปดาห์ มาเจอฉันที่นี่ตอนเก้าโมงเช้า”

“ได้เลย”

หลังจากกลับไปที่หอพัก ลีโอก็ไปหาแฮงค์ผู้ดูแลหอพัก

“เฮ้ มันก็นานแล้วนะที่นายบอกฉันเกี่ยวกับของส่วนตัวของฉัน แต่ฉันก็ยังไม่ได้รับพวกมันเลย” ลีโอพูดกับเขา

“หืม จริงดิ? ให้ฉันโทรไปเช็คแปปหนึ่ง”

แฮงค์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรไปยังหมายเลขปลายทาง

ไม่กี่นาทีต่อมา แฮงค์อธิบายสถานการณ์ให้กับบุคคลในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์

“ลีโอใช่มั้ย ให้ฉันตรวจสอบฐานข้อมูล...”

“เอาล่ะ… ลีโอ… หืม?”

“มีอะไรงั้นหรอ?” แฮงค์ถาม

“มันบอกว่าพัสดุของลีโอถูกส่งไปถึงเมื่อสามวันก่อน”

“อะไรนะ?” แฮงค์ยกคิ้วขึ้น

เขาหันไปมองที่ลีโอและพูดว่า “พวกเขาบอกว่าพัสดุได้ถูกส่งมอบให้นายไปเมื่อสามวันก่อน”

“อะไรนะ มันเป็นไปไม่ได้ พวกเขาทิ้งไว้ที่หน้าประตูของฉันแล้วทำเครื่องหมายว่า ‘ส่งแล้ว’ หรือเปล่า ถ้ามีคนมาขโมยไปล่ะ?”

“ลีโอบอกว่าเขาไม่ได้รับของ”

“ฉันจะติดต่อคนที่ส่งมัน”

ไม่กี่นาทีต่อมา คนที่โทรกลับมาพูดว่า “คนที่ส่งพัสดุบอกว่าเขาส่งให้ลีโอกับตัว”

“อืมม… ลีโอ นายแน่ใจนะว่านายไม่ได้รับอะไรเลย ผู้ส่งของบอกว่าเขาส่งให้นาย… กับตัวเลย”

“นั่นมันไร้สาระ! ปกติฉันไม่ค่อยอยู่ในห้องของฉัน และเมื่อฉันกลับมาที่ห้อง ฉันก็ไปนอนเลย! และฉันก็ไม่เคยได้รับอะไรเลย!” ลีโออุทาน

“คุณได้ยินลีโอแล้วใช่ไหม”

“งั้น ฉันจะต้องเปิดการสอบสวน ซึ่งอาจใช้เวลาหลายสัปดาห์ไม่ก็หลายเดือน”

“ฉันเข้าใจ ฉันจะบอกให้เขารู้”

หลังจากวางสาย แฮงค์ก็อธิบายสถานการณ์ให้กับลีโอ

“ไม่อยากจะเชื่อ... ฉันแค่ต้องการเสื้อผ้าและเครื่องแบบเท่านั้น และถ้านายไม่เชื่อฉัน นายสามารถตรวจสอบห้องของฉันได้เลย ห้องของฉันมันไม่มีอะไรเลยยกเว้นเสื้อผ้าที่นายให้ฉัน”

“มันไม่จำเป็น ฉันเชื่อนาย” แฮงค์ส่ายหัว

“อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพัสดุของนาย เราสามารถรอให้พวกเขาสอบสวนเสร็จ”

“อะไรอยู่ในกล่องพัสดุของฉัน? เนื่องจากมีคนขโมยมันไปแสดงว่าต้องมีสิ่งที่มีค่าอยู่ข้างใน”

“เท่าที่ฉันรู้สิ่งประดิษฐ์ และของมีค่าถูกมอบให้กับสถาบันเมื่อเจ้าของของพวกเขาตายอย่างเป็นทางการ ดังนั้นนอกเหนือจากเสื้อผ้า และสิ่งของเบ็ดเตล็ด มันไม่น่าเป็นไปได้ที่พัสดุของนายจะมีของที่มีค่า” แฮงค์กล่าว

“แล้วขโมยจะขโมยเสื้อผ้าของฉันไปเพื่อ? นั่นไร้สาระที่สุด!”

“อืม… ถ้านายต้องการเสื้อผ้าใหม่จริงๆ นายสามารถไปลองสอบถามกับทางสถาบันดู เครื่องแบบปกติแล้วจะฟรี และเนื่องจากนายมีชื่อเสียงสถาบันอาจให้เงินกับนายเพื่อให้นายใช้ซื้อเสื้อผ้าอื่น ๆ”

“ฉันจะไปหาเครื่องแบบฟรีเหล่านี้ได้ที่ไหน”

แฮงค์ชี้ไปที่แผนที่ขนาดใหญ่บนผนังและพูดว่า “นั่นคือแผนที่ของสถาบัน ไปที่อาคารบริหารจัดการ และสั่งเครื่องแบบของนายที่นั่น”

ลีโอมองไปที่แผนที่อย่างจริงจังพักหนึ่ง เพื่อจดจำแผนที่และรายละเอียดทั้งหมด

“เอาล่ะ ฉันรู้แล้วว่าจะต้องไปที่ไหน ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของนายนะ” หลังจากนั้นลีโอก็ออกจากหอพักเพื่อไปสั่งเครื่องแบบที่อาคารบริหารจัดการ

เมื่อไปถึงที่นั่น ลีโอได้พูดคุยกับพนักงานคนหนึ่งเพื่อขอความช่วยเหลือ

โชคดี ที่ข้อมูลของลีโอยังอยู่ในฐานข้อมูลของสถาบัน พวกเขาสามารถให้ชุดเครื่องแบบสี่ชุดแก่เขาได้

“มีอะไรที่ฉันสามารถช่วยคุณได้ไหม”

“ก็… พูดตามตรงนะ เสื้อผ้าของผมทั้งหมดถูกขโมยไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ ดังนั้นนอกจากเครื่องแบบเหล่านี้แล้ว ผมไม่มีอะไรจะใส่อีกแล้ว แม้แต่ชุดนอน โชคดีที่ผมจะได้รับความช่วยเหลือทางการเงินจากที่นี่”

“อ้อ... จริง ๆ แล้วเราให้ความช่วยเหลือทางการเงินแก่นักเรียนของเราด้วย แต่คุณอาจไม่ต้องการสิ่งนั้น”

“หืม? ทำไมจะไม่ล่ะ ผมไม่มีเงินเลยในตอนนี้”

“คุณเห็นผมไหม เมื่อคุณเสียชีวิต สถาบันก็จะยึดความมั่งคั่งทั้งหมดของคุณ - ซึ่งเป็นกระบวนการตามปกติ อย่างไรก็ตามเนื่องจากคุณไม่ได้ตายจริง นายสามารถเรียกคือนสิ่งประดิษฐ์ของคุณ และอะไรก็ตาม ของคุณก็จะถูกยึดไปด้วย”

“ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าสถาบันกำลังทำกระบวนการเหล่านั้นเนื่องจากคุณมีชื่อเสียงมาก คุณต้องการให้ฉันตรวจสอบไหม”

“ช่วยตรวจสอบด้วยครับ!” ลีโอตอบ เสียงของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

“เอาล่ะ รอสักครู่...”

พนักงานดำเนินการพิมพ์บางอย่างในคอมพิวเตอร์ของเขา

ไม่กี่นาทีต่อมา เขาพูดว่า “สถาบันได้คืนเงินทั้งหมดของคุณไปแล้ว อย่างไรก็ตามสิ่งประดิษฐ์ของคุณจะต้องใช้เวลานานขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากภาวะแทรกซ้อนบางอย่าง”

“ผมเข้าใจ... แล้วผมจะเข้าถึงเงินของผมได้อย่างไร”

“สถาบันมีระบบธนาคารของตัวเองที่นักเรียนส่วนใหญ่เลือกใช้ ตามข้อมูลของคุณ เงินของคุณก็อยู่ในธนาคารนี้ เพื่อเข้าถึงมันได้คุณเพียงแค่ต้องไปที่ธนาคาร อย่างไรก็ตามมันปิดแล้วในวันนี้ คุณจะต้องไปพรุ่งนี้เมื่อมันเปิดตอน 7 โมงเช้า”

“ผมเข้าใจแล้ว ขอบคุณที่สละเวลามาช่วยผม”

ลีโอกลับไปที่ห้องของเขาหลังจากนั้นไม่นาน

“ฉันแทบจะรอไม่ไหวที่จะไปธนาคารในวันพรุ่งนี้! เนื่องจากลีโอคนก่อนแข็งแกร่งมาก เขาควรจะมีเงินมากมาย!” ลีโอขึ้นไปบนเตียงและเต็มไปด้วยความตื่นเต้นสำหรับพรุ่งนี้

“ฉันว่ามันคงจะมีไม่มากนัก…” ลิลิธพูดทันที

“หืม? อะไรทำให้เธอพูดแบบนั้น?”

“ในขณะที่มันเป็นความจริงที่ว่าลีโอคนก่อนร่ำรวยมากจากการล่ามอนสเตอร์และแวมไพร์ เขาจะใช้ความมั่งคั่งส่วนใหญ่ของเขาเพื่อพัฒนาตัวเอง ดังนั้นฉันจะไม่แปลกใจถ้าไม่มีเงินเหลืออยู่เลย”

“คนที่ร่ำรวยอย่างแท้จริงจะไม่ยากจนไม่ว่าพวกเขาจะใช้จ่ายเงินไปเท่าไหร่!”

ลิลิธหัวเราะเบา ๆ “นายจะต้องประหลาดใจแน่ กับการใช้เงินทั้งหมดของนายไปกับสิ่งประดิษฐ์ แม้กระทั่งสิ่งประดิษฐ์แรงค์ E ก็มีใช้จ่ายได้มากถึงหกหลัก”

“ฉันเข้าใจ แล้วก็หยุดทำลายความตื่นเต้นของฉันที เราจะต้องไปดูด้วยตัวเองในวันพรุ่งนี้ ฉันอาจจะสามารถซื้อเสื้อผ้าใหม่ด้วยเงินของลีโอคนก่อนก็ได้”

ไม่นานหลังจากนั้นลีโอก็หลับไป

เช้าวันรุ่งขึ้น ลีโอออกจากหอพักและมุ่งหน้าไปที่ธนาคารสิบห้านาทีก่อนที่มันจะเปิด