ตอนที่ 897 ความตายของชาร์ลส์
ชาร์ลส์รู้สึกตัวว่าไม่ปลอดภัยอาจเป็นเพราะความจริงที่ว่าโซเฟียไม่ได้อยู่ใกล้เขา ตั้งแต่ยังเด็กโซเฟียมักเป็นองครักษ์พิทักษ์เขาอยู่เสมอ แทบจะไม่แยกจากกันแม้ว่าหน่วยอัศวินพิเศษกวงหมิงก็ไม่เคยลาดตระเวณห่างไกลจากเขา
เมื่อไม่มีโซเฟียอยู่ใกล้ๆ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าวิหารที่คุ้นเคยกลายเป็นว่างเปล่า
ชาร์ลส์มีความเข้าใจผิดว่าดูเหมือนมีดวงตาที่คอยสังเกตเขาอยู่เงียบๆจากในเงาด้านหลังเขา
เขาหัวเราะเยาะตนเอง ‘นี่คือวิหาร ที่ซึ่งพลังงานแสงสว่างแข็งแกร่งมากที่สุด แล้วจะมีเงาซ่อนอยู่ได้ยังไง?’ วิหารซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งแสง มีแสงเจิดจ้าเข้มข้นโดยรอบ เป็นแสงที่อ่อนโยน อบอุ่น ขณะที่แสงสว่างมีอยู่ทั่วไปในวิหาร
‘แสงคือความนิรันดร์’
‘บางทีข้าคงจะไม่คุ้นเคยกับการไม่มีโซเฟียอยู่ใกล้ๆ’ ชาร์ลส์หัวเราะ
เมื่อคิดเกี่ยวกับสถานการณ์แล้ว ชาร์ลส์ขมวดคิ้ว ในอดีตเมื่อเขามีปฏิสัมพันธ์กับตระกูลที่มีชื่อ เขามักรู้สึกว่าพวกเขามักจะเชื่อฟังต่อวิหาร แต่ตอนนี้พวกเขาทำลายความคิดของเขาไปหมดซึ่งเป็นวิธีที่เขาเข้าใจถึงเหตุผลที่ผู้อาวุโสตระกูลต้องการปราบปรามพวกตระกูลต่างๆ
ตระกูลที่มีชื่อเสียงเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่มีเขี้ยวกรงเล็บและดูเหมือนจะเชื่อง แต่สัตว์ร้ายก็ยังเป็นร้ายไม่ว่าพวกมันสามารถปลอมตัวได้ยังไงก็ตามเมื่อถึงช่วงเวลาที่สำคัญ ความดุร้ายของพวกมันมักจะปรากฏออกมาเสมอ
ภายในตระกูลชิวชาร์ลส์พึมพำกับตนเอง เหมือนกับกำลังครุ่นคิด
สำหรับชาร์ลส์ความขัดแย้งระหว่างตระกูลชิวและกลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นตระกูลชิวเริ่มก่อน ‘พวกเขาต้องการส่งข้อความอะไรไปให้ตระกูลอื่นกันแน่?’
ความขัดแย้งระหว่างกลุ่มการค้าเมซฟิลด์และตระกูลอลิซาเบธเป็นความขัดแย้งสองตระกูลระดับเดียวกัน ตระกูลชิวไม่มีเหตุผลจะเข้าไปแทรกแซงเอง แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้หนุนหลังตระกูลอลิซาเบธก็ตาม ชาร์ลส์รู้พฤติกรรมของตระกูลชั้นสูง ถ้าตระกูลระดับสูงหาเรื่องกับตระกูลอลิซาเบธ ตระกูลชิวจะต้องลงมือ แต่ถ้าตระกูลอ่อนแอกว่าเอาชนะตระกูลอลิซาเบธได้ ตระกูลชิวจะไม่ลงมือแน่นอน
‘เพราะพวกเขาจะได้ความอับอายขายหน้า’
‘ถ้าบริวารของพวกเขาเองไม่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ระดับเท่ากัน จะมีคุณสมบัติอะไรให้พวกเขาเป็นบริวารตระกูลชิว
ชาร์ลส์แค่นเสียงใส่ต่อข่าวลือที่กระจายไป กล่าวกันว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นฝ่ายเริ่มตอแยซึ่งสำหรับเขาเป็นเรื่องไร้สาระ ‘ความแข็งแกร่งของตระกูลเมซฟิลด์ก็งั้นๆ พวกเขาไม่สามารถสร้างการคุกคามอะไรๆกับตระกูลชิวได้ ทำไมชิวเป่ยฟงถึงส่งทหารของเขาไปเอาหน้าด้วย?’
‘ถ้าตระกูลชิวต้องการสร้างอำนาจ พวกเขาไม่ควรต่อต้านกับตระกูลอื่น แต่ควรทำต่อวิหาร’
ชาร์ลส์ไม่ชอบการกระทำของตระกูลชิว ถ้าตระกูลชิวเป็นฝ่ายผิดดังนั้นเขาจึงใช้วิธีแบบนั้นแสดงอำนาจพลังของพวกเขา เขาจะมีความรู้สึกที่ดีต่อพวกเขามากขึ้น วิหารกวงหมิงยินดีร่วมมือกับตระกูลชั้นสูงอยู่แล้ว แต่เมื่อตระกูลชิวมาถึงในทวีปเซียนพวกเขาไม่ทำแม้แต่เดินทางเข้ามาที่ตำหนักกวงหมิงเพื่อทักทายเคารพประมุขผู้อาวุโส พวกเขาไม่ทักทายเขา ไม่ทำตามมารยาทอะไรที่เป็นการทักทายที่ตำหนักกวงหมิง แต่กลับเริ่มลงโทษเพื่อเป็นการเตือนคนอื่นๆ
ชาร์ลส์โกรธ, ตระกูลชิวไม่เคยเห็นวิหารอยู่ในสายตา และเนื่องจากเขาเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้ตระกูลชิวจะไม่เปิดเผยความตั้งใจที่จะเผชิญหน้าเขา
เขาส่งโซเฟียไปดูตระกูลชิว ถ้าตระกูลชิวกล้าขัดคำสั่งวิหาร เขาจะลงโทษพวกเขาเป็นการเตือนตระกูลที่เหลือ
มีตระกูลชั้นสูงอยู่มากมาย ถ้าเขาไม่ฆ่าคนสักคนหรือสองคน ก็จะไม่มีใครฟังคำสั่ง
ชาร์ลส์รู้ว่านั่นเป็นบททดสอบที่ประมุขผู้อาวุโสมอบให้ ถ้าเขาสามารถควบคุมและจัดการสถานการณ์ได้ สถานะของเขาจะไม่ถูกโยกคลอน ถ้าเขาทำไม่ได้ เขาจะตกอยู่ในอันตราย
เมื่อรู้สึกถึงอันตราย ชาร์ลส์รู้ว่าเขาต้องสู้ ไม่อย่างนั้นก็ตาย
มีโซเฟียนำกองกำลังอัศวินพิเศษกวงหมิง ไม่มีตระกูลใดกล้าต่อต้านพวกเขา
ทหารคนหนึ่งเดินขึ้นมาหาและเรียนด้วยความเคารพ “ฝ่าบาท, ประมุขผู้อาวุโสขอให้ท่านมาหา”
ชาร์ลส์จำทหารได้ และพยักหน้า “ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”
ชาร์ลส์เดินเข้าไปในตำหนัก อัศวินกวงหมิงผู้เฝ้าประตูเดินตามเขา โซเฟียพาหน่วยอัศวินกวงหมิงออกไปข้างนอก แต่เหลืออัศวินไว้สิบคนเพื่อประกันความปลอดภัยของชาร์ลส์ แม้ว่าชาร์ลส์จะไม่เห็นความจำเป็น แต่เขาก็ซาบซึ้งการกระทำของนาง
ทหารเดินนำชาร์ลส์เดินตามหลัง ชาร์ลส์ถาม “มีอะไรเกิดขึ้น?”
“ดูเหมือนจะเป็นเรื่องตระกูลชิว” ทหารคนหนึ่งขมวดคิ้วและพูดขึ้น
ชาร์ลส์คิดอยู่ชั่วขณะ ‘หรือว่าประมุขผู้อาวุโสมีอะไรกับตระกูลชิว? มีประมุขผู้อาวุโสยืนยันด้วยตนเอง, เขาไม่สามารถทนต้านทานพวกเขาได้แน่ ถ้าเป็นประมุขผู้อาวุโส, เขาจะจัดการพวกนั้นได้ยังไง? ประมุขผู้อาวุโสมีสายตามองการณ์ไกลที่ยิ่งใหญ่ ใครจะรู้ว่ามีอะไรลึกในใจ
ความคิดชาร์ลโบยบินไปไกล ในเวลาอันรวดเร็วใครก็ตามจะรู้สึกถึงแรงกดดันเมื่อมาถึงประมุขผู้อาวุโส เขาเองก็ไม่ยกเว้น ผู้ที่ยกเว้นอยู่คนเดียวก็คือโซเฟีย
ทหารนำชาร์ลส์มาถึงทางเข้าด้านข้างห้องโถงใหญ่และหยุดเดินคำนับเขา “ฝ่าบาท ได้โปรด, ประมุขผู้อาวุโสอยู่ข้างใน”
ชาร์ลส์สำรวมความคิดและมองดูห้องโถง ‘ที่นี่เงียบงัน ประมุขผู้อาวุโสมักชอบที่อย่างนั้นเสมอแม้จะมีตำแหน่งสูงส่ง ประมุขผู้อาวุโสก็ค่อนข้างเรียบง่าย เป็นเรื่องหนึ่งที่ทุกคนในวิหารนับถือ’
“พวกเจ้ารอข้าอยู่ที่นี่” ชาร์ลส์พูดกับอัศวินทั้งสอง
อัศวินทั้งสองรับคำและยืนอารักขา เนื่องจากตำแหน่งของพวกเขาสูงส่ง พวกเขาจึงสามารถเข้าตำหนักได้ง่ายสะดวกสบาย และมีเพียงเหตุผลเดียวที่พวกเขาไม่สามารถไปตามอำเภอใจได้เป็นเพราะประมุขผู้อาวุโส
โซเฟียไม่กลัวประมุขผู้อาวุโสนั่นเป็นเพราะความสัมพันธ์ของนางกับประมุขผู้อาวุโสเหมือนกับบิดากับบุตรีแต่ประมุขผู้อาวุโสไม่ได้ออกหน้ากับคนที่เหลือและพวกเขาเคยเห็นแค่เพียงสองสามครั้ง นอกจากนี้ เพลิงศักดิ์สิทธิ์ประมุขผู้อาวุโสมีอยู่รอบตัวนั้นสามารถปล่อยแรงกดดันที่หนาแน่นรุนแรงจนพวกเขารู้สึกกลัว
ทหารสองคนยืนเฝ้าอยู่ด้านนอกความจริงก็กังวลว่าฝ่าบาทอาจเรียกหาพวกเขาให้เข้าไป
ทันใดนั้นความผันผวนของพลังแหลมคมที่แทบตรวจสอบไม่ได้ก้องออกมาจากภายในห้อง อัศวินทั้งสองสีหน้าเปลี่ยนและวิ่งเข้าไปโดยไม่ลังเล
เพียงแค่ทั้งสองคนเข้าไปเท่านั้นพวกเขาเห็นโอรสศักดิ์สิทธิ์ชาร์ลส์กำลังนอนอยู่บนพื้น
นัยน์ตาของพวกเขาเบิกกว้าง คอของเขามีรูขนาดเท่ากำปั้น มีเลือดฉีดออกมาจากลำคอของเขา
อัศวินทั้งสองสะท้านราวกับถูกฟ้าผ่า พวกเขาค่อยตั้งหลักได้หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที ‘ลอบสังหาร! โอรสศักดิ์สิทธิ์ชาร์ลส์ถูกลอบสังหาร!’
ภายในห้องโถง โอรสศักดิ์สิทธิ์ชาร์ลส์ถูกลอบสังหาร
อัศวินทั้งสองคนหน้าซีดขาวราวกับกระดาษเรื่องอย่างนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์วิหาร วิหารเข้มงวดเรื่องความปลอดภัย และคนนอกไม่สามารถลอบเข้ามาได้
‘คนภายนอกไม่มีทางจุดทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของคนภายในที่วางแผนทุกอย่างละเอียดลออ
ทั้งสองคนคิดถึงทหารที่เดินนำทางทันทีหนึ่งในอัศวินหายวับไปปรากฏนอกห้องโถงใหญ่ทันทีและเมื่อนั้นเองเขาถึงได้เห็นศีรษะของทหารผู้นั้นถูกกระแทกแหลกไปแล้ว
เสียงเตือนภายในโหยหวนดังก้องไปทั่ววิหาร
เมืองหิมะขาว
สีหน้าโซเฟียเปลี่ยนไป นางกุมหน้าอกนางราวกับว่ามีมีดแทงเข้าไปในหัวใจของนาง ร่างนางสั่นสะท้านอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“ฝ่าบาท...”
ร่างของนางสั่นสะท้านอย่างรุนแรง นางงอตัวลงเหมือนกับว่ากำลังได้รับความทรมานจากความเจ็บปวดและเศร้าโศกรุนแรง
อัศวินพิเศษกวงหมิงทุกคนรอบตัวนางตกใจ พวกเขาไม่เคยเห็นผู้บัญชาการเจ็บปวดช่วยตัวเองไม่ได้อย่างนั้นมาก่อน
หนึ่งในอัศวินถามขึ้น “ผู้บัญชาการ!,เกิดอะไรขึ้นกับฝ่าบาท?”
โซเฟียพยายามยืนตัวตรงแม้ว่านางจะสั่นบ้าง แต่นางอดทน ใบหน้าซีดของนางไม่มีสีเลือด ตาของนางลึก ตลอดทั้งตัวเปล่งกลิ่นอายน่ากลัว
“ชาร์ลส์ตายแล้ว!”
โซเฟียเปล่งคำพูดแต่ละคำอย่างชัดเจน รังสีฆ่าฟันทะลักอยู่ทั่วตัวนาง ตอนนี้นางเหมือนกับยมทูตที่ออกมาจากนรก
“ฝ่าบาทสิ้นพระชนม์?”
อัศวินพิเศษกวงหมิงตะลึง อารมณ์ของพวกเขาพลันว่างเปล่าและเต็มไปด้วยความโกรธอย่างรวดเร็ว
‘ฝ่าบาทถูกปลงพระชนม์!’
‘โอวพระเจ้า! เป็นไปได้ยังไง?’
‘ใครทำ?’
“ต้องเป็นการกระทำของพวกตระกูลชั้นสูงเหล่านั้น”
เสียงของนางเย็นชา “มือสังหารต้องคุ้นเคยกับวิหารมีความสามารถและพลังทั้งควบคุมเวลาได้อย่างแม่นยำไม่มีใครอื่นทำเช่นนั้นได้”
“แต่ว่าใครกันเล่า?” หนึ่งในอัศวินถามด้วยความโกรธ
“ข้าไม่รู้ว่าใคร” โซเฟียตอบอย่างเย็นชา ขณะที่นางชักดาบที่เอวนาง “แต่ข้ารู้ว่าตระกูลชิวจะหลีกความรับผิดไปไม่ได้ ก่อนนี้ข้ารู้สึกว่าเป็นเรื่องแปลก ทำไมชิวเป่ยฟงถึงได้มาเมืองหิมะ? ตอนนี้ข้ารู้แล้ว เป้าหมายของพวกเขาเพื่อให้เราระดมกำลังทหารออกห่างจากฝ่าบาท”
อัศวินพากันโกรธแค้นกันหมด
“ฆ่าพวกมันให้หมด!”
“เราควรจะฆ่พวกตระกูลชั้นสูงให้หมด!”
“เราจะปล่อยพวกเขาไปไม่ได้!”
โซเฟียชักดาบออกมาแล้วมองดูรอบๆ น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟัน “วิหารมีคนทรยศที่สมรู้ร่วมคิดกับตระกูลชั้นสูงและเข้านอกออกในได้ ด้วยความตายของฝ่าบาท ใครจะได้ประโยชน์? คนอื่นๆ ที่มีศักยภาพผู้อาวุโสวิหารจะต้องขอให้เลือกโอรสศักดิ์สิทธิ์คนใหม่ วิหารจะต้องมีโอรสศักดิ์สิทธิ์ นอกจกนี้ยังเป็นช่วงเวลาที่วิกฤติมาก เป็นโอกาสสมบูรณ์แบบที่พวกเขาจะได้รับเลือกโดยที่ความคิดเล็กๆน้อยๆ ก่อให้เกิดผลกระทบตามมา พวกตระกูลชั้นสูงเหล่านี้ทั้งหมดสามารถผนึกกำลังกันและบีบบังคับวิหารสละอำนาจและเพื่อเห็นแก่ภาพรวม แม้แต่ประมุขผู้อาวุโสก็จะต้องก้มหัวให้”
ทุกคนตกตะลึงขณะที่ฟังโซเฟียอธิบายหนึ่งในอัศวินอารมณ์ร้อนพูดออกมา “หรือว่าพวกเขาไม่กลัวว่าสถานการณ์จะพังทลาย?”
“พวกเขากลัวแต่พวกเขาเห็นได้ชัดมากกว่าว่าเป็นเพียงโอกาสเดียวที่จะทำให้วิหารก้มหน้าให้” โซเฟียสงบจิตใจได้แล้วและกลายเป็นเย็นชา “เพราะเราแม้จะกลัวมาก แต่พวกผู้อาวุโสวิหารจะกลัวมากกว่า”
ทุกคนยังคงเงียบ พวกเขาตกใจกับการคาดเดาของผู้บัญชาการของเขา
บางคนพูดทำลายความเงียบ “อย่างนั้นตอนนี้เราจะทำยังไง?”
“เราต้องล้างแค้นให้ชาร์ลส์” ตาของโซเฟียเป็นประกายเย็นชา “ชิวเป่ยฟงต้องตาย!”
“แต่เราไม่มีข้อพิสูจน์”
โซเฟียเดินออกมาและพูดโดยไม่หันหน้ากลับมา “เราไม่ต้องการข้อพิสูจน์”
