ตอนที่ 894 ตระกูลสุดยอดแล้วจะทำไม?

จี๋เจ๋อไม่เชื่อเด็ดขาด  ‘พวกเขากล้ามาที่นี่  พวกเขามาจากตระกูลชิวหรอกหรือ?  พวกเขาคิดจะตัดสินเรื่องที่ท่าเรือ? ยังมีคนไร้เดียงสาอย่างนั้นอยู่ในโลกด้วยหรือนี่?’

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหนึ่งวิ่งมาหาพวกเขาด้วยความโกรธขนาดนั้นด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างาม จี๋เจ๋อตื่นเต้นมากจนขนลุก เมื่อคิดถึงเรื่องที่พวกเขาต้องติดอยู่ที่ท่าเรือเหมือนคนโง่เง่าอยู่สองชั่วโมง  ใจของจี๋เจ๋อรู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ  ถ้าเขาเพียงลำพังเขาคงวิ่งลุยเข้าใส่ตระกูลชิวแล้วฆ่าคนสักสองสามคน  แต่เมื่อคิดว่าเจ้านายก็ได้รับอัปยศอดสูเหมือนกัน  จี๋เจ๋อตำหนิตัวเอง แต่ไม่ว่าเขาจะทำยังไงเพลิงอารมณ์ร้ายในใจของเขาก็ไม่อาจดับได้

นับตั้งแต่เขาให้คำมั่นว่าจะปฏิบัติตามถังเทียน  เป้าหมายชีวิตของจี๋เจ๋อคือกลายเป็นมือซ้ายและขวาของถังเทียนเป็นองครักษ์ผู้ภักดีที่สุดของเขา อย่างน้อยที่สุดเขาต้องเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของถังเทียน  ด้วยเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่และภักดีในใจนี้ จี๋เจ๋อจึงติดตามถังเทียน  แต่ไม่คาดเลยว่าเจ้านายต้องมาเผชิญกลุ่มมดแมลงก่อนเมื่อมาถึงทวีปเซียน

‘ด้วยสถานะของนายท่าน เขาจะไม่ทะเลาะกับมดแมลงเหล่านี้’ แต่จี๋เจ๋อไม่ตั้งใจจะปล่อยพวกเขาไป

เมื่อเขากังวลเรื่องที่ไม่สามารถหาอีกฝ่ายหนึ่งเจอ  อีกฝ่ายหนึ่งก็มาหาพวกเขาถึงหน้าประตูบ้าน  จี๋เจ๋อจะไม่ดีใจได้ยังไง? และเมื่อได้ยินว่าตระกูลชิวกำลังจะทำอะไรบางอย่างที่โจ่งแจ้ง  จี๋เจ๋อก็ยิ่งดีใจมากขึ้น  ยิ่งพวกเขาก้าวร้าวดุร้ายการต่อสู้จะยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น จี๋เจ๋อกำลังมองหาความขัดแย้งที่อาจเพิ่มถึงจุดเดือด  วิธีนี้ในที่สุดเขาก็มีโอกาส  เขาพอใจแม้ไม่ต้องฆ่ากัน  จี๋เจ๋อไม่ใช่คนดีอยู่แล้วเมื่อเขาเคลื่อนไหวอยู่ในแดนบาปตามลำพัง เขามักจะปะปนอยู่กับหมู่ผู้คนที่ดุร้ายน่ากลัว เขามีวิธีการนับไม่ถ้วนให้คนตายโดยไม่ต้องลงมือฆ่า

แต่พัฒนาเหตุการณ์การที่ตามมาทำให้จี๋เจ๋อผิดหวัง

‘แค่จัดการผู้คุ้มกันไม่กี่คน พวกเจ้าก็ต้องการถอยหรือ?  ได้โปรดเถอะพี่ชายพวกเจ้าใช้ความพยายามเดินทางมาตั้งไกลและยังด่าว่าพวกเราตั้งนานเป็นไปได้หรือว่าพวกเจ้าแค่ต้องการจะพูดคำไม่กี่คำนี้? พวกเจ้าคือตระกูลชิว,พวกเจ้าเป็นตระกูลที่มีศักดิ์ศรีเป็นอันดับหนึ่ง พลังที่น่ากลัวของตระกูลอันดับหนึ่งไปอยู่ที่ไหน?  มันอยู่ที่ไหนกัน?  ความคิดหยิ่งของพวกเจ้าไปอยู่ไหนหมด?แสดงความภาคภูมิใจของตระกูลชิวของเจ้าออกมา มาสู้กับพวกเรา เฮ้..อย่าเพิ่งไป!’

ชิวหย่งเกือบร้องโวยวาย

เขารู้ว่าเขาเสียหน้าและเป็นวันที่เป็นรอยด่างครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา  เมื่อเขามาถึงเขาไม่เคยคาดเลยว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์จะเด็ดเดี่ยวอย่างนั้น  เขาเคยแข่งขันกับวิลลี่มาก่อนและเห็นว่าวิลลี่เป็นคนฉลาดมีความสามารถและมีพลัง แต่เนื่องจากกำไรและขาดทุนหลายอย่างมาจากธุรกิจ  เขาจึงกลายเป็นคนรอบคอบมาก สาขาของตระกูลชิวในเมืองหิมะขาวไม่ใหญ่และไม่มีผู้ช่วยมาก เหตุผลที่ชิวหย่งกล้าเดินเข้ามาที่หน้าประตูกลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นเพราะความถือดีของตระกูลชิว  และนอกจากนี้พวกเขาถือว่าเป็นการประณามกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ที่พวกเขาเกลียด

ใครจะรู้ว่าลงท้ายพวกเขาจะโดนคว่ำลงกับพื้น

เขาเพิ่งระบายอารมณ์ได้ไม่กี่คำและเตรียมจะกลับบ้าน ใครจะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ตั้งใจจะปล่อยเขาไปสีหน้าเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียว  “อะไร?  เจ้าต้องการจะรั้งตัวข้าไว้นี่หรือ?”

เขาไม่อยากเชื่อหูตัวเอง  ‘กักตัวคนจากตระกูลชิวน่ะหรือ? เรื่องแบบนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน  เขาจำไม่ได้เลย แต่ในความทรงจำของเขาไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้มาก่อน  ไม่เคยมีคนที่กล้าใช้ความคิดแบบนั้นคุกคามตระกูลชิวถึงขนาดที่แม้แต่ศัตรูของตระกูลชิวก็ไม่มีทางทำเรื่องนั้น โล่ของตระกูลชิวมีชื่อเสียงไปทั้งทวีปกวงหมิง  จะกักกันสมาชิกตระกูลชิว ด้วยความสัมพันธ์แบบนั้นอาจกระตุ้นการตอบโต้จากตระกูลชิวโดยไม่รู้ตัว แต่ชิวหย่งรู้แน่ว่าการตอบโต้จะรุนแรงและสมาชิกของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์หลายคนจะต้องตาย

กลุ่มที่อยู่รอบๆสับสนวุ่นวายทันที

หลายคนมีสีหน้าราวกับว่าถูกผีหลอก  ‘กลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นอะไรไป? พวกเขาบ้าไปแล้วหรือ!  ถึงได้กล้าขนาดรั้งสมาชิกของตระกูลชิวไว้เป็นเชลย  โลกเรากลายเป็นอะไรไปแล้ว

คนบางส่วนที่มีความฉลาดสังเกตความเปลี่ยนแปลงในตระกูลกลุ่มการค้าเมซฟิลด์,  และถึงกับคิดลึก  ‘สำหรับพวกเขาประพฤติตัวผิดปกติเกินไป  พวกเขามีบางอย่างหรือบางคนให้พึ่งพา แต่ผู้หนุนหลังแบบไหนกันถึงสามารถต่อต้านตระกูลชิวได้?’

จี๋เจ๋อไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดยังไง และตอบอย่างเย็นชา  “พวกเจ้าคิดว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นตลาดนัดหรือไงคิดว่าจะไปมาได้ตามใจชอบหรือไง?”

คำพูดเหล่านี้ทำให้คนอื่นส่งเสียงอื้ออึง

‘นี่ผิดปกติเกินไปแล้ว! คำพูดเหล่านั้นต้องเป็นตระกูลชิวพูดกับกลุ่มการค้าเมซฟิลด์นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่?’

“เจ้า!”  ชิวหย่งโกรธ  เขาชี้ไปที่จี๋เจ๋อ เหมือนกับว่ากำลังจะกระโจนใส่เขา

“ข้า?มีอะไรกับข้า?” จี๋เจ๋อแค่นเสียง “เจ้ามาตั้งไกลเพื่อขวางทางพวกเรา กันเราไม่ให้เข้าบ้าน  และยังเห็นเราเป็นคนตายด้วยไม่ใช่หรือ?  หยุดทำเรื่องไร้ยางอายแบบนั้นได้แล้วข้าอยากจะเห็นจริงว่าตระกูลชิวจะมีวิธีอะไรให้ดู ไม่คิดเลยว่าพวกเจ้าจะแค่มาพูดพล่ามและเผ่นหนีไปในลักษณะนั้นในเมื่อเจ้าเองประกาศว่าเราเป็นศัตรูคู่อาฆาตตั้งแต่นี้ไป  อย่างนั้นให้ข้าสอนเจ้าก็ได้ว่าศัตรูคู่อาฆาตคืออะไร  เจ้าคิดว่าศัตรูคู่อาฆาตที่วิ่งมาถึงหน้าประตูบ้านศัตรูจะลำบากแค่เพียงปัดตูดเผ่นหนีหรือ? หึหึ เฮ้อ.. ได้โปรดอย่าปล่อยเราไว้เลย  ตระกูลชิวก็แข็งแกร่งมากเจ้าสามารถบดขยี้เราให้ตายเหมือนมดก็ได้นี่”

ทั่วทั้งสถานที่เงียบกริบ ไม่มีใครส่งเสียง ทุกคนตะลึงกับคำพูดของจี๋เจ๋อ

ชิวหย่งสงบใจได้ ถ้าเขายังไม่เห็นความสงบของอีกฝ่าย เขาก็โง่เกินไป  เขาพูดอย่างไม่พอใจ  “เจ้าหมายความว่ายังไง?”

“ข้าหมายความว่ายังไง?”  จี๋เจ๋อแค่นเสียง จู่ๆน้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นเสียดกระดูก “ข้าหมายถึงเจ้าควรอยู่ที่นี่อย่างว่าง่ายและรอให้ตระกูลชิวของเจ้ามาช่วยเจ้า จะดีที่สุดที่เจ้าต่อต้าน ด้วยวิธีนี้ ข้าจะได้มีเหตุผลทุบตีเจ้าหรือเราจะมีการแข่งขันดี? ดาบใหญ่ของข้าอดกลั้นมาเป็นเวลานานแล้ว!”

เขาจ้องชิวหย่งด้วยสายตาอำมหิตเหมือนกับว่าทำความสะอาดเนื้อวัวและกะจุดที่จะลงมีด

ชิวหย่งรู้สึกราวกับว่ามีสัตว์ร้ายกำลังจ้องเขาอยู่ทำให้ความหนาวยะเยือกแล่นขึ้นมาตั้งแต่ใต้เท้าของเขา  ใจของเขาถูกความกลัวครอบงำ  ‘รังสีฆ่าฟันรุนแรงนัก!’

ทุกคนตกใจถึงความห้าวหาญของจี๋เจ๋อและการคุกคามซึ่งหน้าของเขา แม้แต่เจ้าเมืองหิมะขาวที่ปลอมตัวปนอยู่ในกลุ่มคนก็ยังอ้าปากค้าง  หน้าของเขามีความรู้สึกประหลาดใจ  ในแวดวงตระกูลที่มีชื่อเสียงซึ่งเป็นแวดวงชั้นสูงของทวีปกวงหมิงถือเรื่องมารยาทเป็นเรื่องสูงส่ง  ไม่ว่าพวกเขาจะโกรธกันเพียงไหน พวกเขาจะไม่คุกคามอีกฝ่ายหนึ่งกันซึ่งหน้าด้วยคำพูดเช่นนั้น

การคุกคามอย่างดุร้าย เปิดเผยเช่นนั้นยังใช้พูดกับตระกูลชิว

เงียบราวกับป่าช้า

ไม่มีใครกล้าพูด แม้ว่าพวกเขาจะประเมินตัวเองไว้สูง แม้ว่าพวกเขาจะมีผู้หนุนหลังการพูดถ้อยคำก้าวร้าวเช่นนั้นกับตระกูลชิว คนเช่นนั้นเป็นคนที่ไม่มีใครยินดีเข้าไปตอแย  พวกเขามีมารยาทต่อตระกูลชิวมาก  แต่ยังมีตระกูลอื่นในเมืองหิมะขาวที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าตระกูลชิวหรือ?ไม่เลย

ผู้คนนับไม่ถ้วนมีสีหน้ายินดี  เนื่องจากพวกเขาดีใจกับหายนะของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์  พวกเขาเป็นกลุ่มคนเสียสติ  ตระกูลชิวไม่ตอแยกับตระกูลธรรมดาแต่กลุ่มคนเสียสตินี่ จะมีเรื่องที่น่าสนใจอะไรตามมากันแน่

ไม่มีใครคาดเลยว่าชิวหวินฉีจะอยู่ปะปนในกลุ่มผู้คนด้วย  หน้าของเขาดำคล้ำเป็นก้นหม้อ  ไม่มีร่องรอยของสีหน้าปกติของเขา  เขากำหมัดแน่นจนมือซีดขาว  เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนตัวสั่น เขาไม่เคยคาดเลยว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์จะพูดคำน่ารังเกียจเช่นนั้น  การหาเรื่องและความดุร้ายของอีกฝ่ายทำให้เขาตระหนักว่าเขาวางตัวอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย   ความเสียใจผุดขึ้นมาในใจของเขา

คลอเดียมองดูหน้าเขียวของชิวหวินฉีไม่กล้าพูดอะไรสักคำ  นางไม่เคยคาดเลยว่าเรื่องจะส่งผลกระทบอย่างมาก นางตระหนักได้ว่านางยังประเมินกองพลหน้ากากเหล็กต่ำเกินไป ตอนแรกนางคิดว่าแม้พวกเขาจะไม่เห็นกลุ่มการค้าอลิซาเบธอยู่ในสายตา  แต่พวกเขาคงไม่กล้าตอแยตระกูลชิว

แต่ไม่เพียงพวกเขาตอแยตระกูลชิวเท่านั้นแต่ยังสร้างความวุ่นวายขึ้นมากมายใหญ่โต

เนื่องจากสถานการณ์เปลี่ยนไป  คลอเดียจึงรู้สึกกลัวเนื่องจากเป็นผู้ริเริ่มเรื่องทั้งหมด ถ้าตระกูลชิวประสบความพ่ายแพ้สูญเสียเพราะเรื่องนี้ นางและธุรกิจของนางจะต้องอยู่ในสถานะที่แย่เป็นธรรมดา

ชิวหวินฉีสูดหายใจลึกและบังคับตนเองให้สงบลง เขารู้ว่าการหุนหันพลันแล่นไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ได้  ดังนั้นเขาจะปล่อยเลยตามเลย  ‘กลุ่มการค้าเมซฟิลด์คุกคามแล้วไม่ใช่หรือ? อย่างนั้นเราก็คงคุยกันด้วยกำปั้นเท่านั้น’

‘ก่อนที่กำลังเสริมจะมาถึง การพูดอะไรตอนนี้มีแต่จะทำให้เราเองอัปยศมากขึ้น’

ชิวหย่งยังคงเข้าใจจุดนี้ เขาประมาทเกินไป และพวกเขาจึงตกไปสู่ความสูญเสียในที่สุด การพูดอะไรต่อไปมีแต่จะเป็นเหตุให้เขาถูกเยาะเย้ย  เขาไม่จากไป แต่พูดอย่างเย็นชา“เจ้าไม่ให้เราจากไปใช่ไหม?  ได้เลย!  เจ้าต้องการหน่วงเหนี่ยวข้าไว้ เอาเลย ใช้วิธีอะไรก็ได้ที่พวกเจ้ามี ข้าต้องการรอและดูว่าเจ้าจะส่งข้ากลับยังไงเมื่อเวลามาถึง”

ด้วยเหตุนี้เขาไม่พูดอีกต่อไป และนั่งลงกับพื้น  องครักษ์คุ้มกันเขาก็นั่งลงกับพื้นล้อมเขาไว้

พวกคนสังเกตการณ์เห็นด้วยกับการกระทำของชิวหย่งในใจ  ชิวหย่งเอาตัวเองโยนไปให้อีกฝ่ายหนึ่งทำให้กลุ่มการค้าเมซฟิลด์อยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก แต่ทุกคนเข้าใจว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์กลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตกับตระกูลชิวจริงๆแล้ว และทั้งสองฝ่ายจะไม่หยุดจนกว่าจะตายไปข้างหนึ่ง  การตอบโต้ของตระกูลชิวจะต้องรุนแรงแน่นอน ถ้าตระกูลชิวไม่สามารถคลี่คลายเรื่องเกี่ยวกับกลุ่มการค้าเมซฟิลด์โดยเร็ว พวกเขาจะกลายเป็นตัวตลกในแวดวงสังคมชั้นสูง และชื่อของพวกเขาจะตกไปอยู่ในส่วนลึกของประวัติศาสตร์ทวีปกวงหมิง

จี๋เจ๋อไม่กลัวเกรง แต่เต็มไปด้วยความผิดหวัง  ‘ที่สำคัญ เขาจะอยู่ไปเรื่อยๆ จริงๆ หรือ?มันยังไงกันพวกตระกูลชั้นหนึ่ง?’

เขาโบกมืออย่างผิดหวังทำให้สมาชิกทั้งหมดผู้นั่งอยู่ข้างจ้องมองชิวหย่งและพวกองครักษ์ของพวกเขากรูกันออกมาและมัดพวกเขาไว้

ผู้สังเกตการณ์พูดไม่ออก ‘พวกเขากล้ามัดพวกชิวหย่ง! กลุ่มการค้าเมซฟิลด์น่ากลัวจริงๆ!’

ชิวหวินฉีใจเย็น ตระกูลชิวไม่มีทางเลือกอีกต่อไป นอกจากย่ำกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ให้ราบคาบ พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น

“อีกสองวัน  เราจะกลับมาในอีกสองวัน”

ชิวหวินฉีพูดอย่างเฉยเมยไม่มีใครสามารถบอกได้จากสีหน้าของเขาว่าโกรธหรือดีใจกันแน่

คลอเดียรู้ว่าชิวหวินฉีพูดถึงการเตรียมตัวตอบโต้  นางลังเลเล็กน้อย จากนั้นแข็งใจถาม  “ใครจะมาหรือ?”

หน้าชิวหวินฉีมีแววเคารพ แต่ลึกในดวงตาของเขามีทั้งกลัวและเคารพ  มันกลัวลึกๆ  กลัวจนตัวสั่นเล็กน้อย ไม่มีใครสังเกตว่าเสียงของเขาสั่นเล็กน้อย  “พี่ชายของข้าและทหารส่วนตัวของเขา”

‘อีกสองวันให้หลังกลุ่มการค้าเมซฟิลด์จะเป็นพื้นดินที่มีแต่ซากปรักหักพัง’

คลอเดียหรี่ตา ตาของนางเต็มไปด้วยความกลัวราวกับว่านางได้ยินข่าวที่น่ากลัวที่สุดในโลก ไม่เพียงแต่นางเท่านั้น แม้แต่คุณชายสูงศักดิ์อื่นก็ยังมีแววหวาดกลัว  มีสองสามคนที่กลัวจนตัวสั่นตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า

“ข้า...ข้าคิดว่ามีเรื่องต้องไปจัดการ...”  คลอเดียตะกุกตะกักพูด

คนที่เหลือก็ยังพูดว่าพวกเขามีเรื่องที่ต้องไปจัดการเหมือนกัน

“เป็นไปได้ไหมว่าทุกคนไม่ต้องการพบกับพี่ชายของข้า?”  ชิวหวินฉีมองดูทุกคน  เสียงหัวเราะของเขาเป็นธรรมชาติ  “ข้าคิดว่าพี่ชายของข้าต้องการพบกับทุกคนนะ”

ทุกคนหน้าซีดทันที