ตอนที่ 893 แค้นตระกูลชิว

“ตระกูลชิว!  เราล่มเรือของตระกูลชิว!  โอวพระเจ้า, นี่บ้าไปแล้วหรือ?”

ภายในห้องหนังสือวิลลี่ร้องโวยวายอย่างสิ้นหวัง  ใช่แล้วเขากำลังอยู่ในความสิ้นหวัง  เป็นตระกูลชิว ตระกูลชิวที่มีชิวซิ่วหัว,ตระกูลชิวที่สามารถทำลายพวกเขาแค่เพียงกระดิกนิ้ว วิลลี่ไม่เข้าใจได้เลยว่าทำไมพวกเขาต้องไปตอแยตระกูลชิว  ‘แค่เพราะพวกเขาขวางทางพวกเจ้าเท่านั้นหรือ?  แค่เพราะพวกเขาช่วยกลุ่มการค้าอลิเซเบธหรือ?’

ความสุขที่มีทุกหยาดหยดหายไปจากตัววิลลี่ไม่มีเหลือ  เขาพูดช้าๆ “เมลิซซา เฮ้อ.. แม้ว่าเมื่อเร็วๆนี้สถานการณ์ของเราจะก้าวหน้าแต่เราไม่อาจล่วงเกินตระกูลชิวได้  พรุ่งนี้ข้าจะร่วมกับเจ้าไปที่สาขาของตระกูลชิว  ข้าได้ยินว่าคุณชายชิวอยู่ในเมืองหิมะขาว  เราต้องไปขอขมาและชดเชยให้พวกเขาเช่นกัน  เราต้องทำอย่างสุจริตใจ”

เมลิซซาไม่โกรธ  นางเข้าใจได้ถึงความแตกตื่นของลุงวิลลี่  เทียบกับตระกูลชิวแล้ว  กลุ่มการค้าเมซฟิลด์ก็แค่มดกับช้าง

แต่ผู้สั่งการคือถังเทียน  และเมื่อคิดดูแล้ว, ก็เป็นนางด้วยก็ยิ่งทำให้รู้สึกปวดหัว นางยังจำได้ว่านางแตกตื่นหวาดกลัวเพียงไหนเมื่อถังเทียนสั่งให้เข้าชนเรือสินค้า  นางตกตะลึงในตอนนั้น เมื่ออยู่ในสภาพที่นางเห็นเรือรบไร้เทียมทานบดขยี้ทำลายเรือสินค้าของตระกูลชิว

นั่นคือเหตุผลที่นางสามารถเข้าใจถึงอารมณ์ความรู้สึกของลุงนาง

แต่นางค่อยๆสลายความกลัวในใจของนาง  ใช่แล้วในที่สุดนางก็เข้าใจว่านางเป็นผู้กลัวไปเอง ถังเทียนไม่เห็นตระกูลชิวอยู่ในสายตา ‘นั่นก็จริงเมื่อคิดดูแล้ว ชิวซิ่วหัวยังพ่ายแพ้บริวารของถังเทียน  ถ้าข้าคิดว่าถังเทียนกลัวตระกูลชิว  ข้าคงไร้เดียงสาจริงๆ’

‘ดูเหมือนว่าถังเทียนจะมีศัตรูเพียงหนึ่งเดียวในสายตาของเขา ก็คือวิหาร’

‘สำหรับพวกที่เหลือ  พวกนั้นไม่มีความหมายอะไรต่อเขา’

เมลิซซาไม่แตกตื่นตกใจกลัวอีกต่อไป  นางเริ่มเข้าใจความแตกต่างระหว่างพวกเขา ถังเทียนเป็นบุรุษที่ทรงพลังอย่างแท้จริงไม่ว่าจะเป็นพลังส่วนตัวหรืออำนาจ เขาสามารถเทียบได้กับระดับดีที่สุดของวิหาร  เขาเป็นบุรุษที่กล้าหาญที่มีหัวใจนักสู้ที่แข็งแกร่งทรงพลังอย่างแท้จริง เหตุผลที่ถังเทียนไม่ลงมือตั้งแต่ต้นเป็นเพราะเขาคิดว่าอีกฝ่ายหนึ่งกำลังประสบปัญหาอย่างแท้จริง  จากจุดนี้ถังเทียนก็นับว่าสุภาพแล้ว และไม่ได้ก้าวร้าวใส่เพราะเพียงว่าถือว่าตนเองแข็งแกร่ง

และเพื่อตระกูลเมซฟิลด์แม้ว่าพวกเขาถือได้ว่าเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียง แต่ภายในวงการ  พวกเขาถือว่าอยู่ในระดับต่ำสุด และคุ้นกับการวางตัวเหมาะสมและเชื่อฟัง

‘แต่เจ้าต้องการให้ถังเทียนทำตัวเหมาะสมและเชื่อฟังน่ะหรือ?’

ตอนนี้ผู้ตัดสินใจทำเพื่อกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ก็คือถังเทียนและทั้งตระกูลก็รับใช้ถังเทียน

“เราไม่สามารถขอขมาตระกูลชิวได้”  น้ำเสียงของเมลิซซามั่นคงไม่หวั่นไหว

วิลลี่กังวล  ‘เป็นไปได้หรือว่าหลานสาวของข้าเองจะทำตัวหยิ่งยโสหลังจากผลของเหตุการณ์นี้?’  เขาพูดอย่างเคร่งขรึม  “เมลิซซา, ทำไม? เป็นไปได้หรือว่าเจ้าคิดว่าตระกูลกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ของเราจะรับมือตระกูลชิวได้?”

วิลลี่ตัดสินใจว่าถ้าเมลิซซารู้สึกว่าตระกูลของพวกเขาแข็งแกร่งพอจะสู้กับตระกูลชิว  เขาจะขวางนางไม่ให้กลายเป็นหัวหน้าตระกูล

“แน่นอนว่าไม่”  เมลิซซาส่ายศีรษะหนักแน่น

วิลลี่ถอนหายใจโล่งอก  แต่จากนั้นก็ถามด้วยความสงสัยอีกครั้ง  “งั้นทำไมเราต้องต่อต้านพวกเขา?”

“เรื่องที่เรากำลังจะต่อต้านตระกูลชิว”  เมลิซซารู้มาบางเรื่อง  และปิดบังปัญหาไว้ไม่ให้วิลลี่ได้รู้  ถ้าพวกเขาไม่ได้รับการสนับสนุนจากวิลลี่ ภารกิจของพวกเขาในทวีปเซียนจะกลายเป็นยากเย็นมากขึ้น  นางมองดูวิลลี่  “ตระกูลชิวก็คือผู้หนุนหลังตระกูลอลิซาเบธอย่างนั้นใครหนุนหลังเรา?”

“ใครจะหนุนหลังเรา?”  วิลลี่ตกใจ แต่เขาตระหนักถึงบางอย่างได้โดยเร็ว ตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจและตื่นเต้น  “หรือว่าเราพบผู้หนุนหลังได้แล้ว?”

วิลลี่อิจฉาที่ตระกูลอลิซาเบธมีตระกูลชิวเป็นผู้หนุนหลัง เนื่องจากเหตุผลที่ตระกูลอลิซาเบธสามารถข่มกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ได้ตลอดเวลาเป็นเพราะตระกูลชิว แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายจะหาผู้หนุนหลัง กลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นตระกูลที่มีศักดิ์ศรีอยู่แล้ว  เพราะพวกเขาหาผู้หนุนหลังได้ พวกเขาต้องหาตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดและใหญ่ที่สุด  ตัวอย่างเช่น ตระกูลชิว  ขณะที่ตระกูลอื่นๆ ที่ด้อยกว่าตระกุลชิวแม้ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งกว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์ แต่ก็ยังมีขีดจำกัดว่าพวกเขาแข็งแกร่งเพียงไหน  และพวกเขาจะช่วยให้กลุ่มการค้าเมซฟิลด์แข็งแกร่งในขีดจำกัดเดียวกัน

แต่สำหรับตระกูลระดับสูงสุดยอดอย่างตระกูลชิว  พวกเขาจุกจิกพอกันและความได้เปรียบธรรมดาไม่มีความหมายสำหรับพวกเขา มีหลายอย่างที่ไม่อาจโน้มน้าวพวกเขา หรือทำให้พวกเขาหวั่นไหวได้แม้แต่น้อย

“ใช่” เมลิซซาพูดด้วยความมั่นใจ  “แข็งแกร่งกว่าตระกูลชิวแน่นอน”

ถังเทียนแข็งแกร่งมากกว่าตระกูลชิวมาก

วิลลี่กลับตื่นเต้น เขาเข้าใจทันทีว่าไม่ใช่เมลิซซาที่สูญเสียเหตุผลนาง  แต่เป็นเพราะมีใครบางคนที่พึ่งพาอาศัยได้  เขามองดูอย่างคาดหวัง  “เป็นตระกูลไหน?”

“ข้าไม่สามารถบอกได้”  เมลิซซาส่ายศีรษะนาง  จากนั้นเสริม “ท่านปู่เป็นคนตัดสินใจ”

เป็นไปตามคาดเมื่อวิลลี่ผู้ไม่สบายใจได้ยินว่าเป็นการตัดสินใจของนายผู้เฒ่า  เขาไม่มีข้อคัดค้านทันที ในกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ท่านผู้เฒ่ามีอำนาจสูง เมื่อเขาได้ยินว่าเป็นการตัดสินใจของท่านผู้เฒ่าวิลลี่สงบใจได้ทันที  แม้คิดว่าเขาจะไม่สามารถรับคำตอบ  แต่เขาก็ไม่ถามอีกต่อไป

จากนั้นเขาถามคำถามตรงและเป็นจริงที่สุด “อย่างนั้นเราจะทำยังไงถ้าตระกูลชิวมาถึงหน้าประตูบ้าน

ขณะที่ถามคำถามนั้น บ่าวผู้หนึ่งก็พรวดพราดเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นเต้น  “แย่แล้ว! แย่แล้ว!  คนกลุ่มหนึ่งมาปิดประตูทางเข้าของเรา....”

เมลิซซามองดูวิลลี่ด้วยสีหน้าจนใจ‘ปากอีกาจริงๆ’

(คล้ายๆ ว่าพูดถึงโจโฉ  โจโฉก็มา)

ความจริงระหว่างทางกลับมาเมลิซซาคาดเดาไว้ว่าตระกูลชิวคงจะแก้แค้นแน่นอน แต่นางไม่คาดว่าพวกเขาจะทำเช่นนั้นอย่างรวดเร็ว  ทันทีที่พวกเขาย่างเท้าเข้ามา พวกตระกูลชิวก็ก้าวตามหลังมาทันที  แต่พอคิดดูแล้ว เป็นเรื่องธรรมดามากในสายตาตระกูลชิว กลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นแค่เพียงกุ้งตัวเล็ก  และตอนนี้ที่กุ้งตัวเล็กบังอาจลงมือต่อพวกเขาพวกเขาจะไม่สั่งสอนกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ได้ยังไง? ถ้าเป็นตระกูลอื่นในระดับพอๆ กับพวกเขา  พวกเขาต้องพิจารณาก่อน  เพราะไม่ว่ายังไงก็การกระทำนั่นจะนำมาซึ่งสงครามระหว่างตระกูลทั้งสอง  แต่ไม่มีความจำเป็นต้องพิจารณาสำหรับกุ้งตัวหนึ่ง ตระกูลชิวเพียงแต่คิดเรื่องว่าใครจะเป็นผู้ลงโทษเพื่อที่จะให้เป็นตัวอย่างกับคนอื่นๆ  หรือวิธีการให้กลุ่มการค้าตระกูลเมซฟิลด์ที่ดูถูกพวกเขาจะได้รู้ตัวว่าพวกเขาควรยืนอยู่ตรงไหน

เมลิซซที่ยืนรออยู่จะเป็นตัวอย่างน่ะหรือถ้าถังเทียนเป็นคนที่ถูกรุกราน เขาจะรอทั้งคืนให้คนอื่นมาล้างแค้นจริงๆ หรือ? อย่าล้อเล่นน่ะ!

“ไม่จำเป็นต้องกังวล”  เมลิซซาปลอบวิลลี่  นางเดินออกไปข้างนอกอย่างสงบพร้อมกับแค่นเย้ยหยันในใจ

‘ไม่เพียงแต่ตระกูลชิวของพวกเจ้าที่ไม่สามารถอดทนต่อศัตรูผ่านคืนนี้ไปได้  เจ้าคิดจริงหรือว่าศัตรูนี้จะยอมจบเพียงแค่นี้หรือ?  ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!’

สำหรับคนอื่นตระกูลชิวเป็นตระกูลที่ได้รับความเสียหายและต้องกล้ำกลืนความโกรธแต่เมลิซซารู้ว่าความโกรธของท่านถังเทียนยังไม่ถูกเปิดเผยออกมา  แม้ว่านางจะติดตามถังเทียนมาไม่นาน  แต่นางก็พอเข้าใจอารมณ์ของถังเทียน  ‘ถ้าพวกเจ้ากล้าขวางข้า  ข้าจะซัดพวกเจ้าให้ล้ม’  ถ้าถังเทียนรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ปิดบังเจตนาใดๆตั้งแต่ต้น เขาจะซัดพวกนั้นให้คว่ำโดยไม่เสียเวลาพูดสักคำ

ในที่สุดถังเทียนก็รู้สึกตัว  นอกจากนี้ยังเป็นเวลาสองชั่วโมง  หนี้สำหรับการถูกขัดขวางจะต้องชดใช้  แต่สองชั่วโมงจะเป็นอะไรเล่า?

‘เราจะต้องอ้างเรื่องหนี้เช่นกัน’

เมลิซซาเข้าใจถังเทียนได้ชัดเจนว่าเขาไม่ใช่คนใจกว้าง  แต่เป็นคนประเภทมีหนี้ต้องชดใช้(มีคุณต้องทดแทน)

ตามเส้นทางเมลิซซาเตือนถังเทียนอยู่ตลอดว่าตระกูลชิวจะต้องแก้แค้นแน่ และนางจำได้ชัดเจนถึงเสียงแค่นที่ดังออกมาจากหลังหน้ากากของถังเทียน

ทันใดนั้นนางสงสารตระกูลชิวขึ้นมาทันที  พวกเขาคิดว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์จะเป็นเหมือนแกะอ้วนที่รอถูกเชือดจึงกระโจนเข้าหาด้วยความกระหาย  แต่แล้วก็ต้องตระหนักในที่สุดว่าพวกเขากระโจนเข้าปากราชสีห์

เป็นไปตามคาดเมื่อออกมาจากห้องหนังสือ  นางได้ยินเสียงคร่ำครวญ

เมื่อได้ยินเสียงครวญครางนั้นวิลลี่สีหน้าเปลี่ยน  ใจของเขาเต้นแรงเร่งฝีเท้าขึ้น ตรงกันข้ามกับเมลิซซาที่ยังเดินอย่างสบายใจและใจเย็นเหมือนกับว่าทุกอย่างอยู่ในการคาดคำนวณของนางแล้ว

เมื่อเมลิซซาและวิลลี่รีบมาถึงทางเข้า  พวกเขาเห็นคนหลายคนโอดโอยอยู่บนพื้นก็ตกใจ

“วิเศษ,วิเศษ วิเศษ! กลุ่มการค้าเมซฟิลด์ทำได้วิเศษมาก! เจ้าไม่เพียงแต่กล้าชนเรือตระกูลชิวเราเท่านั้น  ยังบังอาจทุบตีคนของเรา พวกเจ้าวิเศษ,ทำได้วิเศษจริงๆ!”

วิลลี่จำบุรุษวัยกลางคนที่พูดได้ เขาคือชิวหย่งผู้จัดการร้านของร้านค้าตระกูลชิวในเมืองหิมะขาว  วิลลี่และชิวหย่งรู้จักกันและทุกครั้งที่พวกเขาพบกัน วิลลี่มักเห็นว่าชิวหย่งเป็นคนที่มีความสุขและยิ้มง่ายแต่พอเห็นสีหน้าที่ดุร้ายน่ากลัวของเขา พร้อมกับพูดย้ำว่า ‘วิเศษ’ หัวใจของวิลลี่แทบกระดอนออกมาจากลำคอ

ชิวหย่งสังเกตเห็นวิลลี่จากนั้นแค่นเสียง  “วิลลี่, แค่นี้ยังไม่จบหรอกนะ,ขอบอกเจ้าไว้ตรงนี้เลย ตระกูลชิวและกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ของเจ้าจะเป็นศัตรูกันตลอดไปนับแต่นี้!  ใครก็ตาม,ตระกูลใดก็ตามที่กล้าคบหากับกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ จะต้องเป็นศัตรูของตระกูลชิวด้วย”

เขารู้สึกเสียหน้า ชิวหย่งรีบเร่งมาที่กลุ่มการค้าเมซฟิลด์เพื่อต่อว่าต่อขานพวกเขา  แต่ไม่คาดเลยว่าอีกฝ่ายจะเริ่มลงมือโดยไม่พูดอะไรสักคำ  พวกเขาก้าวร้าวยิ่งกว่าตระกูลชิว

เมื่อได้ยินคำพูดของเขาวิลลี่ถึงกับหน้าแดง

‘เป็นศัตรูคู่อาฆาต,นั่นเท่ากับผลักดันเราไปอยู่ในสถานการณ์ที่หนึ่งในพวกเราจะต้องตายไป  แม้ว่าตระกูลชิวจะไม่สามารถลงมือกับเราได้เพราะข้อห้ามระฆังศักดิ์สิทธิ์  แต่หลังจากสงคราม...’

นอกจากนี้ด้วยการประกาศต่อสาธารณชนของตระกูลชิวว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นศัตรูคู่อาฆาตของตระกูลชิวจะไม่มีใครกล้าคบหากับกลุ่มการค้าเมซฟิลด์อีกต่อไป  ช่วงเวลาวิกฤติอย่างนั้น การเข้าสู่สงครามต่อสู้ลำพังโดยไม่มีพันธมิตรเป็นเรื่องอันตรายที่สุด มีคนนับไม่ถ้วนต้องล้มตายไปเนื่องจากการถูกหักหลังในประวัติศาสตร์

ผู้ร่วมสังเกตการณ์สงบลงทันทีหลังจากได้ฟังคำพูดของชิวหย่ง

วิลลี่ไม่รู้ว่าผู้ทรงอำนาจส่วนใหญ่ของเมืองหิมะขาวลอบสังเกตเหตุการณ์การทะเลาะกัน  หลายคนมีสติปัญญาฉลาดหลังจากเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นที่ท่าเรือก็เดาได้ว่าตระกูลชิวจะต้องลงมือตอบโต้โดยเร็ว

ขณะนั้นคนใหญ่คนทรงอิทธิพลอดแสดงความเสียดายไม่ได้  ตระกูลชั้นหนึ่งของทวีปกวงหมิงมีอิทธิพลที่น่ากลัวซึ่งคนภายนอกสามารถเป็นประจักษ์พยานถึงความแข็งแกร่งของพวกเขา  ไม่มีใครรู้สึกว่าคำพูดของตระกูลชิวเป็นคำพูดที่ว่างเปล่า   เพียงแต่ตระกูลชิวกลัววิหารกวงหมิงเท่านั้น

ไม่ว่ายังไงก็ตามด้วยคำพูดของตระกูลชิว ทุกคนรู้ว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์จบสิ้นแล้ว

หย่งชิวมองดูผู้สังเกตการณ์ทันที‘พวกเจ้าคิดว่าตระกูลชิวของเราจะกลัวกฎข้อห้ามระฆังศักดิ์สิทธิ์หรือ?’ พวกเขาทั้งหมดไม่เคยคาดว่าตระกูลชิวต้องการใช้แค่คำพูดประโยคเดียวลงโทษกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ถึงตาย

พวกเขาคือตระกูลชิว!

เขามีท่าทีหยิ่งยโสอยู่ในใบหน้าไม่ยอมแม้แต่จะมองวิลลี่  เขาสั่งองครักษ์ที่ตะเกียกตะกายขึ้นมา  “กลับกันได้”

เพียงพูดแค่นั้นพวกเขาก็หันหน้าและออกไปทันที มีเสียงแค่นเสียงหนึ่งตามหลังพวกเขา

“ใครอนุญาตให้พวกเจ้ากลับ?”