ตอนที่ 891 วีรบุรุษยากผ่านด่านสตรี

ดูเหมือนกับว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ  แต่ถังเทียนไม่คิดถึงเรื่องนี้ใจของเขาเต็มไปด้วยเรื่องของเชียนฮุ่ย ‘ดูเหมือนมีสถานการณ์อะไรหรือเปล่า?แล้วไงเล่า?’ต่อให้เขาต้องเปิดเผยสถานะของเขาตอนนี้ เขาไม่มีทางยอมแพ้ก่อนจะได้พบกับเชียนฮุ่ย

ต่อให้เขาต้องสู้กับวิหารเขาก็ไม่มีการอ่อนข้อ

“นายท่าน,ดูเหมือนจะมีเรื่องเสียแล้ว!”  จี๋เจ๋อพูดเบาๆ  คนงานทั้งสองฝั่งกำลังแสดงท่าทางอะไรบางอย่าง ทุกคนมีความกดดันบางอย่าง  และเมื่อเรือเล็กเข้ามาใกล้สมาชิกลูกเรือจะวิ่งไปที่ดาดฟ้าเรือและตรวจสอบเรือรบไร้เทียมทานและพูดกันในหมู่พวกเขา

เรือรบไร้เทียมทานค่อยๆกลายเป็นจุดสนใจเมื่อผ่านปากอ่าวเข้าไป

ถังทียนมีท่าทีเหยียดหยาม  “ดูพวกเจ้าทุกคนสิ!  กับแค่เรื่องเล็กน้อยพวกเจ้าก็รับไม่ได้เสียแล้ว พวกเจ้ากำลังทำให้ข้าเสียหน้า”

ฝูเจิ้งจือถือโอกาสเสริมทันที  “นายท่าน!  จากนี้ไป ท่านสามารถบอกได้ว่าใครเชื่อถือได้และใครเชื่อถือไม่ได้ในช่วงเวลาที่สำคัญ”

จี๋เจ๋อบินเข้ามาหาอย่างไม่พอใจ  “ข้าไม่น่าเชื่อถือหรือ เฒ่าฝูคนประจบอย่างเจ้าน่าเชื่อถือนักหรือ?”

“เฒ่าฝู?”  ฝูเจิ้งจือสีหน้าเปลี่ยนด้วยสีหน้าอำมหิตของเขา เขาชักกระบี่พญาเขียวและพูดอย่างเย็นชาทันที  “ดูเหมือนเรายังขาดการสื่อสารที่ดีต่อกัน  ข้าคิดว่าเราน่าจะคุยกันได้ดีนะ”

จี๋เจ๋อหัวเราะน่ากลัวขณะที่เขาชูดาบพิศวง  “เจ้าพูดถูก ตาแก่!”

เมลิซซามองดูบุรุษทั้งสองคนอย่างตกใจ  ‘พวกเขา..มีความขัดแย้งภายในกันหรือ?’

ถังเทียนย่ำเท้าใส่ดาดฟ้าอย่างเหลืออดขณะที่เขาจ้องมองทั้งสองคน  “เมื่อเร็วๆนี้เราคงว่างมากเกินไปใช่ไหม? พวกเจ้าคงรู้สึกไม่สบายใจที่ขาดการฝึกฝนใช่ไหม?”

เมื่อพวกเขาได้ยินคำว่า ‘ฝึก’ ทั้งสองคนสั่นทันที  สมาชิกคนอื่นๆ ก็สั่นด้วยเช่นกัน  คำนั้นไม่ได้นำความทรงจำที่มีความสุขมาให้พวกเขาแน่นอนเท่าที่พวกเขารู้ คำเดียวที่ใกล้เคียงกับคำว่า ‘ฝึก’ ก็คือนรก หรือว่านรกอาจจะดีกว่าการฝึกอยู่บ้าง?

ก่อนที่จี๋เจ๋อและฝูเจิ้งจือจะรู้ตัว  สมาชิกทุกคนจับทั้งคู่ขึงกับพื้น

“เจ้านาย,เราหงุดหงิดพวกเขามานานแล้ว! ไม่รู้ว่าพวกเขาคิดยังไงถึงได้ปั่นป่วนต่อหน้านายท่าน!  ความเป็นมืออาชีพอยู่ที่ไหนกัน!”

“ถูกแล้วนายท่าน ทั้งสองคนไม่ได้เป็นตัวแทนของเรา!  ชีวิตเราตอนนี้เฉิดฉายมากเทียบได้กับพระอาทิตย์ยามเช้า!”

“พวกเขาทำเรื่องเสื่อมเสีย!  กองพลเกราะเทพเจ้า... เอ๊ย..กองพลหน้ากากเหล็กของพวกเรามีความเสื่อมเสียอย่างนั้นนับเป็นความอับอายขายหน้าสำหรับกลุ่มการค้าเมซฟิลด์! ขายหน้าจริงๆ!”

…..

ตาของเมลิซซาเบิกกว้าง  ขณะที่นางเมองดูบุรุษที่กำลังพูดวาจาหาความชอบธรรม  หน้าของนางเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ  ‘เฮ้ เฮ้ เฮ้ความขัดแย้งของพวกเจ้าเป็นเรื่องความขัดแย้งภายใน กลุ่มการค้าเมซฟิลด์ของข้าเกี่ยวอะไรกับท่าน!’

แต่หลังจากจ้องมองอยู่นาน,สีหน้าของคนผู้นั้นไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย และยังพูดอย่างชอบธรรม...

‘ยังไงก็เถอะ’  เมลิซซากลอกตา’  คงไม่มีอันตราย ตราบเท่าที่พวกเจ้ามีความสุข

จี๋เจ๋อและฝูเจิ้งจือถูกกลุ่มคนเบียดทับอยู่ด้านใต้ร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อหมัดเท้านับไม่ถ้วนกดลงที่เขาทำให้เสียงของเขาหยุดทันที

สาขาของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ตั้งอยู่ที่เมืองหิมะขาวภายในทวีปเซียน  กำแพงเมืองหิมะขาวสร้างขึ้นจากศิลาหิมะซึ่งมีสีขาวบริสุทธิ์ไม่มีตำหนิ ทั่วทั้งเมืองถูกสร้างด้วยศิลาหิมะเหล่านี้และนั่นจึงเป็นวิธีตั้งชื่อเมือง

สาขาในทวีปเซียนเป็นสาขาที่สำคัญที่สุดขององค์กรและผู้จัดการร้านของสาขาในทวีปเซียนก็คือวิลลี่คนที่สำคัญที่สุดของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์  วิลลี่เป็นลุงของเมลิซซา  เขาเป็นคนฉลาดและมีความสามารถพร้อมด้วยความช่วยเหลือการเงินและพลังอำนาจ ได้รับความไว้วางใจจากประธานคนก่อน วิลลี่มีตำแหน่งของผู้จัดการสาขาของทวีปเซียนมาเกินกว่าสองทศวรรษ  และไม่เคยทำอะไรผิดพลาดได้รับเกียรติยศสูงส่งในตระกูลของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์  ถ้าไม่ใช่เพราะเขาปฏิเสธตำแหน่งประธานเขาอาจเป็นประธานขององค์กรไปแล้ว

“กวาดถนนทำความสะอาดหรือยัง?”

“การเตรียมการจัดเลี้ยงงานราตรีเป็นยังไงบ้าง?  ให้เฒ่าหวังจริงจังหน่อย!  ทุ่มเทความสามารถหน่อย  ใครทำได้ดี ข้าจะตบรางวัลให้!”

อารอนน้อยคอยแอบดูผู้จัดการร้านค้าใหญ่ผู้วุ่นวายขึ้นลงๆตั้งแต่เช้านับตั้งแต่ประธานพบกับอุบัติเหตุ อารอนน้อยไม่พบเห็นผู้จัดการร้านค้าขยันขันแข็งอย่างนี้  ทั่วทั้งสาขาอยู่ในความกระตือรือร้นอย่างสูง  ‘เรือรบไร้เทียมทาน  เรือรบชั้นทอง และมันถูกยึดมาจากคู่แข่งของเรา กลุ่มการค้าอลิซาเบธ’  เมื่อข่าวมาถึง ไม่มีใครเชื่อแม้แต่น้อย ในอดีตกลุ่มการค้าเมซฟิลด์อยู่ในระดับเดียวกับกลุ่มการค้าอลิซาเบธ  แต่พอหลังจากนั้นมาแม้แต่คนที่มองโลกในแง่ดีก็ยังไม่กล้าหวังเช่นนั้น

แต่ขณะที่ข่าวลือแพร่กระจายไปมากขึ้นทุกที สาขาทั้งหมดดูราวกับว่าพวกเขากำลังเตรียมรับการบุกรุก คนนับไม่ถ้วนรู้สึกว่ากลุ่มการค้าอลิซาเบธตั้งใจแพร่กระจายข่าวออกไป  เพราะพวกเขาพร้อมจะลงมือกับพวกเขา

แต่ขณะที่พวกเขารอแล้วรอเล่า  กลุ่มการค้าอลิซาเบธก็ไม่ทำอะไร คนสอดแนมกลับจับภาพคลอเดียรีบกลับมากลุ่มการค้าอลิซาเบธ  และดูเหมือนจะบาดเจ็บกลับมา  ที่สำคัญไม่มีภาพเรือรบไร้เทียมทาน

‘หรือว่าข่าวจะเป็นเรื่องจริง?’

ทุกคนตื่นเต้นทันที

ขณะต่อมาหัวข้อที่ร้อนแรงในทวีปเซียนก็คือเรือรบไร้เทียมทาน   ไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน  พวกเขาจะพูดกันถึงเรื่องเรือรบชั้นทองเกี่ยวกับเรื่องกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ ข่าวว่าคุณหนูเมลิซซาดึงองค์กรออกจากความยากลำบาก ตระกูลเมซฟิลด์กำความลับและกองพลหน้ากากเหล็กที่ทรงพลัง  เรื่องถูกบอกเล่าด้วยจินตนาการยิ่งใหญ่

และจากวันที่ข่าวลือเริ่มต้น  สาขาของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์เริ่มมีชีวิตชีวาและเริ่มมีคนเข้ามาเยี่ยมไม่ขาดสาย

ทุกคนตื่นเต้นและรู้สึกว่าวันเวลาผ่านไปเหมือนฝัน  ‘นานเท่าใดแล้วตั้งแต่สาขาของเรามองดูมีชีวิตชีวาอย่างนั้น?’

ในทวีปเซียนกลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นที่กล่าวขวัญกันมาก แม้แต่อารอนน้อยก็ตระหนักได้ทันทีว่าเมื่อใดก็ตามที่เขาออกไปทำงานและซื้อสินค้า ทัศนคติของทุกคนที่มีต่อเขาแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง  พวกเขาต่างหลงใหลและมีมารยาทเป็นอันดี  ซึ่งเขาไม่คุ้นชิน  ในอดีตพี่ชายที่ไม่เคยมองเห็นเขาในสายตากลับเลี้ยงอาหารเขาเป็นครั้งแรก และผู้นี้ตั้งใจผูกมิตรกับอารอนน้อยสองสามวันที่ผ่านมา

ทั่วทั้งสาขากำลังรอคุณหนูเมลิซซา  กำลังรอกองพลหน้ากากเหล็กลึกลับและรอเรือรบไร้เทียมทาน

เมื่อพวกเขาได้ยินว่าเรือรบไร้เทียมทานกำลังมาถึงโดยเร็ว  สาขาเริ่มตกแต่งด้วยโคมไฟ ป้ายสีต่างขณะที่พวกเขารออย่างกระวนกระวาย

สมาชิกส่วนใหญ่ในสาขายืนรออยู่ที่ทางเข้าแต่หลังจากรอนานเรือรบไร้เทียมทานก็ยังไม่ปรากฏ

วิลลี่มองดูเวลาอย่างสับสน  “ทำไมพวกเขายังมาไม่ถึงที่นี่

ขณะนั้นเองคนงานคนหนึ่งวิ่งเข้ามา  “ผู้จัดการ!  แย่แล้ว แย่แล้ว,ที่ท่าเรือมีใครบางคน..ขวางทางเรือรบไร้เทียมทานไม่ให้เข้าท่า!”

เรือรบไร้เทียมทานเป็นเรือรบชั้นทองมีขนาดใหญ่  และไม่สามารถหยุดในเมืองได้ดังนั้นเรือรบขนาดใหญ่เช่นนั้นจึงมีการออกแบบท่าให้จอด  องค์กรและเรือรบขนาดใหญ่ไม่สามารถใช้งานได้ง่าย  แต่ในทวีปเซียนเป็นภาทที่เห็นทั่วไปเป็นธรรมดา ดังนั้นทุกเมืองในทวีปเซียนจึงมีท่าจอดเช่นนั้น

เมื่อได้ยินเช่นนั้นวิลลี่หน้าเขียวคล้ำ  ‘เป็นไปตามคาด มีใครบางคนที่ทนไม่ได้?’เขาแค่นเสียง  “ไปท่าจอดเรือกันเถอะ!”

*******

ท่าเรือเมืองหิมะ

ถังเทียนและพวกถูกรั้งอยู่ด้านนอกท่าเรือสองชั่วโมงที่ซึ่งเรือสินค้าขนาดใหญ่ประสบอุบัติเหตุและติดอยู่ ทางเข้าท่าเรือมีทางให้เรือขนาดใหญ่ผ่านไปได้ทางเดียวในตอนนั้นและเมื่อเรือสินค้ามีอุบัติเหตุทางเข้าก็ติดขัด

เมลิซซาส่งคนไปเจรจากลับมาพร้อมกับสีหน้าบูดบึ้งด้วยความโกรธ  “เป็นเรือสินค้าของตระกูลชิว  พวกเขาไม่ยินดีจะยกเรือหนีไป  และบอกว่าพวกเขาต้องการรอให้ช่างมาซ่อมก่อน”

ฝูเจิ้งจือที่ตามมาด้วยพูดขึ้นทันที  “พวกเขาหยิ่งมาก คำพูดของพวกเขาน่าขยะแขยง  นอกจากนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาตั้งใจจะหยุดเราไว้”

เขามองดูเมลิซซาหลังจากเจรจาแล้วเขาเห็นว่าอีกฝ่ายหนึ่งก้าวร้าวมาก  แต่เมลิซซาก็สามารถทนพวกเขาได้  นี่ทำให้เขาต้องเปลี่ยนมุมมองนาง

“ตระกูลชิวเป็นหนึ่งในสุดยอดตระกูลชั้นสูง พวกเขาคือตระกูลที่ร่วมก่อตั้งและพบทวีปกวงหมิง  และมีความผูกพันพิเศษกับวิหาร”  เมลิซซาอธิบายทั้งหมดนี้ให้ถังเทียน  ตระกูลชิวเป็นตระกูลระดับสุดยอดและไม่ใช่ตระกูลที่กลุ่มการค้าจะท้าทายแข่งขันได้

จากนางเสริมต่อ  “ชิวซิ่วหัวเป็นคนตระกูลชิว”

นางรู้สึกว่าคำพูดเหล่านี้เพียงพอจะอธิบายทุกอย่าง

“ชิวซิ่วหัว?”  ถังเทียนเป็นประหลาดใจ เขารู้ว่าชิวซิ่วหัวคือหนึ่งในห้าแม่ทัพใหญ่กวงหมิง  เขามองดูเมลิซซา  “พวกเขามีข้อขัดแย้งกับเจ้าไหม?”

“ไม่”เมลิซซาสูดหายใจลึก จากนั้นรวบรวมความกล้าและกล่าว “แต่พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับกลุ่มการค้าอลิซาเบธ  คุณชายสามของตระกูลชิวตามติดพันคลอเดีย”

“ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว”  ถังเทียนมีสีหน้าเข้าใจ  “เป็นเพราะวีรบุรุษยากจะผ่านด่านนางงามนี่เอง!”

เมลิซซาตะลึง คำพูดเหล่านี้มาจากถังเทียนฟังดูค่อนข้างจะแตกต่างออกไป  เป็นเวลานานแล้วนางไม่เห็นถังเทียนเหลียวแลสตรีใดๆ และแม้แต่คลอเดียที่นับว่าเป็นสุดยอดนางงาม  แต่ก็ยังถูกเขาคุกคาม

จี๋เจ๋อหัวเราะอย่างชั่วร้าย “ข้าไม่เคยคิดเลยว่านายท่านก็เข้าใจเรื่องนั้นด้วยเช่นกัน”

ถังเทียนมองจี๋เจ๋อ“เจ้าเป็นวีรบุรุษกับเขาด้วยเหรอ?”

จี๋เจ๋อค้างและฝืนหัวเราะ  “อยู่ต่อหน้านายท่านผู้น้อยนี้ก็สามารถเป็นวีรบุรุษได้”

“ข้าเป็นวีรบุรุษ?” คำพูดของถังเทียนฟังราวกับว่าเขาคาดหวังการชมเชยบางอย่าง  แต่เขาไม่รอให้ใครพูดขึ้น  ในเมื่อเขาไม่รอให้ใครพูด  แต่กลับพูดขึ้นเองหน้าตาเฉย  “ข้าเป็นแน่นอน!”

ทุกคนที่เตรียมพร้อมจะประจบอยู่แล้วชะงักคำพูดติดอยู่ที่ลำคอต่างตะลึงกับความ ‘หน้าหนา’ ของเจ้านายตนเอง  ‘เพราะเจ้านายจริงจัง   เขาต้องพูดด้วยความรู้สึกจากใจ’ ด้วยเพราะทุกคนเข้าใจถังเทียน พวกเขาทุกคนรู้สึกว่าพวกเขาเชื่อมั่นออกจากจากก้นบึ้งหัวใจ

ทุกคนเลิกตะลึง....

“เชียนฮุ่ยนับเป็นนางงามไหม?”  ถังเทียนยังคงพูดคำถามตัวเองต่อ  “แน่นอน!”

ทุกคนเหม่อมองถังเทียน  ไม่มีใครเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น  โอว..ไม่นะพวกเขาไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้านายพยายามพูดสื่อ...

“มีแต่เชียนฮุ่ยเท่านั้นที่งามที่สุดในโลก”  ถังเทียนเสริมต่อโดยไม่ลังเล  ‘ทำไมถึงรู้สึกเหมือนรังสีฆ่าฟันของเขากำลังทะลัก...’

ทุกคนหลั่งน้ำตาอาบแก้มพวกเขาทันที

‘แม้แต่คนรักของนายท่านจะต้องเป็นหญิงงามคนหนึ่ง แต่เพียงแค่พูดว่าคนรักของเจ้านายเป็นหญิงงาม...นายท่าน, ท่านต้องปล่อยเราไปแน่  เราก็รักคนงามเหมือนกัน...’

“ความหมายของประโยคที่ว่า  วีรบุรุษยากจะผ่านด่านคนงาม  หมายความว่าข้าก็คือวีรบุรุษ  เชียนฮุ่ยก็คือคนงาม นั่นแหละคือบรรทัดฐาน”  น้ำเสียงของถังเทียนเปลี่ยน  รังสีอำมหิตลุกฮือ  เขาโบกมือ “แต่ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องผ่านพวกนางไปให้ได้!”

ทุกคนยังคงน้ำตาไหลนองหน้า

‘ถ้าท่านต้องการทุบตีเรา อย่างนั้นก็ทุบตีเราเถอะ ถ้าท่านต้องการฆ่า อย่างนั้นก็ฆ่าเถอะ  แต่ทำไมต้องทำอย่างนี้?’

‘ดูสิ... สิ่งที่เราหมายถึง นอกจากนายหญิงของเจ้านายแล้ว ยังจะมีสาวงามอื่นในโลกบ้างไหมนี่?’

‘เราก็ชอบหญิงงามเหมือนกันนะ!’