(ฟรี) บทที่ 220 สองจักรพรรดิเผชิญหน้า
ปรมาจารย์หวนซีตกตะลึง
เกิดอะไรขึ้น?
หลี่หรานกับฉินหรูเหยียนเป็นเหมือนปลาบนเขียง และพวกเขาไม่สามารถกระตุ้นระลอกคลื่นใดๆได้
ก่อนหน้านี้เขายังคงอวดดีและเย่อหยิ่ง เพลิดเพลินกับท่าทางหวาดกลัวของคู่ต่อสู้
แต่สุดท้ายเขากลับพบว่าตัวเองเป็นแค่ปลาที่กระโดดโลดเต้นไปรอบๆ?
เขามองไปที่ร่างนั้นและกลืนน้ำลาย ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
เสื้อคลุมนักพรตและผ้าคลุมหน้าสีขาว ความรู้สึกที่ห่างไกลราวกับดวงดาว กลิ่นอายที่เย็นชาและไม่แยแส... ควบคู่ไปกับความสามารถในการจัดการขอบเขตเหนือวิบัติขั้นสูงสุดในชั่วพริบตา
มันคืออวี้ชิงหลัน
แต่นางมาที่นี่ทำไม?
นี่คือเทพธิดาแห่งสถาบันเทียนซู เจ้าแห่งเทือกเขาหยุนเฟิง ยักษ์ในหมู่ยักษ์ เป็นตัวตนที่ทรงพลังท่ามกลางผู้ยิ่งใหญ่
แม้แต่หลิวซุนฮวนก็ต้องวิ่งหนี
นางจะลงมาจากภูเขาเพื่อคนตัวเล็กๆอย่างเขาได้ยังไง?
มีเครื่องหมายคำถามมากมายในหัวของปรมาจารย์หวนซี
เขาพยายามสงบสติอารมณ์และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “นักพรตเต๋าอี้ เราไม่มีความขัดแย้งกัน ทำไมท่านถึงโจมตีข้าอย่างกะทันหันเช่นนี้?”
อวี้ชิงหลันนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ ไม่แม้แต่จะเหลือบมองเขา
ปรมาจารย์หวนซียังคงรักษาท่าทางของเขาพร้อมกับเหงื่อเย็นที่ไหลลงมาจากหน้าผาก “นักพรตอวี้ นี่เป็นเรื่องภายในนิกายเหอหวนของเรา มันคงไม่ใช่เรื่องดีที่สถาบันเทียนซูของท่านจะเข้ามาแทรกแซงใช่ไหม?”
อวี้ชิงหลันยังคงเพิกเฉยต่อเขา
ปรมาจารย์หวนซีตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น
“ข้าเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของนิกายเหอหวน” เขากล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึม “สตรีศักดิ์สิทธิ์ของนิกายเหอหวนและบุตรศักดิ์สิทธิ์ของวิหารโหยวหลัวเองก็อยู่ที่นี่ ท่านตั้งใจจะเป็นศัตรูกับนิกายปีศาจทั้งหมดหรือไม่?”
ฮ่าๆๆๆ
หลี่หรานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
เขาหันหน้าไปพูดกับอวี้ชิงหลันว่า “นักพรตอวี้ สหายคนนี้ใช้ตัวตนของข้าเพื่อคุกคามท่านจริงๆ ฮ่าๆๆ”
ในที่สุดอวี้ชิงหลันก็เปิดปากพูดอย่างเฉยเมยว่า “โง่เง่า”
ปรมาจารย์หวนซีพูดไม่ออก “……”
หลี่หรานส่ายหัวและพูดว่า “ข้าพึ่งบอกว่าเจ้าโง่เง่าและเจ้าก็โง่เง่าจริงๆ เจ้ายังไม่สามารถบอกได้อีกว่าเราอยู่ด้วยกัน?”
ร่องรอยแปลกๆฉายผ่านดวงตาของอวี้ชิงหลัน
นางอดไม่ได้ที่จะพูดผ่านกระแสจิต ‘ฮึ่ม! ใครจะไปอยู่กับเจ้ากัน’
หลี่หรานเลิกคิ้วและตอบกลับว่า ‘ท่านไม่ยอมรับอีกแล้วเหรอ?’
‘หุบปาก!’
‘เอาล่ะๆ’
—
ปรมาจารย์หวนซีมองไปที่พวกเขาสองคน จิตใจของเขายุ่งเหยิง
ผู้นำนิกายของวิถีธรรมอยู่ฝ่ายเดียวกับบุตรศักดิ์สิทธิ์ของนิกายปีศาจ?
มันไร้สาระเกินไป!
อย่างไรก็ตาม ความจริงปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา และเขาทำได้เพียงต้องเชื่อมัน
ฉินหรูเหยียนก็ตกตะลึงเช่นกัน
ตาของนางแดงและน้ำตายังคงค้างอยู่บนใบหน้าของนาง
นางเตรียมพร้อมที่จะตายแล้ว แต่อวี้ชิงหลันช่วยพวกเขาไว้?
“เกิดอะไรขึ้น บุตรศักดิ์สิทธิ์หลี่?”
หลี่หรานส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม “โชคดีที่ข้าได้เตรียมการไว้แล้ว”
ฉินหรูเหยียนเติบโตขึ้นมาในนิกายปีศาจและคุ้นเคยกับการวางอุบายใส่กัน อย่างไรก็ตาม นางยังประเมินความมุ่งมั่นของปรมาจารย์หวนซีต่ำเกินไป
ใครจะคิดว่าอีกฝ่ายจะเข้ามาลงมือด้วยตัวเองอย่างรวดเร็ว
แต่หลี่หรานแตกต่างออกไป
หลังจากได้ยินเรื่องราวทั้งหมด เขาก็แน่ใจว่าปรมาจารย์หวนซีจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไป
นอกจากนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นอีก มีโอกาสมากที่เขาจะลงมือด้วยตัวเอง
ดังนั้นเขาจึงแจ้งให้อวี้ชิงหลันทราบถึงตำแหน่งของเขาล่วงหน้า
เขากระตุ้นด้ายสีแดงทันทีที่เห็นปรมาจารย์หวนซี...
หลี่หรานยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “น้ำแข็งพันปี ฆ่ามัน!”
อวี้ชิงหลันกลอกตาใส่เขาและนั่งอยู่ที่เดิม
“…” ร่องรอยของความอับอายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลี่หราน “น่าขายหน้าชะมัด... เอาล่ะ ข้ำทำเองก็ได้”
เขาหยิบดาบมารกู่เซี่ยออกมาและตวัดไปที่ร่างของปรมาจารย์หวนซี “ช่วยข้าจับเขาไว้ก่อน ข้าอยากรู้ว่าน้องชายหรือเอวของเขาจะขาดก่อนกัน”
“ไอ้คนวิปริต!”
สีหน้าของปรมาจารย์หวนซีเกร็งขึ้นและอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน
อวี้ชิงหลันหัวเราะและพูดว่า “เอาล่ะ เลิกแสดงได้แล้ว ข้าจะฆ่าเขาทีหลัง มีอีกคนที่ยังมาไม่ถึง”
“อีกคน?”
หลี่หรานผงะไปครู่หนึ่งและความคิดของเขาก็แล่นอย่างรวดเร็ว “ท่านหมายถึงหลิวซุนฮวน?”
ทันทีที่เขาพูดจบ คลื่นแห่งความผันผวนก็ปรากฏขึ้นในอากาศ
ชายผู้ดูอ่อนโยนก้าวออกมาจากความว่างเปล่า ใบหน้าของเขาซีดราวกับกระดาษ ดวงตาของเขาหรี่ลง
เขายิ้มและพูดว่า “นักพรตอวี้ ไม่เจอกันนาน”
เมื่อเห็นบุคคลนี้ หัวใจของปรมาจารย์หวนซีก็เย็นเยียบ
หลิวซุนฮวน!
เขาออกมาด้วยตัวเองจริงๆ!
“มันจบแล้ว ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว!”
หลังของเขาชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อเย็นเพราะผู้มาใหม่ทั้งสอง
—
หลิวซุนฮวนเดินไปยังที่ว่างและนั่งลงตรงข้ามอวี้ชิงหลัน
มีจักรพรรดิสองคนในโรงเตี๊ยมเล็กๆแห่งนี้ รวมกับจุดสูงสุดของขอบเขตเหนือวิบัติและบุตรศักดิ์สิทธิ์กับสตรีศักดิ์สิทธิ์ของนิกายชั้นนำ...
หากข่าวนี้แพร่กระจายออกไป มันอาจจะสั่นสะเทือนทั้งดินแดนอันกว้างใหญ่!
หลิวซุนฮวนมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่ดวงตาของเขาไม่กะพริบ
ยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะออกมาจากการกักตน มันเป็นเสียงเต๋าของอวี้ชิงหลันที่ดังผ่านเทือกเขาอู๋เซียงและปลุกเขาอย่างแรง
เดิมทีเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่หลังจากได้เห็นปรมาจารย์หวนซีและฉินหรูเหยียน เขาก็พอคาดเดาได้แล้ว
อย่างไรก็ตาม เขายังไม่เข้าใจว่าสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับอวี้ชิงหลันอย่างไร?
นอกจากนี้ทำไมหลี่หรานถึงอยู่ที่นี่?
“นักพรตอวี้เรียกหาข้าอย่างเร่งด่วนเช่นนี้ เจ้ามีคำแนะนำอะไรหรือไม่?” แม้ว่าตัวตนของพวกเขาจะเป็นศัตรูกัน แต่พวกเขาก็ไม่ใช่ศัตรูคู่อาฆาต
มีความสมดุลที่บอบบางระหว่างจักรพรรดิของแต่ละนิกาย
แม้ว่าศิษย์ของนิกายจะเกิดความขัดแย้ง แต่พวกเขาจะไม่โจมตีกันโดยพลการ ตราบใดที่สงครามระหว่างนิกายไม่ปะทุขึ้น พวกเขาก็จะไม่ตั้งตนเป็นศัตรูกัน
อวี้ชิงหลันกล่าวอย่างเฉยเมย “จัดการขยะในนิกายเจ้าด้วย ข้าไม่ต้องการให้มือสกปรก”
หลิวซุนฮวนมองไปที่ปรมาจารย์หวนซีด้วยดวงตาที่หรี่ลง
“เซียนหยูชวน เจ้าถึงกับกล้ารุกรานนักพรตอวี้?”
เซียนหยูชวนเป็นชื่อจริงของปรมาจารย์หวนซี และมีเพียงไม่กี่คนในโลกที่รู้เรื่องนี้
การเรียกเขาด้วยชื่อนั้นหมายความว่าหลิวซุนฮวนโกรธมากจริงๆ
ปรมาจารย์หวนซีเปล่งเสียงออกมาว่า “ผู้นำนิกาย นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด ข้าไม่เคยรุกราน นักพรตอวี้เลย!”
หลิวซุนฮวนพ่นลมอย่างเย็นชาและเปิดเผยจิตสังหาร “เจ้าจะบอกว่านักพรตอวี้พูดโกหก?”
“แต่ข้าทำไม่ได้จริงๆ!”
หลิวซุนฮวนขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองไปที่อวี้ชิงหลัน “นักพรตอวี้ เซียนหยูชวนทำให้ท่านขุ่นเคืองได้อย่างไร? ไม่ต้องห่วง ข้าจะลงโทษเขาอย่างสาสม!”
อวี้ชิงหลันส่ายหัว “เขาไม่ได้ทำให้ข้าขุ่นเคือง”
“อา?” หลิวซุนฮวนตกตะลึง “เช่นนั้นเจ้าเรียกข้ามาที่นี่...”
“แต่เขาทำให้หลี่หรานขุ่นเคือง” อวี้ชิงหลันกล่าวอย่างสงบ
“หลี่หรานเป็นผู้มีพระคุณของสถาบันเทียนชู แขกผู้มีเกียรติของเทือกเขาหยุนเฟิง”
“ในเมื่อเขาต้องการฆ่าหลี่หราน เขาย่อมเป็นศัตรูของสถาบันเทียนซูและนักพรตเต๋าผู้ต่ำต้อยคนนี้”
ทุกคนล้วนตกตะลึง!
ฉินหรูเหยียนปิดปากของนาง ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
หลิวซุนฮวนลดศีรษะลง หัวใจของเขากระเพื่อมไหวด้วยคลื่นลูกใหญ่
ความนัยที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของอวี้ชิงหลันนั้นมากเกินไป มันใหญ่พอที่จะส่งผลกระทบต่อสถานการณ์ของวิถีธรรมและวิถีมาร
แขกผู้มีเกียรติของเทือกเขาหยุนเฟิง?
นับตั้งแต่ก่อตั้งสถาบันเทียนซู ไม่เคยมีบุรุษคนใดขึ้นไปบนเทือกเขาหยุนเฟิง!
แม้กระทั่งตอนที่เฉินหยุนเต๋าไปเยือนในตอนนั้น เขาก็ยังคุยเรื่องเต๋ากับนางที่เชิงเขาเท่านั้น!
ความสัมพันธ์ของหลี่หรานกับอวี้ชิงหลันคืออะไรกันแน่?
/////
