บทที่ 219 ปรมาจารย์หวนซี? โง่เง่า!
โรงเตี๊ยมเงียบสนิท แม้จะดึกแล้วแต่ก็ไม่ควรเงียบขนาดนี้ มันราวกับว่าทุกคนหลับไปในทันใด หลี่หรานนั่งบนเก้าอี้และมองไปที่ชายร่างกำยำตรงหน้า ปรมาจารย์หวนซี เขาดูหนุ่มกว่าวัยอย่างคาดไม่ถึง เขามีใบหน้าแข็งกร้าว คิ้วหนา ดวงตากลมโต และรอยยิ้มอ่อนโยน ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็เป็นเพียงนักวิชาการที่อ่อนโยนและมีคุณน...
