937 - ราชาสวรรค์เจียงไท่ซู 

937 - ราชาสวรรค์เจียงไท่ซู

เรือลำน้อยล่องไปตามแม่น้ำ ภูเขาเขียวขจีทั้งสองด้านงดงาม ลิงร้องและเสือร้องคำรามโหยหวน เย่ฟ่านนั่งอยู่บนเรือและกำลังดื่มกินเพียงลำพัง

ทุกวันนี้เขาหาจักรพรรดิดำไม่เจอ สุนัขที่น่าาตายตัวนั้นเป็นตำนานของตงหวงไปแล้ว มันเกือบจะฆ่าจักรพรรดิน้อยแดนเหนือได้ซึ่งทำให้ตงหวงอันกว้างใหญ่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

เย่ฟ่านไม่รีบร้อนที่จะหาใครสักคน ตราบใดที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ และคนอื่นๆ ไม่ตกอยู่ในอันตราย เขาก็ไม่คิดจะลงมือทำสิ่งใด

"หุบเขาอาทิตย์อัสดง สถานที่พักผ่อนของนักเซียนจากแดนไกล ความผันแปรของชีวิต หลายแสนปีผ่านไป ไม่เหลืออะไรเลย"

แม่น้ำใหญ่ไหลไปทางตะวันออกและตัดผ่านหุบเขาอันใหญ่โตมโหฬาร กลายเป็นทศนียภาพที่งดงามอย่างยิ่ง

เย่ฟ่านยืนอยู่บนหัวเรือเพื่อดื่มสุราเพียงลำพัง ปล่อยให้แม่น้ำไหลไปเรื่อยๆ โดยไม่สนใจว่ามันจะพาเขาไปถึงที่ใด

เย่ฟ่านมีสีหน้าเรียบเฉยและกระจายสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาให้ครอบคลุมทั้งภูเขา แม่น้ำ แผ่นดินและสิงสาราสัตว์ทุกชนิด

“นี่คือ!”

เย่ฟ่านตกใจเป็นอย่างมาก เขาตรวจพบรอยประทับจิตของเซียนโบราณในอดีต คนๆนั้นได้ทิ้งร่องรอยของตัวเองไว้ในหุบเขาแม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแต่ร่องรอยแห่งจิตวิญญาณของเขาก็ไม่ได้หายไปไหนเลย

ในตอนแรกเย่ฟ่านเพียงกระจายสัมผัสของเขาออกไปเพื่อตรวจดูว่ามีศัตรูรอบติดตามมาหรือไม่ เขาไม่คิดว่าเขาจะค้นพบรอยประทับเซียนโบราณในหุบเขาแห่งนี้เลย

"เป็นเพียงรอยประทับที่ผู้อาวุโสคนนั้นทิ้งไว้เพื่อยืนยันการมีตัวตนของตัวเองเท่านั้น มันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย"

ครึ่งเดือนต่อมาเย่ฟ่านได้ข้ามระยะทางหนึ่งแสนลี้และปรากฏตัวในดินแดนรกร้างแห่งหนึ่ง

สุสานของราชาแห่งความตาย นี่คือดินแดนสีเลือด ภูเขาที่ว่างเปล่าไม่มีหญ้าสักต้นเดียว ไม่มีแม้แต่นกตกลงมา มันเงียบสงบและไม่มีเสียงใดๆ

ที่นี่คือดินแดนที่แห้งแล้งจริงๆ ภูเขาเป็นสีแดง ราวกับว่าถูกย้อมด้วยเลือด ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่สีแดงนั้นยังคงสดใสและน่าหวาดหวั่นอย่างแท้จริง

ห่างจากสถานที่แห่งนี้หลายลี้ยังมีดินแดนสีเขียวชอุ่มกว้างใหญ่ไพศาลสุดลูกหูลูกตา ซึ่งแตกต่างจากสถานที่แห่งนี้โดยสิ้นเชิง

ตามตำนาน ที่นี่เป็นสถานที่ที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งตงหวงล้มลง ความแข็งแกร่งของเขายิ่งใหญ่คงกระพัน เป็นถึงสิ่งมีชีวิตระดับผู้อมตะ

จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เป็นสหายกับปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์รุ่นแรกและพวกเขาก็เข้าสู่วัยชราด้วยกัน แต่สุดท้ายรางมรณะได้เกิดขึ้นกับปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์

ในท้ายที่สุดจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งดินแดนรกร้างแห่งตะวันออกได้พาปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์รุ่นแรกมาที่นี่เพื่อค้นหาวิธีช่วยชีวิต

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จะเป็นผู้ที่มีความสามารถมากมายแค่ไหน แต่เขาก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์ได้

สุดท้ายพวกเขาทั้งสองคนต่อสู้กันและทำให้ตงหวงได้รับผลกระทบตั้งแต่นั้น

โลกภายนอกไม่มีทางรู้รายละเอียด แต่พวกเขาเห็นแสงสีเลือดลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าในวันนั้น มันคือทักษะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งตงหวง

หลังจากผ่านไปหลายวันผู้คนต่างรีบมาที่นี่ พวกเขาเห็นซากศพของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นอนจมกองเลือดอยู่บนภูเขา ในขณะเดียวกันปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์ก็เสียชีวิตไปด้วย

นับแต่นั้นทุกคนก็เรียกสถานที่แห่งนี้ว่าสุสานของราชาแห่งความตาย และเลือดของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่ไหลออกภูเขาก็ไม่เคยจางหายไปเลยแม้จะผ่านมาหลายแสนปีแล้วก็ตาม

"ปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์ซึ่งเป็นหนึ่งในยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกก็ยังไม่สามารถรอดพ้นชะตากรรมมันโชคร้ายแบบนี้ได้"

เย่ฟ่านคิดอย่างลึกซึ้ง รู้สึกกระสับกระส่ายในใจ มันเป็นหายนะที่เขาจะต้องเผชิญหน้าอย่างแน่นอน

"หืม!"

ทันใดนั้น สีหน้าของเย่ฟ่านสั่นไหว และเขาเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่บนหลุมฝังศพของราชาแห่งความตาย

คนๆ นั้นสวมชุดสีเทาและเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า แม้ว่าเย่ฟ่านจะใช้ดวงตาศักดิ์สิทธิ์ก็แทบจะมองไม่เห็นเขาด้วยซ้ำ

เร็วเกินไป!

เย่ฟ่านอยู่ไกลเกินไปแต่เขาก็ยังสัมผัสได้ถึงความคุ้นเคยจากแผ่นหลังที่กว้างใหญ่นั้น และหัวใจของเขาก็ตกตะลึงอย่างถึงที่สุด

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาวิ่งมาถึงฝ่ายตรงข้ามก็ได้พายสาบสูญไปจากสายตาแล้ว

“ราชาสวรรค์ผู้อาวุโส!”

เย่ฟ่านตะโกน และดินแดนรกร้างที่ใหญ่ที่สุดทั้งหมดก็ดังก้อง แต่ไม่มีการตอบสนอง

เย่ฟ่านมั่นใจว่าเขามองเห็นเจียงไท่ซูราชาสวรรค์ของดินแดนรกร้างตะวันออกที่หายสาบสูญไปหลายปี ราชาในชุดขาวที่มีชีวิตแห่งความทุกข์ยากและเป็นวีรบุรุษมาตลอดชีวิต

"ไม่ผิดแน่นอนราชาสวรรค์ผู้ไร้เทียมทานยังไม่ตาย เขารอดชีวิต และดูเหมือนจะเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะแล้วด้วย!"

เย่ฟ่านรู้สึกตื่นเต้น แต่ก็ถอนหายใจกับสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นในชีวิตของราชาสวรรค์ผู้อาวุโส

"ในอดีตเมื่อหญิงคนรักของเขาจะตายเขาได้ทำลายผลไม้เต๋าของตัวเองเพื่อทำการเกิดใหม่อีกครั้ง ในตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเขาทำสำเร็จแล้ว ไม่รู้ว่าราชาสวรรค์ผู้อาวุโสจะแข็งแกร่งแค่ไหน?" เย่ฟ่านไม่รู้

เย่ฟ่านอ้อยอิ่งอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน เขาพยายามค้นหาร่องรอยของราชาสวรรค์ผู้อาวุโสกว่าครึ่งเดือน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่พบเจียงไท่ซูอีก

"ถ้าเย่ฟ่านกล้าปรากฏตัวออกมา เขาจะต้องถูกฆ่าด้วยวิธีการที่ทารุณและโหดร้ายมากที่สุด!" นี่คือคำพูดของตระกูลหวังซึ่งดังก้องไปทั่วตงหวง

"แม้ว่าลูกชายของข้าจะไม่มีความโดดเด่นอะไร แต่การที่ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณลงมือฆ่าเขานั้น เรื่องนี้เย่ฟ่านออกจะไม่เห็นตระกูลหวังอยู่ในสายตาเกินไปแล้ว!"

พ่อของหวังเถิงนั้นออกคำสั่งให้ล่าสังหารเย่ฟ่านโดยไม่มีความเมตตาใดๆทั้งสิ้น

เย่ฟ่านกลับมาจากภูเขาและแม่น้ำที่มีชื่อเสียงอีกครั้ง แน่นอนว่าเขาได้ยินคำพูดนี้เช่นกัน อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ลงมือโจมตีทรัพย์สินของตระกูลหวัง

เพราะเขามั่นใจว่าคนเหล่านี้ได้วางตาข่ายฟ้าเพื่อดักจับเขาไว้แล้ว

"ถ้าพวกเจ้าในตระกูลหวังอยากตาย พวกเจ้าทั้งหมดก็มาที่ตงหวง และข้าจะฆ่าพวกเจ้าทีละคน" นี่คือสิ่งที่เย่ฟ่านประกาศหลังจากที่เขาปรากฏตัวขึ้นในตงหวง

ในเวลาเดียวกัน สัญญาณร้ายมากปรากฏขึ้นบนดินแดนของตงหวง มีสิ่งมีชีวิตโบราณมากมายปรากฏตัวออกมาจากสถานที่บ่มเพาะของตัวเอง พวกเขาแทบจะอาศัยอยู่ร่วมกันกับมนุษย์โลกแล้ว

"มนุษย์ช่างเป็นสิ่งที่อ่อนแอเหลือเกิน เมื่อเปรียบเทียบกับร่างกายอันแข็งแกร่งของเผ่าพันธุ์โบราณแล้ว พวกเจ้าก็ไม่แตกต่างอะไรจากมดแมลงเท่านั้น!"

ทายาทของราชาโบราณคนหนึ่งที่ปรากฏตัวออกมาประกาศเจตนารมณ์ที่ต้องการจะกดเผ่าพันธุ์มนุษย์ให้กลายเป็นเพียงชนชั้นล่างเท่านั้น

นี่คือสิ่งมีชีวิตโบราณที่ทรงพลังที่ออกมาจากภูเขาสีม่วง แม้ว่าเขาจะยังเด็กมากแต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง

บางคนเห็นว่าจักรพรรดิเหนือหวังเถิงถึงกับเดินอยู่ด้านหลังของเขาราวกับผู้ติดตามด้วยซ้ำ

“พี่หวัง ให้ข้าช่วยแก้ปัญหาเรื่องร่างศักดิ์สิทธิ์โบราณให้เจ้าหรือไม่ ในโลกใบนี้ไม่มีสิ่งใดจะหยุดยั้งความแข็งแกร่งของพวกเราเผ่าพันธุ์โบราณได้!”

ราชาโบราณหนุ่มที่มีเส้นผมสีม่วงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"คนๆนี้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับองค์ชายศักดิ์สิทธิ์ ถ้าเจ้าทำเช่นนี้มันจะไม่ก่อให้เกิดความขัดแย้งกับองค์ชายศักดิ์สิทธิ์”

"นั่นก็แค่วานรตัวหนึ่ง!" ราชาโบราณหนุ่มเย้ยหยัน

“ตราบใดที่หาเย่ฟ่านได้ ข้าจะขยี้เขาให้ตายด้วยนิ้วเดียว!” หวังเถิงกล่าวอย่างเฉยเมย