บทที่ 33 : เส้นทางของแต่ละคน!
บทที่ 33 : เส้นทางของแต่ละคน!
ณ โรงเรียนมัธยมที่ห้า
"พี่ชูโจวครับ….ยินดีด้วยที่ได้ที่หนึ่งในการทดสอบชั้นยอด!"
"พี่ชูโจว…… พี่สุดยอดมาก พี่ได้สร้างสถิติใหม่ให้กับโรงเรียนของเรา"
"พี่ชูโจว พี่คือไอดอลของผม..."
…
ระหว่างทางที่ชูโจวกลับไปที่โรงเรียน นักเรียนทุกคนที่เข้ามาทักทายเขาอย่างอบอุ่น….มีนักเรียนหลายคนแสดงความยินดีที่เขาคว้าอันดับหนึ่งในการทดสอบชั้นยอดได้ มันให้ความรู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน…. ความรู้สึกนี้ดูเหมือนจะค่อนข้างดี
เเละในไม่ช้า ชูโจวก็ได้พบกับเพื่อนของเขา ตงเหวินและหลิวเฉียนๆ
"จุ๊ๆ จุ๊ๆ เจ้าบ้า….ฉันไม่นึกเลยว่านายจะทะยานขึ้นไปบนฟ้าในการทดสอบชั้นยอดและได้รับอันดับหนึ่ง…..ตอนที่ฉันได้ยินข่าวครั้งแรก ฉันก็ตะลึงไปเลย แม้ว่าปกติฉันจะเชื่อใจนาย...แต่ฉันก็ไม่กล้าคิดเลยว่านายจะกวาดอัจฉริยะของโรงเรียนมัธยมท็อปเท็นทั้งหมดได้ โดยเฉพาะอย่างสัตว์ประหลาดทั้งสามตัวจากโรงเรียนมัธยมที่หนึ่ง” ตงเหวินมองไปที่ชูโจวราวกับว่าเขาไม่เคยรู้จักชูโจวมาก่อน
“พอเเล้วเจ้าอ้วน นายจะจ้องฉันมากเกินไปแล้ว” ชูโจวดุตงเหวินด้วยความโกรธเล็กน้อย
"เฮ้ มันไม่ใช่ความผิดของฉัน นายต่างหากที่เปลี่ยนเเปลงเร็วไป" ตงเหวินยิ้มจากนั้นถามอย่างอยากรู้อยากเห็น "เจ้าบ้า นายเลือกมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้แห่งไหนหรือ?"
"ไม่ได้เลือก" ชูโจวพูดเบาๆ
"ห๊ะ…..ไม่เลือกเลยหรอ?" ตงเหวินตกตะลึง
หลิวเฉียนๆที่ฟังอยู่ข้างๆดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้จากนั้นใบหน้าของเธอก็เเสดงความตกตะลึงและอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา
"ชูโจว…นายได้ใช้ยาเสริมประสิทธิภาพยีนเเละก้าวไปสู่ระดับนักรบผู้ปลุกพลังเเล้วใช่ใหม?
"ใช่เเล้ว…การใช้ยาเสริมประสิทธิภาพยีนของฉันเป็นไปได้ด้วยดี" ชูโจวตอบด้วยรอยยิ้ม
หลิวเฉียนๆเมื่อได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกเศร้าหมองเล็กน้อยด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่เธอก็กลับมายิ้มเเละพูดว่า "นายเป็นที่หนึ่งในการทดสอบชั้นยอด แล้วนายจะเลื่อนระดับไม่สำเร็จได้อย่างไร”
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนายถึงไม่เลือกเข้ามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้….ตอนนี้นายเป็นนักรบผู้ปลุกพลังเเล้ว ดังนั้นนายไม่จำเป็นต้องเข้ามหาวิทยาลัยใดๆเลย….ยินดีด้วย" หลิวเฉียนๆกล่าว
ในเวลาเดียวกันนี้ ตงเหวินก็ส่งเสียงร้องเหมือนหมูเข้ามา
“สุดยอดมากชูโจว นายได้กลายเป็นนักรบที่แท้จริงเเล้ว นี่มัน...ไม่น่าเชื่อเลย ให้ตายเถอะฉันเหมือนจะกอดต้นไม้ใหญ่ไว้ได้เลย”ตงเหวินกรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่า เเละมองไปที่ชูโจวราวกับว่าเขาเป็นขุมทรัพย์ที่ส่องประกาย
…..
ชูโจวเมินเฉยต่อตงเหวินตัวก่อกวน จากนั้นมองไปที่หลิวเฉียนๆแล้วถามว่า "แล้วเธอล่ะเลือกมหาวิทยาลัยไหนหรอ?"
"นายคิดว่าทุกคนเป็นเหมือนนายหรอที่สามารถเลือกมหาวิทยาลัยใดก็ได้ตามที่ต้องการ" หลิวเฉียนๆกลอกตาและพูดต่อ "มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซาท์ไชน่าเห็นว่าฉันทำได้ดีในการทดสอบชั้นยอด…ฉันจึงได้รับโควต้าการรับสมัครเป็นพิเศษจากพวกเขา"
มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซาท์ไชน่าหรอ ก็ไม่เลวนะแม้ว่าจะไม่เก่งเท่ามหาวิทยาลัยกองทหารที่หนึ่ง และ กองทหารที่สอง….. แต่คุณจะได้รับอิสระหลังจากสำเร็จการศึกษาและไม่ต้องเข้าร่วมกองทัพ"
"ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ถ้ามหาวิทยาลัยกองทหารที่หนึ่งและกองทหารที่สองให้ตำแหน่งพิเศษแก่ฉันจริงๆ ฉันคงจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะฉันไม่แน่ใจว่าอยากจะเข้าร่วมกองทัพในอนาคตไหม..." ในอนาคตมันอาจจะยากที่จะเจอกันอีก ชูโจวจึงคุยกับหลิวเฉียนๆเป็นเวลานาน
…..
"ชูโจว ถ้านายมาเมืองกวางตุ้งในอนาคต นายต้องไปหาฉันที่มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซาท์ไชน่าด้วยนะ!" หลิวเฉียนๆพูดพร้อมกับจ้องมองไปที่ดวงตาของชูโจวอย่างจริงจัง
ชูโจวผงะเล็กน้อยและพูดว่า "ตกลง!"
"จำไว้ นายผิดสัญญาไม่ได้นะ" ในที่สุดหลิวเฉียนๆก็ยิ้มให้ชูโจวแล้วเดินจากไป
"จุ๊ จุ๊ จุ๊ ชูโจว…. หลิวเฉียนๆ ดูเหมือนจะสนใจนายนะ" ตงเหวินมองดูร่างของหลิวเฉียนๆ ที่กำลังเดินหายไปเเละพูดอย่างสนุกสนาน
"นายเป็นคนเดียวที่ว่างเเละมีอะไรให้ทำมากมาย" ชูโจวผละออกจากตงเหวินแล้วไปหาอาจารย์ลี่เกอ
…..
สถานที่ที่อาจารย์ลี่เกอขอให้ชูโจวไปพบไม่ใช่ในสำนักฝึกสอนที่เธอทำงาน แต่อยู่ที่ห้องสอนศิลปะการต่อสู้ที่เธอสอนชูโจวเมื่อเดือนที่แล้ว
เมื่อเดินเข้าไปในห้องสอนศิลปะการต่อสู้ชูโจวก็เห็นร่างที่คุ้นเคยอีกครั้ง…..รองเท้าหนังยาว กระโปรงสุดฮิป ผมสั้น เเละมีอารมณ์ที่เฉียบแหลมเเสดงออกมา นี่คือรูปลักษณ์ของอาจารย์ลี่เกอที่ชูโจวคุ้นเคย
"อาจารย์ครับ ผมมาแล้ว!" ชูโจวเดินไปหาอาจารย์ลี่เกอ
อาจารย์ลีาเกอพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ฉันจะต้องไปเเล้ว"
“ไป?” ชูโจวจ้องเขม็ง
อาจารย์ลี่เกอไม่แสดงสีหน้าเเละพูดต่อ "ถึงเวลาต้องไปแล้ว ฉันมาที่นี่เพื่อเป็นครู นอกจากเหตุผลนั้นเเล้วฉันยังมาเพื่อปรับอารมณ์, ฝ่าฟันคอขวดและเลื่อนขั้นสู่ระดับพิเศษ"
"ก่อนหน้านี้ฉันได้อะไรมากมายจากการต่อสู้กับ หมาป่าปีศาจจางเหยาหยาง เพราะการได้สู้กับเขาทำให้ฉันฝ่าด่านคอขวดได้สำเร็จและได้เลื่อนขั้นเป็นนักรบระดับพิเศษ…. ดังนั้นในตอนนี้มันจึงไม่สมเหตุสมผลเลยที่ฉันจะอยู่ที่นี่ต่อไป"
ชูโจวไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าอาจารย์ลี่เกอจะได้รับการเลื่อนขั้นเป็นนักรบระดับพิเศษ
"ขอแสดงความยินดีกับอาจารย์ที่ได้เลื่อนขั้นเป็นนักรบระดับพิเศษ!" ชูโจวแสดงความยินดี
อย่างไรก็ตาม เมื่อรู้ว่าอาจารย์ลี่เกอกำลังจะจากไปเขาก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย…. ตั้งแต่เข้าโรงเรียนนี้อาจารย์ลี่เกอก็คอยดูแลและให้คำแนะนำเขามากมาย
ก่อนที่เขาจะปลุกแผงคุณสมบัติได้ ด้วยคำเเนะนำของอาจารย์ลี่เกอ เขาก็กลายเป็น อัจฉริยะพลเรือนของโรงเรียนมัธยมที่ห้า
เเละเมื่อจินจิงหม่าวอดีตคณบดีฝ่ายวิชาการต้องการให้ จินเจิ้นหนานหลานชายของเขามาแทนที่โควต้าของเขา อาจารย์ลี่เกอก็เข้ามาช่วยเขาและทำให้เขาได้รับโอกาสการแข่งขันที่ยุติธรรม
ถ้าให้พูดสั้นๆ อาจารย์ลี่เกอได้ช่วยเขามากเกินไปในช่วงหลายปีที่ผ่านมา…..ดังนั้นเมื่อรู้ว่าอาจารย์กำลังจะจากไป เขาก็รู้สึกว่างเปล่าเล็กน้อย
"ไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่เลิกลา ยิ่งไปกว่านั้นฉันเเค่ออกจากเจียงเฉิงไม่ได้ไปใหนไกล….จากนี้ไป เธอสามารถพบฉันที่บ้านของตระกูลลี่ในเมืองกวางตุ้ง"
จากนั้นเมื่ออาจารย์ลี่เกอมองไปที่ชูโจวอย่างละเอียด อาจารย์ลี่เกอกฌยิ้มขึ้นมาทันทีจากนั้นพูดว่า "จากออร่าพลังรอบๆตัว…เธอคงจะเลื่อนขั้นเป็นนักรบผู้ปลุกพลังเเล้ว!"
"ชูโจว อาจารย์หวังในตัวเธอมาก ไม่ว่าในอดีตหรือปัจจุบัน... อาจารย์เชื่อว่าเธอจะบรรลุความสำเร็จที่ไม่ธรรมดาในอนาคต และอาจารย์จะรอดูเธอมีชื่อเสียงไปทั่วประเทศหรือแม้กระทั่งทั่วโลก!” หลังจากที่อาจารย์ลี่เกอพูดจบ เธอก็กลายเป็นภาพติดตาและหายไปทันที
ชูโจวยืนอยู่ในห้องสอน เงียบอยู่ครู่หนึ่งแล้วยิ้มออกมา
"ทุกคนมีทางเดินของตัวเอง!"
"หลิวเฉียนๆ อยากไปมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้!"
“อาจารย์ลี่เกอต้องกลับไปหาครอบครัว”
"ตงเหวิน...จะกลับไปสืบทอดกิจการของพ่อในไม่ช้า"
"ส่วนฉัน... ก็มีทางของฉันเหมือนกัน! ฉันต้องการที่จะเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในเผ่าพันธุ์มนุษย์!" ชูโจวคิดกับตัวเองและออกจากห้องฝึกสอนไปอย่างรวดเร็ว
…..
ภารกิจต่อไปของเขาคือการไปหอศิลปะการต่อสู้เพื่อรับใบรับรองคุณสมบัติของนักรบ
หลังจากเลิกเรียนแล้วหลินเป่ยก็รีบไปที่โรงยิมศิลปการต่อสู้โทมาฮอว์ก….หรือก็คือโรงยิมศิลปะการต่อสู้อันดับ 1 ของโลก ที่ถูกก่อตั้งโดยชายผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลก 'ดราก้อน'
………………………