ตอนที่ 23 ริพไทด์ VS อาซาเซล [ฟรี]
ตอนที่ 23
ริพไทด์ VS อาซาเซล
"ขึ้นอยู่กับนายอย่างงั้นหรอ?" อาซาเซลพูดขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อยกับน้ำเสียงของซูไป๋ หางของเขาแกว่งไปมาราวกับว่าเขากำลังวางแผนที่จะทำอะไรบางอย่างอยู่ตลอดเวลา
"ริพไทด์ ไหนนายลองโชว์ผลของการฝึกให้ฉันดูหน่อย!" ซูไป๋พูดขึ้น
"ได้ครับ!"
ริพไทด์ตอบขึ้นมาด้วยความกระตือรือร้น บวกกับความรู้สึกหงุดหงิดที่เกือบถูกหางของอาซาเซลแทงทะลุร่างของเขา ตามปกติแล้วเด็กหนุ่มที่มีความสามารถย่อมที่อยากจะแสดงความสามารถของเขาให้เจ้านายเห็นเพื่อพิสูจน์ตัวเอง
ริพไทด์ตะโกนปลุกกำลังใจของตัวเองก่อนที่เขาจะสร้างพายุทอร์นาโดขึ้นมาและโจมตีไปที่อาซาเซล
อาซาเซลหัวเราะเยาะเย้ยออกมาก่อนที่ร่างของเขาจะหายไป ครู่ต่อมาเขาก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของริพไทด์พร้อมกับหางของเขาที่พุ่งเข้าไปพันร่างของริพไทด์เอาไว้ แต่ด้วยประสบการณ์ก่อนหน้านี้ของริพไทด์เขาจึงเตรียมพร้อมรับมืออยู่ตลอดเวลา ทันทีที่ร่างของอาซาเซลหายไปเขาก็รีบย้ายที่ของเขาทันที และเมื่ออาซาเซลหายไปอีกรอบ ริพไทด์ก็จะหายไปอีกครั้งเช่นกัน
ตูม!
ตูม!
ต้นไม้บริเวณบริเวณโดยรอบได้รับความเสียหายจากการโจมตีของทั้งสองคนทำให้มันถูกทำลาย
การจะโจมตีให้โดนอาซาเซลนั้นยากเป็นอย่างมาก เวลาริพไทด์โจมตีอาซาเซลก็จะเทเลพอร์ตหนีไปซึ่งมันเร็วกว่าพายุทอร์นาโดของเขา ทำให้เขาเสียเปรียบเล็กน้อย
ตูม!
ทันใดนั้นหลังของริพไทด์ก็โดนเท้าของอาซาเซลเตะเข้าไปอย่างจังทำให้เขาเสียหลักล้มตัวลงไปด้านหน้าและพยายามที่จะทรงตัวเอาไว้ให้ได้ พร้อมกับโจมตีสวนกลับไป แต่มันดันเป็นการเปิดเผยช่องว่างให้กับอาซาเซล
เมื่ออาซาเซลโจมตีสำเร็จเขาก็เริ่มกดดันหนักมากยิ่งขึ้น ร่างของเขากระพริบไปมาทำให้ริพไทด์ไม่สามารถตอบสนองได้ทันและค่อย ๆ โดนซ้อมเหมือนกับกระสอบทราย เห็นได้ชัดว่าอาซาเซลไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าริพไทด์ แต่เหมือนกับว่าเขากำลังเล่นกับริพไทด์และทำให้เขาอับอายขายขี้หน้า!
ซึ่งผลลัพธ์ก็เป็นดั่งที่ซูไป๋คาดการณ์เอาไว้ ริพไทด์เปรียบเสมือนกับนกที่เพิ่งหัดบิน เขาไม่สามารถเทียบกับอาซาเซลที่ผ่านสถานการณ์ต่าง ๆ มามากมาย เขาจะต้องพยายามซ่อนตัวและมีชีวิตอยู่หลบ ๆ ซ่อนภายในเยอรมนี ด้วยประสบการณ์ที่แตกต่างกันจึงเป็นเหตุที่ทำให้ริพไทด์แพ้อาซาเซล แต่ถึงอย่างนั้นพรสวรรค์ของริพไทด์ก็ไม่ได้แสดงออกมาอย่างเต็มที่ ทำให้ซูไป๋ไม่พอใจเล็กน้อยบวกกับการฝึกในช่วงนี้ที่เขาไม่ได้มีเวลาไปดูเลย
ริพไทด์ในตอนนี้ร้อนรนเป็นอย่างมากและพยายามที่จะสู้กลับ แต่ยิ่งเขาวิตกกังวลมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งทำให้แย่ลงเท่านั้น และเมื่อเขาเห็นซูไป๋ที่ยืนขมวดคิ้วอยู่และดูเหมือนว่าจะไม่พอใจเล็กน้อย สิ่งนี้มันก็ทำให้ริพไทด์รู้สึกได้ว่าเขาไม่ควรที่จะทำให้ซูไป๋ผิดหวัง!
"อ๊าก!!!"
ทันใดนั้นริพไทด์ก็ตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธพร้อมกับมีสายลมปรากฏขึ้นระหว่างขาของเขาพร้อมกับหมุนอย่างรวดเร็ว
เร็วขึ้นและเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เร็วจนเขาไม่สามารถมองเห็นขาของเขาได้อีกต่อไปเหลือเพียงแค่สายลมที่หมุนด้วยความเร็วสูง
"ไม่ ... มันยังไม่พอ ... " ใบหน้าของริพไทด์เต็มไปด้วยเหงื่อและความอ่อนล้า เขายังไม่สามารถควบคุมและสร้างสายลมขึ้นมาที่ขาของเขาได้เหมือนที่ซูไป๋บอก สายลมเริ่มหมุนเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนที่มันจะค่อย ๆ ใหญ่ขึ้นจนกระจายจากขาขึ้นไปยังหัวของเขา พร้อมกับขนาดที่ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ
ผมของซูไป๋ปลิวไปมาอย่างรุนแรงพร้อมกับเสียงซูซ่าที่ดังอยู่ในหูของเขา
"หายไปซะ!"
ภายใต้สายลมที่ห่อหุ้มร่างกายของริพไทด์เอาไว้มีเสียงตะโกนดังขึ้นมา และในทันทีหลังจากนั้นพายุทอร์นาโดก็พุ่งตรงเข้าไปหาอาซาเซลอย่างรุนแรง
ความเร็วของมันเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมสองเท่า!
"เกิดอะไรขึ้น"
อาซาเซลตะโกนขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่เขาจะตอบสนองพายุทอร์นาโดก็มาอยู่ตรงหน้าของเขาเรียบร้อยแล้ว ทำให้เขารีบเทเลพอร์ตหนีออกไปทันที พายุทอร์นาโดพุ่งตรงไปข้างกวาดต้นไม้โดยรอบทั้งหมดไปกับมันอย่างน้อยสองสามร้อยเมตร เผยให้เห็นล่องรอยการทำลายล้างที่เหลือเอาไว้
สายลมที่ห่อหุ้มริพไทด์ค่อย ๆ หายไป!
ริพไทด์ทรุดตัวนั่งลงกับพื้น ในขณะเดียวกันอาซาเซลก็เทเลพอร์ตเว้นระยะห่างจากริพไทด์พอสมควร แต่ถึงอย่างนั้นเสื้อผ้าบางส่วนของเขาก็ถูกทำลายไป เผยให้เห็นร่างกายส่วนบนที่เปลือยเปล่ากับสร้อยคอที่คอหนึ่งเส้น ทำให้เขาเขินอายเล็กน้อย
"ฉันประเมินนายต่ำเกินไป" อาซาเซลหันไปพูดกับริพไทด์
ริพไทด์ไม่พูดอะไรพร้อมกับยืนขึ้นเตรียมตัวต่อสู้ต่อ
"เอาล่ะ! ถอยมาได้แล้ว" ซูไป๋ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง
"บอส?" ริพไทด์มองไปที่ซูไป๋อย่างไม่เต็มใจ
"การโจมตีครั้งสุดท้ายนายทำได้ดีมาก เอาไว้กลับไปฝึกซ้อมกันใหม่หลังจากที่ฉันกลับไป" ถึงแม้ว่าริพไทด์จะยังไม่สามารถทำได้อย่างที่เขาต้องการ แต่ก็ค่อนข้างจะอยู่ในเกณฑ์ที่เขาพอใจแล้ว
"ได้ครับ!"
ถึงแม้ว่าจะยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถยืนขึ้นและเดินกลับมาหาซูไป๋ได้ ถึงแม้ว่าร่างกายจะสั่นเครือไปหมดก็ตาม
"หลังจากสู้กับทหารเสร็จ ต่อไปก็ถึงคราวของนายพลอย่างงั้นหรอ?" อาซาเซลมองไปที่ซูไป๋
ซูไป๋ยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า "ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เพราะฉันรู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ แต่ฉันเพียงแค่ต้องการทดสอบผลของการฝึกซ้อมในช่วงที่ผ่านมาของเขา คุณต้องการพักก่อนไหม? เพราะว่าฉันไม่ต้องการใช้ประโยชน์จากคุณในเรื่องนี้ เพราะเมื่อเริ่มต่อสู้ผมจะไม่มีหยุดกลางคัน"
"ไม่จำเป็น" อาซาเซลพูดขึ้นมาอย่างเย่อหยิ่ง
"ถ้าอย่างนั้น ... มาเริ่มกันเถอะ!" ซูไป๋ยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับหยิบเหรียญออกมาและดีดเล่นสองสามครั้ง และในครั้งที่สามเหรียญก็พุ่งออกไปทันที
เหรียญบินไปอย่างรวดเร็ว ทำให้อาซาเซลจ้องมองไปที่เหรียญโดยไม่รู้ตัวราวกับว่ามันมีมนตร์ขลัง
มันอธิบายออกมาเป็นความรู้สึกไม่ได้ ...
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงวิกฤตที่รุนแรง
อาซาเซลรีบเทเลพอร์ตอย่างกะทันหัน
ในขณะที่อาซาเซลเทเลพอร์ตเหรียญอีกเหรียญก็ถูกดีดออกไปในขณะเดียวกัน
ความเร็วนั้นเร็วเป็นอย่างมาก พร้อมกับมีเสียงแหวกอากาศดังขึ้นพร้อมกับการหายตัวไปของอาซาเซล ทันใดนั้นก็มีคราบเลือดสาดกระจายเต็มไปทั่วชั้นบรรยากาศ
โปรดติดตามตอนต่อไป …
