ตอนที่ 862 ห้องมรณะ ใครแพ้ใครชนะ?  

“อสูรน้อยนั่นผ่านเส้นทางเข้าไปได้  ดูเหมือนว่าเจ้าตาเดียวล้มเหลว หยุดนางไว้ไม่สำเร็จ”

มีเงาร่างสีดำซ่อนตัวอยู่ในทางผ่านซุ่มรอโจมตี

หลังจากได้ยินคู่หูเตือนบอก มันได้แต่แค่นเสียงเย็นชา  “เจ้าตาเดียวคิดว่าตัวเองฉลาดเสมอ  สมควรตายแล้ว มีความฉลาดอยู่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แผนการที่เตรียมไว้พอถูกพบเจอ ก็ย่อมมาถึงจุดจบ ในทางเดินกระจกสะท้อน ไม่ใช่ที่จะใช้ฆ่านางได้  ในหอโถงวิญญาณอสูร  เจ้าจับตาดูอสูรน้อยที่กำลังเข้ามาให้ดี  ข้าจะล่อลวงนางให้เข้าไปในห้องมรณะ และเมื่อข้าออกมาเจ้าก็เริ่มเปิดกลไกทำงานได้ทันที”

อีกผู้หนึ่งที่อยู่ต่อหน้าเขาพยักหน้าทันที “ข้าเข้าใจว่า อุบายซุ่มโจมตีนี้เราใช้ได้ผลมาไม่น้อยกว่าร้อยครั้งแล้ว  ไม่มีปัญหาแน่นอน”

ตั๊กแตนมัจจุราชบินเข้ามาทันที

เงาร่างที่ซุ่มรอทำร้ายกระพริบวาบหายไปในความมืด มันอ้าปากใหญ่และพ่นพิษสีเขียวเข้ม

จุดที่ถูกพิษพ่นใส่จะกลายเป็นควันและถูกพิษกัดกร่อน

แต่การลอบโจมตีไม่ส่งผล และตั๊กแตนมัจจุราชที่เคลื่อนไหวด้วยความระมัดระวัง หลบหลีกได้อย่างง่ายดาย

บอลพลังงาน

ตั๊กแตนมัจจุราชพอถูกลอบโจมตี นางโยนบอลพลังงานออกไปทันที

แม้ว่าแสงจากบอลพลังงานจะอ่อนก็ตาม แต่นางพบว่ามีเงาร่างผอมผ่านเข้าไปในเส้นทาง

นางไม่รู้ว่ากลไกแบบไหนที่ใช้เปิดกล่องที่อยู่บนหัวสะพานเชื่อม  ตั๊กแตนมัจจุราชถอยกลับอย่างรวดเร็ว  ดูเหมือนว่ายังมีกลไกที่ใช้จัดการที่นี่ พวกเขาจะต้องแข่งขันเพื่อครอบครองการควบคุมให้ได้  มิฉะนั้นคิดจะกลับไปย่อมทำไม่ได้  ตั๊กแตนมัจจุราชไตร่ตรองเล็กน้อยก็ไล่ติดตามเงาร่างที่เลื้อยไปตามทางเดิน  หลังจากนั้นหนึ่งนาทีก็มีเสียงของการเคลื่อนที่อีก  สะพานเชื่อมที่ยังไม่เชื่อมทางกันยืดขยายออกจนกระทั่งเชื่อมกัน

คนที่แอบอยู่ข้างนอกเมื่อเห็นว่าแผนประสบผลก็ดีใจ

กลไกของห้องมรณะจะปิดได้ต่อเมื่อตั้งค่าเริ่มต้นใหม่

และทันทีที่ปิด

สิ่งมีชีวิตในห้องมรณะจะตกลงไปในกับดักมรณะ และจะต้องตายแน่นอน

มันรีบบินไปที่ประตูปิด ก่อนจะเข้าควบคุมกลไกด้วยมือ และรอให้สหายออกมาอย่างกระวนกระวาย  ตามผลประโยชน์ร่วมกัน  สหายของเขาจะออกมาภายในเวลาสิบวินาทีหลังสะพานเชื่อมตั้งค่าใหม่  และคู่ต่อสู้จะช้าลงสองสามวินาทีจนถึงสิบวินาที และจะถูกขังอยู่ในห้องมรณะ

ตราบเท่าที่ดึงคันโยกควบคุมได้ ภารกิจที่จ้าวคางคกมอบหมายก็เป็นอันสำเร็จ

สิบ เก้า แปด... พอนับถอยหลังไปได้เจ็ดหรือแปดวินาที สหายเขาก็ออกมาได้  เขาไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ถึงได้ช้าลง

เหตุเปลี่ยนแปลงไม่คาดหมายทำให้คนที่อยู่ด้านนอกประตูกังวลมาก

ที่ทางเข้ามีเงาร่างผอมหลบออกมา

สหายที่รอคอยอย่างใจจดใจจ่อรู้สึกตัว่านี่คือสหายของเขา จึงดึงคันโยกลงทันที  ทันใดนั้นห้องมรณะถูกปิด  กับดักมรณะที่อยู่ภายในเริ่มทำงาน  และสิ่งมีชีวิตที่ยังอยู่ภายในจะเหลือแต่กระดูกภายใต้ไฟที่พ่นออกมา สหายที่รั้งอยู่ข้างหลังอดบ่นไม่ได้  “เจ้างู, ข้าบอกว่าให้เจ้าจริงจัง นี่เกือบไปแล้ว ข้ายังคิดว่าแผนการล้มเหลวไปแล้ว”

อสูรงูที่หลอกล่อตั๊กแตนมัจจุราชเข้าห้องมรณะหัวเราะลั่น  “เป็นไปได้ยังไง  ข้าเป็นผู้มากประสบการณ์และผ่านการฝึกฝนมาอย่างยาวนาน  เมื่อครู่นี้ข้าระวังอสูรน้อยมากเกินไปบ้าง  ข้าต้องล่อนางให้ออกไปไกลขึ้น  แต่ในแง่ของเวลาข้าคำนวณไว้เป็นอย่างดี”

“ไม่ ไม่ว่ายังไงก็ตาม ต่อไปอย่าเสี่ยงอันตรายแบบนี้อีก!”  สหายผู้รออยู่ด้านนอกค่อนข้างไม่พอใจ

“โธ่เอ๊ย, เจ้าลิงตาเดียวยังไม่บ่นเลย  ข้าจะแบ่งผลึกปีศาจปราณฟ้าให้เจ้า  เจ้าเอาไปสิบเอ็ดลูก ข้าสิบเก้าลูก น่าสนใจไหมเล่า?”  อสูรงูพ่นควันออกมาและสูดหายใจอีกครั้ง  “ไม่มีกลิ่นข้างนอก  ทุกอย่างรอบตัวเราในตอนนี้ปลอดภัย  แผนของเราสำเร็จร้อยเปอร์เซ็นต์  ทีนี้เราก็เอาซากศพไปมอบให้จ้าวคางคก  หวังว่าอสูรน้อยยังพอเหลือกระดูกให้เห็น จ้าวคางคกจะได้กลับคำไม่ได้! ต้องบอกว่าเจ้ายักษ์ตาเดียวโง่เง่า มันเชื่อได้ยังไงว่าจ้าวคางคกจะยอมจ่ายผลึกปีศาจปราณฟ้าให้ตั้งร้อยชิ้น?  เจ้าก็รู้ แค่เอาออกมาสามสิบชิ้นเป็นรางวัล ข้าคิดว่านี่เป็นการแสดงน้ำใจมากที่สุดของจ้าวคางคกแล้ว”

“ไม่มีใครอยู่แถวๆ นี้เลย  แต่เราไม่จำเป็นต้องรออีกสักหน่อยหรือ?  บางทีอสูรน้อยนั่นจะมีความทนทานเป็นพิเศษและยังไม่ตาย!”  สหายที่อยู่ด้านหลังยังคงกังวลอยู่

“ไม่ต้องกลัว!  สิ่งมีชีวิตจากหุบเขาอสูรที่สามารถอยู่ในห้องมรณะได้ถึงสิบสองวินาทีข้ายังไม่เคยพบเจอ!  ต่อให้จ้าวคางคกเข้าไปข้างในด้วยตนเอง ก็กลายเป็นคางคกตายในไม่กี่วินาที  แต่อสูรน้อยนั่นฉลาด ต่อให้นางไม่เข้าไป ข้าก็จะส่งนางเข้าเส้นทางปรภพก่อน”  เสียงแค่นคำรามของอสูรงูดังขึ้นสองครั้ง มันดึงคันโยกควบคุมและเปิดประตูห้องมรณะ

ร่างมนุษย์ร่างหนึ่งถูกเผาล้มอยู่ที่ทางเดิน

อสูรงูและอสูรวานรตาโตทั้งสองมองหน้ากันและหัวเราะ

ปกติการให้พวกมันร่วมมือกันฆ่าอสูรที่เข้ามาผ่านด่านเป็นเรื่องโปรดของพวกมัน

พวกมันสูดหายใจลึกและหัวเราะลั่น

“ศพที่ถูกเผา นี่คือของโปรดของข้าเลย!”

เมื่อสะพานยังไม่มีการเชื่อมต่อ  เป็นไปไม่ได้ที่คนผู้ไม่เกี่ยวข้องจะเข้ามาข้างใน   จะไม่มีใครเข้ามารบกวนอสูรทั้งสองได้ พวกเขาเดินเคียงไหล่เข้าไปในห้องมรณะอย่างสบายใจ   การลงมือพร้อมกันและความเชื่อใจกันและกันเป็นพื้นฐานความร่วมมือกันระหว่างพวกเขา  ปกติพวกเขาจะผลัดกันหลอกล่อศัตรู และในทางกลับกัน คนที่เสี่ยงอันตรายมากกว่าจะได้รับส่วนแบ่งมากกว่า  แต่ในขั้นตอนเก็บศพนี้ ทั้งสองคนเห็นพ้องว่าต้องทำพร้อมกัน เพื่อป้องกันไม่ให้มีการฮุบส่วนแบ่ง และใช้จักรกลกับดักทำร้ายกัน

เพราะอสูรงูและอสูรวานรตาโตร่วมมือกันได้เป็นอย่างดีและมีความเชื่อใจกันและกัน  ทั้งสองรวมพลังไม่ได้มีความแข็งแกร่งมากนัก  พวกเขาใช้ห้องมรณะและกลยุทธที่ตนเองรู้จักเข้าใจเป็นอย่างดี สามารถฆ่าศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าร้อยเท่าได้

ในมือของเจ้าลิงตาโตถือถุงเก็บศพที่ทั้งเก่าและสกปรก

นอกจากนี้ยังต้องรวบรวมหลักฐานเล็กน้อยเพื่อกลับไปรายงานความสำเร็จ

ที่สำคัญมากกว่า ศพในห้องมรณะจะต้องถูกเก็บออกไป และห้องจะถูกทำความสะอาดเพื่อใช้หลอกล่อเหยื่อรายต่อไป

มิฉะนั้น ห้องมรณะจะสุมเต็มไปด้วยซากศพโครงกระดูก

และพวกคนโง่ๆ ก็จะเริ่มสงสัย!

“แปลก!  ทำไมไม่มีโครงกระดูก?  หรือว่าเผาได้ไม่สมบูรณ์”  อสูรวานรตาโตมองหาอยู่นานก็ไม่พบโครงกระดูกหรือซากศพ

“นี่แปลกมาก!  อสูรน้อยตัวเล็กมาก เป็นไปได้ว่ากระดูกคงถูกเผาไปแล้วแน่นอน อาจจะถูกพายุเพลิงกวาดไปอยู่มุมใดมุมหนึ่งก็ได้  เจ้าก็รู้ว่าประตูห้องมรณะถูกปิดตาย พายุเพลิงจะกวาดล้างทุกอย่างออกไป ข้าจำได้ว่าครั้งหนึ่งมีแมมม็อธสองตัวเคยเข้ามาศพของพวกมันถูกกวาดไปถึงหนึ่งกิโลเมตร  ถ้าเจ้ามองหาแล้วยังไม่พบ อย่างนั้นก็ลืมเสียเถอะ!”  อสูรงูไม่สนใจ มันเห็นกับตาตัวเองว่าอสูรน้อยอยู่ข้างหลังมัน จนกระทั่งห้องมรณะถูกปิด นางไม่มีเวลาหนีออกมาได้ และนางยังรั้งอยู่ข้างหลัง

ครืนนน  ครืนนนน  ครืนนน!

เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากในที่ไกล

อสูรงูและอสูรวานรตาโตสับสนเล็กน้อย และมองหน้ากันเอง  เกิดอะไรขึ้น? ดูเหมือนกับจะเป็นเสียงสะพานเชื่อมเข้ากับห้อง

แย่แล้วเมื่อสะพานถูกเชื่อม การควบคุมกลไกภายนอกห้องมรณะก็สามารถใช้ทำงานได้

ในกรณีที่มีคนผลักคนโยก ประตูห้องมรณะจะปิด

ผลที่ตามมานั้นมิอาจคาดคิดได้  อสูรวานรตาโตและอสูรงูไม่ค้นหาศพอีกต่อไป พากันวิ่งออกไปข้างนอกสุดฝีเท้า

เมื่อทั้งสองวิ่งมาที่จุดควบคุมสะพานในห้องมรณะ  พวกเขาต่างตกใจหวาดกลัว  ตั๊กแตนมัจจุราชกำลังยืนยิ้มรออยู่ที่นั่น  ทำสีหน้าเหมือนกับกำลังพบสหายเก่า ทั้งยังโบกมือให้อย่างเป็นกันเอง เหมือนกับจะสื่อความว่าเป็นสหายที่ไม่ได้พบกันมานาน  พวกเขาต้องเร่งฝีเท้า

“หยุด!”  ทั้งอสูรงูและอสูรวานรตาโตรู้ดีว่าเมื่อดึงคันโยกลงจะเกิดอะไรขึ้น

ถ้าอสูรน้อยนี้ออกไปข้างนอกและดึงคันโยกห้องมรณะลง

ทุกชีวิตที่อยู่ภายใน จะกลายเป็นเถ้าถ่าน!

อสูรงูและอสูรวานรตาโตแทบหมดเรี่ยวแรง แต่ยังฝืนวิ่งเข้าไปหาตั๊กแตนมัจจุราชสุดกำลัง

อย่างไรก็ตามทั้งสองใช้พลังโจมตีอย่างบ้าคลั่ง แต่ล้วนพลาดเป้า  ตั๊กแตนมัจจุราชหายตัวไปทันทีและปรากฏอยู่ที่ประตูห้องมรณะห่างออกไปสามพันเมตร  ถ้าไม่ใช่เพราะมีบอลพลังแสงเลือนรางอยู่ในมือของนาง  อสูรงูและอสูรวานรตาโตก็คงไม่รู้ว่านางอยู่ที่ใด  ไม่ว่าจะเป็นอสูรงูหรืออสูรวานรตาโตต่างหวาดหวั่นตกใจกลัว  พวกมันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันที่ประตูห้องมรณะกลายเป็นประตูนรกของพวกมัน!

แม้ว่าพวกมันจะใช้พลังเร่งความเร็วเต็มที่ก็ตาม

อสูรวานรตาโตมีความเร็วที่ช้ากว่าเล็กน้อย ถ้ามันล้าหลัง มันจะต้องตายแน่นอน

มันรีบจับหางงูผู้เป็นสหายของมันหวังว่าสหายของมันจะช่วยให้มันเร็วขึ้นเล็กน้อย  ดีกว่าไม่มีอะไรเลย

อสูรงูโกรธจัด และมันอยากเร่งความเร็วหนีออกไปจากห้องมรณะ  แต่ตอนนี้อสูรวานรตาโตฉุดหางของมันไว้  มันไม่ลังเลใจสะบัดหางฟาดใส่อสูรวานรตาโตลงกับพื้นพร้อมทั้งยืมแรงเหวี่ยงจากการฟาดหางใส่ร่างสหายช่วยเพิ่มความเร็วให้ตนเองบ้าง

ตราบเท่าที่มีเวลาสามวินาที มันมั่นใจว่าจะหนีออกไปจากห้องมรณะได้แน่นอน

สาม....สอง.....

ขณะที่ยังห่างจากประตูทางออกห้องมรณะร้อยเมตร ประตูห้องมรณะถูกปิดลงขณะที่ตั๊กแตนมัจจุราชยืนยิ้ม

อสูรงูกระแทกใส่ประตูอย่างหมดหวัง ห่างกันแค่หนึ่งวินาที แต่คั่นไว้ด้วยประตูบานหนึ่ง ช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน

เป็นความแตกต่างระหว่างเป็นกับตาย

พายุเพลิงถูกฉีดพ่นทันทีและกวาดไปทั่วห้องมรณะ

“โอว..ไม่!”

ก่อนหน้านี้ทั้งอสูรงูและอสูรวานรตาโตใช้อุบายนี้จัดการฆ่าอสูรนักสู้จนถูกไฟเผาตายมาเป็นร้อย  ที่ด้านหน้าคันโยกมีอสูรปีศาจที่คล้ายตัวหมัดอ้าปากน่าเกลียดหัวเราะ  ดวงตาหยีเล็กมีแววเหมือนกับสาแก่ใจกับการล้างแค้น

“ภารกิจที่นางพญาผึ้งพิษได้มอบหมายให้ข้าทำสำเร็จแล้วด้วยความเชื่อใจและการร่วมมือกับเจ้า  ข้าจะต้องไปรายว่าอสูรงูและอสูรวานรตาโตศัตรูร้ายกาจทั้งสองกลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว  โปรดพยายามอย่างหนักต่อไป!”  อสูรหมัดคำนับตั๊กแตนมัจจุราช จากนั้นกระโดดออกจากสะพานและกลับไปที่โถงวิญญาณอสูรอีกครั้ง

“ไม่เป็นไร!”  ตั๊กแตนมัจจุราชโบกส่งอสูรหมัดที่เข้ามาช่วยจากไป  หลังจากฝังอสูรงูและอสูรวานรตาโตทั้งเป็นแล้ว นางกระตุ้นเตือนตัวเองให้ไปยังชั้นสองและชั้นสามข้างหน้า

นางต้องการได้ตราเครื่องหมายที่ดีที่สุด แม้ว่านางจะทำอะไรได้ไม่มาก

อย่างไรก็ตามสำหรับคนฉลาดบางครั้งศัตรูก็เป็นสหายที่ดีที่สุด  ศัตรูก่อความยุ่งยากได้ไม่น้อยกว่าสหาย

“เจ้าต้องพยายามอย่างหนักต่อไป ทำให้ดีที่สุด...”  ตั๊กแตนมัจจุราชเกิดใหม่กำหมัดน้อยๆ อย่างน่ารัก สีหน้ามีความมุ่งมั่น  นางไปต่ออีกระดับหนึ่ง  แม้ว่าการทดสอบจะมีความยากลำบาก  แม้ว่ากลไกลต่างๆ จะมีความอันตรายมาก แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้นางกลัว  นอกจากนี้หอโถงวิญญาณอสูรที่อันตรายนี้เป็นที่ช่วยให้นางมีประสบการณ์เพิ่มพูนมากยิ่งขึ้น?