ตอนที่ 859 เชียนฮุ่ย!

“เจ้าเป็นใคร?”

คาร์ลบังคับตัวเองให้สงบลงเนื่องจากบุรุษผู้มีอำนาจสูงสุดในกลุ่มการค้าตะวันตกคิดว่าการแสดงความกลัวออกไปไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ แต่วัยของอีกฝ่ายหนึ่งทำให้เขาประหลาดใจ

“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ว่าข้าเป็นใครรู้ไว้อย่างเดียวว่าเจ้าจะต้องทำยังไงก็พอ”

ถังเทียนไม่ใช่มือใหม่เหมือนที่เคยเป็นอีกต่อไปแล้ว แม้ว่าจะมีหลายครั้งที่ผ่านมาเขาจะดูไม่น่าเชื่อถือก็ตามแต่ส่วนใหญ่เขาจะแสดงออกได้เกินวัยของเขา

ตั้งแต่เริ่มเป้าหมายของเขาคือชาร์ลส์และอัศวินพิเศษกวงหมิง  แต่ราศีและความเข้มแข็งที่พวกเขาแสดงออกมาทำให้เขาต้องยกเลิก  เขายังไม่ฟื้นพลังอย่างเต็มที่ การท้าทายอัศวินพิเศษกวงหมิงไม่ใช่การเคลื่อนไหวที่ฉลาด

หลังจากที่เขาฟื้นขึ้นดูเหมือนกับว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ขึ้น สายตาของเขาราวกับจะฉายแสงมองเห็นถึงหัวใจของทุกคนราวกับว่าไม่มีใครสามารถซ่อนความลับใดๆ อยู่ต่อหน้าเขาได้  หลังจากผ่านไปสองสามวันแสงเจิดจ้าในดวงตาของเขาจึงค่อยจางลง ความเฉียบแหลมดูเหมือนจะหายไปและถังเทียนกลายเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง  และคนที่ไม่รู้จักเขาจะเมินเขาโดยไม่รู้ตัว

ถังเทียนรู้ถึงความก้าวหน้าของเขาเองและนี่ทำให้เขามีความมั่นใจมากขึ้น

เขารู้เหตุผลที่ชาร์ลส์และอัศวินพิเศษกวงหมิงเร่งรีบออกไปอย่างกะทันหัน,ปิงเริ่มดำเนินการแผนของเขา ทวีปซางโจวเป็นเหยื่อล่อสภาอาวุโส แต่ถังเทียนยังรู้ว่านั่นเป็นแค่การเริ่มต้นแผนใหญ่ของปิง

และจุดสำคัญอยู่ที่ตัวเขา

คาร์ลกลายเป็นเป้าหมายของถังเทียน  โดยไม่คำนึงว่าใครจะมองยังไง  คาร์ลคือตัวเลือกที่ดี  ความเกลียดกันระหว่างทั้งสองฝ่ายไม่สามารถกำจัดออกไปได้และทำให้เกิดหายนะในภูมิภาคตะวันตก เขาต้องสร้างความยุ่งยากให้กับกลุ่มการค้าตะวันตก

ในช่วงที่ผ่านมาสองสามวัน ถังเทียนเห็นและรู้ถึงจุดแข็งของกลุ่มการค้าตะวันตกในภูมิภาคตะวันตกการสร้างเมืองวายุน้ำเงิน ชาร์ลส์มอบหมายให้กลุ่มการค้าตะวันตก และความสามารถของกลุ่มการค้าตะวันตกในการรวมอำนาจทำให้ถังเทียนลอบประหลาดใจ  จอห์นสันไปรวบรวมข่าวกรองเป็นพิเศษองค์กรการค้าที่มีชื่อในภูมิภาคตะวันตกทั้งหมดร่วมมือกันสร้างเมืองวายุน้ำเงินแสดงถึงพลังของกลุ่มการค้าตะวันตก

นี่ยังเป็นการสนับสนุนให้ถังเทียนตัดสินใจล้มล้างกลุ่มการค้าตะวันตก

คาร์ลไม่ตื่นเต้นแม้แต่น้อย  เขาโบกมือ “แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเจ้ามาจากไหน แต่ข้ารู้สึกว่านี่ไม่ส่งผลต่อความเป็นมิตรแน่  กลุ่มการค้าตะวันตกไม่ตระหนี่ต่อสหายเสมอ  ถ้าทุกคนขาดแคลนในช่วงสั้นๆทำไมไม่บอกจำนวนข้ามาเล่า?”

“เราไม่ได้ขาดแคลนเงินทุน”  ถังเทียนส่ายศีรษะ“ก็แค่มีสองสามเรื่องที่จะขอความร่วมมือกับเจ้า ถ้าเจ้าสามารถทำได้ เราจะไม่ทำอันตรายชีวิตของเจ้า”

น้ำเสียงของถังเทียนดังขึ้นอย่างไม่แยแส  แต่ทำให้หัวใจของคาร์ลตึงเครียด  ‘พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อเงิน’

เขาไตร่ตรองอย่างรวดเร็วและไม่แสดงความเปลี่ยนแปลงในอารมณ์ คาร์ลถาม “เจ้าต้องการให้ข้าร่วมมือเรื่องอะไร?”

“เรียกอัศวินผู้นั้นมา”ถังเทียนหัวเราะ

คาร์ลตะลึง แต่วินาทีต่อมาความกลัวไม่มีที่สิ้นสุดก็ท่วมขึ้นในใจของเขา ขณะที่เขาอุทานเสียงดัง“เจ้าต้องการเป็นศัตรูกับสภาฯ จริงๆ”

“ถูกแล้ว”ถังเทียนตอบตามตรง “เราเป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน แล้วไงเล่า? เจ้าต้องการคิดสักหน่อยไหม?”

“ไม่,ข้าจะไม่มีทางทำอันตรายต่อสภาฯ ต่อให้เจ้าฆ่าข้าก็ตาม ข้าจะไม่ทำ” หน้าของคาร์ลซีดขาว  ใช่แล้ว เขาจะไม่มีทางเห็นด้วยในทวีปกวงหมิง ไม่มีใครกล้าเป็นศัตรูกับสภาฯ ถ้าเขาทำเช่นกัน  กลุ่มการค้าตะวันตกจะถูกทำลายในพริบตา เขาสร้างกลุ่มการค้าตะวันจนเป็นจักรวรรดิด้วยมือเขาเอง ต่อให้เขาต้องตายเขาจะไม่มีทางทำลายมัน

ทันใดนั้นเขารู้สึกตัว นัยน์เขาหรี่แคบ  “เจ้า.. เจ้าคือโจร!”

ถังเทียนพูดด้วยน้ำเสียงจนใจเล็กน้อย  “เจ้า ....จำเป็นต้องอยู่ที่นี่จริงๆ”

เสียงหัวเราะดังออกมาจากความมืดบุรุษหนุ่มผมสีน้ำตาลคนหนึ่งเดินออกมาจากเงามืด และยิ้มเป็นกันเอง  แต่เพราะเหตุผลบางอย่างเมื่อคาร์ลเห็นรอยยิ้มที่ไร้อันตรายและเป็นกันเองของเขา  เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาถูกอสรพิษจ้องมอง  และสั่นไปทั้งตัว

“แม้ว่าข้าจะมองหาแสงสว่างข้างหน้า  แต่ข้าต้องยอมรับว่าข้าเชี่ยวชาญในธุรกิจมืดมากขึ้นเรื่อยๆ” ซือหม่าเซี่ยวยืนอยู่กับที่ โกวอวี้ปรากฏตัวที่ด้านหลังของเขา

เขารีบเร่งมาด้วยความกังวลเมื่อข่าวว่าทางสภาฯ ส่งหน่วยสืบสวนมาถึงเขา เขาเคลื่อนไหวทั้งราตรีทันที หลังจากร่วมสู้กับถังเทียนมาช่วงเวลาหนึ่ง เขาเข้าใจถังเทียนค่อนข้างดี ไม่ว่าจะเป็นการบุกฝ่าแนวศัตรู หรือต่อสู้และฆ่า  ถังเทียนเป็นยอดฝีมือคนหนึ่งแต่เมื่อว่าถึงการวางแผน กลยุทธ ก็ยังค่อนข้างเป็นเรื่องยากสำหรับเขา

แต่เมื่อซือหม่าเซี่ยวเห็นถังเทียน  เขาตกใจกับความเปลี่ยนแปลงของถังเทียน

เขาสามารถรู้สึกอย่างเลือนรางว่าไม่ว่าจะเป็นอารมณ์หรือความแข็งแกร่ง  ถังเทียนมีความก้าวหน้าแบบก้าวกระโดดในทุกอย่าง  เรื่องนี้สร้างความตกใจให้กับเขาจนรู้สึกขมในปาก  เนื่องจากนานมาแล้วเขามั่นใจในพรสวรรค์ของตนเอง แต่เมื่อเทียบกับถังเทียน ความแตกต่างเริ่มมากขึ้นจนถึงขั้นที่เขาไม่รู้สึกโกรธอีกแล้ว  เขามองดูถังเทียนเติบโตและความแข็งแกร่งระหว่างพวกเขายังเพิ่มขึ้นมากอย่างต่อเนื่อง  และตอนนี้กลายเป็นอ่าวที่ข้ามผ่านไม่ได้เสียแล้ว

สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกจนใจมากขึ้นก็คือเขาไม่รู้ว่าความแตกต่างถูกยืดห่างออกไปโดยไม่รู้ตัวหรือเข้าใจได้ ถังเทียนดึงตัวห่างจากเขาไปเรื่อยๆ

ซือหม่าเซี่ยเป็นคนหยิ่งหยิ่งจนเข้ากระดูก เมื่อเขาติดตามถังเทียนเข้าดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์ด้วยตนเอง  เขาซ่อนความเหนือชั้นกว่าถังเทียนเอาไว้  แต่...

‘มันคือความสิ้นหวังอย่างแท้จริง’

‘โชคดี, ที่เจ้าอยู่ที่นี่” ถังเทียนถอนหายใจโล่งอก

ซือหม่าเซี่ยวยักไหล่และล้อเลียนตัวเอง  “และโชคดีที่ยังมีงานให้ข้าทำบ้าง”

ตอนนี้ความรู้สึกแย่เกิดขึ้นกับคาร์ล  เขาตะโกนขึ้นทันที  “พวกเจ้ากำลังจะทำอะไร?  ยาม, ยาม!”

ถังเทียนแนะนำเขาอย่างเกียจคร้านพลังงานในห้องถูกเขาแช่แข็งอย่างสิ้นเชิง ป้องกันไม่ให้คนภายนอกรู้สึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้อง

ซือหม่าเซี่ยวหัวเราะ “โกวอวี้ถึงคราวเจ้าบ้างแล้ว”

โกวอวี้ปรากฏตัวหน้าคาร์ลเหมือนควันทันที

คาร์ลไม่สามารถรักษาความเยือกเย็นของเขาไว้ได้และมีท่าทางตื่นตระหนก  “เจ้าจะทำอะไร?  พวกเจ้าจะทำอะไร?”

เมื่อเขาเห็นใบหน้าของโกวอวี้ เขาถึงกับตะลึงใบหน้าที่งดงามจนทำให้บุรุษตะลึง นั่นทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดว้าวุ่น จนตาของเขาสบตานางตรงๆ  ดวงตาของนางคล้ายกับดวงจันทร์ที่ค่อยๆ หมุนเหมือนกับวังวนแสงก่อตัวสาวงามลึกลับต่อหน้าคาร์ลยึดหัวใจและวิญญาณของเขาขณะที่เขามองตามดวงตาที่เหมือนกับหมุนวนของนาง

สายตาของคาร์ลค่อยๆ แข็งขณะที่สีหน้าของเขากลายเป็นซึมเซา

ถังเทียนกลับสงสัยสิ่งที่โกวอวี้ทำเนื่องจากเขาไม่เคยเห็นพรสวรรค์ด้านเสน่ห์ เขามองโกวอวี้อย่างระมัดระวังและเมื่อเขาเห็นว่าตาของโกวอวี้มีแสงที่หมุน เขารู้สึกได้ทันทีถึงพลังที่ยากจะอธิบายพยามมีอิทธิพลต่อสภาพใจของเขา

แต่สภาพใจที่เหมือนแก้วของถังเทียนมั่นคงเหมือนภูผาและไม่มีมลทินอะไรเขาพยายามออกจากสภาพนั้นทันที

แต่ถังเทียนจุ๊ปากด้วยความสงสัย  พลังปั่นปว่นดูไม่แข็งแกร่ง  แต่อาจส่งผลกระทบต่อใครก็ตามที่มองดูและอิทธิพลที่มีต่อจิตใจนั้นรุนแรงมาก ถ้าคนผู้นั้นไม่ฝึกวิทยายุทธทางใจมาเป็นพิเศษ เป็นเรื่องยากที่ต่อต้านได้

โชคไม่ดีสำหรับคาร์ลแม้ว่าเขาจะมีตำแหน่งสูงส่ง ไม่ใช่เนื่องมาจากความเข้มแข็งส่วนตัวของ แต่โดยความเจ้าเล่ห์และกลยุทธ เมื่อเผชิญหน้ากับความขัดแย้งกัน เขาไม่มีทางต้านได้

ถังเทียนครุ่นคิดในดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์ การเอาชนะความขัดแย้งของแต่ละคนส่งผลให้ต้องใช้วิธีการต่างๆ

เสน่ห์ของโกวอวี้เป็นสิ่งที่ใช้กับเซี่ยอวี่อันไม่ได้และพวกที่เหลืออาจจะต้านทานได้

โกวอวี้หยุดและกลับมาอยู่ด้านหลังซือหม่าเซี่ยวเงียบๆ

“เสร็จแล้ว”ซือหม่าเซี่ยวพูดอย่างสบายๆ

เขาไม่ได้ผิดหวังมากเกินไปเพราะพลังของตัวเขาเองก็ก้าวหน้า โดยไม่รู้ตัวเขาแข็งแกร่งกว่าในอดีตมากมาย เมื่อพลังของเขาแข็งแกร่งมากขึ้น โกวอวี้ก็แข็งแกร่งมากขึ้นเช่นกัน และเมื่อโกวอวี้แข็งแกร่งมากขึ้น จึงทำให้พลังของเขาเพิ่มขึ้นเช่นกัน

ชีวิตของเขาและโกวอวี้อยู่ร่วมเส้นทางเดียวกันกลายเป็นร่างเดียวกัน เขาอดคิดถึงศิษย์พี่ของเขาไม่ได้ ศิษย์ของเขามีร่างกายอ่อนแอและเจ็บป่วยอยู่เรื่อยก็ยังมีพลังที่ไม่สามารถหยั่งได้ ช่วยกันเขาจากลมและฝนตลอดไป

‘ใช่แล้วในชีวิตข้า ข้ามีแต่ศิษย์พี่และโกวอวี้’

‘บางทีข้าอาจไม่แปลกประหลาดผิดธรรมดาเท่ากับถังเทียน แต่ข้าจะสิ้นหวังและยอมแพ้แค่เพราะเรื่องนี้ได้ยังไง?’

ตาของซือหม่าเซี่ยวกลับชัดเจนดังเดิมเหมือนกับว่เขารู้แจ้งชัดยิ่งขึ้นทำให้เขารู้สึกเป็นอิสระและผ่อนคลาย เขาเต็มไปด้วยความร่าเริงไม่ใช่แค่เพราะเขารู้ว่าสภาพใจของเขาก้าวหน้าไปอีกระดับ แต่ก็มีความสุขว่าในที่สุดเขาก็คิดตกเขาพิจารณาถึงสิ่งที่มีคุณค่ามากที่สุด

โกวอวี้ที่อยู่ด้านหลังของซือหม่าเซี่ยวรู้สึกได้ถึงอารมณ์ของซือหม่าเซี่ยวขณะที่นางยิ้มเล็กน้อย ใบหน้าที่ทรงเสน่ห์และงดงามของนางมีประกายชีวิตชีวา  ใบหน้าเดิมของนางแม้จะงามสมบูรณ์แบบแต่ก็เย็นชาเหมือนกับว่านางไร้ชีวิต เพียงชั่วขณะนั้นทำให้ใบหน้างดงามของนางเหมือนกับมีชีวิต

ถังเทียนมีประสาทรับรู้เฉียบคมรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของซือหม่าเซี่ยวและโกวอวี้ทันที

แต่ทันใดนั้นคลื่นสะท้อนทำให้หัวใจของเขาสั่นสะท้าน เขาตะลึง

ภายในเส้นทางบรอนซ์ มีเสียงกึกก้องดังเหมือนสายฟ้าขณะที่ร่างหนึ่งผ่านไปเหมือนสายฟ้า  เขาพุ่งไปข้างหน้าเหมือนลูกธนูแหวกอากาศทุกครั้งที่เท้าของเขาแตะจานสุญญกาศจะมีแรงบีบอัดสูงสุดและระเบิดขึ้นเสียงกระหึ่มดังลั่นและเสียงระเบิดยังดังอยู่ภายในทางผ่าน

ใบหน้าที่ยังเฉยเมยตั้งแต่เขาตื่นขึ้นตอนนี้กลายเป็นตื่นเต้น เขาใช้พลังทั้งหมดเคลื่อนไหว เนื่องจากใจของเขาเต็มไปด้วยใบหน้าที่เขาคิดถึงทุกเมื่อเชื่อวัน

เชียนฮุ่ย!

หัวใจของเขาขานชื่อนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยไม่มีหยุด

เมื่อประตูบรอนซ์กระพริบปรากฏอยู่ในสายตาของเขา  หัวใจของเขาเหมือนกับถูกมือที่มองไม่เห็นจับไว้ความรู้สึกสำลักรุนแรงท่วมท้นใจของเขา ตามมาด้วยความรู้สึกยินดีจนท่วมท้นใจของเขา

ทันใดนั้นถังเทียนกังวล

ใช่แล้ว กังวลอารมณ์นี้ไม่ได้ปรากฏมานานแล้วในร่างกายของเขา จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นมาทันที เขาเอาชนะศัตรูมานับไม่ถ้วนและมีประสบการณ์กับการสู้รบทั้งเผชิญกับสถานการณ์อันตรายมาทุกรูปแบบ แต่เขาไม่เคยกังวล

แต่เวลานั้นเขากังวล  ความกังวลอย่างหนักทำให้ใจของเขาว่างเปล่า

เพียงพริบตา เขามาปรากฏอยู่ต่อหน้าประตูบรอนซ์ความหงุดหงิดรุนแรงออกมาจากสัญชาตญาณของเขา

“เชียนฮุ่ย!”

“พี่เทียน!”

เหมือนกับว่าพวกเขามีการสื่อสารทางจิตถึงกัน เหมือนกับว่าพวกเขาเกิดมาเชื่อมโยงเกี่ยวข้องกันและในระดับที่ลึกซึ้ง ทั้งสองคนตะโกนเรียกชื่อที่พวกเขาโหยหาทุกวันและคืน

ทั้งสองฟากของประตูบรอนซ์ดวงดาวทำให้พวกเขาชะงักค้าง

เวลาดูเหมือนจะหยุดในขณะนั้น