ตอนที่ 846 แผนยุทธศาสตร์ของปิง

กองเรือใหญ่เคลื่อนขบวนเหมือนกับกลุ่มนกสีดำบินมาระยะไกล

จงหลีไป๋จ้องมองไปไกล  หน่วยสุญญตารับผิดชอบในการคุ้มกันและกลุ่มทรงอิทธิพลในทวีปทุ่งขาวถูกเขากวาดเกือบหมดดังนั้นจึงไม่มีอะไรจำเป็นต้องกังวลเรื่องการโจมตีระหว่างทาง  เมื่อเห็นกองเรือของหน่วยสุญญตาบินได้มั่นคงเขาอดยิ้มไม่ได้

‘ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่เสียเวลาเปล่า’

เขาหันสัตว์ประหลาดบรอนซ์ที่หนาของเขาและเต็มไปด้วยความกล้าหาญเต็มอก

ในอดีต เขายังอิจฉาเนี่ยชิวที่ได้นำหน่วยสุญญตาสมาชิกของหน่วยสุญญตาล้วนแต่มีคุณภาพที่สูงพลังส่วนบุคคลแข็งแรงวินัยของพวกเขาเข้มงวดเหมือนเหล็ก และปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด ด้วยความแข็งแกร่งส่วนบุคคลของหานปิงหนิงและพวกที่เหลือ ทำให้พวกเขาโดดเด่น

พวกเขาเป็นทหารที่แม่ทัพนายกองใฝ่ฝันถึง

เทียบกับพวกเขาแล้ว  บริวารของเขามากจากพวกโจรและขโมยมาสุมหัวรวมกลุ่มกัน

แต่ตอนนี้เขาไม่มีความอิจฉาเนี่ยชิวต่อไปอีกแล้ว หน่วยสุญญตายังคงเป็นกองทัพที่ทรงพลัง แต่กองพลสัตว์ประหลาดของเขาไม่มีทางด้อยกว่าพวกเขา  เมื่อดูกลุ่มคนที่อยู่ต่อหน้าเขาค่อยๆ กลายเป็นกองกำลังที่กล้าหาญในมือของเขา

‘ไม่เรายังเป็นเหมือนตัวอ่อน เรายังคงห่างไกลจากทหารที่เข้มแข็งอย่างแท้จริงและเรายังต้องไปอีกไกล’

จงหลีไป๋มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม

เมื่อคิดถึงเรื่องแผนการขั้นต่อไปความคิดต่อสู้ในตัวเขาพลุกพล่านทันที เพลิงโทสะทะลักอยู่ทั่วตัวของเขา

ขวากหนามอันตรายในการเดินทางข้างหน้าทำให้เขาตื่นเต้นมาก เขาเหมือนคนเสพติดอย่างหนักกับการต่อสู้ดิ้นรนเพื่อรอดชีวิต  สามารถแทรกซึมเข้าไปในฝั่งของศัตรูเพื่อทำลายและสร้างความเสียหาย  ทั้งสามารถปล้นแนวหลังศัตรูถูกพวกเขาล้อมและต้องต่อสู้กลับ นี่คือชีวิตที่เขาต้องการ การสู้รบที่เขาปรารถนา

‘เรื่องนี้ทำให้เขาอารมณ์พลุกพล่าน!’

“เดินทาง!”

เสียงทุ้มของเขาก้องและทรงพลังขณะออกคำสั่งกองทัพของเขาให้รุกหน้าต่อไป

กองพลสัตว์ประหลาดส่งเสียงกึกก้องอีกครั้ง

******************

ภายในสุสานเรือรบในทวีปทุ่งขาวกลายเป็นพื้นที่ซึ่งมีชีวิตชีวาอย่างมากตัวเรือรังสีกัมปนาทที่สง่างามเต็มไปด้วยผู้คน ช่างเหล็กทั้งหมดทำงานเหมือนมด

ในพื้นที่ว่างรอบเรือรบรังสีกัมปนาทมีสารพัดกองวัสดุ เปล่งรัศมีแสงสีต่างๆ ทั้งหมดนั้นเป็นสินสงครามที่กองพลสัตว์ประหลาดได้รับมาจากเมืองกลางวัน

สายตาของแฟรงค์หยุดนิ่งที่ลั่วซือชั่วครู่ด้วยความรู้สึกสับสน

เมื่อถังเทียนและลั่วซือกลับมาพร้อมกับกองกระดาษ  เขายังมีความวิตกอยู่ในใจบ้างไม่ใช่ว่าเขาไม่เชื่อในถังเทียน แต่เขารู้ว่าการสร้างเรือรบทหารระดับสูงสุดอย่างเรือรังสีกัมปนาทเป็นเรื่องยากและลึกซึ้ง แม้ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องคิดถึงส่วนที่ยากซึ่งก็คือลำเรืออีกต่อไป  แต่จะสร้างส่วนอื่นๆ ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

แผนเรือรบที่ประกาศออกมาใหม่ยืนยันถึงความกังวลใจของแฟรงค์ทันทีซึ่งทำให้เขากระวนกระวาย  แผนเรือใหม่แปลกประหลาดมากดูเหมือนมันถูกสร้างเป็นกลุ่มของฟองน้ำ และเขากังวลว่ามันอาจจะพังทลายได้ทั้งหมด

‘นี่มันเรือประหลาดแบบไหนกัน’ เขาตกตะลึงอยู่ในใจ

‘ก็ดี, ตราบใดที่มันสามารถบินได้นะ’ เขาได้แต่ปลอบใจตัวเองเหมือนตอนที่เขาได้สติรู้สึกตัว

ในตอนแรกตามความคิดของเขาถ้าพวกเขาไม่สามารถหาปรมาจารย์ด้านสร้างเรือได้ พวกเขาก็ต้องหานักสร้างเรือฝีมือสูง เขาไม่คาดว่านายท่านจะมอบหมายให้ลั่วซือ และในที่สุดเขาก็เข้าใจความเชี่ยวชาญในฐานะปรมาจารย์จักรกลของลั่วซือ

สามารถได้รับคำเรียกขานเป็นปรมาจารย์คือสิ่งที่ทุกคนควรให้ความเคารพและปรมาจารย์จักรกลก็ไม่มีข้อยกเว้น แต่สำหรับปรมาจารย์เครื่องจักรกลรับบทบาทหน้าที่เป็นผู้สร้างเรือรบเคยพบเห็นมาน้อยมาก แฟรงค์ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย ไม่เพียงแต่ต้องอาศัยเคล็ดลับความเชี่ยวชาญ  แต่ยังต้องมีความรู้ทางวิศวกรรมจักรกลด้วย  หุ่นจักรกลจะสร้างได้ใหญ่เพียงไหนและต้องใช้คนมากมายเท่าใดในการสร้างมันออกมา แต่ว่าแม้แต่เรือรบลำเล็กที่สุดก็ยังต้องการคนทำงานร่วมกันเป็นกลุ่มจนสำเร็จ  และยิ่งเป็นเรือรบระดับสูงสุดอย่างเรือรังสีกัมปนาทต้องการกลุ่มคนมากกว่า 10 กลุ่ม จนเกือบถึงร้อยกลุ่มร่วมมือกันจึงจะสามารถสร้างให้สำเร็จได้  นั่นคือเกณฑ์ที่ต้องเข้มงวดกวดขัน

แต่หลังจากผ่านไปสองสามวันเขาก็ต้องแปลกใจเมื่อพบว่าลั่วซือออกคำสั่งเหมือนกับเป็นผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่ง

‘หรือว่าปรมาจารย์จักรกลนี้จะทรงพลังขนาดนั้น?’

แฟรงค์จ้องดูอย่างสงสัย  เขาเข้าดูแลเรื่องวัสดุและเข้าใจว่ากระบวนการที่ไม่มีขีดจำกัดปรากฏขึ้น และไม่ว่าจะเป็นมาตรฐานของเรือรบที่พวกเขาดำเนินงานความเชี่ยวชาญที่ลึกซึ้งของลั่วซือเทียบเท่าได้กับผู้เชี่ยวชาญ

แต่เมื่อเขาคิดว่าเขากำลังจะเข้าใจว่า ปรมาจารย์จักรกลจะแย่ลงได้ยังไง?

ถังเทียนกำลังติดต่อกับปิง

“ลั่วซือต้องการไปด้วย...”  ปิงเงียบไปชั่วขณะ  จากนั้นกล่าว “นั่นก็ดีเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย สมรภูมิมักเป็นจุดหมายสุดท้ายของเราเสมอเจ้าต้องช่วยดูแลเขาแทนข้าด้วย”

“สบายใจได้สบายใจได้เลย ข้าไม่โง่พอส่งเขาไปแนวหน้าแน่” ถังเทียนพูดอย่างดีใจ “เขากำลังสร้างเรือรบ เป็นเรือรบทหารระดับสูงสุดชื่อ รังสีกัมปนาทลุงเคยได้ยินมาก่อนไหม? เรือรบชั้นสูงสุดรุ่นแรกของทวีปกวงหมิงเพียงแต่ว่าเหลืออยู่แต่ลำเรือในตอนนี้ เราวางแผนจะใช้ขยะบางส่วน แต่ไม่มีช่างต่อเรือผู้มีฝีมือ เราได้แต่พึ่งพาลั่วซือ”

“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นจะไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น” ปิงมั่นใจในตัวลั่วซือมาก  “จำฐานทัพของเราได้ไหม?  มีคลังแสงและอุปกรณ์ขนาดใหญ่อย่างนั้นทั้งหมดนั้นลั่วซือเป็นคนสร้าง เวลานั้นเขาเป็นวิศวกรมือหนึ่งของกองทัพเรา  ทุกอย่างที่เขาสร้างใช้งานมาได้หลายพันปี”

“ข้าก็มั่นใจในตัวลั่วซือเช่นกัน”  ถังเทียนให้คำมั่น จากนั้นเสริมต่อ  “ยังไงก็ตาม เราไม่มทางเลือกอื่นอยู่แล้ว”

ปิงไม่สนทนาเรื่องนี้อีกต่อไปและเปลี่ยนหัวข้อคุย “จงหลีไป๋น่าจะโจมตีได้แล้วในตอนนี้ แผนของเขาดี เพียงแต่ว่าเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงมากไปหน่อย  แต่เขาค่อนข้างจะบ้าระห่ำอยู่แล้วเหมาะกับชีวิตเช่นนั้น จะว่าไปแล้วเราต้องขอบคุณกลุ่มดาวราชสีห์ที่ส่งสองแม่ทัพที่ยิ่งใหญ่นี้มาให้เรา”

ปิงผิวปาก ถังเทียนสามารถนึกภาพได้ว่าปิงมีท่าทีสุขใจและดีใจมากขนาดไหน

“ลุงสามารถตั้งรับจนจบได้เลยหรือเปล่า?”  ถังเทียนถามอย่างกังวล

ปิงคิดอยู่ชั่วขณะ จากนั้นตอบ “น่าเป็นห่วง”

ถังเทียนผิวปากเลียนแบบปิง  “ไม่มีทาง,แม่ทัพผู้ลือชื่อที่ยังเหลืออยู่ของกองทัพดาวกางเขนใต้จะโดนไล่ต้อนจนถึงกับตอบโต้ไม่ได้ขนาดไม่มั่นใจว่าจะตั้งรับได้ต่อไป ถ้าถังโฉ่วรู้ว่าคนที่เขากำลังไล่ตามมีมาตรฐานแค่นี้สงสัยคงจะร้องไห้แน่”

ปิงหัวเราะและอย่างอ่อนโยน “เจ้านั่นคงจะเศร้าจริงๆ”

น้ำเสียงของเขาพลันเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด  “โกวเฉิงเวิ่นเต้ามันบ้าไปแล้วเจ้ารู้ไหมว่าคนของเขาตายไปเท่าใดแล้ว? มากกว่าหกหมื่น แต่เขาก็ยังไม่ขมวดคิ้ว กำลังเสริมของทวีปกวงหมิงกำลังเดินทางมาแล้วมีมากกว่าสองแสนคน กระสุนมนุษย์สองแสนคน เพิ่มคนอย่างบ้าคลั่งขนาดนั้นสถานการณ์จะวิกฤติที่สุดในเร็วๆ นี้”

ถังเทียนคาดไม่ถึงเลยว่าสถานการณ์จะน่ากลัวมากขนาดนั้น  “อย่างนั้นลุงวางแผนจะทำอะไร?”

ปิงแค่นเสียง “เจ้าไม่คิดว่านี่เป็นเรื่องดีสำหรับเราหรอกหรือ?”

“ไม่สามารถป้องกันได้เป็นเรื่องที่ดีหรือ?ลุง, สมองท่านเป็นอะไรไปแล้ว” ถังเทียนหงุดหงิด

“โอวโอว, ข้าลืมไปว่าเจ้าฉลาด เป็นไปไม่ได้เลยที่เจ้าจะได้เห็นโอกาสที่น่าอัศจรรย์นี้”ปิงผิวปากอีกครั้ง “เหตุผลที่เราป้องกันทวีปซางโจวในอดีตเป็นเพราะมันคือทางนำเข้าสู่สวรรค์วิถี  และเป็นทางถอยของเรา  แต่ตอนนี้จุดสำคัญของชัยชนะเราอยู่ที่ไหน?  ของแสดงความยินดีด้วยเจ้าจะกลายเป็นการเคลื่อนไหวที่สำคัญที่สุดของทั่วทั้งสมรภูมิ!”

“ข้ารู้เรื่องนั้นอ๊ะ”  ถังเทียนไม่เข้าใจจริงๆ ว่าปิงให้นัยยะอะไร

“หลังจากกุญสู่ชัยชนะกลายเป็นเจ้า แผนการรบของเราจำเป็นต้องวนรอบเจ้าและการรั้งทวีปซางโจวไว้ไม่ใช่จุดสำคัญที่สุดอีกต่อไป  เส้นทางดังกล่าวจะต้องเข้าไปในทะเลน้ำเงินและพวกเขาจะไม่มีทางค้นเจอในช่วงเวลาสั้นๆ นอกจากนี้ เรายังมีบาร์บาร่าและกองทหารที่ตื่นแล้วของพวกเขาซึ่งพวกเขามีความได้เปรียบเมื่ออยู่ในทะเลน้ำเงิน พวกเขาอาจไม่สามารถยับยั้งกองทัพใหญ่ได้ แต่การก่อกวนพวกเขาและถ่วงเวลาพวกเขาจากการหาทางย่อมไม่เป็นปัญหา  นอกจากนี้ยังหมายความว่าในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ต่อให้โกวเฉิงเวิ่นเต้าครอบครองทวีปซางโจว เขาก็ไม่สามารถไปยังสวรรค์วิถีได้”

ปิงพูดอย่างสงบ

“เนื่องจากเจ้ากลายเป็นกุญแจแห่งชัยชนะนั่นก็หมายความว่ามีสองเป้าหมายที่ต้องตระหนักไว้ หนึ่งเป็นเรื่องของเวลา เวลาอะไรเวลาเท่าใดเราจึงจะทำได้สำเร็จ?  เพราะเจ้าเคลื่อนไหว  อีกเป้าหมายหนึ่งสำหรับเราคือถ่วงเวลาความเร็วของกำลังเสริมของพวกเขา  นั่นก็หมายความว่าก่อนที่เจ้าจะเสียบเข้าหัวใจของทวีปกวงหมิง การถ่วงเวลาเขาจะทำให้ทวีปซางโจวมีพื้นที่หายใจ นั่นคือเป้าหมายเรา”

ปิงพูดอย่างสงบใจเย็นปราศจากอารมณ์ใดๆ  ขณะที่ถังเทียนจมอยู่กับแผนของเขาอย่างสิ้นเชิง

“สิ่งแรกที่พวกเขาต้องทำหลังจากครอบครองทวีปซางโจวก็คือยึดถ่วงเอาไว้  โกวเฉิงเวิ่นเต้าได้เปรียบในเรื่องพลังรุกไม่ใช่พลังรับป้องกันด้วยสภาพแวดล้อมที่น่ากลัวโดยรอบ จะยึดทวีปซางโจวไว้ ทัพใหญ่อีกสองกองพลจะต้องมายังทวีปซางโจวพร้อมกันเพื่อป้องกันแน่นอน และจากนั้นเราจะเพ่งความสำคัญกับการโจมตีเส้นทางสนับสนุนของพวกเขาตราบใดที่เราตัดเส้นทางสนับสนุนของพวกเขา จะสร้างแรงกดดันหนักหน่วงกับพวกเขา”

ปิงหัวเราะเบาๆ ทันที  “พวกเขาจะต้องคิดเรื่องนี้แน่นอน  ตัวอย่างเช่นเวลานี้พวกเขาจะเสริมกำลังมากกว่าปกติ  ทวีปซางโจวอยู่ห่างไกลจากทวีปกวงหมิงสำหรับพวกเขาการจะรักษาความปลอดภัยของเส้นทาง กำลังของพวกเขาจะกระจายตัวอย่างมาก เพื่อประโยชน์ในการสร้างความมั่นใจในความปลอดภัยของเส้นทางสนับสนุนพวกเขาจะต้องขอให้ทวีปกวงหมิงระดมกำลังทหารเพิ่มขึ้นด้วยเหตุนี้ทวีปกวงหมิงก็จะกลายเป็นทวีปว่างเปล่าและนั่นจะช่วยให้เจ้าทำงานง่ายขึ้นและเราแค่จำเป็นต้องเน้นกำลังของของเราคอยตัดเส้นทางลำเลียง  แต่นั่นไม่ใช่เป้าหมายที่แท้จริงของเรา เป้าหมายที่แท้จริงของเราคือถ่วงกำลังเสริมพวกเขาที่อยู่ด้านหลังเจ้าและให้เจ้ามีโอกาสโจมตีอย่างรุนแรง

“นั่นฟังดูเหลือเชื่อ”  ถังเทียนพึมพำ เขาต้องยอมรับ การฝึกฝนแนวคิดของปิงโดดเด่นมากจริงๆ

ที่สำคัญมากกว่าคือสมจริง และเป็นไปได้  ภายใต้สถานการณ์ที่พวกเขาไม่รู้เบาะแสของถังเทียนทวีปกวงหมิงจะไม่สามารถคาดเดาความตั้งใจที่แท้จริงของพวกเขาได้เลย

ปิงยังคงไม่เคลื่อนไหว  และเขาปลดปล่อยความตั้งใจที่รุนแรงขณะที่กล่าว  “เพื่อจะหลอกลวงพวกเขา  เราจะไม่ยอมแพ้เร็วนักข้าจะสั่งให้เสี่ยวเฮ่อไปรั้งเส้นทางด้วยกำลังทั้งหมดของเขาและจะเพิ่มกำลังสนับสนุนไปที่นั่น ไม่เพียงแต่แค่นั้นเราจะถอยไปทีละขั้นเพื่อให้เวลาเจ้ามากขึ้น  งานของเจ้าก็ไม่ใช่ง่ายเช่นกันครั้งนี้หลังจากประฝีมือกับสามแม่ทัพใหญ่จากทวีปกวงหมิง  ข้าตระหนักว่าพวกเขาทรงพลังอย่างแท้จริง แม้ว่าทวีปกวงหมิงจะมีแค่เพียงเจียย่าเหลืออยู่  แต่เขาไม่ใช่ว่าจะสู้ได้ง่ายเลย เจ้าไม่อาจปล่อยให้เขาตั้งตัวได้  เจียย่าเชี่ยวชาญในด้านตั้งรับเมื่อเขาตัดสินใจอยู่ในกระดองเต่า เจ้าจะไม่มีทางคลี่คลายสถานการณ์สู้รบได้เร็วแน่และสถานการณ์จะกลายเป็นเสียเปรียบสำหรับเรา นอกจากนี้ พ่อหนุ่ม...”

ปิงหยุดชั่วขณะ และพูดอย่างเคร่งเครียด“เจ้าต้องเข้าใจด้วยว่าเวลากระชั้นนักตอนนี้ทุกวินาทีที่เจ้าได้รับอาจหมายถึงชีวิตคนอื่นอีกหลายคน”

ถังเทียนสั่นทั้งตัวรังสีฆ่าฟันของเขาหนาแน่นยิ่งขึ้น ตาของเขามีรัศมีแข็งกร้าว สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมและจริงจัง ซึ่งไม่ใช่ลักษณะปกติของเขา  เขาพยักหน้าและพูดอย่างหนักแน่น  “ข้าจะทำให้ได้”

ปิง “เพื่อชัยชนะ!”

ถังเทียนกำหมัดแน่น “เพื่อชัยชนะ!”