ตอนที่ 839 หญิงลึกลับในความมืด

เรื่องราวในแคว้นมรกต เย่ว์หยางยังไม่จัดการ

ไป่ลู่ยังไม่ประกาศสืบทอดบัลลังก์แคว้นมรกตอย่างเป็นทางการ เพียงแต่เปิดเผยต่อโลกภายนอกว่ากู้แคว้นมรกตกลับคืนมาได้

อวี้เฉียนจวินแฝงตัวอยู่ในหมู่ศัตรูไม่เคยทรยศและไป่ลู่แต่งตั้งเขาให้เป็นแม่ทัพใหญ่ ส่วนผู้ภักดีแต่เก่าก่อนที่ร่วมสู้ต่อต้านต่างได้รับตำแหน่งในแคว้นมรกต แม้แต่อดีตเจ้าเมืองเฮยฟง (ลมดำ) ผู้เคยพ่ายแพ้เย่ว์หยางและหนีไป ก็ยังยอมรับคำเชิญของไป่ลู่ให้เป็นผู้ช่วยแม่ทัพอวี้เฉียนจวิน

ที่สำคัญคือเฮยฟงมีประสบการณ์มากกว่า

นอกจากนี้เครือข่ายการทำงานของเขานับว่าไม่เลว

ทอเรนลิมามีทั้งความแข็งแกร่ง สติปัญญาเจ้าเล่ห์และไร้ความรู้สึกส่วนตัว ได้รับแต่งตั้งเป็นนายกอง

นอกจากนี้ในแคว้นมรกต เจ้าเมืองเฉียนหู่ ราชาใจสิงห์และราชาถัวเย่ ต่างส่งทูตเข้ามาร่วมแสดงความยินดีทุกคน

ในแดนสวรรค์ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับพลังความแข็งแกร่ง

ตราบเท่าที่มีความแข็งแกร่งมั่นคง ทุกอย่างจะเป็นเรื่องง่าย  ไม่มีใครใส่ใจว่าใครถูก ใครผิด ใครแพ้ อย่าว่าแต่ผางเพ่ยผู้ใช้เล่ห์อุบาย นับเป็นคนทรยศผู้หักหลังเจ้านายเก่าที่ใครๆ ก็ไม่รู้สึกชอบใจ

คลื่นทะเลสวรรค์ซัดสาด

ห่างจากปราสาทมรกตสิบห้าเมตร มีภูเขาไฟที่ดับแล้วแห่งหนึ่งดำรงคงอยู่มาเนิ่นนาน

บนภูเขาในฤดูหนาวอากาศอบอุ่น ในฤดูร้อนน้ำในทะเลสาบเย็นสบาย นี่คือสถานที่โปรดปรานที่ไป่ลู่ชอบมาเล่นน้ำที่นี่ในสมัยเยาว์วัย  ขณะที่ทุกคนกำลังกวาดล้างแคว้นมรกต  นางตั้งใจมาเยี่ยมเยือนทะเลสาบภูเขาสักเล็กน้อย  เย่ว์หยางตอนแรกต้องการปฏิเสธ  การว่ายน้ำยามราตรีกับสตรีไม่ใช่เรื่องดีและอาจเกิดอุบัติเหตุพลั้งพลาดได้ง่าย และเขาไม่ใช่คนช่างสำรวมตัวเอง  อย่างไรก็ตามลี่เยี่ยนก็ลอบติดตามมาด้วย และทันทีที่เย่ว์หยางหันมามอง นางหลบสายตาแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้เย่ว์หยางรู้สึกงง

วันนี้แม่สาวยักษ์เป็นอะไรไป?

ปกติแล้วเขาไม่ค่อยเห็นนางกระตือรือร้นอาบน้ำพุร้อนสักเท่าใด

จะไม่เล่นน้ำสักหน่อยหรือ? ช่างเถอะ, เขาเองก็ลูกผู้ชายคนหนึ่ง ยังต้องกลัวจะผิดพลาดอะไรอีก และไป่ลู่ก็มีรูปร่างน่าลุ่มหลงงดงามจับตา เล่นน้ำกับนางก็ไม่เลว เย่ว์หยางพยักหน้าตกลงใจ

เขาว่ายน้ำอยู่ในสระสวรรค์หลายรอบและกลับมานั่งพักผ่อนที่เก้าอี้

เขาพบว่าลี่เยี่ยนยังไม่ได้เริ่มเล่นน้ำ แค่นั่งเอาเท้าจุ่มน้ำ เขาถาม “เจ้าไม่เล่นน้ำ?”

ลี่เยี่ยนก้มหน้า

หลังจากนั้นชั่วครู่ นางถามอย่างจริงจัง  “ข้ากำลังไตร่ตรองถึงปัญหาเรื่องหนึ่ง”

เย่ว์หยางอยากจะบอกนางว่าด้วยสติปัญญาอย่างนาง ดีที่สุดไม่ควรคิดถึงปัญหาที่ซับซ้อนเกินไป มิฉะนั้นจะหาคำตอบไม่ได้  คำพูดของเขาติดอยู่ที่ริมฝีปากในที่สุดเขายับยั้งไว้ไม่พูดต่อ  เย่ว์หยางอิ่มเอมกับอาหารและเครื่องดื่มและพบว่าลี่เยี่ยนยังคงนั่งคิด เขาจึงถาม “ปัญหาเรื่องอะไร? ให้ข้าลองช่วยคิดเอาไหม?”

สาวยักษ์ลี่เยี่ยนลังเลอยู่ครึ่งค่อนวัน “นั่นเป็นปัญหาที่ซับซ้อน ข้าใช้เวลาคิดอยู่หลายวัน แต่ก็ยังไม่มีทางเข้าใจได้”

เย่ว์หยางพยายามกลั้นหัวเราะกล่าว “ข้าชักสนใจขึ้นมาบ้างแล้ว เป็นเรื่องใด ถึงได้ซับซ้อนนัก?”

ลี่เยี่ยนไม่ตอบ แต่นางกลับถามหัวข้ออื่น  “เจ้าคิดว่าไป่ลู่มีเสน่ห์น่าสนใจไหม?”

“นางมีเสน่ห์” ไม่เพียงแต่เย่ว์หยางเท่านั้นที่เชื่อ  ทุกคนถ้าไม่ตาบอดย่อมตอบปัญหานี้ได้แน่นอน

“เจ้าชอบหุ่นนางไหม?”  ลี่เยี่ยนถามอีกครั้ง

“มีเสน่ห์และติดใจ  ความจริงทั้งสองเรื่องแตกต่างกัน  ช่างเถอะ, ความจริงข้าก็ชอบเหมือนกัน แต่ข้าชอบมองสิ่งที่สวยงามอยู่แล้ว!  รูปร่างคนงามมีหลายแบบ รูปร่างของนางก็นับว่าเป็นหญิงงามแบบหนึ่ง  ความจริงแล้วรูปลักษณ์ของเจ้าก็ไม่เลวเลย ผมยาวเหมือนเปลวไฟ  คนธรรมดาทั่วไปไม่มีทางมีผมงามเหมือนเปลวไฟได้อย่างนั้น! ส่วนอื่นก็ดูดี เพียงแต่ยังไม่สอดคล้องกับมุมมองของข้า  ข้าเป็นมนุษย์ที่ตั้งมาตรฐานความงามไว้สูงส่ง ในตัวของเจ้ามีเลือดที่ได้รับตกทอดจากมังกรมีกระบวนการผสมผสานที่สมบูรณ์แบบ  อาจจะต้องใช้เวลานานบ้าง  แต่หลังจากกลั่นด้วยเพลิงอมฤตก็จะค่อยงดงามขึ้นแน่นอน  อีกอย่างหนึ่ง อาหมันเป็นอุทาหรณ์ในเรื่องนี้ได้”  เย่ว์หยางลืมไปว่าลี่เยี่ยนเป็นสาวยักษ์ จึงพลั้งปากปลอบโยนลี่เยี่ยนอย่างเป็นกลาง  แต่ก็ยังอ้างถึงความสำเร็จในวิวัฒนาการที่สมบูรณ์แบบของอาหมันให้นางฟัง

“ดี, ข้าเข้าใจแล้ว”  ลี่เยี่ยนพยักหน้า

“ดีแล้วที่เข้าใจ, ที่เพิ่งพูดมาเป็นปัญหาที่ซับซ้อนของเจ้า!”  เย่ว์หยางสงสัย สาวยักษ์กังวลใจเรื่องอะไรถึงได้คิดเรื่องนี้นานนัก

“นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไปแล้ว”  ลี่เยี่ยนลุกขึ้นยืน นางค่อยลงน้ำและว่ายน้ำห่างออกไป

“?” เย่ว์หยางหลั่งเหงื่อ

“ลงมาว่ายน้ำกับข้าเถอะ พ่อหนุ่ม!”  ไป่ลู่มองดูผิวเผินเหมือนนางเงือก นางกำลังโบกแขนเรียวยาว

“คิดท้าทายข้าเหรอ?  อย่าให้ข้าตามทันนะ ไม่อย่างนั้นข้าจะตีก้นน้อยๆ ของเจ้า!”  เย่ว์หยางคิดว่าว่ายน้ำเป็นเรื่องง่ายกว่า มีนางเงือกอยู่ว่ายน้ำด้วยกัน แต่ว่านางลื่นไหลนิดหน่อย

ไม่รอให้ไป่ลู่ตั้งตัว เขากระโดดและดำน้ำเหมือนกับปลา

ไป่ลู่เห็นเขาว่ายน้ำเข้ามาหา นางร้องตกใจ  นางกลับหลังหันและว่ายน้ำหนีอย่างคล่องแคล่ว

เย่ว์หยางดูท่าทางจริงจังมาก

แกะน้อยถูกส่งมาถึงข้างหน้าแล้ว ต่อให้เขาไม่กิน จะนิดต้องหน่อยจะเป็นไรไป?

หลังจากว่ายน้ำเป็นเวลานาน เขาถือโอกาสเสียดสีถูกต้องตัวสาวงาม เมื่อเห็นว่าไป่ลู่เริ่มจะว่ายห่างฝั่งเขาชวนนางขึ้นฝั่ง ลี่เยี่ยนกำลังก่อกองไฟย่างแกะทั้งตัว นอกจากนี้ยังปูผ้าสักหลาดมีทั้งอาหารและเหล้าเหมือนเตรียมพร้อมจะตั้งค่ายพักแรมในป่า เย่ว์หยางมักจะพักค้างอยู่ในโลกคัมภีร์ ไม่ค่อยจะใช้เวลายามค่ำคืนในภายนอก  เมื่อเห็นสตรีทั้งสองกระตือรือร้น เขาอดเข้าไปรวมกลุ่มไม่ได้

ร่วมกินและดื่มมื้อใหญ่กับลี่เยี่ยนและสาวงามไป่ลู่

แม้ว่าเหล้าจะไม่ร้อนแรง แต่ก็น่าพอใจ

เย่ว์หยางนอนหนุนแขนมองดูดวงดาวบนท้องฟ้า  ได้รู้สึกสนุกกับชีวิตเช่นนี้นับว่าไม่เลว  การฝึกฝนเป็นเรื่องต้องอดทนทำ  แต่บางครั้งก็ต้องให้ร่างกายและจิตใจคลายความตึงเครียด  เครียดบ้างสลับกับพักผ่อนบ้างนี่ถือว่าเป็นการพักที่ดีที่สุด

ไป่ลู่และลี่เยี่ยนคิดว่าเย่ว์หยางหลับแล้วจึงพูดคุยกันเบาๆ

เย่ว์หยางไม่ได้ตั้งใจฟังการสนทนาของพวกนาง กายและใจของเขาอยู่ในสภาพพักผ่อน ได้ยินเสียงหัวเราะของไป่ลู่เป็นครั้งคราว เขาได้ยินคำพูดคำหรือสองคำในทำนองว่า ‘หน้าตา’ ‘ร่างกาย’ ‘เปลี่ยนแปลง’  ในกลุ่มของสตรีเนื้อหาการพูดคุยปรึกษา ก็ต้องเป็นเรื่องหน้าตา ฐานะทำนองนี้ตลอดไป  ต่อให้เป็นสาวยักษ์ลี่เยี่ยนก็ไม่ยกเว้น ก่อนที่เย่ว์หยางจะหลับสนิท เขาได้ยินเสียงไป่ลู่ให้กำลังใจลี่เยี่ยนเบาๆ  “กินนี่ซะ นี่คือของที่ท่านพ่อให้ท่านแม่ข้าที่พยายามขจัดลักษณะบกพร่องทางกาย  น่าเสียดาย, ท่านแม่ข้าได้รับพรแล้ว นางไม่ยอมใช้ นางจากไปแล้ว ... และมันไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับข้า กินยังไงก็ไม่สำเร็จ..”

ก่อนที่จิตสำนึกจะดิ่งลงสู่ห้วงนิทรา เหมือนกับว่าเขาได้ยินลี่เยี่ยนพูด  “ไม่เกี่ยวข้องกัน จะได้ผลเหมือนกันหรือ?”

ไม่รู้ว่าเขาพักไปนานเท่าใด

เย่ว์หยางรู้สึกเหมือนกับได้หลับยาวนานเป็นร้อยปี  เขาลืมตาขึ้นและรู้สึกแตกต่างในทันใด

ดวงตาเหมือนกับจะมีผ้าปิดไว้ขณะที่เขาจะดึงออก เขาพบว่ามีร่างนุ่มนิ่มนอนพาดอยู่บนแขนซ้ายและขวาของเขา เย่ว์หยางขยับ ร่างทั้งสองราวกับว่าไม่มีกระดูก ร่างทางซ้ายสั่นเล็กน้อย ส่วนร่างทางขวาจูบปากเย่ว์หยางอย่างกล้าหาญ ขณะที่นางตวัดลิ้นเข้ามาในปากเขา

การเคลื่อนไหวเช่นนี้ทำให้เย่ว์หยางตะลึง

ด้วยทักษะตาทิพย์ แค่ผ้าปิดตานี้มีหรือจะขวางเขามิให้เห็นได้

อย่างไรก็ตามฝ่ายตรงข้ามยังคงทำตัวลึกลับ และเขาไม่ได้ตั้งใจมองจริงๆ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายหนึ่งต้องอึดอัดใจ

นี่ทำให้เขาประหลาดใจ ถ้าบางคนปฏิเสธจะฉวยโอกาสเอาเปรียบนางเงือกผู้กล้าเข้ามาพัวพันอย่างกล้าหาญ แล้วใครอื่นจะปฏิเสธได้เล่า?  คนทางซ้ายที่ตัวสั่นน่าจะเหมือนกันหรือเปล่า? มีสองคนได้ยังไง? ถ้านางเงือกแบ่งร่างเป็นสองได้ ถ้ามีนางเงือกอีกหนึ่งก็คงลำบากไปอีกสองสามวัน เพราะปัญหาจะซับซ้อนขึ้น นางจะไปไหน?

อีกฝ่ายหนึ่งดูเหมือนจะกลัวว่าเย่ว์หยางจะเดาได้และเปลี่ยนใจ

นางรุกคืบ

จับมือใหญ่ของเขาวางบนสะโพกนาง เย่ว์หยางรู้สึกว่าผิวนางเรียบนุ่มเหมือนไหม ละเอียดและอบอุ่น ไม่รอให้เขาพูด  หญิงสาวทรงเสน่ห์ผู้กล้ากดอกนุ่มนิ่มของนางไว้ที่หน้าของเขา

ส่วนนวลนางทางด้านซ้ายยังตัวสั่นอยู่

อย่างไรก็ตามสตรีผู้ยั่วยวนทางขวามือ จับมือมือของเย่ว์หยางอีกข้างหนึ่งวางบนอกของนาง นางไม่ต่อต้าน

เย่ว์หยางลูบสตรีคนซ้ายเหมือนกับว่านางกังวลและอาย เขาพบว่าไหล่ของนางดูเหมือนมีผมนุ่มยาวสลวย เขาลูบผ่านต้องการจะใช้นิ้วลูบไล้เส้นผมจนสุด สตรีคนซ้ายที่ร่างกำลังสั่นรู้ถึงความเคลื่อนไหวของเย่ว์หยางนางดึงมือเขาออกทันทีไม่ยอมให้เขาสัมผัสผมของนาง และจับมือของเขากดบนอกนาง

ใครกันแน่?

เย่ว์หยางงงสับสน

แต่สตรีเจ้าเสน่ห์ทางขวามือไม่ยอมให้โอกาสเขาได้คิด เมื่อเขาเตรียมคิดหาเหตุผล นางโน้มตัวลงและเปลื้องผ้าเย่ว์หยาง

เย่ว์หยางตื่นเต้นและตัดสินใจไม่ค้นหาความจริงต่อ

ปล่อยให้เป็นความลับดำมืดต่อไปย่อมดีกว่าไม่ใช่หรือ?

สตรีทั้งสองปรนนิบัติเขา เขาไม่สนใจว่าความจริงจะเป็นยังไง เขามีความสุขกับหนึ่งในพวกนางเสียก่อน

สงครามเริ่มแล้ว!

ไม่สามารถหยุดได้!

เย่ว์หยางจำไม่ได้ว่าเขาเป็นฝ่ายรุกไปกี่ครั้ง อย่างไรก็ตามสตรีทั้งสองดูเหมือนรู้ว่าพลังรบของเขาแข็งแกร่งและพยายามร่วมมือกัน จนกระทั่งไม่สามารถทนได้ในที่สุด

วันต่อมาเย่ว์หยางลืมตาและพบว่าผ้าปิดตาสีดำหายไปแล้ว

ลี่เยี่ยนก่อกองไฟ

ไป่ลู่นั่งอยู่ข้างนางพูดกระซิบกัน บางครั้งก็มองมาทางเย่ว์หยางพร้อมกับยิ้ม ไม่ทราบว่ามีความลับใดอยู่

ทุกอย่างในคืนนั้นไม่มีอะไรแตกต่าง เพียงแต่ถูกแทนด้วยเวลากลางวัน

เย่ว์หยางเค้นสมองคิด พวกนางพูดอะไร?

ถามโดยตรงแล้วพวกนางจะบอกไหม?

แต่สองหญิงสาวเมื่อคืนนี้ดูเหมือนจะมีความลับ การพูดตรงๆ จะทำให้พวกนางรู้สึกอายหรือไม่?

“อรุณสวัสดิ์?” เย่ว์หยางคิดว่ามันจบไปแล้ว ในที่สุดก็ไม่ถามคำถามที่ทำให้ร้อนใจ  บางเรื่องเก็บไว้เป็นความลับ ยังคงมีภาพที่สวยงามมากกว่า

“อรุณสวัสดิ์!”  ไป่ลู่ยิ้มเต็มหน้า

เย่ว์หยางค่อนข้างจำได้ทันทีสตรีเจ้าเสน่ห์ใจกล้าเมื่อคืนนี้ และจำได้ว่านางคงจะเกี่ยวข้อง

ไป่ลู่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แค่วักน้ำที่ข้างล่างอย่างระมัดะระวัง และสาดใส่เขา “นี่เจ้า... มาเล่นน้ำด้วยกันอีกไหม?”

เมื่อเย่ว์หยางได้ยินก็ยิ้ม

รอยยิ้มของเขาสดใสเหมือนดวงอาทิตย์ “แน่ใจนะ?  จับได้ต้องตีก้น!”