ตอนที่ 825 เจ้ารู้ความผิดตนเองไหม?

คำพูดของเย่ว์หยางทำให้ทอเรนประหลาดใจ

จากนั้นเขาเดินเข้ามาถึง  “เจ้าพูดว่าข้าฉลาดที่สุด  ข้าเห็นด้วย  แต่จะอธิบายคำว่าต่ำช้าที่สุดได้อย่างไร?”

เย่ว์หยางผายมือ  “ถ้าเจ้าไม่ต่ำช้ามากเท่าใด  ข้าก็คงไม่คิดจะซัดหน้าเจ้า!  นี่ไม่เรียกว่าต่ำช้าที่สุดหรือ?”  พูดไม่ทันขาดคนถลันวูบมาอยู่ด้านข้างทอเรนราวกับสายฟ้าพร้อมกับเสียงตบหน้าดังขึ้น ทอเรนโกรธและเตรียมจะสู้ตอบโต้กลับ เย่ว์หยางสลับเท้าถอยกลับหลังทันที เมื่อทอเรนลดหมัดลงเตรียมอ้าปากด่าคน เย่ว์หยางเข้ามาหาทอเรนอีกครั้งแล้วใช้หลังมือตบหน้าเขา

เขาลงมือได้อย่างคล่องแคล่วราวกับว่าทำเป็นปกติ

เผียะ เผียะ เผียะ เผียะ....

ทอเรนไม่สามารถพูดได้แม้แต่น้อย

ทันทีที่จะเริ่มเอ่ยปาก เขาก็ถูกฝ่ามือของเย่ว์หยางตบใส่

เมื่อตอนเริ่มต้นเย่ว์หยางบินกลับมาหาลี่เยี่ยน  ทอเรนไม่ใช่คนโง่ มันเข้าใจว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสู้ประลองความแข็งแกร่ง อย่าว่าแต่มีเจ้าเด็กผู้มีความเร็วสุดยอดอยู่ด้านข้าง หนึ่งต่อสองสู้ไปมีแต่ตายอย่างสวะ!

เมื่อไม่มีทางพูดได้จริงๆ ทอเรนได้แต่ชูหัวแม่มือให้เย่ว์หยาง

นี่หมายความว่าไง?

เย่ว์หยางรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

เจ้าผู้นี้ยิ่งเจ็บยิ่งมีความสุข  โดนตบหน้าแล้วรู้สึกสบายใจอย่างนั้นหรือ?  เย่ว์หยางคิดดังนั้นรู้สึกสะท้านใจเล็กน้อย

“ความเร็วของเจ้าไม่เลว ไวกว่าเจ้าอสูรแวมไพร์เมื่อครู่นี้มาก พลังตบก็หนักหน่วงทรงพลัง ดีมาก” ทอเรนยกย่องเย่ว์หยางด้วยความจริงใจเหมือนกับว่าเขาไม่ได้เป็นคนถูกเล่นงาน แต่เป็นผู้ยืนดูอยู่เท่านั้น ทอเรนพูดจบก็ถอนหายใจมองไปบนท้องฟ้าและแสดงความเคารพ “ท่านเจ้าเมือง, ท่านหวีมู่ โปรดสั่งชะลอเวลาอาชญากรหนีคดีไปก่อน ข้าลิมาจะถูกปราบปรามอย่างไม่เป็นธรรมได้ยังไง  ขอเชิญท่านเจ้าเมืองและท่านหวีมู่ออกมาเจรจากับลิมาด้วยเถอะ”

“สมควรลงโทษ” มีบุรุษวัยกลางคนสวมใส่ชุดยาวสง่างามไม่ได้แสดงความโกรธตอบ  แต่บุรุษวัยกลางคนนี้ตวาดราวกับฟ้าผ่า “ลิมา, ทอเรนอย่างเจ้ามีจิตใจที่เต็มไปด้วยความคิดสกปรก กลับใช้สนมของเราเจ้าเมืองเป็นเหยื่อและจงใจไม่สนใจความเป็นความตายของนาง  อย่าว่าแต่คนดูเฉยๆ เลย แม้แต่เราเจ้าเมืองก็ยังทนที่จะซัดหน้าเจ้าไม่ได้!  ลักษณะท่าทางของเขาเหมือนกต้องการจะฉีกขยี้ทอเรน

โชคดีที่หัวหน้านายทหารและพ่อบ้านห้ามเจ้าเมืองไว้

และยังมีอาชญากรลี่เยี่ยนซึ่งเป็นที่ต้องการตัว เจ้าเมืองคงรู้สึกไม่ดีถ้าเริ่มสู้กับทอเรนแล้วปล่อยให้ลี่เยี่ยนหนีไป

ทอเรนยิ้มเจ้าเล่ห์  “ความจริง, ท่านเจ้าเมืองไม่ได้ขาดแคลนสตรีอยู่แล้วคงจะไม่เป็นไรถ้าท่านมีน้อยลงไปสักคนหนึ่ง  นอกจากนี้ต่อให้เป็นอาหารที่ดีที่สุดเมื่อกินมากเกินไป ท่านก็เบื่ออยู่ดี บางครั้งการเปลี่ยนรสชาติบ้างก็ไม่เลว ถ้าท่านไม่โปรดปรานใครสักคน ทุกคนจะได้มีโอกาสสัมผัสน้ำค้างและสายฝน ความแค้นก็จะไม่มีค้างคาอยู่ในใจท่านด้วย  ในเมืองของท่านเจ้าเมือง ท่านคิดว่าได้อยู่พร้อมเพรียงกันอย่างมีความสุข  นี่เป็นการตอบสนองได้หลายวัตถุประสงค์จริงๆ  นับเป็นโชคดีของท่าน  ท่านจะโกรธไปทำไม”

“พูดอย่างนี้ มีเหตุผลอยู่บ้าง....”

อารมณ์ของเจ้าเมืองในช่วงนี้กระวนกระวาย  เขารีบข่มความโกรธทันที

เย่ว์หยางยืนเฉยๆ โดยไม่พูดอะไร

ตอนนี้เจ้าเมืองโล่วฮัวสั่งให้นักสู้ปราณฟ้าที่รายล้อมดูอยู่ใกล้ๆ ช่วยขนกระถางดอกไม้ของนางเข้าไปในร้าน เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้การต่อสู้ทำลายของที่นางซื้อมาเสียหาย   นักสู้ปราณฟ้าในแดนสวรรค์ใต้หลายคนมีบุคลิกเป็นของตนเอง  แต่เมื่อเห็นราศีชนชั้นสูงที่น่าประทับใจ เต็มไปด้วยความสง่างามขณะควบคุมคนอื่นให้ทำงานราวกับว่าเป็นคนงานของนาง ในใจของพวกเขาคาดเดาว่านางคงมาจากสวรรค์ชั้นบน เป็นชนชั้นสูง  นอกจากนี้ทั้งเย่ว์หยางและลี่เยี่ยนทำงานหนักให้นาง เบื้องหลังนางคงน่ากลัวจริงๆ

“พวกเจ้าโง่หรือเปล่า แค่ย้ายกระถางดอกไม้ยังทำได้ไม่ดี  แต่ยังกล้าอ้างว่าเป็นนักสู้ปราณฟ้า!

“วางลงดีๆ ถ้าดอกไม้ข้าเสียหาย ข้าจะตัดมือพวกเจ้า!”

“เบามือหน่อยได้ไหม?”

เจ้าเมืองโล่วฮัวสั่งนักสู้ผู้โชคร้ายให้ทำงานหนักเพื่อนางต่อไป มีหลายคนที่กลัวและแอบวิพากษ์วิจารณ์สตรีที่หยิ่งยโสนางนี้

อย่าว่าแต่พวกเขาสองสามคนที่เป็นคนดูเลย  นี่ยังรวมถึงเจ้าเมืองไถ่ถอนผู้มีพลังปราณฟ้าระดับห้าก็ยังไม่กล้าดูแคลนเจ้าเมืองโล่วฮัว

ที่อยู่ข้างเจ้าเมืองเป็นบุรุษหน้าซีดขาวไม่แสดงอารมณ์ ตลอดทั้งตัวของคนผู้นี้เป็นเหมือนเครื่องจักร เหมือนกับหุ่นยนต์มากกว่า

ในมือของเขาถือคันชั่งสีดำที่มีพลังงานแปลกประหลาด

เมื่อเจ้าเมืองโล่วฮัวสั่งคนให้ย้ายกระถางดอกไม้ออกไปจนพ้นทางแล้ว ลี่เยี่ยนและเย่ว์หยาง เจ้าเมืองและทอเรนจึงได้เผชิญหน้ากัน  มนุษย์หุ่นยนต์ผู้นี้ยกคันชั่งชี้มาที่ทอเรน จากนั้นวางขนนกเงินไว้บนคันชั่งด้านซ้ายแล้วจากนั้นถาม “ทอเรนลิมา เจ้าจะยอมรับผิดการก่ออาชญากรรมของตนหรือไม่?”

“ข้ายอมรับผิด” ทอเรนตอบด้วยความเคารพ

ภายใต้มือปราบผู้ช่วยของภูตพรายฟ้า

มีเจ้าหน้าที่ดำเนินการลงทัณฑ์สองคนคือ หวีมู่และหนานเป่ย

คนหนึ่งรับหน้าที่ปราบปราม อีกคนหนึ่งรับหน้าที่สอบสวน หวีมู่ซึ่งเป็นหนึ่งในนั้นจะรับหน้าที่ตามจับคร่ากุม

อยู่ต่อหน้าคันชั่งดำยุติธรรม  ใครก็ตามที่ปฏิเสธข้อกล่าวไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะเป็นไปตามหลักการของผู้คุมกฎ  ในแดนสวรรค์นอกจากเทพเจ้าแล้ว ทุกชีวิตล้วนมีบาป เพียงแต่ว่ามีขนาดแตกต่างกันไป  นอกจากนี้เมื่อปฏิเสธ  คนที่ถูกสอบสวนจะถูกลงทัณฑ์อย่างรุนแรง  คนที่ถูกไต่สวนได้แต่หวังว่าความผิดของพวกเขาจะเบาหวิว  หากเป็นกรณีนี้ คันชั่งยุติธรรมสีดำ จะถูกใช้ชั่งขนสีเงินเป็นการพิสูจน์ว่ามีความดีมากกว่าบาป สามารถให้อภัยโทษและไถ่ถอนความผิดได้

ทอเรนตอบอย่างสุจริตใจยอมรับความจริงว่าเขาหลอกล่อแวมไพร์ให้พลั้งมือทำร้ายนางสนมคนโปรดของเจ้าเมือง

พลังงานปรากฏบนร่างของเขาและลอยเข้าไปหาคันชั่งดำยุติธรรม

แสงสว่างฉายวูบ คันชั่งสีดำสั่นเล็กน้อยและในที่สุดคันชั่งฝั่งซ้ายที่วางขนนกเงินไว้ ซึ่งมีความหมายถึงฝ่ายกรรมดีก็ตกลง และคันชั่งฝั่งขวาที่มีความหมายถึงความผิดอาชญากรรมนั้นลอยขึ้น

หวีมู่พยักหน้าด้วยสีหน้าเฉยเมย  “ทอเรนลิมา บาปของเจ้าได้รับการอภัยโทษ  ชีวิตของเจ้าเป็นชีวิตที่ดีเช่นกัน”  ทอเรนดีใจและตะลึง

เย่ว์หยางก็ตกตะลึงเหมือนกัน

เจ้าผู้นี้ตัดสินได้มืดมนยิ่งกว่ากังฉินเสียอีก ... อย่างนี้จะดีหรือ

หวีมู่ผู้เหมือนกับหุ่นยนต์ชี้คันชั่งดำสวรรค์มาที่เจ้าเมืองโล่วฮัว “เจ้าก็ต้องรับการตัดสินอาชญากรรมด้วย   เจ้าจะยอมรับว่าร่วมกลุ่มกลับคนพวกนี้ด้วยหรือไม่?

เจ้าเมืองโล่วฮัวตาเย็นชา “ความผิดอะไร?”

พูดไม่ทันขาดคำมีพลังงานลอยออกจากตัวไปตกลงที่คันชั่งดำสวรรค์

ขนนกเงินที่เป็นสัญลักษณ์แห่งกรรมดีตกลงอย่ารวดเร็ว ส่วนด้านขวาลอยสูงขึ้น

เมื่อเห็นเช่นนี้ผู้ชมดูและเจ้าเมืองไถ่ถอนโล่งใจ  โชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ถ้านางถูกหวีมู่ตัดสินความผิด คาดว่าจะมีเรื่องยุ่งตามมา

หวีมู่ยังคงดันทุรังและพูดอย่างไม่นำพา “แม้ว่าเจ้าจะมีบาปร่วมอยู่กับกลุ่มโจร  แต่นิสัยของเจ้าเป็นคนดีมาก  นี่คงเป็นเพราะติดบ่วงอาชญากรรม จิตใจมัวเมาชั่วคราว ถือว่าเป็นความผิดที่เบามาก ได้รับการอภัยโทษ”  คนที่รายล้อมดูปรบมือให้อย่างกระตือรือร้น  ตอนแรกพวกเขาไม่กล้าพูดอะไรร้ายๆ  คนสวยอย่างนี้ คงเป็นเรื่องเข้าใจผิด

จากนั้นหวีมู่ถามลี่เยี่ยน “เจ้าเป็นอาชญากรที่ตำหนักต้องการตัวได้ก่อความผิดชั่วร้ายไว้มากมาย เมื่อเข้าใจอย่างนี้ เจ้าจะยอมรับผิดหรือไม่?”

ถุย

นี่คือคำตอบของลี่เยี่ยน

พลังงานลอยออกไปที่คันชั่งฝั่งขวาซึ่งตกลงอย่างรวดเร็ว  ส่วนขนนกสีเงินที่คันชั่งฝั่งซ้ายกระดกสูง

เป็นอันยืนยันแล้วว่า! ลี่เยี่ยนมีความผิด นางต้องถูกคร่ากุม  หวีมู่ไม่พูด แต่ทุกคนรู้ผลลัพธ์

เย่ว์หยางยกมือขึ้นทันที

“ข้าก็ต้องการทดสอบความดีความชั่วด้วยเหมือนกัน”  ถ้าเย่ว์หยางไม่ยกมือ ทุกคนแทบจะลืมเขาไปแล้ว  แต่นี่เขากับร่ำร้องเสนอตนเองถึงหน้าประตู

“เจ้าก็มีส่วนร่วมกับอาชญากรรม สุมหัวร่วมคิดกับอาชญากร เจ้ารู้ความผิดของตนเองหรือไม่?”  หวีมู่ถามาเช่นนี้

“ไม่รู้” เย่ว์หยางส่ายศีรษะ

“บาปหนักหนาสาหัส ความผิดอย่างนี้ไม่สามารถกลับตัวได้”  หลังจากหวีมู่พูดจบ คันชั่งดำสวรรค์ในมือของเขาส่วนที่เป็นด้านซ้ายตกลงแสดงว่าบาปหนักมาก  และขนนกเงินที่เป็นเครื่องหมายความดีลอยสูงพิสูจน์ได้ว่าความผิดของเย่ว์หยางหนักหนามากกว่าของลี่เยี่ยน!  ผู้ชมดูเห็นสถานการณ์เช่นนี้ก็ดูกระตือรือร้นขึ้นเล็กน้อย  ทุกคนรู้จักชื่อของลี่เยี่ยนเป็นอย่างดี  นางเป็นคนไม่ยอมคนที่ยากจะตอแยได้  แต่พลังของเจ้าเด็กนี่ไม่ค่อยสูงส่งนัก แค่เพียงปราณฟ้าระดับสาม  ถ้าผู้คนร่วมลงมือโจมตี เชื่อได้ว่าจะจับตัวส่งมอบให้กับท่านหวีมู่ได้  การได้รับรางวัลเป็นเรื่องรอง แต่สำหรับทอเรนลิมาผู้นี้การได้คบหากับคนของตำหนักกลางเป็นเรื่องสำคัญที่สุด

ลี่เยี่ยนกำหมัดแน่น มีความตั้งใจอย่างชัดเจน

ใครบังอาจเข้ามา คนนั้นโดนหมัด

นางจะดึงดันต่อต้านอย่างแน่นอน  ... คนที่ดูอยู่โดยรอบเชื่อว่าพลังของหัวหน้าลี่เยี่ยนคือปราณฟ้าระดับห้า มีพลังของมังกรโบราณอยู่ในร่างกาย ยกเว้นเจ้าเมืองไถ่ถอนและผู้อาวุโสหวีมู่  ทุกคนยืนเคียงข้างชิดกัน ดังนั้นการต่อสู้ครั้งนี้ง่ายมาก  อย่าเข้าไปตอแยนางเป็นดีที่สุด

แน่นอนว่าไม่มีใครที่นี่รู้ว่าลี่เยี่ยนไปฝึกฝนที่หอทงเทียน  นางเรียนรู้ที่จะซ่อนพลังปราณกลิ่นอายพลังและกดเอาไว้ให้อยู่ในระดับต่ำกว่า  มิฉะนั้นพวกเขาจะหวาดกลัวจนเผ่นหนีหายกันหมด  นางฝึกฝนอย่างหนักในประตูเป็นตายและในบันไดสวรรค์พลังเลยระดับปราณฟ้าระดับห้าเป็นปราณฟ้าระดับหก เข้าสู่สภาวะเตรียมเป็นนักสู้ปราณราชันย์  หลังจากนั้นนางอยู่ในเขตสนามพลังงานของเย่ว์หยางยกระดับทำให้นางอยู่ในระดับนักสู้ปราณราชันย์อย่างสมบูรณ์  แม้ว่าจะเพิ่งเลื่อนเป็นระดับปราณราชันย์ได้ไม่นาน แต่ตอนนี้มีนักสู้ไม่กี่คนที่ต้านทานนางได้

ถ้าไม่ใช่เพราะไม่ต้องการทำลายความสนุกของการท่องเที่ยว ด้วยอารมณ์ที่ร้อนแรงดังไฟของลี่เยี่ยน ทอเรนลิมายังจะทำหยิ่งยโสต่อหน้านางได้หรือ?

“เจ้ามีคันชั่งดำสวรรค์ก็ไม่เลวนะ  ขอข้ายืมเล่นหน่อย!”  เย่ว์หยางกลายเป็นแสงพุ่งเข้าไปหา

ไม่ทันขาดคำคันชั่งดำสวรรค์ตกมาอยู่ในมือของเขา

ทุกคนตกใจ

แม้แต่หวีมู่ยังปากอ้าตาค้าง

เขาไม่รู้สึกตัวแม้แต่น้อย และเขาไม่เข้าใจว่าทำไมสมบัติวิเศษจึงตกไปอยู่ในมือของฝ่ายตรงข้ามได้  เห็นได้ชัดว่าสมบัติวิเศษนี้เป็นของสร้างชื่อเสียงให้เขาเอง  เป็นไปได้อย่างไร?

เย่ว์หยางยืนถือคันชั่งดำสวรรค์เลียนแบบหวีมู่ทั้งสีหน้าและน้ำเสียง “หวีมู่!  เจ้าประกาศตัวเองว่าเป็นศูนย์กลางความยุติธรรม  แต่สติปัญญาของเจ้าไม่เพียงพอเอาเสียเลย  ข้าว่าเจ้าคงดื่มนมปลอมมากเกินไปมาตั้งแต่เด็ก  สมองเจ้าจึงชำรุดเสียหาย ไม่เพียงแต่สมองตายเท่านั้น สีหน้าของเจ้ายังตายไปด้วยส่งผลต่อการแสดงออกในเมือง  เจ้ารู้บาปของตัวเองหรือไม่?”

หลายคนมองหน้ากันเลิ่กลั่กปากอ้าค้างเหมือนฮิปโป

พวกเขาเคยพบเห็นคนมาก็มาก แต่ไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายหน้าด้านขนาดนั้นมาก่อน

เคยเห็นคนหยิ่งลำพองมามาก  แต่ไม่เคยเห็นคนหยิ่งลำผยองขนาดนั้นมาก่อน

เจ้าเด็กนี่หาที่ตาย ไม่ว่าเขาจะผิดหรือไม่ ผู้อาวุโสหวีมู่จะไม่ยอมปล่อยเขาไป

เจ้าเมืองโล่วฮัวเห็นว่าเย่ว์หยางทำเรื่องแปลกประหลาด นางมิอาจกลั้นหัวเราะ นางยิ้มหวานและยักไหล่ให้กับบุรุษที่ไม่สนใจกฎเกณฑ์แต่มีความกล้าหาญ  เสียงหัวเราะที่ไม่เหมือนสตรีธรรมดาและเป็นเอกลักษณ์ของนางไม่ได้กระทบต่อรูปลักษณ์และราศีสูงส่งของนาง ทำให้ผู้คนรู้สึกว่านางร้อนแรงและเป็นนักสู้แท้จริง พวกผู้ชมดูพูดไม่ออก มีแต่เสียงหัวเราะขำขันของนางดังก้องไปทั้งถนนอยู่เป็นเวลานาน

ลี่เยี่ยนถูกยั่วโมโหและแสดงความดุร้าย พวกเขาคงไม่สามารถทำอะไรได้

แต่สาวงามนี้ นางยังยิ้มและหัวเราะได้

ถ้าไม่ใช่เพราะการต่อสู้ใกล้ระเบิดขึ้น หลายคนคนคงกลั้นหัวเราะไม่ไหวและหัวเราะเหมือนเจ้าเมืองโล่วฮัวเป็นแน่

“เจ้ารนหาที่ตาย!”  ผู้อาวุโสหวีมู่มีสีหน้าสั่นสะท้านเล็กน้อย แต่สีหน้าแทบไม่เปลี่ยน  เขายังดูไร้ความรู้สึกเหมือนหุ่นยนต์ถลึงตามองเย่ว์หยาง

“ตอบผิด” เย่ว์หยางดูดซับพลังงานเหมือนกับหวีมู่ทั้งที่เขาไม่ได้ก่อความผิด แต่กลับกดคันชั่งขวาลงโดยตรง แล้วยกขนนกเงินด้านขวาให้ลอยขึ้น  เย่ว์หยางกดคันชั่งขวาจากด้านบน บอกกับทุกคนให้หยุดหัวเราะ และพูดเลียนเสียงของหวีมู่ “สมบัตินี้ให้คำอธิบายเป็นอย่างดี เจ้าไม่มีสมอง หน้าตาเหมือนคนอัมพาต ถือเป็นความผิดร้ายแรง  เป็นการก่ออาชญากรรมที่ร้ายแรงที่สุดขั้ว อาชญากรที่ชั่วร้ายอย่างนี้ไม่จำเป็นต้องได้รับนิรโทษกรรม  ดีแล้ว ข้าพอใจเต็มที่ ข้าได้ทำการตัดสินใจที่ยากลำบาก นอกจากยึดเครื่องมือของเจ้าแล้ว แต่ยังจะช่วยชำระล้างความชั่วร้ายและส่งเจ้าเข้าสู่เส้นทางปรภพ หรือจะพูดให้ถูกก็คือ เจ้ารีบตาย และรีบไปหาที่เกิดใหม่ได้แล้ว”

เย่ว์หยางเพิ่งพูดจบ หวีมู่ใช้มือทั้งสองแทงใส่ตาของเขา

ความเร็วในการโจมตีของหวีมู่รวดเร็วมาก

ไม่มีผู้ชมดูคนใดทันรู้ตัว

แม้แต่ลี่เยี่ยนที่เป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับหกและเข้าถึงปราณราชันย์เพิ่งหันมาก็พบเห็นเป็นเงาปีศาจ !-!