ตอนที่ 817 ทุกคน, ข้ากำลังมา!

ตู้เค่อยืนอยู่หน้ารูปกระบวนเขาอยู่ที่รูปกระบวนรูปหอก พลังกฎธรรมชาติทั้งหมดรวมอยู่ที่ตัวเขา และรัศมีแสงมากมายทำให้เขาดูเหมือนกับเทพสงคราม  นี่คือจุดที่เขาควบคุมสนามพลังกฎธรรมชาติเป็นจุดที่มีพลังเต็มที่  พอได้เวลาเขาชูมือกฎธรรมชาติทรงพลังนับไม่ถ้วนประชุมกันและเปลี่ยนเป็นระลอกคลื่นพลังโจมตีที่ทรงพลังใส่แสงสีขาว

ตู้ซินหวี่ยืนอยู่ที่ใจกลางกระบวนศึกหายไปภายใต้แสงรัศมีของตู้เค่อ  นางกลายเป็นคนไม่สำคัญและทำงานด้วยความคล่องแคล่วไม่สะเปะสะปะขณะที่นางควบคุมกองทัพ

นางเป็นแกนหลักของกองทัพจริงๆ  ภายใต้การควบคุมที่ละเอียดและแม่นยำของนาง  บุคลิกนางค่อยๆ แทรกซึมผ่านกองทัพและมีอิทธิพลต่อรูปแบบการต่อสู้

พวกเขามีราศีคุกคามที่ประหลาด!

โดยไม่ต้องมีการระมัดระวังอะไร  การโจมตีแรกของพวกเขาทรงพลังมาก

เหมือนกับยักษ์กวัดแกว่งค้อนยักษ์ทุกครั้งที่กระแทกใส่จะทำให้พื้นสั่นสะเทือน แสงของป้อมประตูบาปยังคงฉายอย่างเข้มข้น และเริ่มมีขนาดเล็กลงๆ

แม้ว่าจะเป็นตู้ซินหวี่จัดลำดับการควบคุมก็ตามแต่กฎธรรมชาติที่ทรงพลังอยู่กับตัวตู้เค่อ มีเพียงตู้เค่อผู้รู้แจ้งสนามพลังกฎธรรมชาติจึงจะสามารถทนต่อพลังงานประหลาดนั้นได้ ตู้ซินหวี่สังเกตการทำงานของหน่วยสุญญตาอย่างระมัดระวัง  แต่นางไม่ได้พยายามเลียนแบบพวกเขา  แต่กลับสร้างรูปแบบต่อสู้ใหม่ในรูปแบบทหารแดนบาปขึ้นมาแทน

ตู้ซินหวี่รู้ว่าทหารของแดนบาปไม่สามารถทำได้แม่นยำเหมือนกับหน่วยสุญญตา แต่พวกเขาก็ยังมีความได้เปรียบซึ่งหน่วยสุญญตาไม่มี  นั่นคือตู้เค่อ

ในทั่วทั้งแดนบาปมีแต่เพียงตู้เค่อที่ได้รับการรู้แจ้งสนามพลังกฎธรรมชาติ

กลยุทธทหารของพวกเขามีโครงสร้างอยู่รอบตัวตู้เค่อ

กลยุทธมาในสถานการณ์และรูปแบบต่างๆกัน  แต่หลักการและเหตุผลไม่ต่างกันภายในย้อนกลับไปที่รูปแบบที่ง่ายที่สุด เป็นการรวมพลังที่กระจัดกระจายง่ายๆให้เป็นหนึ่ง ตู้ซินหวี่สร้างกลยุทธอย่างเดียวด้วยความฉลาด รวมพลังของทุกคนไว้ที่ตู้เค่อซึ่งจะทำให้ตู้เค่อใช้พลังโจมตีที่ทรงพลัง

“ทรงพลังมาก!”  จงหลีไป๋มองดูด้วยสีหน้าที่ตกใจ

ตอนแรกเขามีแต่ความเย่อหยิ่งผยองต่อทหารแดนบาป  ในแง่การฝึกกฎธรรมชาติ  เขาไม่เคยตามพวกเขาทัน  แต่ในแง่กลยุทธทหารและทำศึก  เขามีคุณสมบัติไม่พอให้พวกเขาชายตามอง เมื่อเขาได้ยินเกี่ยวเรื่องตู้เค่อจัดตั้งกองทัพ  เขาแค่นในใจ ‘พวกเขาคิดว่าการตั้งกองทัพทำได้ง่ายหรือ?’

แต่กองทัพประหลาดที่อยู่ต่อหน้าเขาสลายความคิดของเขาไปหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการทำงานของตู้ซินหวี่  แม้ว่าจะมีข้อบกพร่องเล็กน้อยบ้าง  แต่นางก็ยังแสดงพรสวรรค์ที่น่าทึ่งของนางได้

“มันมากเกินไปหน่อยแล้ว” เนี่ยชิวโพล่งคำพูด

เขาไม่เคยเห็นทหารที่ร้ายกาจอย่างนั้นอาจกล่าวได้ว่ากองทัพนี้สำเร็จได้โดยคนเดียวคือตู้เค่อ นอกจากทหารคนอื่นๆใช้พลังกฎธรรมชาติของพวกเขาให้แล้ว พวกเขาไม่มีใครอื่นใช้ได้  พวกเขาไม่มีประโยชน์อื่น ไม่มีการประสานงานไม่มีการเปลี่ยนแปลง และทุกอย่างต้องให้ตู้เค่อรับมือ

ถ้าพวกเขาสูญเสียตู้เค่อไปกองทัพจะไร้ประโยชน์

“เจ้าต้องยอมรับว่ากลยุทธนี้เหมาะสมกับพวกเขา”  จงหลีไป๋แค่นเสียงใส่คำพูดของเนี่ยชิว  ตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “มันง่าย,สมบูรณ์และแข็งแกร่ง! ลดความเป็นไปได้ของการผิดพลาดและสิ้นเปลืองพลังน้อยมากโดยการส่งพลังให้ตู้เค่อยังมีทางเลือกอื่นที่ดีกว่าอีกหรือ?  ข้าคิดว่าไม่, นอกจากนายท่านแล้วใครอื่นจะเทียบกับตู้เค่อไม่มีอยู่แล้วตู้เค่อคือจุดที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขา ตู้ซินหวี่สร้างทางเลือกนั้น นางฝากความหวังของนางทั้งหมดไว้กับจุดแข็งที่สุดของพวกเขาเพื่อเพิ่มพลังให้เขา  ช่างเป็นสตรีที่น่ากลัว!”

เนี่ยชิวต้องยอมรับว่าจงหลีไป๋พูดถูก ตู้เค่อคือผู้ได้รับการรู้แจ้งสนามพลังกฎธรรมชาติมีระดับที่เหนือกว่าคนที่เหลือ ความสามารถในการสู้รบของเขา เป็นสิ่งที่ไม่มีใครอื่นมีและไม่มีความลับที่สามารถซ่อนจากตาของเขาได้ ตู้ซินหวี่ไม่ต้องทนแบกรับอะไร พลังทั้งหมดและการตัดสินใจส่งให้ตู้เค่อ การตัดสินใจและมองการณ์ไกลนี้นับว่าเป็นแรงบันดาลใจอย่างแท้จริง

แต่เขารู้สึกว่ายังน่าเสียดายยอดฝีมือหลายคนได้ทิ้งการกำหนดรูปแบบเป็นของตนเอง

เนี่ยชิวส่ายศีรษะ  “รูปแบบนี้ไม่มีทางทำซ้ำได้เว้นแต่เจ้าสามารถหาตู้เค่อได้อีกคน

“กองทัพระดับสูงสามารถทำซ้ำได้อีกหรือ?”  จงหลีไป๋แค่นเสียง

ทั้งสองมาจากสถาบันมีชื่อเสียงแต่มีแนวคิดที่ต่างกัน เนี่ยชิวพอใจกับการพิสูจน์กับระเบียบวินัยและกฎของสงครามขณะที่จงหลีไป๋ให้ความสนใจกับผลและเน้นไปที่ชัยชนะมากกว่า

“นั่นก็จริง” เนี่ยชิวพยักหน้า แดนบาปมีตู้เค่อและตู้ซินหวี่และรวมกันแล้วพวกเขามีคุณสมบัติสร้างกองทัพชั้นดีได้จริงๆ

ประสิทธิภาพของตู้เค่อได้รับความคาดหวังเพราะการสู้รบยังเป็นรูปแบบที่เขาคุ้นเคยที่สุด แต่ตู้ซินหวี่น่าทึ่งอย่างที่แท้จริงทำให้แม้แต่เนี่ยชิวเห็นพรสวรรค์ที่โดดเด่นของนางกองทัพที่เพิ่งสร้างใหม่แสดงพลังได้ขนาดนั้นพิสูจน์ได้ว่าอนาคตของนางไม่มีขีดจำกัด

มีตู้เค่อในปัจจุบันก็ตัดสินได้ว่ากองทัพเริ่มต้นได้ในระดับสูงแล้ว แต่ขอบเขตระดับสูงของตู้ซินหวี่ยังคงแสดงขอบเขตระดับสูงและอนาคตของกองทัพ

จงหลีไป๋กลับตรงกันข้ามเมื่อคิดเกี่ยวกับหน่วยสุญญตาของเนี่ยชิวและกองทัพที่ทรงพลังของพี่น้องตระกูลตู้  ขณะที่กองทัพของเขายังคงดูห่างไกล  ‘ตราบใดที่เราออกไปจากไอ้ที่บ้าๆนี่และกลับไปยังดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์ อย่างนั้นจะมีทางเป็นไปได้กับการติดต่อกับกลุ่มดาวหมีใหญ่และจากนั้นเราจะขอรับเจ้าสัตว์ประหลาดโลหะที่ทรงพลัง!’

จู่ๆเนี่ยชิวก็พูดขึ้น  “ประตูบาปยังทนได้อีกไม่นานนักหรอก”

จงหลีไป๋ดึงความคิดของเขากลับมาและเพ่งไปที่สนามรบอีกครั้ง  จากนั้นเขายิ้ม “ดูเหมือนขวัญกำลังใจของศัตรูจะลดต่ำกว่าที่เราคาดไว้”

จากตั้งแต่เริ่มแรกประตูบาปไม่ได้เริ่มโจมตีตอบโต้เลย  และแสงป้องกันของป้อมยังคงอ่อนลงอย่างต่อเนื่อง  ความคิดในตอนแรกของพวกเขาที่คิดว่ายากจะล้อมตีกลับกลายเป็นงานที่ง่ายขึ้นมาก

ในท้องฟ้าตู้เค่อกดฝ่ามือลงคลื่นกฎธรรมชาติกลายเป็นเป็นลำแสงเจิดจ้ายิงใส่แสงสีขาวป้องกันโดยตรง

ปัง!

ในท่ามแรงระเบิดรุนแรง  แสงสีขาวประจำป้อมสลายหายไป และดวงอาทิตย์สลักบนประตูบาปแตกกระจายเป็นชิ้นกระดองเต่าที่หนาแตกทำลายได้ในที่สุด

ถังเทียนส่งเสียงเฮดังลั่น

จากนั้นในขณะนั้นประตูป้อมค่อยๆเปิดออก

ศัตรูยอมแพ้

หลังจากเงียบไปชั่วครู่เสียงโห่ร้องก็ดังเพิ่มขึ้นยิ่งกว่าเดิมราวกับว่าพวกเขาต้องการตะโกนให้ท้องฟ้าแดนบาปถล่มทลาย

ตู้เค่อมองดูทุกอย่างข้างหน้าอย่างมึนงงและว่างเปล่า  เขาไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง  ความฝันของเขาหลายปีในที่สุดก็เป็นจริงได้ทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่ากำลังฝันไป

‘นี่คือความจริง...’

เนี่ยชิวนำหน่วยสุญญตาวิ่งไปในประตูบาปทันที  หลังจากมั่นใจว่าปลอดภัย  จากนั้นเขาบอกถังเทียนให้พาทุกคนเข้ามาได้

ถังเทียนตื่นเต้นอย่างหนัก พวกเขากำลังกลับเข้ามาในดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์ได้ในที่สุด  และขอเพียงกลับไปได้เขาจะสามารถติดต่อกับปิงได้

ตู้เค่อมีสีหน้าแปลกประหลาด เขาดูเหมือนว่าอยากจะร้องไห้และหัวเราะพร้อมกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นพวกทหารยอมแพ้ต่อหน้าเขา  เขาเต็มไปด้วยอารมณ์ซับซ้อนมากยิ่งขึ้นทหารเหล่านี้หมดความคิดจะสู้รบและเมื่อเขาได้รู้เห็นตารางการฝึกฝนของพวกเขา  เขาถึงกับซึมเศร้าเช่นกัน

‘แดนบาปทั้งหมดถูกขัดขวางเอาไว้โดยกลุ่มคนที่เสื่อมถอยพวกนี้’

ตู้ซินหวี่เข้าใจอารมณ์ของพี่ชายนางและพูดอย่างอ่อนโยน “เราชนะแล้ว เราสามารถเริ่มต้นทุกอย่างได้ใหม่”

ตู้เค่อสั่นสะท้านและความรู้สึกสูญเสียในดวงตาเขาหายไป ‘ใช่แล้ว,เราชนะ, ในที่สุดเราก็สามารถไปจากแดนบาปได้และไปเริ่มต้นใหม่  ความศรัทธาความกล้าหาญและศักดิ์ศรีที่สูญหายไปทั้งหมดจะได้รับการกอบกู้!’

ตู้เค่อมีความคิดที่กระจ่างเมื่อเห็นถังเทียนเริ่มสอบสวนทหารของทวีปกวงหมิงและได้ยินรายงานของพวกเขาและรู้สึกละอายใจทันที

หน้าของถังเทียนไม่มีความภูมิใจในชัยชนะแต่อย่างใดดวงตาของเขายังคงชัดใสเหมือนน้ำ เขาแก่กว่าถังเทียนมาก แต่เทียบกับเขาแล้ว เขายังคงด้อยกว่า

นี่ช่วยคลี่คลายปัญหาที่เขาจะเข้าร่วมภายใต้ร่มธงของถังเทียน

เมื่อไม่เห็นว่าชัยชนะได้รับมาอย่างง่ายดายตู้เค่อรู้ชัดว่าหากปราศจากพลังของถังเทียนชัยชนะของเขาคงเป็นไปไม่ได้

การสอบสวนไม่ต้องใช้ความพยายามอะไร ทหารของกวงหมิงที่ยอมแพ้ไม่มีแก่จิตแก่ใจจะต่อต้านต่อไปยอมคายทุกอย่างที่พวกเขารู้

ประตูดวงดาวภายในป้อมนำไปสู่ทวีปรกร้าง

ทวีปรกร้างไม่ถือว่าเป็นทวีปที่เล็กและอาจนับได้ว่าเป็นทวีประดับกลาง มันตั้งอยู่ในด้านทิศตะวันตกสุดของทวีปกวงหมิงแต่มีความรกร้างและกันดารมาก ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเพราะแดนบาป แต่ความเข้มข้นของพลังงานในทวีปลดน้อยลงต่ำกว่ามาตรฐานทั่วไป  และไม่มีผลิตภัณฑ์ที่มีค่า  ดังนั้นจึงไม่มีใครอยู่ในทวีปนั้น

ในอดีตทวีปกวงหมิงจะมีกองทัพประจำอยู่ที่นั่น  แต่หลังจากทวีปกวงหมิงมีกำลังแข็งแกร่งขึ้นและที่ซึ่งพวกเขาอยู่นั้นไม่มีภัยคุกคามการป้องกันของทวีปรกร้างจึงถูกยกเลิก

สำหรับแดนบาปซึ่งเป็นแค่เรือนจำขนาดใหญ่นั้นถูกระดับสูงของทวีปกวงหมิงลืมไปนานแล้ว

พวกเขาจำเป็นต้องผ่านเข้าไปทวีปรกร้างและเข้าไปทวีปทุ่งขาวเพื่อไปให้ถึงเมืองแรกของพวกเขา

ข่าวดีก็คือทางด้านตะวันตกของทวีปกวงหมิงไม่มีกลุ่มมหาอำนาจดังนั้งกองทัพที่ประจำการอยู่จึงดูน่าอนาถและความแข็งแกร่งของพวกเขานับว่าอ่อนแอจริงๆ  ข่าวแย่ก็คือถ้าพวกเขาต้องการกลับไปยังทวีปซางโจว  พวกเขาต้องผ่านทวีปกวงหมิงทั้งหมดไปให้ได้

เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะเคลื่อนกำลังพลผ่านเข้าทวีปกวงหมิงไปพร้อมกับกำลังพลมากมายโดยไม่เป็นที่สนใจได้  เนื่องจากพวกเขาอยู่ในดินแดนของศัตรู

ภูมิภาคตะวันตกไม่มีกองทัพ แต่ในใจกลางภูมิภาคซึ่งส่วนใหญ่เป็นดินแดนรุ่งเรืองของทวีปกวงหมิงเป็นที่ซึ่งพวกเขาป้องกันอย่างแข็งแกร่งที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจียย่า หนึ่งในห้าแม่ทัพพยัคฆ์กวงหมิงก็ประจำอยู่ที่นั่น  ถ้าแค่พูดถึงเจียย่าตามลำพังบวกกับศักดิ์ศรีชื่อเสียงในเรื่องการป้องกันก็เพิ่มความกดดันให้ทุกคนขึ้นมาบ้าง แต่จำนวนกองกำลังที่เจียย่าสามารถระดมมาได้ก็เพียงพอทำให้ทุกคนหน้าซีดขาวได้

การกรีฑาพลลงภูมิภาคใต้ได้มีการส่งทหารมือดีลงไปมากมาย แต่กองทัพที่พวกเขาส่งออกไปส่วนใหญ่เป็นแม่ทัพนายกองฝีมือดี และกองทัพธรรมดาส่วนใหญ่เฝ้าระวังรักษาทวีปกวงหมิง

ขนาดที่แตกต่างกันของกองทัพจำนวนเกิน600

ทุกคนสามารถนึกภาพออก  ปัญหาใหญ่ที่พวกเขาจะต้องพบในทหารมากมาย

รายงานเหล่านี้ทำให้ความดีใจที่ได้ชัยชนะถูกสะกดข่มไว้  ขณะที่หน้าของทุกคนกลายเป็นเคร่งเครียด การเปลี่ยนแปลงในเชิงปริมาณไปเป็นความเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพและเมื่อจำนวนสูงถึงระดับที่แน่นอนก็เพียงพอจะทับถมพวกเขาได้ง่าย

ตู้ซินหวี่ชำเลืองมองถังเทียนที่ยังสงบ เหมือนกับว่าเขาไม่กลัวเรื่องจำนวนของกองทัพ

ถังเทียนสังเกตได้ว่าตู้ซินหวี่กำลังมองจึงยิ้มให้นาง

ตู้ซินหวี่สะดุ้ง นางไม่เปลี่ยนสีหน้าแต่เมื่องเขายิ้มทำให้บรรยากาศมึนซึมผ่อนคลายลงมาก  และนางอดนับถือเขาไม่ได้เหมือนกับว่าเขาไม่เคยรู้ว่าความกลัวคืออะไร ผู้นำแบบนี้คือคนที่พึ่งพาอาศัยได้

นางได้รู้เพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย  ถังเทียนไม่สนใจคำพูดของเนี่ยชิวอย่างสิ้นเชิง เมื่อได้ยินว่าแม้ทุกคนจะไม่อยู่ในสถานการณ์ที่ดี  แต่ก็ยังปลอดภัยไร้เรื่องราว  ความหนักใจของเขาลดลง และความคิดของเขาเริ่มโบยบิน

‘ทุกคน, ข้ากำลังจะมา!’

‘ดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์  ข้ามาแล้ว!’