บทที่ 611 จ้าวแห่งความโกลาหล
บทที่ 611 จ้าวแห่งความโกลาหล หลังจากที่มองไปโดยรอบอีกครั้ง นอกเสียจากเจียงหยวนแล้ว ก็ไม่มีใครที่สามารถยืนอยู่ได้เลยสักคนเดียว “นี่...” เย่ฝานแม้อยากจะเปิดปากเพื่อพูดอะไรออกมาแต่ก็ไม่อาจจะพูดสิ่งใดออกมาได้ “ไม่ต้องพูดหรอก เพียงแค่รับรู้มันไว้ด้วยใจก็พอ” เจียงหยวนพูดตอบก่อนจะกลายเป็นเส้นแสงหนึ่งไป “....
