ตอนที่ 21-43 หลอมรวมมหาเทพสี่ธาตุ
ร่างของออกุสตาค่อยๆร่วงตกลงไปในกระแสมิติปั่นป่วนเหมือนกับวัตถุไร้ชีวิตตกลงไปในแม่น้ำ
ประมุขมหาเทพแห่งแสงออกุสตาถูกฆ่าตายในกระบี่เดียว!
“ออกุสตาตายแล้ว?”
“ลินลี่ย์ฆ่าออกุสตา?”
เหล่ามหาเทพอดสูดหายใจลึกมิได้ เป็นเวลานานนับปีไม่ถ้วนแล้วตั้งแต่ประมุขมหาเทพประสบภัยพิบัติเคราะห์ร้าย
“เขาตายได้ก็ดีเหมือนกัน!” ประมุขมหาเทพวิถีทำลายล้างที่อยู่กับมหาเทพอีกสิบกว่าคนคาดเดาได้แล้วถึงความเชื่อมโยงระหว่างออกุสตาและโอล็อฟ พวกเขารู้สึกดีใจ
“ปัง!” “ปัง!” แสงสองสายพุ่งออกมาจากศพของออกุสตาเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงเป็นแหวนและดาบแสงนั่นเอง
“หยุดอยู่ตรงนั้น!” ลินลี่ย์ไม่สามารถไล่ได้ทันเวลา ดังนั้นเขาใช้พลังมหาเทพหลอมรวมสร้างม่านพลังต้องการกักสมบัติจอมเทพทั้งสองนี้ไว้ข้างใน
“เจ้าคิดหรือว่าอย่างเจ้าจะสามารถกักสมบัติจอมเทพของข้าเอาไว้ได้?” เสียงทุ้มของโอล็อฟดังก้องในใจของลินลี่ย์ ในอากาศ ดาบแสงขยายออกทันที มีเสียงบึ้มดังขึ้นมันทะลุผ่านม่านพลังนั้น ลินลี่ย์ได้แต่มองดูประกายแสงสองสายผ่านไปและจากนั้นสมบัติจอมเทพทั้งสองหายไปทันที
ลินลี่ย์เมื่อเห็นเช่นนี้ อดลอบถอนหายใจไม่ได้ สมบัติจอมเทพเป็นของประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟมาตั้งแต่ต้นภายใต้การควบคุมของโอล็อฟ เนื่องจากสมบัติจอมเทพเคลื่อนที่ได้เร็ว มันจึงเคลื่อนที่ได้เร็วเหนือกว่ามหาเทพคนใดๆได้ทั้งหมด
ห่างจากลินลี่ย์ไปหมื่นล้านกิโลเมตรภายในความว่างเปล่า โอล็อฟในชุดขาวเหยียดมือคว้าดาบแสงที่บินเข้าหาเขาไว้ได้ ดาบแสงนี้ก็คืออาวุธจอมเทพวิถีชะตาออกุสตาร่างแยกอีกร่างหนึ่งของเขาไม่สามารถปลดปล่อยพลังได้เต็มที่เป็นเรื่องธรรมดา แต่ในมือของประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟพลังของมันเพิ่มขึ้นอีกมากมาย
แหวนสวมเข้าในนิ้วมือของโอล็อฟ โอล็อฟสามารถควบคุมสมบัติจอมเทพของเขาจากระยะไกลได้ และไม่จำเป็นจะต้องผูกสัญญาโลหิตก่อนจะใช้ เขาจ้องมองมหาเทพผู้สังเกตการณ์ในระยะไกลหลายคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยเฉพาะผู้ที่ยังไม่รู้ว่าโอล็อฟและออกุสตาไม่ใช่คนๆเดียวกัน ดังนั้นพวกเขาตกอยู่ในอาการตะลึง
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าพวกเขาจะโง่งมปานใด เมื่อเห็นอย่างนี้พวกเขาก็เข้าใจ! โอล็อฟและออกุสตาเป็นคนๆ เดียวกัน!
“อา,ออกุสตาและลอร์ดโอล็อฟเป็นคนเดียวกันจริงๆ! อย่างนั้น...ในเมื่อลอร์ดโอล็อฟกลายเป็นพารากอนเมื่อนานมาแล้ว เขาก็ได้รับพลังปณิธานเพิ่มขึ้น เขาได้รับพลังปณิธานเพิ่มขึ้นจากการชนะสงครามมหาพิภพสิบครั้งรวดเดียวนอกจากนี้ร่างแยกมหาเทพยังเป็นวิญญาณของประมุขมหาเทพวิถีชะตา ทำให้เขาได้รับพลังปณิธานอีกส่วนหนึ่ง! แม้ร่างแยกหนึ่งของเขาจะประสบภัยพิบัติไปแล้ว แต่สิ่งที่โอล็อฟสูญเสียไปก็คือพลังปณิธานส่วนหนึ่งซึ่งหลอมรวมอยู่ในประกายมหาเทพของเขา วิญญาณที่เสริมพลังไปแล้วของเขาจะไม่สูญเสียพลังปณิธานที่เขาได้รับไปแล้ว อย่างนั้นลอร์ดโอล็อฟ เขา...”
มหาเทพทั้งหมดตกตะลึงสิ้นเชิง ตอนนี้ทุกคนเข้าใจแล้วว่าโอล็อฟแข็งแกร่งน่ากลัวเพียงไหน! วิญญาณเปลี่ยนไปแล้วไม่สามารถกลับคืนได้ วิญญาณของคนที่ได้รับการเสริมพลังไปแล้ว ไม่มีทางกลับอ่อนแอ เพราะอีกร่างถูกทำลาย
ดังนั้นความตายของออกุสตาไม่ได้ส่งผลต่อประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟมากนัก เพียงแต่เป็นการบอกว่าโอล็อฟสูญเสียไปหนึ่งชีวิต
“งั้นในความเป็นจริงเขามีพลังปณิธานเพิ่มขึ้นอีกสองส่วนมากกว่าที่ข้าคิดไว้! มิน่าเล่าเขาถึงสามารถรับอาวุธจอมเทพของข้าด้วยมือเปล่า” ประมุขมหาเทพวิถีทำลายล้างวอร์เรดมีสีหน้าสงบเหมือนน้ำ เขามองดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างเงียบสงบ
มหาเทพทั้งหมดมองและคอยดูว่า...ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟจะล้างแค้นลินลี่ย์ยังไง
“ควั่บ!” ความเร็วของประมุขมหาเทพวิถีชะตาเพิ่มจนถึงขีดสุด เดินทางผ่านระยะไกลนับไม่ถ้วนในเวลาไม่ถึงนาทีเขาเดินทางได้ไกลถึงแสนล้านกิโลเมตรและมาปรากฏอยู่ในทัศนวิสัยของลินลี่ย์
ลินลี่ย์ยกกระบี่จอมเทพชีวิตในมือยืนนิ่งกับที่อยู่ในมิติว่างรายล้อมไปด้วยมิติปั่นป่วน “เจ้าไวมากจริงๆ” ลินลี่ย์ยังสามารถหัวเราะอยู่ได้ขณะที่พยักหน้าชื่นชม
“และเจ้ามีความกล้าหาญจริงๆ”ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟยิ้ม ขณะที่เขามองดูลินลี่ย์ “ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีความมั่นใจอยู่มาก”
“แต่ข้ารู้สึกเช่นกันว่าเจ้าก็มีความมั่นใจมากเหมือนกัน” ลินลี่ย์หัวเราะอย่างเยือกเย็น “เจ้าคิดว่าแค่อาศัยสมบัติจอมเทพเจ้าจะสามารถฆ่าข้าได้อย่างนั้นหรือ? โอว,ข้าลืมไป เจ้าเป็นชาวบูลา เจ้าสามารถแบ่งจิตสำนึกออกเป็นสองได้ และเจ้าใช้เวลาค้นคว้าอย่างบ้าคลั่งมานานนับปีไม่ถ้วน ข้าคิดว่าเจ้าคงมีสุดยอดไม้ตายเป็นของตนเอง”
เมื่อได้ยินคำพูดของลินลี่ย์ ใบหน้าของโอล็อฟมีรอยยิ้ม “ข้าโชคดีและควรได้ฉลองกับความจริงที่ว่าข้าเป็นชาวบูลา เพราะในแง่พลังป้องกันร่างกายอย่างเดียวข้ายังด้อยกว่าสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์,อสูรเลเวียธานและอสูรศักดิ์สิทธิ์ระดับสุดยอดอื่น อย่างไรก็ตาม เผ่าบูลาของข้ามีศักยภาพไม่มีขีดจำกัด” ประมุขมหาเทพวิถีชะตา โอล็อฟมีแววตาที่มองไม่ออกไม่สามารถอธิบายได้ “อารมณ์กำหนดชะตากรรมของคน! เนื่องจากความคิดที่ขัดแย้งกันหลายอย่าง อัจฉริยะหลายคนจึงถึงขีดจำกัด แต่ข้า?ข้าสามารถทิ้งขีดจำกัดและความคิดที่ขัดขวางข้าได้ ความชั่วร้ายความโลภทั้งหมดของข้า...ข้ากันสิ่งเหล่านั้นออกไปทั้งหมดเหลือไว้แต่สิ่งที่ข้าต้องการ”
ลินลี่ย์หัวเราะอย่างเยือกเย็น “ดังนั้นเราจึงต้องมาสรุปพบเจอออกุสตาสุดยอดฝีมือผู้มีความป่าเถื่อนโหดร้ายอวดดี ขณะที่โอล็อฟเพ่งอยู่กับการค้นคว้าวิจัยโดยไม่สนใจกิจการทางโลก?”
“ใช่แล้ว” โอล็อฟพยักหน้าและหัวเราะ “บอกตามตรง เราชาวบูลาไม่มีพรสวรรค์ทักษะธรรมชาติ เดิมที ในฐานะพารากอนข้ามีร่างแยกมหาเทพร่างหนึ่ง แต่ในแง่พลังแล้ว ข้าไม่มั่นใจจะสามารถเอาชนะประมุขมหาเทพวิถีอื่น ดังนั้นข้าต้องซ่อนพลังของข้าและทำให้พวกเขาไม่กลัวข้า ถ้าพวกเขาสามคนผนึกกำลังกันสู้กับข้า ข้าจะต้องแพ้อย่างแน่นอน ดังนั้นข้าจึงไม่ยอมให้พวกเขารู้ว่าออกุสตากับข้าเป็นคนเดียวกัน”
“ดังนั้นข้าจึงต้องมีลูกถึง 182 คน! ในความเป็นจริงเด็กเหล่านั้นเป็นทารกเกิดใหม่ที่มีพรสวรรค์ยอดเยี่ยมซึ่งข้ารวบรวมมาจากโลกธาตุต่างๆ หลังจากที่พวกเขาเติบโตขึ้น พวกเขาคงจำอะไรไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อพวกเขาเป็นเด็กอายุปีหรือสองปี ออกุสตาฝึกฝนพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงเชื่อว่าออกุสตาเป็นบิดาของพวกเขา และเกิดตระกูลออกุสตาขึ้นแล้วใครจะสงสัยเล่าว่าออกุสตากับข้าเป็นคนเดียวกัน” โอล็อฟหัวเราะเบาๆ
“ในอดีตเจ้ามีความระมัดระวังมาก แต่บัดนี้ดูเหมือนเจ้าไม่มีความกังวลใจเลยใช่ไหม?” ลินลี่ย์หัวเราะอย่างเยือกเย็น ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟยิ้มและพยักหน้า “บอกตามตรง ตอนนี้ข้าถือวาประมุขมหาเทพอีกสามวิถีไม่มีอะไร นี่เป็นเพราะ..ตลอดหลายปีมานี้ข้าไม่เคยเผยพลังทั้งหมดของข้ามาก่อน เจ้าสามารถทำลายร่างแยกของข้าได้ เจ้าจึงน่ากลัวมาก เพื่อเป็นการแสดงความนับถือที่ข้ามีต่อเจ้า วันนี้ข้าจะเปิดเผยพลังทั้งหมดของข้า แม้ว่าเจ้าจะตาย ข้าจะให้เจ้าตายอย่างยินยอมพร้อมใจ”
ลินลี่ย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย สำหรับโอล็อฟที่ยังหัวเราะได้ขณะที่พูดไปด้วยนั่นแสดงว่ามีความมั่นใจตนเองสูงล้ำ “ฆ่าข้า? ออกุสตาบอกว่าเขาจะฆ่าข้า แต่ในที่สุดข้าก็ฆ่าเขาได้” ลินลี่ย์ แต่ทันใดนั้น...
“แครก...”กระบี่จอมเทพชีวิตในมือของเขากลายเป็นรังสีเขียวทันทีแสงสีเขียวเข้มข้นมีขนาดหนึ่งเดียวยิงผ่านมิติว่างกวาดฟันเหมือนกับมีดทิ้งรอยฉีกมิติที่แม้ไม่ใช้พลังเทพก็เห็นได้ชัด กระบี่จอมเทพชีวิตของลินลี่ย์แทงใส่ร่างของโอล็อฟประมุขมหาเทพวิถีชีวิต
พลังกระบี่โจมตีที่ทรงพลังที่สุดของเขา...กระบี่เจตจำนง! หลังจากหลอมรวมเคล็ดความรู้สี่สายธาตุได้พลังของลินลี่ย์เพิ่มขึ้นเป็นพันเท่า ตอนนี้เขาน่ากลัวมาก และทุกคนสามารถจินตนาการได้ว่าพลังที่แฝงอยู่ในกระบี่โจมตีของเขานั้นแข็งแกร่งเพียงไหน
“แคล้ง!” เสียงกระทบก้องดังขึ้น โอล็อฟเพียงแต่ยิ้มขณะมองลินลี่ย์ ไม่ได้แม้แต่จะใช้กระบี่จอมเทพชะตาของเขาเองป้องกันด้วยซ้ำปล่อยให้ลินลี่ย์ใช้กระบี่ของเขาแทง “อะไรกัน?!” หน้าของลินลี่ย์เปลี่ยนไปทันที
“เป็นไปไม่ได้!” ผู้ชมจากระยะไกลรวมทั้งประมุขมหาเทพวิถีมรณะและวิถีทำลายล้างอดร้องขึ้นด้วยความตกใจไม่ได้ พวกเขาสามารถบอกได้เลยว่ากระบี่โจมตีของลินลี่ย์นั้นน่ากลัวเพียงไหน พูดให้ถูกก็คือไม่ควรมีใครที่สามารถอาศัยร่างกายตนเองรับพลังโจมตีนั้นได้ไม่แม้แต่ประมุขมหาเทพ!
“ฮ่าฮ่า...” โอล็อฟเริ่มหัวเราะ “หลังจากสร้างจักรวาลขึ้นมา ลินลี่ย์,มีภารกิจจอมเทพรวมเจ็ดครั้ง สามมหาเทพวิถีอื่นสามคนและตัวลินลี่ย์เจ้าเองได้สมบัติจอมเทพอย่างละชิ้น แต่นั่นนับรวมกันแล้วแค่สำเร็จไปสี่ภารกิจ ขณะที่ออกุสตาได้รับอาวุธจอมเทพ แต่ภารกิจจอมเทพครั้งสุดท้ายเล่า? ใครทำได้สำเร็จ? เจ้ารู้ไหมลินลี่ย์?” โอล็อฟค่อนข้างอารมณ์ดี
หัวใจของลินลี่ย์ตึงเครียด “เป็นไปได้ไหมว่า...” “ก็ยังคงเป็นข้า” ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟหัวเราะ “สมบัติจอมเทพนี่ก็คือสมบัติจอมเทพประเภทเกราะป้องกัน!” ขณะที่เขาพูดเกราะสีดำปรากฏบนร่างของโอล็อฟ เกราะจอมเทพนี้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับผิวของโอล็อฟ
หัวใจของลินลี่ย์ตอนนี้เย็นเฉียบดุจน้ำแข็ง มหาเทพที่ชมดูอยู่แต่ไกลพากันเงียบกริบ โอวสวรรค์! โอล็อฟเป็นตัวประหลาดโดยแท้, เขามีทั้งสมบัติจอมเทพปกป้องวิญญาณและเกราะจอมเทพรวมทั้งอาวุธจอมเทพ เขามีสมบัติจอมเทพทั้งสามประเภท บางทีเขาอาจยืนอยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไรก็ยังไม่ใครฆ่าเขาได้!
“โอล็อฟ...” ประมุขมหาเทพวิถีทำลายล้าง,วิถีมรณะและวิถีชีวิตไม่มีความต้องการพยายามต่อต้านเขาอีกต่อไป สมบัติจอมเทพทั้งสามเป็นเครื่องรับประกันได้ว่าคนผู้นั้นไม่สำคัญว่ามั่นใจเพียงไหนขวัญกำลังใจของคนผู้นั้นคงตกหายไปในส่วนลึกของทะเลเป็นแน่
“ตามปกติ ข้าจะปล่อยให้เกราะจอมเทพของข้าแปรสภาพเป็นอุทยานโอล็อฟ ข้าผูกสัญญากับมันไว้นานแล้วและภายใต้การควบคุมของข้า เกราะนี้ไม่เปล่งประกายออกมาเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าหลายคนจะสงสัยอยากรู้เรื่องสวนอุทยานของข้าบ้าง แต่ก็คงรู้สึกได้แค่ว่ามันไม่ธรรมดาเท่านั้น ไม่มีใครรู้ว่า...สวนโอล็อฟคือร่างแปลงของเกราะจอมเทพ” โอล็อฟหัวเราะ
สวนโอล็อฟความจริงก็คือเกราะจอมเทพ! โอล็อฟดูเหมือนอารมณ์ดีเป็นพิเศษ แม้ว่าเขาจะเปิดเผยความลับต่อสาธารณชนก็ตาม “อะไรกัน, หลังจากซ่อนมานานหลายปีเจ้าตัดสินใจจะเปิดเผยทุกอย่างเอาในวันนี้หรือ?” ลินลี่ย์อยู่ห่างจากโอล็อฟล้านกิโลเมตร แต่ก็ยังระมัดระวัง
ทั้งสองอยู่ในระดับพลังสุดยอดในหมู่มหาเทพ พวกเขายืนอยู่กับที่ภายในกระแสพลังงานปั่นป่วนในระยะห่างกันล้านกิโลเมตร และสนทนากันด้วยเสียงดังปานสายฟ้า
“ฮ่าฮ่า, ข้าไม่จำเป็นต้องปกปิดอะไรอีกต่อไปแล้ว” โอล็อฟหัวเราะ “สำหรับเหตุเรื่องนั้น เจ้าจะได้รู้ในไม่ช้า” โอล็อฟดูเหมือนไม่รู้สึกเศร้าเสียใจกับการสูญเสียร่างแยกมหาเทพแม้แต่น้อยแต่กลับมีความมั่นใจและภาคภูมิใจ
“โอว?” ลินลี่ย์หัวเราะ “ควั่บ!” ลินลี่ย์กลายเป็นลำแสงบินไประยะไกลด้วยความเร็วสูงทันที
“โชคร้ายอะไรอย่างนี้โอล็อฟมีสมบัติจอมเทพทั้งสามชนิด! และเขาไม่ได้อ่อนแอกว่าข้ามาตั้งแต่แรก ต่อให้เขาอ่อนแอกว่าข้าก็ตาม ด้วยสมบัติจอมเทพสามชิ้นในมือ ไม่มีทางที่ข้าจะเอาชนะเขาได้จริงๆ ข้าไม่คิดเลยว่าข้าจะเผชิญพบเจอกับตัวประหลาดแบบนี้หลังจากบรรลุระดับใหม่ทันที” หัวใจของลินลี่ย์เต็มไปด้วยความรู้สึกท้อแท้
“หนี?”โอล็อฟก็เปลี่ยนเป็นลำแสงไล่ตามไปเต็มกำลัง ในแง่พลังปณิธานล้วนๆประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟมีมากกว่าประมุขมหาเทพธรรมดาถึงสามส่วนขณะที่ลินลี่ย์เขามีพลังปณิธานมากกว่าประมุขมหาเทพเพียงส่วนเดียว อย่างไรก็ตามลินลี่ย์มีพลังเทพหลอมรวมอาจกล่าวได้ว่าในแง่พลังล้วนๆ ทั้งสองฝ่ายเท่าเทียมกัน
อย่างไรก็ตามความเร็วไม่ใช่จุดแข็งของลินลี่ย์อย่างไรก็ตามโอล็อฟใช้เวลานานปีนับไม่ถ้วนกับการวิเคราะห์และเสริมพลังให้กับตนเอง อาจกล่าวได้ว่าเขาถึงขีดจำกัดสูงสุดในพลังป้องกัน พลังโจมตีและพลังความเร็ว เมื่อไล่ตามลินลี่ย์โอล็อฟไวกว่าเขาอย่างเห็นได้ชัด
“ไวมาก!” “ความเร็วขนาดนี้เหลือเชื่อจริงๆ!” มหาเทพที่สังเกตการณ์ดูอยู่ในมิติปั่นป่วนตะลึงกันหมด ลินลี่ย์และโอล็อฟว่ากันในแง่ความเร็วเหนือกว่ามหาเทพทั้งหมดในตอนนี้
“ลินลี่ย์มีพลังมากมายเช่นนี้ได้จริงๆ” ประมุขมหาเทพวิถีทำลายล้างถอนหายใจ ขณะที่ประมุขมหาเทพวิถีมรณะในชุดม่วงที่ลอยตัวอยู่ด้านข้างก็ถอนหายใจด้วยเช่นกัน “ลินลี่ย์แข็งแกร่งก็จริง แต่โอล็อฟผู้นี้...ซ่อนตัวเองไว้อย่างดีเช่นกัน ตอนนี้พอเขาเปิดเผยพลัง เราไม่มีคุณสมบัติแข่งขันกันในเรื่องสุดยอดพลังกับเขาอีกต่อไป”
ประมุขมหาเทพวิถีทำลายล้างพยักหน้าอย่างจนใจ สมบัติจอมเทพทั้งสามแบบใครจะกล้าสู้กับโอล็อฟได้?
มหาเทพบางส่วนก็รู้สึกตกใจ ขณะที่บางส่วนก็ดีใจ มหาเทพผู้เลือกรับใช้โอล็อฟย่อมดีใจเป็นธรรมดา “ฮ่าฮ่า,อย่างนั้นลอร์ดโอล็อฟก็ทรงพลังขนาดนี้นี่เอง ไม่ต้องสงสัยอีกแล้ว ลอร์ดโอล็อฟไร้เทียมทานในหมู่มหาเทพ” บุรุษคนหนึ่งผู้มีเขาสองข้างผมยาวอดหัวเราะไม่ได้
“ทุกท่าน, ลอร์ดโอล็อฟกำลังจะฆ่าเจ้าเด็กลินลี่ย์นั่น โอว..ลินลี่ย์หนีไปยังดินแดนแห่งชีวิตเสียแล้ว ตามไปดูกันต่อเถอะ” มหาเทพธาตุไฟโบเทียร์พูดพลางหัวเราะ ในขณะนั้นคำพูดเหล่านี้ได้รับการสนองตอบจากมหาเทพรอบด้าน ทุกคนพากันคิดว่าลินลี่ย์เป็นคนตายแล้ว
เขาทรงพลังและมีแนวโน้มว่าจะทรงพลังมากกว่าประมุขมหาเทพวิถีอีกสามคน แต่คนที่ไล่ตามลินลี่ย์ไปก็คือโอล็อฟ! โอล็อฟที่ยากจะหยั่งถึงซึ่งมีสมบัติจอมเทพถึงสามชนิด!
“ควั่บ!” “ควั่บ!” ภายในมิติปั่นป่วนมหาเทพหลายคนเริ่มบินด้วยความเร็วสูงตรงไปที่พิภพแห่งชีวิต
ภายในพิภพแห่งชีวิต ลินลี่ย์หนีไปด้วยความเร็วสูง ขณะที่ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟย่นระยะใกล้ลินลี่ย์เข้าไปทุกที แม้ว่าพวกเขาเริ่มไล่กันที่ระยะห่างล้านกิโลเมตรแต่โอล็อฟก็สามารถไล่ทันเพราะความเร็วที่เหนือกว่าของเขา
“แย่แล้ว ไม้ตายนั้นอีกแล้ว!” หน้าของลินลี่ย์เปลี่ยนไป ตอนนี้ทั้งสองอยู่ห่างกันสิบกิโลเมตรและขณะนั้นเองรัศมีที่ทรงพลังฉายครอบคลุมเขา สำนึกเทพหลอมรวมของลินลี่ย์รู้สึกได้อย่างง่ายดาย... เงามายามังกรฟ้าพยัคฆ์ขาว พญาเต่าดำและหงส์เพลิงปรากฏอยู่รอบศีรษะ เท้าและข้างทั้งสอง..
มิติภายในระยะหลายกิโลเมตรนับไม่ถ้วนถูกแช่แข็ง บนพื้นล่างพวกเขายอดฝีมือต่างๆที่กำลังฝึกฝนหรือต่อสู้กันถูกมิติเวลาบีบอัดจนชะงักค้าง ทุกคนตกตะลึงไปหมด แต่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
“ควั่บ!” แสงโปร่งใสยิงออกมาจากปากของโอล็อฟใส่ลินลี่ย์ ‘กาลมิติบิดเบือน!’
“ฮึ่ม” ลินลี่ย์หันศีรษะกลับไปและอ้าปากตนเองเขายิงรังสีกระบี่เงาสองสายออกจากปาก นี่คือพลังโจมตีวิญญาณที่ทรงพลังที่สุดของลินลี่ย์
แสงโปร่งใสและรังสีกระบี่โปร่งใสปะทะกัน รังสีกระบี่เงาชุดแรกสั่นสะท้านจากนั้นแตกสลายทันที แต่รังสีแสงลดขนาดลงเช่นกัน จากนั้นปะทะกับรังสีกระบี่เงาที่สองโดยตรงและมีเสียงดังปัง กระบี่เงาสายที่สองหายไป รังสีแสงที่อ่อนลงมากและสลายหายไปทันทีที่เข้าไปในร่างของลินลี่ย์
“น่าชื่นชมจริง เจ้าสามารถป้องกันไม้ตายนี้ได้” เสียงของโอล็อฟดังขึ้นในใจของลินลี่ย์ “พลังของเจ้าที่ใช้กับไม้ตายนี้ยังต่ำกว่าที่วอร์เรดใช้มากนัก” ลินลี่ย์ส่งสำนึกเทพตอบกลับ ในแง่พลังจากเคล็ดลึกลับล้วนๆพลังโจมตีวิญญาณและพลังโจมตีวัตถุของลินลี่ย์อาจทรงพลังกว่าพารากอนธรรมดาถึงสิบเท่า!
ขณะที่กาลมิติบิดเบือนนี้ของโอล็อฟจะแข็งแกร่งกว่าพารากอนหลายสิบเท่าและแข็งแกร่งกว่าพลังโจมตีของลินลี่ย์สองสามเท่า ซึ่งยังไม่อาจฆ่าลินลี่ย์ได้
“ฮ่าฮ่านั่นเป็นเพราะออกุสตาและข้าเองหลอมรวมกับหยดเลือดบริสุทธิ์ของสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์เพียงหยดเดียว” โอล็อฟหัวเราะ “หยดเดียว?” ลินลี่ย์สงสัย เขาให้หยดเลือดมังกรฟ้าไปสิบเอ็ดหยดและเลือดของสามอสูรศักดิ์สิทธิ์ที่เหลือมากกว่านั้น แล้วทำไมโอล็อฟและออกุสตาถึงใช้เพียงคนละหยดเล่า?
อย่างไรก็ตามลินลี่ย์ไม่มีเวลาจะพิจารณาเรื่องนี้ “เขาไล่มาทันแล้ว” ครั้งนี้โอล็อฟไม่ใช้พลังโจมตีวิญญาณ เขาใช้กระบี่จอมเทพวิถีชะตาโจมตีเพื่อดึงลินลี่ย์มาสู้กันในระยะประชิด
“ฮึ่ม” ลินลี่ย์กัดฟัน จากนั้นหันกลับมาโจมตีโอล็อฟ! ทั้งสองห่างกันเพียงสองร้อยเมตรด้วยความเร็วของระดับมหาเทพ ระยะและเวลาห่างเท่านี้จะมีอะไร? และโอล็อฟเป็นสุดยอดฝีมือในหมู่ประมุขมหาเทพ ปฏิกิริยาความรวดเร็วของเขารวดเร็วเหลือเชื่อเช่นกัน เพียงแต่ลินลี่ย์เตรียมตัวสำหรับเวลานี้มาตลอดเวลา ดังนั้นเขาใช้พลังกระบี่เจตจำนงโจมตีทันที
แดนนรก ทวีปบลัดริจ
“บลูไฟร์เป็นยังไงบ้าง?” เบรุตส่งสำนึกเทพถาม ไกลออกไปในแดนนรก ร่างหนึ่งเข้าไปในรอยแยกมิติเป็นบลูไฟร์ที่เพิ่งมาถึงแดนนรก
ก่อนหน้านี้เมื่อพวกมหาเทพกระจายข่าวในหมู่พวกเขาเองว่าลินลี่ย์และออกุสตากำลังต่อสู้กันอยู่ในมิติปั่นป่วนเบรุตรู้สึกไม่สบายใจ ดังนั้นเขาให้บลูไฟร์ไปตามดูในมิติปั่นป่วน
“เบรุต! ลินลี่ย์ฆ่าออกุสตาแล้ว” บลูไฟร์รีบบอก “จริงหรือ? นั่นยอดเยี่ยมจริงๆ” เบรุตดีใจ “เจ้าเป็นอะไรไปหรือ? ทำไมถึงทำหน้าอย่างนั้น?”
“แต่....” หน้าของบลูไฟร์ยิ่งบิดเบี้ยวปั้นยาก“ออกุสตาและโอล็อฟเป็นคนๆ เดียวกันจริงๆ โอล็อฟ...” บลูไฟร์เริ่มอธิบายทุกอย่างด้วยความระมัดระวังและขณะที่เขาอธิบายเช่นนั้นหน้าของเบรุตบิดเบี้ยวปั้นยากเช่นกันในที่สุดร่างของเขาก็เริ่มสั่นสะท้าน
“เป็นข้าเองที่ทำร้ายลินลี่ย์!” เบรุตคราง “ตอนนี้เราควรจะทำยังไงดี?” บลูไฟร์รีบถาม “เราจะทำอะไรได้?” เบรุตถอนหายใจ “ข้าไม่รู้ว่าจะบอกให้บีบีและคนอื่นรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”
ขณะนั้นเองเบรุตขมวดคิ้วทันที “เอ๊ะ? ทำไมพวกเขากลับมาอีก? บลูไฟร์! ฮ็อกกับลีน่าพ่อแม่ของลินลี่ย์มาถึงประตูเทเลพอร์ตทวีปบลัดริจแล้ว รีบไปคุ้มครองพวกเขามาที่นี่เร็ว ลินลี่ย์...เราไม่สามารถช่วยเขาได้ แต่เราต้องปกป้องครอบครัวและสหายของเขา”
“ได้” บลูไฟร์รู้สึกได้ถึงบิดาและมารดาของลินลี่ย์ผ่านสำนึกเทพของเขาเช่นกัน
ฮ็อกและลีน่าภรรยาของเขาในตอนนี้มุ่งหน้าไปยังเทือกเขาสกายไรท์เต็มความเร็ว
“ข้ารู้ทุกอย่างแล้ว ข้าจำได้ทุกอย่างแล้ว” ตาของลีน่าเต็มไปด้วยความห่วงใย “ลินลี่ย์..ลูกแม่..อาจเป็นไปได้ว่าเขาไปฆ่าประมุขมหาเทพแห่งแสงหรือเปล่า? จะต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับลินลี่ย์ใช่ไหม?” ในทันทีที่ลินลี่ย์ฆ่าออกุสตาได้เทวทูตจากสระกำเนิดเทวดาซึ่งออกกุสตาควบคุมอยู่ก็ได้รับอิสรภาพกันทั้งหมด
ลีน่าจำทุกอย่างได้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งอยู่ในทวีปยูลาน และทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากที่นางกลายเป็นเทวทูต นางจำบุตรชายของนางได้ทันที ลินลี่ย์ที่นางเคยเลี้ยงดู และวอร์ตันเช่นกันเพียงแต่ตอนนี้นางเริ่มห่วงใยลินลี่ย์อย่างแท้จริง
“ควั่บ” บลูไฟร์ปรากฏตัวอยู่ข้างหน้าพวกเขาทันที “บลูไฟร์” ฮ็อกและลีน่าจำเขาได้ทันที “บลูไฟร์! เกิดอะไรขึ้นกับลินลี่ย์ลูกข้า?” ลีน่ารีบถามด้วยความห่วงใยทันทีในอดีตแม้นางจะพบเห็นลินลี่ย์ แต่เวลานั้นนางยังตกอยู่ภายใต้การควบคุม นางไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อลินลี่ย์ เพียงแต่ตอนนี้นางรู้ตัวว่าเป็นมารดาของลินลี่ย์อย่างแท้จริง
บลูไฟร์มีสีหน้าสุดฝืน เขาถอนหายใจ “มากับข้าก่อน” พลังมหาเทพกวาดเอาฮ็อกและลีน่ากลายเป็นสีแดงหายลับขอบฟ้าและมาถึงเทือกเขาสกายไรท์
เบรุตเมื่อเห็นพวกเขามาถึงก็ออกมารับหน้าพวกเขากับบลูไฟร์ “ข้าไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับลินลี่ย์ในตอนนี้อีกสักครู่ค่อยคุยกันกับพวกเจ้าทั้งสอง” เบรุตมองดูฮ็อกและลีน่าขณะกล่าว สำหรับตอนนี้...เบรุตไม่ต้องการเปิดเผยว่าลินลี่ย์กำลังต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด
ฮ็อกและลีน่ามองหน้ากันเอง มีความกังวลในสายตาพวกเขา
“ปัง!”
ทันใดนั้นคลื่นแรงกระเพื่อมบนพื้นที่ทรงพลังกวาดมาทางพวกเขา บลูไฟร์และเบรุตหันหน้าจ้องมองไปทางทะเลเชาติคในทิศใต้พร้อมกันทันที
“ลินลี่ย์!” “โอล็อฟ!” เบรุตและบลูไฟร์ตกใจทั้งคู่ ลินลี่ย์และโอล็อฟตอนนี้ต่อสู้กันอย่างดุเดือดพวกเขาสู้กันตลอดทางตั้งแต่ดินแดนแห่งชีวิตผ่านไปตามพิภพชั้นสูงทีละพิภพและแดนนรก ตอนนี้พวกเขามาปรากฏที่ชายขอบด้านใต้ของทะเลเชาติคที่ลึกลงไปไม่มีที่สุด
แทบจะทันทีหลังจากนั้นมหาเทพหลายคนฉีกมิติผ่านเข้ามาถึงแดนนรก มหาเทพต่างๆมองการสู้รบที่น่าทึ่งซึ่งไม่เคยปรากฏมาก่อน! เพียงแต่ทุกคนยังคงรักษาระยะห่างจากลินลี่ย์และโอล็อฟไว้ เพราะเท่าที่ผู้สังเกตการณ์ทุกคนรู้..แม้แต่ประมุขมหาเทพอีกสามวิถีแต่ประมุขมหาเทพธรรมดาอาจเสียชีวิตได้เมื่อต้องเผชิญการต่อสู้ระหว่างลินลี่ย์และโอล็อฟนี้
“ปัง!” “ปัง!”
ผืนน้ำโดยรอบพังทลาย ยอดฝีมือนับไม่ถ้วนในทะเลเชาติคเผ่นหนีไปซ่อนตัวในก้นทะเลลึกแต่แรงสั่นสะเทือนที่ส่งผ่านไปตามก้นทะเลทำให้พวกเขาตะลึง นี่เป็นพลังที่ทรงพลังน่ากลัวขนาดไหน?
“ฮ่าฮ่า, โอล็อฟ ข้าคิดว่าเจ้าทรงพลังมากแต่ตอนนี้ดูเหมือนพลังโจมตีของเจ้าก็ยังเป็นระดับทั่วไป จะฆ่าข้าอย่างนั้นหรือ?ยังห่างจากความจริงอีกมาก!” เสียงกึกก้องของลินลี่ย์ดังก้องในท้องฟ้า
“ลินลี่ย์! พลังโจมตีและเคล็ดความรู้ของเจ้าทรงพลังอย่างมากจริงๆ น่าชื่นชมจริง, ถ้าสมบัติจอมเทพเข้ากันได้กับเจ้าบางทีข้าคงยากจะหาทางฆ่าเจ้าได้” เสียงของประมุขมหาเทพวิถีชะตาดังขึ้นเช่นกัน
ลินลี่ย์และโอล็อฟอยู่ในส่วนลึกของทะเลเชาติคต่างคนต่างจ้องมองกันจากระยะหมื่นกิโลเมตร แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างกันแต่รัศมีที่น่ากลัวแผ่ออกมาจนพวกเขารู้สึกได้โดยไม่ต้องใช้สำนึกเทพ
“ฆ่าข้า? เจ้าจะฆ่าข้าได้อย่างไร?” ลินลี่ย์แค่นเสียง ร่างของลินลี่ย์คลุมเต็มไปด้วยรัศมีสีเขียวเข้ม แผลบนตัวเขาสมานตัว ในแง่พลังปณิธานและพลังมหาเทพลินลี่ย์และโอล็อฟมีพอกัน แต่ในแง่เคล็ดลึกลับ ลินลี่ย์มีระดับสูงกว่าโอล็อฟขณะที่สมบัติจอมเทพของโอล็อฟทำให้มีระดับสูงกว่าลินลี่ย์
เรื่องนี้ทำให้เป็นไปได้ว่าในแง่พลังโจมตีล้วนๆลินลี่ย์และโอล็อฟมีพลังพอๆ กัน
อย่างไรก็ตาม...โอล็อฟมีเกราะจอมเทพป้องกัน เขาไม่ต้องสนใจพลังป้องกันตนเองและเพ่งอยู่กับการโจมตีขณะที่ลินลี่ย์ต้องคอยระวังป้องกัน เป็นธรรมดาที่เรื่องที่ทำให้ลินลี่ย์เสียเปรียบ แต่ก็ไม่ทำให้ลินลี่ย์เสียชีวิต ที่สำคัญความแตกต่างระหว่างพลังระหว่างทั้งสองนั้นไม่มาก
มหาเทพหลายคนมองดูด้วยความกังวลใจ ตอนนี้พวกเขาทุกคนตระหนักแล้วว่า...ในบรรดาประมุขมหาเทพลินลี่ย์กับโอล็อฟคือสองคนที่แข็งแกร่งที่สุด แต่โอล็อฟมีสมบัติจอมเทพสามชิ้น... เขาไม่มีทางพ่ายแพ้ดังนั้นในสายตาของมหาเทพหลายคนการประลองต่อสู้ครั้งนี้บรรดายอดฝีมือสองคนที่ทรงพลังที่สุดที่เคยมีมา ลินลี่ย์จะต้องตายแน่นอน
มหาเทพหลายคนรู้สึกเศร้าใจต่อลินลี่ย์ “หมื่นปี...สำหรับเขาที่มาจนถึงระดับนี้ได้ต้องบอกว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์แน่นอน คนอย่างเขาช่างน่าเสียดายนัก เขากำลังจะตาย”
“แม้ว่าลินลี่ย์กำลังจะตายแต่พิภพจักรวาลนับไม่ถ้วนจะไม่มีวันลืมเขา ที่สำคัญเขาเป็นคนเพียงคนเดียวที่มีคุณสมบัติสู้กับโอล็อฟ สุดยอดมหาเทพได้โดยไม่กลัว” มหาเทพต่างๆ พูดคุยกันในหมู่พวกเขาเองหลายคนรู้สึกเศร้าใจต่อลินลี่ย์
แต่ในขณะเดียวกันพวกเขายังคงรู้สึกชื่นชมลินลี่ย์ในใจกล่าวโดยทั่วไปเมื่อเผชิญกับคนที่กำลังจะตาย คนอื่นมักจะลืมข้อบกพร่องผิดพลาดของพวกเขาและไม่รู้สึกอิจฉา...พวกเขาทุกคนรู้สึกสงสารเห็นใจลินลี่ย์เป็นธรรมดาแต่พวกเขาก็ยังคงดูลินลี่ย์ถูกไล่ต้อนไปสู่ความตายทีละก้าว
“ฮ่าฮ่า...ลินลี่ย์!” เสียงของโอล็อฟดังขึ้นในท้องฟ้าเหนือทะเลเชาติคอีกครั้ง รอยยิ้มมั่นใจปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา “ข้าไม่ได้สนุกกับการต่อสู้แบบนี้มานานแล้ว ลินลี่ย์ตอนนี้ข้ามีความสุขมากที่ได้สู้กับเจ้า จริงๆ แล้วข้าไม่อยากปล่อยให้เจ้าตายเลย..แต่ข้าก็ไม่อยากให้เจ้ามีชีวิตต่อไปอีกเหมือนกัน”
“เจ้าสงสัยว่าทำไมข้าถึงไม่ปกปิดความลับอีกต่อไปไม่ใช่หรือ?” ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟหัวเราะ ลินลี่ย์หันไปมองโอล็อฟและพยักหน้าเล็กน้อย “ทำไม?”
“ทั้งนี้เป็นเพราะเมื่อไม่นานมานี้ เอาตรงๆ ก็ช่วงศึกสุดท้ายของสงครามมหาพิภพเมื่อข้าได้เห็นค่ายกลสังสารวัฏที่ทูตทั้งหกของเจ้าใช้งานข้าเกิดประกายความรู้แจ้งทันที หลังจากนั้นข้าใช้เวลาสองสามทศวรรษและในที่สุดข้าสำเร็จสุดยอดไม้ตายของข้าที่ก่อนนั้นยังมีข้อบกพร่องไม่สมบูรณ์” ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟยิ้ม
“สุดยอดไม้ตาย?” ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว ถึงขณะนี้โอล็อฟพูดไปแต่ก็แผ่สำนึกเทพออกไปด้วย “ใช่แล้วสุดยอดไม้ตาย! ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาข้าไม่ได้ใช้เวลามากกับการพัฒนาร่างสังสารวัฏทอง เวลาของข้าใช้ไปกับการพัฒนาสุดยอดพลังโจมตีเป็นพลังโจมตีวัตถุที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนามว่า ‘เหนือสังสารวัฏ’”
“เหนือสังสารวัฏ?” ลินลี่ย์ลอบตกใจ โอล็อฟลอบถอนหายใจผ่านสำนึกเทพ “ลินลี่ย์, เจ้าจะต้องตายอย่างแน่นอน ดังนั้นข้าจึงอยากจะบอกความลับบางอย่างที่ข้าค้นพบ! นานมามากแล้วข้าพบว่าพิภพจักรวาลทั้งสิ้นทำงานไปอย่างมีระเบียบมากเกินไป ใครสร้างประตูเทเลพอร์ต? จอมเทพ? จอมเทพไม่มีอะไรมากไปกว่าประชุมแห่งวิถี แล้วทำไมพวกเขาถึงทำสิ่งนั้น?”
“นอกจากนี้ทำไมถึงมีสงครามมหาพิภพ? เป้าหมายของสงครามมหาพิภพมีความชัดเจนคือเพื่อลดจำนวนยอดฝีมือลงเป็นการประกันว่าจำนวนยอดฝีมือในพิภพต่างๆ จะมีอย่างสมดุล
“กลไกต่างๆ เหล่านี้ถูกสร้างขึ้นมา.. ทำให้ข้ามีความรู้สึกอย่างหนึ่ง รู้สึกว่าพิภพนับไม่ถ้วนของจักรวาลถูกชักจูงโดยมือที่มองไม่เห็น” โอล็อฟกล่าว
ลินลี่ย์ตะลึง คำพูดของโอล็อฟสมเหตุผลมาก ดูเหมือนกับว่ามีมือที่มองไม่เห็นปกครองพิภพนับไม่ถ้วน
“ข้าต้องการหลุดพ้นจากการบังคับควบคุมนี้!” สายตาของโอล็อฟคมกล้า “เป็นเวลาอสงไขยปีไม่ถ้วนเป้าหมายของข้าก็คืออยู่เหนือมหาเทพคนอื่นๆ ตอนนี้ ข้าไร้เทียมทาน และเป้าหมายข้าก็คือพัฒนาพลังโจมตีวัตถุที่ทรงพลังมากที่สุดเพื่อทำลายจักรวาลให้แตกสลายเอง ข้าจะทำให้ได้ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์หรือโลกก็หยุดข้าผูกมัดข้าไม่ได้! ข้าจะต้องเอาชนะและอยู่เหนือวัฏฏสงสารให้ได้ วัฏจักรของจักรวาลแห่งนี้!”
หัวใจของลินลี่ย์สั่นสะท้านขณะที่เขาได้ยิน “อสงไขยปีของการค้นคว้า ข้าวิเคราะห์เผ่าพันธุ์นับไม่ถ้วนและพบความลับค่อนข้างมาก” โอล็อฟยิ้มเต็มไปด้วยความดีใจ เขาไม่ต้องการบอกกับมหาเทพอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่สำหรับลินลี่ย์...เนื่องจากเท่าที่เขาเห็น ลินลี่ย์กำลังจะตาย ดังนั้นเขาจึงพูดความในใจที่เขาเก็บมาหลายปีนี้กับลินลี่ย์”
“จักรวาลเต็มไปด้วยมิติพื้นที่ ดังนั้นข้าจึงให้ความสนใจทักษะเทพธรรมชาติที่เกี่ยวกับมิติพื้นที่เป็นพิเศษ เท่าที่ข้าเห็น ถ้าข้าสามารถพัฒนาพลังโจมตีที่สามารถทำลายมิติพื้นที่เองได้จะเกิดอะไรขึ้น? จักรวาลจะล่มสลาย? หรือว่าข้าจะไปอยู่ในจักรวาลที่แตกต่าง? ข้าไม่รู้... แต่ข้ากระตือรือร้นค้นหา”
“ไม้ตายเหนือสังสารวัฏนี้ยังไม่สมบูรณ์แบบแม้ว่าจะใช้เวลาค้นคว้ามานาน แต่ข้าก็ยังคงเก็บเกี่ยวประสบการณ์และพัฒนาพลังของข้าเองและข้าเองยังรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป หลังจากนั้นเมื่อข้าได้เรียนรู้กาลมิติบิดเบือนจากวอร์เรด ข้าจึงตระหนักทราบถึงจุดที่เป็นปัญหา และเมื่อเจ้าให้เลือดบริสุทธิ์ของสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ ข้าใช้ทั้งหมดไปในการค้นคว้า”
ในที่สุดลินลี่ย์ก็ตระหนักถึงเหตุผลที่ออกุสตาและโอล็อฟใช้เลือดสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์กันเพียงคนละหยดจากเลือดจำนวนหลายหยดที่ลินลี่ย์ให้ไป
“อย่างไรก็ตามไม้ตายเหนือสังสารวัฏก็ยังคงหยาบไม่เข้ากันได้ไม่สมบูรณ์ แต่เมื่อข้าเห็นค่ายกลรบสังสารวัฏของทูตทั้งหกของเจ้า ข้าก็เข้าใจได้ทันที วงเวทคาถา..วิชานี้ของข้าสามารถปลดปล่อยด้วยวงเวทคาถา ดังนั้นข้าจึงจัดเตรียมให้มีความสมบูรณ์ยิ่งขึ้น”
หน้าของโอล็อฟเต็มไปด้วยรอยยิ้มดีใจกับตัวเอง “ในที่สุดข้าก็ทำได้สำเร็จ ข้าเชื่อได้เลยว่าพลังโจมตีเหนือสังสารวัฏของข้านี้เป็นสุดยอดที่สุดของสิ่งที่พอเป็นไปได้ ในแง่พลัง ย่อมเหนือกว่าไม้ตายกาลมิติบิดเบือน”
“ลินลี่ย์! เพื่อเป็นการให้เกียรติเจ้า ข้าจะให้เจ้าตายภายใต้วิชานี้ เจ้าจะได้พบเจอกับไม้ตายเหนือสังสารวัฏด้วยตัวเอง!”
หน้าของโอล็อฟเริ่มสว่างด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ เขามีลักษณะคล้ายร่างศักดิ์สิทธิ์ในหมู่มนุษย์ขณะที่เขาชูกระบี่จอมเทพชะตา
“ครืน...”
ภาพกระบี่มายาสี่เล่มปรากฏอยู่รอบตัวโอล็อฟเล่มหนึ่งเป็นกระบี่เขียว เล่มหนึ่งเป็นสีเหลือง เล่มหนึ่งเป็นสีแดงและอีกเล่มหนึ่งเป็นสีฟ้า กระบี่มายาทั้งสี่เล่มหมุนวนรอบตัวโอล็อฟด้วยความเร็วสูงและในทันใดนั้น
“ครืน...”
จักรวาลเริ่มเปลี่ยนไป เป็นมืดมหาเทพทั้งหมดที่ชมดูต่างตกตะลึงกันหมด นี่เป็นพลังที่น่ากลัวแบบไหนกัน? ไม้ตายเหนือสังสารวัฏเป็นไม้ตายที่น่ากลัวที่สุดที่โอล็อฟพัฒนาขึ้นมาหลังจากใช้เวลานานเป็นอสงไขยปีค้นคว้าวิเคราะห์ส่วนวิชาต่างๆและพลังที่ดีที่สุด!
“ข้ามีเพียงโอกาสเดียว” แค่โอล็อฟเริ่มปล่อยไม้ตาย ลินลี่ย์ก็สนองตอบและสิ่งที่เขาทำก็คือ...
“ควั่บ!” ลินลี่ย์หนีไปอยู่ในระยะไกลอย่างแตกตื่นและขณะที่เขาทำเช่นนั้น กระบี่มายาสี่เล่มหมุนรอบกระบี่จอมเทพกลายเป็นภาพมายากระบี่ขนาดยักษ์ยาวกว่าร้อยเมตร
กระบี่ฟันลงทันที...
“แคล็ก....” ช่องว่างมิติที่น่ากลัวปรากฏอยู่ต่อหน้า และเหยียดขยายทันทีมันสร้างแรงสั่นสะเทือนมิติในพื้นที่รอบๆ หลายกิโลเมตรนับไม่ถ้วนทำให้สิ่งมีชีวิตในทะเลเชาติคนับไม่ถ้วนตาย กระบี่มายานี้แฝงไปด้วยกระบี่ลวงตาสี่แบบแทบจะมาถึงด้านหน้าลินลี่ย์ในทันที
เมื่อศัตรูของเขาลงมือโจมตีนี้ ลินลี่ย์แยกร่างเป็นสาม ร่างมังกรร่างมหาเทพธาตุน้ำและร่างมหาเทพธาตุลม
“อ๊าคคคคค!” ลินลี่ย์ร่างมังกรปล่อยเสียงคำรามต่ำควงกระบี่จอมเทพชีวิตในมือและตวัดฟันกระบี่มายาอย่างดุเดือด
“ปัง!”ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนกับว่าภูเขากำลังกดกระแทกทับใส่เขา เกือบจะในทันทีนั้นมือทั้งสองที่จับกระบี่จอมเทพชีวิตแตกทันที กระดูกของเขาแหลก และเลือดลอยกระเซ็นไปทุกที่กระบี่จอมเทพแห่งชีวิตสั่นสะท้านจากนั้นหลุดจากมือและคมกระบี่สะท้อนกลับมาฟันเข้าที่อกลินลี่ย์ราวกับฟันใส่กระดาษชำระ
พร้อมกับเสียงดังฉัวะอกลินลี่ย์ถูกฟันตั้งแต่ไหล่ถึงเอว ลินลี่ย์แยกร่างในพริบตาและเขาสลับร่างกับร่างแยกมหาเทพธาตุดิน
กระบี่จอมเทพแห่งชีวิตเนื่องจากใช้ป้องกันกระบี่มายาถูกกระแทกกระเด็นไปไกลเหมือนดาวตก
“ช่างน่ากลัวจริงๆ” ทุกคนตกใจกลัว ร่างทั้งสามของลินลี่ย์หนีไปอยู่ในระยะไกลแต่สิ่งที่แปลกก็คือ ลินลี่ย์ไม่ได้ไล่ตามกระบี่จอมเทพแห่งชีวิต
“กระบี่จอมเทพแห่งชีวิตมีความยืนหยุ่นสูงได้อาศัยกระบี่ช่วยป้องกัน เขาจึงสามารถรักษาชีวิตได้ อย่างไรก็ตาม จะไม่มีครั้งต่อไปแน่” โอล็อฟไล่ตามลินลี่ย์ด้วยความเร็วสูงและเตรียมใช้สุดยอดไม้ตายของเขาอีกครั้ง
ประมหาเทพและเหล่ามหาเทพธรรมดาเต็มไปด้วยหวาดผวากันทุกคน รวมทั้งเบรุตและบลูไฟร์ที่ติดตามดูอย่างใกล้ชิด
“ทรงพลังเกินไป” ลินลี่ย์นึกถึงสภาพตัวเองในฉากภาพนั้น “พลังโจมตีแข็งแกร่งมากมันทำลายเกล็ดมังกรที่มือของข้าและทำลายกระดูกและสะท้อนกระบี่จอมเทพแห่งชีวิตกระแทกใส่ร่างข้าและกระบี่ยังกระเด็นไปอีกไกล” ต้องเข้าใจว่าร่างของลินลี่ย์ โดยเฉพาะเมื่อผสานรวมกับพลังปณิธานที่เต็มไปด้วยพลังมหาเทพหลอมรวมยังทรงพลังมากกว่าสมบัติมหาเทพ
แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังเจ็บตัวตกอยู่ในสภาพอนาถเช่นนั้น ไม้ตาย ‘เหนือสังสารวัฏ’ ทรงพลังมากเกินไป
“ผลของการค้นคว้ามานานอสงไขยปีนับว่าทรงพลังโดยแท้ ”สายตาของลินลี่ย์จับตามอยู่ที่ร่างหนึ่งในระยะไกล... มหาเทพธาตุไฟโบเทียร์ ปัจจุบันนี้โบเทียร์กับมหาเทพบางส่วนรับใช้ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟ
“ลอร์ดโอล็อฟทรงพลังมากจริงๆ วิชาไม้ตายนั่น...ไร้เทียมทานยากทำลายจริงๆ” บุรุษผู้มีเขาดำสองข้างพูดพลางหัวเราะ
“ฮ่าฮ่า.. ลินลี่ย์ยังสามารถรอดชีวิตอยู่ได้จริงๆ อย่างไรก็ตามกระบี่จอมเทพวิถีชีวิตของเขาถูกกระแทกกระเด็นไปไกล แล้วเขาจะเอาอะไรป้องกันการโจมตีในครั้งต่อไป?” โบเทียร์หัวเราะเย้ยหยัน เขาค่อนข้างอิจฉาลินลี่ย์มาตั้งแต่แรกและครั้งล่าสุดที่ลินลี่ย์ตวาดใส่เขา นี่ทำให้โบเทียร์มีความรู้สึกเป็นลบต่อลินลี่ย์ เป็นธรรมดาที่เขาย่อมหวังให้โอล็อฟฆ่าลินลี่ย์ได้
“ทุกคน!ลินลี่ย์กำลังบินมาทางเรา เร็วเข้าหลบไปด้านข้าง” พวกมหาเทพทุกคนรีบเคลื่อนที่หลบไป แต่พวกเขาไม่ค่อยรีบเร่งเท่าใดนัก ที่สำคัญพวกเขาเชื่อว่าลินลี่ย์คงหนีไปเรื่องที่เกิดก็แค่ลินลี่ย์หนีมาทางนี้เท่านั้น
แต่เกิดเรื่องแปลกก็คือ....
“ควั่บ” ขณะที่มหาเทพบินหนี ลินลี่ย์เปลี่ยนตำแหน่งเช่นกัน ความเร็วของลินลี่ย์มากกว่ามหาเทพน้อยถึงร้อยเท่าและเขามาปรากฏอยู่ต่อหน้าพวกเขาทันที
“อะไรกัน?” หน้าของโบเทียร์เปลี่ยนไปทันที “ปัง!” หมัดของลินลี่ย์กระแทกใส่ศีรษะของโบเทียร์ มหาเทพน้อยธาตุไฟผู้อ่อนแอเมื่ออยู่ต่อหน้าลินลี่ย์ไม่สามารถสู้ตอบโต้ได้แม้แต่น้อย
“ประกายมหาเทพธาตุไฟ” แทบจะในทันทีที่เขาโจมตี ลินลี่ย์ใช้หยดเลือดของเขาหยดใส่ประกายมหาเทพน้อย สายตาของเขาคมกล้า “ตอนนี้, ข้าไม่มีทางเลือกอื่น มีแต่หลอมรวมประกายมหาเทพธาตุไฟข้าจึงจะสามารถยกระดับพลังได้อีกครั้ง!”
ลินลี่ย์ไม่มีทางเลือกอื่น เขาไม่ต้องการตาย เมื่อเขาตายเบรุต บลูไฟร์และแม้แต่ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์สมาชิกครอบครัวของลินลี่ย์...ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา?
ดังนั้นลินลี่ย์จำต้องลงมือ มีมหาเทพธาตุไฟปรากฏอยู่หลายคน แต่มีเพียงคนเดียวที่ลินลี่ย์รู้สึกเป็นปฏิปักษ์ก็คือโบเทียร์ ดังนั้นเขาไม่ลังเลใจแม้แต่น้อยเลือกตัวบัดซบผู้น่าสงสารผู้นี้
“ครืน....”
โลกเริ่มมีความเปลี่ยนแปลงอีกครั้งแก่นธาตุไฟนับไม่ถ้วนหมุนเป็นเกลียวอยู่ในอากาศประกายมหาเทพธาตุไฟเข้าไปในร่างแยกธาตุไฟของลินลี่ย์ นั่นเป็นการปรับแต่งประกายเทพธาตุไฟเท่านั้นดังนั้นวิญญาณของลินลี่ย์จึงเริ่มเปลี่ยนแปลงทันที และพลังปณิธานหลากท่วมอยู่ในวิญญาณของเขา นอกจากนี้ นี่...
“พลังมหาเทพสี่รูปแบบสายธาตุ....หลอมรวม!”
