บทที่ 838: ไม่เป็นไร เดี๋ยวเธอก็จะชินกับมันไปเอง

บทที่ 838: ไม่เป็นไร เดี๋ยวเธอก็จะชินกับมันไปเอง

บทที่ 838: ไม่เป็นไร เดี๋ยวเธอก็จะชินกับมันไปเอง เมื่อประตูค่อยๆ เปิดออก ทุกคนก็มองเข้าไปข้างในห้องโถงใหญ่ มันเป็นสีดำสนิท ไม่มีอะไรสามารถมองเห็นได้จากภายนอก ความมืดดูเหมือนจะมีพลังมากพอที่จะกลืนกินแหล่งกำเนิดแสงทั้งหมด แม้แต่นักสู้ระดับดวงดาวก็ยังมองอะไรไม่เห็น “ ไปกันเถอะ!” พวกเขาแลกเปลี่ยนสายตากั...