บทที่ 606 อีกแล้ว
บทที่ 606 อีกแล้ว “เอ่ออออ แหะ แหะ” เมื่อได้ยินแบบนี้ เย่ฝานก็ทำได้เพียงหัวเราะแห้งๆออกมาเพียงเท่านั้น แต่ในชั่วพริบตานี่เอง ทุกคนที่จับจ้องไปที่เขาก็มีดวงตาที่เปลี่ยนแววไปอย่างร้อยแปดสิบองศา ทุกคนในตอนนี้แทบจะเข้าไปกอดขาเขาราวกับได้พบเจอผู้เป็นบิดาที่พลัดพลากจากกันมานานยังไงอย่างนั้น ... หลังจากจั...
