ตอนที่ 21-33 เผ่าบูลา
“บรีเซิล, เจ้ามีร่างแยกธาตุมืดด้วยหรือ?” วิลเฮล์มผู้บัญชาการกองทัพแบล็คทอร์เทิร์สพูดด้วยความประหลาดใจ
ลินลี่ย์หัวเราะขณะมองดูวิลเฮล์มอย่างเยือกเย็นและกล่าว “วิลเฮล์ม,ในฐานะผู้บัญชาการกองทัพแบล็คทอร์เทิร์สเจ้ายังได้รับข้อมูลข่าวกรองมาไม่เพียงพอ เจ้าไม่รู้ว่าบรีเซิลมีร่างแยกธาตุมืด”
“ข้าแต่มหาเทพ, ข้าน้อยสะเพร่าไปหน่อย” วิลเฮล์มรีบคำนับ
บรีเซิลคำนับเช่นกัน “ท่านมหาเทพ, นอกจากทุกคนในที่นี้แล้วมีไม่ถึงห้าคนที่รู้เรื่องร่างแยกธาตุมืดของข้า ซึ่งเป็นความลับ ในเมื่อข้ากลายเป็นทูตของท่านแล้ว ข้าจะไม่ปิดเป็นความลับต่อท่าน”
ลินลี่ย์พยักหน้าขณะยิ้ม “ร่างแยกของเจ้าอยู่ไกลแค่ไหน? ต้องบินไปจากที่นี่อีกนานไหม?”
“ไม่ไกลมาก แค่เดินทางราวๆ สิบวัน” บรีเซิลกล่าว
“เฮ้, เด็กน้อย, เจ้าพูดง่ายเหลือเกินนะแค่สิบวันเองเหรอ? นั่นหมายความว่าเราต้องรอเจ้าสิบวัน!” บีบีจ้องทันที
“แต่...” บรีเซิลหัวเราะเก้อเขินจากนั้นมองดูลินลี่ย์ “ข้าต้องการเวลาสิบวัน แต่ถ้ามหาเทพยินดีช่วยเหลือก็ใช้เวลาเพียงครู่เดียว” บรีเซิลไม่รู้เรื่องมหาเทพเท่าใดนัก แต่เขารู้ว่าพวกเขาเดินทางได้อย่างรวดเร็วน่าประหลาด
ลินลี่ย์ส่ายหน้าและหัวเราะ “ไปกันเถอะ! บรีเซิลเจ้านำทางไปยังร่างแยกของเจ้าได้เลย”
“ขอรับ, มหาเทพ! ร่างแยกของข้าตรงไปทรางตะวันออกเฉียงเหนือ” บรีเซิลรีบชี้ไปทางตำแหน่งนั้น ขณะที่เขาหันไปมองกัลลาสสหายสนิทของเขาที่อยู่ห่างออกไป เขาส่งสำนึกเทพบอก“กัลลาสสหายข้า ข้าจะต้องร่วมทางกับมหาเทพและจากไปตอนนี้เลย ในวันข้างหน้าเราคงมีโอกาสได้พบกันอีก”
“บรีเซิล ขอแสดงความยินดีด้วย” กัลลาสที่อยู่ห่างออกไปจ้องมองกลุ่มของลินลี่ย์และรู้สึกดีใจกับโชคของสหายของเขา
“ไปกันเถอะ!”ลินลี่ย์หัวเราะและพูดขึ้น
ขณะที่เขากล่าว เขาขยายพลังมหาเทพธาตุดินคลุมรอบทุกคน
“ควั่บ!” พวกเขากลายเป็นประกายแสงสีเหลืองหายลับไปในขอบฟ้า
กัลลาสเงยหน้ามองแสงหายลับตาไปจากนั้นถอนหายใจ “ก่อนหน้านี้บรีเซิลยังประลองฝีมือกับข้าอยู่ดีๆ ใครจะคิดกันเล่าว่าในพริบตาเขาจะกลายเป็นทูตมหาเทพได้?” เขาชำเลืองมองดูพื้นหญ้ารอบๆ จากนั้นมีรอยยิ้ม “โชคดีที่เมื่อสองสามวันที่แล้วบรีเซิลทำวงเวทนี้จบ”
ไม่กี่วันก่อนนี้บรีเซิลอยู่กับกัลลาสเพื่อช่วยกัลลาสจัดสร้างวงเวท
เคล็ดลึกลับของค่ายกลวงเวทต่างๆสร้างมาจากกฎเจ็ดธาตุและสี่วิถี
วงเวทเหล่านั้นมีความพิเศษ การวิเคราะห์วงเวทจำเป็นต้องมีความอดทนสูงต้องมีพรสวรรค์ในสาขานั้นๆ โดยเฉพาะพรสวรรค์ธรรมชาติและความสามารถในการวิเคราะห์ ในสี่ดินแดนชั้นสูงและโลกธาตุศักดิ์สิทธิ์ทั้งเจ็ด ผู้เชี่ยวชาญวงเวทค่ายกลมีสถานะสูงส่ง
ตัวอย่างเช่นเมื่อลินลี่ย์เข้ามาในแดนนรกและร่วมสอบเข้าเป็นอสูร เขาเข้าไปในปราสาทที่ได้รับการปกป้องโดยวงเวทที่ทรงพลังขนาดมหึมา
เพียงแต่วิถีของวงเวทไม่ใช่วิถีที่แท้จริง ไม่มีทางที่จะเพิ่มพลังตนเองผ่านวงเวทค่ายกลได้
“หลังจากวันนี้ไปคงจะไม่มีคนมากมายมากวนใจข้าอีกแล้ว” กัลลาสยิ้มขณะที่เปิดการทำงานของวงเวท
“ครืน...”
ในพื้นที่รัศมีเกือบสิบกิโลเมตรมีแสงเลือนรางฉายขึ้นและจากนั้นก็หายไป ในทันทีนั้นฉากภาพพื้นที่นี้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ทะเลสาบและอาคารทั้งสองกลายเป็นทุ่งหญ้าธรรมดา
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นวงเวทที่ทรงพลังมาก
ลินลี่ย์ไม่รู้ตัวว่าเขาเพิ่งจะรับปรมาจารย์สร้างวงเวทมาเป็นทูตให้เขา
โลกที่กว้างใหญ่และว่างเปล่า
กลุ่มของลินลี่ย์ยังคงบินผ่านอากาศด้วยความเร็วสูง ลินลี่ย์ขมวดคิ้วขณะที่เขามองบรีเซิล จากนั้นกล่าว “บรีเซิล, ร่างแยกของเจ้าอยู่ที่ไหนกันแน่?”
“ข้างหน้านี้ เราเกือบถึงแล้ว” บรีเซิลกล่าว
“ใช่แล้ว ตรงนี้แหละมหาเทพ โปรดหยุดก่อน” บรีเซิลพูดขึ้นทันที
ลินลี่ย์ขมวดคิ้วขณะที่เขาหยุด สถานที่นี้ห่างจากทุ่งหญ้าก่อนนั้นร้อยล้านกิโลเมตร แต่ระยะร้อยล้านกิโลเมตรสำหรับลินลี่ย์แล้วสามารถเดินทางถึงได้ขณะพูดไม่กี่คำ
“เจ้าแน่ใจนะ? ที่นี่จริงๆ หรือ?” ลินลี่ย์อดมองเขาไม่ได้
“ใช่แล้ว ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของข้าอยู่ที่นี่” บรีเซิลหัวเราะขณะมองดูในที่ไกล
ลินลี่ย์มองดูในที่ไกลด้วยเช่นกัน ในที่ไกลนั้น เขาเห็นกลุ่มอสูรโลหะกำลังบินขณะที่มีคนไม่กี่คนกำลังง่วนทำงานของตน สิ่งที่ทำให้ลินลี่ย์ประหลาดใจก็คือ..เขาไม่สามารถกำหนดคนที่อยู่ในพื้นที่โดยรอบว่าคนใดมีกลิ่นอายเหมือนกับบรีเซิล
“เขาอยู่ที่นี่” บรีเซิลหัวเราะ
ความจริง....
มีร่างหนึ่งกำลังบินตรงมาหาพวกเขาด้วยความเร็วสูง คนผู้นี้สวมชุดยาวสีดำและมีส่วนสูงเท่ากับบรีเซิล บางครั้งปรากฏประกายแววตาที่ก้าวร้าวหลังจากเข้ามาใกล้ คนผู้นี้แสดงความเคารพทันที “บรีเซิลธาตุมืดขอคารวะท่านมหาเทพ!”
เงียบกริบ!
ทูตคนอื่นๆ ผู้บัญชาการกองวิลเฮล์ม บีบี แม้แต่ลินลี่ย์! พวกเขาตะลึงกันหมด!
“พวกเขา.... เป็นคนๆ เดียวกันหรือ?” ลินลี่ย์จ้องมองดูทั้งสองคนด้วยความเหลือเชื่อ
บรีเซิลในชุดขาวยิ้มอย่างเป็นมิตรทำให้คนอื่นรู้ถึงความเป็นมิตรของเขา
อย่างไรก็ตามบรีเซิลชุดดำให้ความรู้สึกที่ชั่วร้าย
ที่สำคัญยิ่งกว่า...กลิ่นอายวิญญาณของทั้งสองแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง!
โดยทั่วไปเมื่อกลายเป็นเทพแล้ว วิญญาณของคนผู้หนึ่งจะถูกแบ่งออก แต่วิญญาณแต่ละดวงนั้นจะเหมือนกัน ความทรงจำ อารมณ์ความรู้สึก..พวกเขาจะเหมือนกันทั้งหมดโดยหลักการแล้วความแตกต่างของร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ควรจะมีกลิ่นอายและความคิดที่เหมือนกันไม่ใช่หรือ?
“ท่านมหาเทพเราทั้งสองเป็นคนเดียวกันจริงๆ” บรีเซิลชุดขาวพูดด้วยความเคราพ
“พูดให้ถูกก็คือเราเป็นคนๆเดียวมานานนับปีไม่ถ้วนแล้ว” บรีเซิลชุดดำชำเลืองมองบรีเซิลชุดขาว
บีบีมองดูบรีเซิลทั้งสอง จากนั้นหันไปมองลินลี่ย์ เขาส่งสำนึกเทพบอก “พี่ใหญ่, เกิดอะไรขึ้น?ทั้งสองคนเป็นคนเดียวกันหรือ?”
“บรีเซิล เจ้าทั้งสองคน...” ลินลี่ย์กวาดตามองคนทั้งสอง “เจ้าทั้งสองเป็นคนเดียวกันใช่ไหม? พวกเจ้าจะพิสูจน์ได้ยังไง?”
บรีเซิลชุดขาวมองดูบรีเซิลชุดดีจากนั้นกล่าว “เราทั้งสองสามารถรวมร่างกันได้”
“ข้าไม่ต้องการรวมร่างกับเจ้าเลยจริงๆ” บรีเซิลชุดดำบ่นพึมพำ
และจากนั้นบรีเซิลชุดยาวและบรีเซิลชุดดำเดินเข้าหากัน.. และร่างของพวกเขาผสานกันเป็นหนึ่งทำให้เหลือบรีเซิลเพียงคนเดียว
“พวกเขาเป็นคนๆ เดียวกันจริงๆ” ลินลี่ย์ตะลึงไปหมด
คนเดียวกันย่อมสามารถผสานร่างกายได้อย่างนี้
สิ่งที่แปลกก็คือกลิ่นอายของวิญญาณบรีเซิลชุดขาวจะบริสุทธิ์อ่อนโยน ขณะที่กลิ่นอายวิญญาณของบรีเซิลชุดดำจะดุร้าย เป็นเรื่องแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
รวมร่างกันได้แต่ก็ยังเป็นเรื่องแปลก
“เจ้าสามารถบอกข้าในเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ได้ไหม?” ลินลี่ย์มองดูบรีเซิลด้วยความสงสัย
บรีเซิลมองดูคนรอบๆ จากนั้นคำนับและกล่าว “มหาเทพ ข้าบรีเซิล..คิดว่าท่านสามารถบอกได้ว่าข้าไม่ใช่เผ่าพันธุ์ธรรมดา”
ลินลี่ย์พยักหน้า
ร่างของเขาทรงพลังมากจนเขารับพลังโจมตีจากยอดฝีมืออสูรเจ็ดดาวได้โดยตรง คนธรรมดาจะทนรับพลังโจมตีรุนแรงอย่างนั้นได้ยังไง? นอกจากนี้หลังจากแปลงร่างแล้วเลือดเนื้อในร่างของบรีเซิลจะขยายผิวจะเป็นสีน้ำเงินมีอักษรรูนบนนั้น มองดูค่อนข้างคล้ายผิวอสรพิษ และแน่นอน เขาทั้งสองงอกออกจากหน้าผากของเขา
ลักษณะที่ปรากฏทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่าบรีเซิลไม่ใช่สมาชิกของเผ่าธรรมดา
“ข้าเป็นสมาชิกของเผ่าบูลาโบราณ!” บรีเซิลเรียนด้วยความเคารพ
“เผ่าบูลา?” ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว
“ถูกแล้ว ท่านมหาเทพ” บรีเซิลพูดด้วยความเคารพ “พรสวรรค์ธรรมชาติของเผ่าบูลาของเราไม่อ่อนแอไปกว่าของอสูรศักดิ์สิทธิ์!”
ลินลี่ย์รู้ว่าโลกมีสิ่งมีชีวิตที่น่าทึ่งมากมาย บางพวกก็มีทักษะเทพธรรมชาติของตนเอง
ตัวอย่างเช่นเทือกเขาอะเมทิสต์ให้กำเนิดมหาเทพเรดบุดและทะเลบาดาลให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตประเภทพฤกษาซึ่งก็คือประมุขมหาเทพวิถีมรณะ สิ่งมีชีวิตยุคแรกๆ ของแดนนรกประมุขมหาเทพวิถีทำลายล้าง...พวกเขาทั้งหมดเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่เหมือนใครมีสิ่งมีชีวิตมากมายหลายอย่างเช่นพวกเขา กล่าวโดยทั่วไปในแต่ละพิภพนั้นจะให้กำเนิดอสูรศักดิ์สิทธิ์หรือสิ่งมีชีวิตที่ไม่เหมือนใครหนึ่งชนิดหรือสองชนิดก็ได้
ตัวอย่างเช่นทวีปยูลานให้กำเนิดหนูกินเทพ
พิภพอื่นมีค่อนข้างมากเช่นกัน เพียงแต่ทุกคนแตกต่างกันแม้ว่าบางพวกก็มีทักษะธรรมชาติที่เหลือเชื่อ แต่ว่าความสำเร็จของพวกเขายังมีน้อย
“แม้ว่าเผ่าบูลาเราจะทรงพลัง...แต่เราไม่มีทักษะเทพธรรมชาติ!” บรีเซิลพูด
“ไม่มีทักษะเทพธรรมชาติ?” บีบีอดถามด้วยความสงสัยไม่ได้
ยิ่งเป็นเผ่าพันธุ์ที่ทรงพลังมากขึ้นก็ยิ่งมีแนวโน้มว่าจะมีทักษะเทพธรรมชาติ
“สวรรค์มีความเป็นธรรม เราไม่มีทักษะเทพธรรมชาติ แต่ก็ยังให้พรสวรรค์พิเศษเราตั้งแต่กำเนิด” บรีเซิลหัวเราะ “ทุกคนในเผ่าบูลา จากความทรงจำที่เก่าแก่ที่สุดของพวกเขาพวกเขาจะรู้ทักษะพิเศษเก่าแก่มากมาย.. วิชาที่ทำให้วิญญาณพวกเขาเปลี่ยนไปได้ และจากนั้นพวกเขาก็กลายเป็นสองคนได้”
“เปลี่ยนแปลงหรือ?” ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว
“ใช่แล้ว, เปลี่ยนแปลง!” บรีเซิลพยักหน้า“สิ่งมีชีวิตที่มีปัญญาทุกชนิดจะมีข้อบกพร่องและจุดอ่อนเฉพาะตัว! ตัวอย่างเช่น ข้าชอบค้นคว้าวงเวทคาถาและต้องการให้ตัวเองซึมซับอยู่กับการวิเคราะห์วงเวทเหล่านั้น แต่ในใจของข้ายังคงมีความปรารถนาและสนใจเรื่องอื่นด้วย เช่นสตรี,อำนาจและอื่นๆ! หลายอย่างเหล่านี้จะทำให้ไม่สามารถสงบจิตใจตั้งสมาธิวิเคราะห์รูปแบบคาถาได้เลย”
ลินลี่ย์พยักหน้า
นี่คล้ายกับวิธีที่เขาเองก็ไม่สามารถเพ่งสมาธิกับการฝึกฝนโดยมิอาจหยุดพักได้ กล่าวโดยทั่วไปในบรรดาร่างแยกทั้งห้าของลินลี่ย์มีเพียงสี่ร่างที่ฝึกพร้อมกัน ขณะที่อีกร่างหนึ่งอยู่ในสภาพพักผ่อน
“เราชาวบูลาสามารถทำให้บุคลิกร่างกายและความคิดของเราแบ่งออกเป็นสองได้ เราใส่สิ่งที่ต้องการทำไว้กับร่างหนึ่ง ขณะที่เราสามารถแยกความโลภ ความหยาบกร้านในจิตใจไว้กับอีกร่างหนึ่ง! หลังจากนั้นเราสามารถให้วิญญาณของเราเปลี่ยนแปลงและแบ่งออกเป็นสองวิญญาณ และนั่นเองทำให้เราแบ่งร่างกลายเป็นสองคน!” บรีเซิลหัวเราะ “ตัวอย่างเช่นข้า หนึ่งในร่างของข้าจะใจดีและเยือกเย็น ข้าจึงจะสามารถมีสมาธิวิเคราะห์กับรูปแบบเวทต่างๆ แต่อีกวิญญาณหนึ่งจะเต็มไปด้วยความปรารถนาด้านลบ มันสามารถออกไปฆ่าสู้และปล้น”
“สองวิญญาณไม่ต้องการรบกวนกันและกัน” บรีเซิลหัวเราะ “และเพราะต่างคนต่างมุ่งใช้ชีวิตสุดโต่งตามแบบของตน จึงทำให้ข้ามีความก้าวหน้ามากเป็นธรรมดา”
ลินลี่ย์ได้ยินเช่นนี้ถึงกับตกตะลึง
นี่เป็นคนเดียวที่มีหลายวิถีกลายเป็นบุคคลสองคน
มีคำกล่าวไว้ว่าในใจของแต่ละคนมีปีศาจต่อให้เป็นคนชั้นสูงทรงเกียรติที่ได้รับการยกย่องแค่ไหนก็ตาม ลึกลงไปในใจของพวกเขาพวกเขาแค่มีพลังเข้มแข็งพอควบคุมตนเองได้ และไม่ปล่อยให้มันหลุดออกมา
แต่เผ่าบูลานี้พวกเขาสามารถแบ่งแยกได้อย่างสมบูรณ์
“วิญญาณของคนมีความซับซ้อนมาก! เมื่อสิ่งมีชีวิตเกิดขึ้น พวกเขาจะได้รับจิตวิญญาณโดยธรรมชาติขณะที่พวกเขาได้รับประสบการณ์ความคิดและวิญญาณของพวกเขาจะเปลี่ยนไปเช่นกัน ดังนั้นวิญญาณของพวกเขาจะเปลี่ยนไปทีละน้อย” บรีเซิลหัวเราะอย่างเยือกเย็น “แต่แน่นอน การเปลี่ยนแปลงจะไม่ชัดเจนเกินไป ที่สำคัญเมื่อคนเราเกิดมารัศมีของวิญญาณของพวกเขานับว่ายังบริสุทธิ์”
ลินลี่ย์พยักหน้า
เขาเข้าใจหลักการนี้ เมื่อเขายังเด็ก เขาแตกต่างไปจากตอนที่เขาเป็นอยู่เดี๋ยวนี้ แม้ว่าคนอื่นจะจำลินลี่ย์ได้อย่างรวดเร็ว แต่พวกเขาก็สามารถบอกได้ว่าเขาเปลี่ยนไป
“หลังจากกลายเป็นเทพ วิญญาณถูกแบ่งออกเป็นสอง อย่างไรก็ตามนั่นเป็นเพียงการแบ่งแยกวิญญาณ ใจและกลิ่นอายรัศมีไม่มีการเปลี่ยน หรือพูดให้ถูก นั่นยังคงเป็นบุคคลเดียวกัน ดังนั้นความคิดก็ยังเหมือนกัน” บรีเซิลหัวเราะ “แต่เราเผ่าบูลานั้นแตกต่างออกไป ร่างทั้งสองของเรามีความคิดแตกต่างวิญญาณแตกต่าง บุคลิกนิสัยแตกต่าง! เราทั้งสองแตกต่างกันอย่างสุดขั้วเป็นธรรมดาที่รัศมีวิญญาณจะเปลี่ยนไป”
ขณะที่พูดบรีเซิลเปลี่ยนแปลงอีกครั้งแยกร่างออกเป็นสองอีกครั้งเป็นบรีเซิลชุดขาวและบรีเซิลชุดดำ
“เมื่อเราอยู่ด้วยกัน เราจะทะเลาะกันเพราะทัศนคติที่แตกต่างและวิธีลงมือที่แตกต่าง” บรีเซิลชุดขาวหัวเราะขณะที่มองดูลินลี่ย์ “ท่านมหาเทพ, ท่านคิดได้หรือยัง?”
“ประหลาด เหลือเชื่อจริงๆ” ลินลี่ย์ถอนหายใจทึ่ง
โลกตามธรรมชาตินี้เป็นสถานที่แปลกประหลาดอย่างแท้จริง แม้แต่เผ่าพันธุ์เหล่านี้ก็ยังสามารถสร้างโลกธรรมชาติขึ้นมาได้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีทักษะเทพธรรมชาติ แต่พวกเขาก็ได้รับพรสวรรค์ทางเผ่าพันธุ์ที่ไม่เหมือนใคร
“เผ่าบูลาของเจ้ามีสมาชิกมากเท่าใด?” ลินลี่ย์อดถามไม่ได้
“น้อยมากๆ” บรีเซิลชุดขาวส่ายศีรษะ “ในช่วงหลายปีมานี้ข้าพบเจอเพียงสามคน เมื่อเราชาวบูลาพบเจอกันเราจะจำกันเองได้”
“น้อยมากหรือ?” บีบีหัวเราะ “อย่างนั้นถ้าเจ้าพบสาวเผ่าบูลาและมีลูกนั่นจะกลายเป็นเรื่องที่ยากมากไม่ใช่หรือ?”
บรีเซิลชุดขาวสะดุ้งแต่จากนั้นก็หัวเราะและส่ายศีรษะ “ในความเป็นจริง เผ่าบูลาของเรา เราตัดสินใจเลือกลักษณะที่เราต้องการกระบวนการให้กำเนิดของเราเผ่าบูลาเป็นเรื่องที่ง่ายมาก เราต้องเสียสละชีวิตตนเองและใช้พลังชีวิตของเราสำรอกไข่ออกมาทันทีที่เราสำรอกไข่ออกมาเราจบชีวิต เด็กจะถือกำเนิดจากไข่และฟักตัวออกมาสู่โลก”
ชีวิตหนึ่งกำเนิดชีวิตหนึ่งต้องตาย
ลินลี่ย์และบีบีมองหน้ากันเอง พวกเขาได้แต่ถอนหายใจ เผ่าพันธุ์นี้ไม่เหมือนใครเลยจริงๆ
(เหมือนพิคโกโร่ที่แบ่งเป็นร่างจอมมารและร่างพระเจ้า พูดง่ายๆ เผ่าบูลาถอดคาแร็คเตอร์มาจากชาวดาวนาเม็กนั่นเอง)
