บทที่ 28 : หลิงซานยอมรับความพ่ายแพ้!

บทที่ 28 : หลิงซานยอมรับความพ่ายแพ้!

"ความสามารถในการรักษาตัวเองของมอนสเตอร์ตัวนี้แข็งแกร่งเกินไป ฉันทำอะไรมันไม่ได้เลย!" หลี่ชิงฉีกำหน้าอกของเธอและกระอักเลือดออกมาอีกคำหนึ่ง

"มนุษย์กลายพันธุ์ตัวนี้...ได้กลายร่างเป็นระดับปลุกพลังเเล้วหรือเปล่า" ซีเหมิงถามหลังจากกลับมาอยู่ที่ด้านข้างของชูโจวและคนอื่นๆ

"เป็นไปไม่ได้...ถ้ามอนสเตอร์ตัวนี้ปลุกพลัง ได้เเล้ว…. ตอนนี้นายคงไม่มีโอกาสได้คุยกับฉันแล้ว" หลิงซานชำเลืองมองที่ซีเหมิงและพูดอย่างเย็นชา

ซีเหมิง: "..."

"มันอาจจะยังไม่ใช่ระดับ​ปลุกพลัง...แต่ฉันคิดว่านี่เพียงพอที่จะเรียกมันว่าระดับกึ่งปลุกพลัง"

ชูโจวกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

ในตอนนั้นเองหลิงซานมองไปที่ซีเหมิงและหลี่ชิงฉีแล้วพูดว่า "เราสามคนไม่ได้รวมพลังกันมานานแล้ว...วันนี้ พวกเราจะรวมพลังกันอีกครั้งเพื่อทำลายมนุษย์กลายพันธุ์ที่อยู่ต่อหน้าพวกเรา" หลังจากพูดจบ เขาก็กระทืบ​พื้นด้วยเท้าทั้งสองข้างและร่างของเขาก็ลอยขึ้นไปทันที

"ฮ่าๆๆ ชูโจวลืมตานายให้กว้าง….นี่คือการรวมพลังของสัตว์ประหลาดทั้งสามแห่งโรงเรียนมัธยมที่หนึ่ง" ซีเหมิงพูดราวกับว่าเขาลืมความเจ็บปวดบนร่างกายไปแล้ว จากนั้นร่างกำยำของเขาเปล่งรัศมีของสัตว์ป่าออกมาเเละพุ่งออกไปราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่

"ใช่เเล้ว…พวกเราสามคนไม่ได้รวมพลังกันเพื่อต่อสู้กับศัตรูมานานมากแล้ว" ดวงตาของหลี่ชิงฉีก็มีร่องรอยของความมั่นใจเช่นกันและด้วยการเคลื่อนไหวเล็กน้อย ร่างของเธอก็กลายเป็นภาพติดตาไล่ตามหลิงซานและซิเหมิงไป

"นี่เราจะได้เห็นการรวมพลังกันของสัตว์​ประหลาด​อัจฉริยะ​ทั้งสามจากโรงเรียนมัธยมที่หนึ่งหรอ" หลิวเฉียนๆ กล่าวกับชูโจวอย่างตื่นเต้น……."ชูโจว นายอาจไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ สิ่งที่น่าทึ่งที่สุดเกี่ยวกับสัตว์ประหลาดสามตัวในโรงเรียนมัธยมที่ 1 คือการรวมพลังของพวกเขา"

“อาจารย์จากโรงเรียนมัธยมที่ 1 เคยเปิดเผยว่าสัตว์ประหลาดทั้งสามแต่ละคนอาจเป็นอัจฉริยะในเมืองเล็กๆอย่างเจียงเฉิง...เเต่เมื่อเปรียบเทียบกับสัตว์ประหลาดอัจฉริยะ​ที่มีชื่อเสียงในเมืองกวางตุ้ง หรือเมืองทั้งประเทศ หรือทั่วโลก พวกเขายังมีช่องว่างขนาดใหญ่...”

"แต่หากสัตว์ประหลาดทั้งสามรวมพลังกัน พลังของพวกเขาก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพอย่างมาก พลังของพวกเขาตอนรวมพลังกันจะไม่ด้อยไปกว่าทีมที่ประกอบด้วยสัตว์ประหลาดอัจฉริยะ​สามตัวที่มีชื่อเสียงระดับประเทศเลย..."

"นี่เรื่องจริงงั้นหรอ ยอดเยี่ย​มมาก….ฉันจะตั้งใจดูการรวมพลังของทั้งสามคน" ชูโจวแสดงความคาดหวังในดวงตาของเขา

……

ในตอนที่ชูโจวกับหลิวเฉียนๆกำลังคุยกัน ทางด้านของหลิงซานทั้งสามคนได้พุ่งไปอยู่ข้างหน้าของมนุษย์กลายพันธุ์แล้ว

"ก็าสสสสสสส!!" มนุษย์กลายพันธุ์คำรามอย่างดุร้ายเมื่อเห็นพวกหลิงซานทั้งสามคนกำลังบุกเข้ามา เเละทันใดนั้นมันก็ตวัดกรงเล็บยักษ์ไปทางพวกหลิงซานทั้งสามคน

แม้ว่ามนุษย์กลายพันธุ์จะมีขนาดตัวที่ใหญ่มาก แต่ความเร็วของมันนั้นไม่น้อยเลย ดังน้นเกือบจะในพริบตาเดียวกรงเล็บยักษ์อันน่าสะพรึงกลัวก็ปรากฏต่อหน้าพวกหลิงซานทั้งสามคน

"หลบหลังฉัน" หลิงซานตะโกนจากนั้นดาบในมือของเขาก็พุ่งออกไปด้วยประกายสายฟ้า

ความเร็วของดาบเร็วมากจนจับทางได้ยากเเละ กระแทกเข้าหากรงเล็บขนาดยักษ์

ฉึบๆๆๆๆๆๆ..

เพียงพริบตาเดียว เงาของดาบก็เจาะเลือดหลายสิบรูบนกรงเล็บและแขนยักษ์นั้น ด้วยวิธีนี้ความเร็วของการโจมตีของมนุษย​์กลายพันธุ์​ก็ช้าลงทันที​

"ฮ่าฮ่าฮ่า ถึงตาฉันแล้ว" ซีเหมิงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและใช้ 'หมัดเก้าชั้น' ทันทีแต่……. เขาไม่ได้โจมตีไปทึ่มนุษย์กลายพันธุ์โดยตรงเเต่เขาใช้หมัดทั้งเก้ากระแทกไปที่พื้นแทน

บูม บูม บูม...

ราวกับมีระเบิดเก้าลูกเเละพื้นดินโดยรอบในระยะสิบเมตรก็ระเบิดตามๆกัน จากนั้นพื้นดินทรุดตัวกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ที่มีรัศมีสองเมตรและลึกสี่เมตร มนุษย์กลายพันธุ์ไม่ทันตั้งตัวและตกลงไปในหลุมขนาดใหญ่ เหลือไว้เเค่ร่างกายส่วนบนเหนือหน้าอกเท่านั้น

"โอกาสมาเเล้ว!" ดวงตาของหลิงซานและหลี่ชิงฉีส่องประกายแวววาว จากนั้นพวกเขาฉวยโอกาสที่มนุษย์กลายพันธุ์ตกลงไปในหลุมเเละไม่สามารถ​ขยับตัวได้ในตอนนี้ เข้าโจมตีร่างกายส่วนบนของมนุษย์กลายพันธุ์อย่างสุดกำลัง​

ตูมๆๆๆๆๆ...

ดาบที่ส่องแสงเป็นประกาย ประสานกับกริชที่เร็วจนเต็มไปด้วยภาพติดตา

ในชั่วพริบตาหลิงซานและหลี่ชิงฉีได้ทิ้งบาดแผลไว้หลายร้อยแห่งบนร่างกายของมนุษย์กลายพันธุ์ หลายบาดแผลลึกจนเห็นกระดูก พร้อมกันนั้นเลือดสดที่เหมือนฤดูใบไม้ผลิไหลออกมาจากบาดแผลของมนุษย์กลายพันธุ์อย่างต่อเนื่อง ทำให้ร่างกายท่อนบนของมนุษย​์กลายพันธุ์​เปลี่ยนเป็นสีแดงทั้งหมด

"ตาย" เเละในที่สุดซีเหมิงก็เข้าร่วมการโจมตีเขากระโดดขึ้นราวกับสัตว์ร้าย จากนั้นหมัดของเขาก็ฟาดไปที่หัวของมนุษย์กลายพันธุ์อย่างเต็มกำลัง​

ตูมมมมมมม!

เกิดเสียงดังโครมครามเเละมนุษย์กลายพันธุ์ก็มีสภาพ​เหมือนถูกทิ้งระเบิดปรมาณู​ใส่

"ฮึ่ม…. ดูซิว่าโดนไปขนาดนี้เเล้วเเกยังรอดอยู่ใหม!" ซีเหมิงกระโดดไปที่ขอบหลุม และมองลงมาด้วยความอิ่มเอมใจ เขาเป็นคนเเรกถูกมนุษย์กลายพันธุ์เล่นงาน มันทำให้เค้าอับอายมาก…..เเต่ในที่สุดก็ได้แก้แค้น

…..

"ความร่วมมือของสามคนนี้มีพลังมาก และทุกโอกาสในการจู่โจมก็แม่นยำมาก" ชูโจวถอนหายใจด้​วยความ​โล่งอก

เเต่ในขณะนั้นเอง….อยู่ๆก็มีเสียงโครมครามดังขึ้นมาจากหลุมและมือยักษ์ที่ดุร้ายก็พุ่งทะลุพื้นออกมา

"บูม" ซีเหมิงถูกตบปลิวอีกครั้งเเละพุ่งชนตึกที่อยู่ไม่ไกลราวกับดาวตก

"ไม่ดีเเล้ว… ถอยก่อน" สีหน้าของหลิงซานและหลี่ชิงฉีเปลี่ยนไปอย่างมากจากนั้นพวกเขาก็ทำการถอยกลับอย่างรวดเร็ว

"กรรรรรรร"

เเต่ในขณะนั้นเอง เสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวก็ดังมาจากก้นหลุม จาดนั้นพวกเขาก็เห็นมอนสเตอร์รูปเเบบมนุษย์​กระโดดออกมาจากก้นหลุม เเละหลังจากหลุดออกจากหลุมมอนสเตอร์ตัวใหญ่นั้นก็มีความเร็วเพิ่มขึ้นจนมันสามารถ​เคลื่อนที่ได้ราวกับภาพติดตา

เกือบจะในทันทีทันใด​ มันไล่ตามมาถึงตัว หลิงซานเเละหลี่ชิงฉี

จากนั้นกรงเล็บอันแหลมคมที่เร็วราวกับสายฟ้ากฌฟาดเข้าที่ศีรษะของหลี่ชิงฉีอย่างดุเดือด

"เเย่เเล้ว" ใบหน้าของหลี่ชิงฉีซีดเผือด เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถหลบการโจมตีนี้ได้ เธอจะต้องตายที่นี่

เเละในช่วงเวลาที่วิกฤติ​เเบบนี้ ใบหน้าของหลิงซานก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา และทันใดนั้นเขาก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าเหนือศรีษะของมอนสเตอร์รูปเเบบมนุษย์​แล้วพุ่งลงมาโจมตีมันอีกครั้ง

"วิชาดาบพายุ!"

เขาตะโกนเสียงดัง จากนั้นดาบในมือของเขาแทงออกมาราวกับพายุ เพียงพริบตาดาบหลายร้อยเล่มก็ถูกแทงออกมาเเละเข้าปกคลุมมนุษย์กลายพันธุ์ราวกับม่านฝน

ฟุบ ฟุบ ฟุบ……

เงาดาบนับร้อยทะลวงมือ เท้า ลำตัว ฯลฯ ของมนุษย์กลายพันธุ์ จนในที่มนุษย์กลายพันธุ์ตัวนี้ก็โดนเเทงจนเเทบจะกลายเป็นเม่น

เมื่อโดนโจมตี​อย่างหนักหน่​วงเช่นนี้ มนุษย์กลายพันธุ์ก็ต้องหยุดการโจมตีที่กำลังจะฆ่าหลี่ชิงฉีทันที

หลี่ชิงฉีมองไปที่กรงเล็บขนาดยักษ์ที่อยู่เหนือหัวของเธอเเล้วก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเธอจึงทำการถอยห่างออกมาสิบเมตรอย่างรวดเร็ว

"นี่เป็นเทคนิคดาบที่อยู่ในระดับสมบูรณ์แบบซึ่งใกล้เคียงจะถึงระดับปรมาจารย์​เต็มทีเเล้ว" ชูโจวรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อยเมื่อได้เห็นทักษะดาบของหลิงซาน

แม้ว่าเขาจะฝึกฝนทักษะ​เท้าใบมีดจนถึงระดับที่สมบูรณ์ และฝ่ามือมีดระดับปรมาจารย์​...แต่เขารู้ดีว่าเขาสามารถไปได้อย่างราบรื่นเพราะเขาได้รับความช่วยเหลือจากแผงคุณสมบัติ หากไม่มีแผงคุณสมบัติ แม้ว่าเขาจะทำงานหนักมานานหลายสิบปี ทักษะ​ทั้งสองของเขาอาจจะยังไม่ถึงระดับสมบูรณ์ได้เลยด้วยซ้ำ

เเต่หลิงซาน เขาสามารถพึ่งพาพรสวรรค์​ของตนเองในการฝึกฝน 'ทักษะดาบพายุ' ให้อยู่ในระดับที่สมบูรณ์ได้ เเถมมันยังใกล้จะทะลุระดับปรมาจารย์​เเล้ว….. นี่แสดงให้เห็นว่าหลิงซานเป็นอัจฉริยะตัวจริง

"คราวนี้ มอนสเตอร์ตัวนี้ควรจะตายได้เเล้ว!"

เมื่อเห็นสภาพน่าอนาถ​ของมนุษย์กลายพันธุ์ที่ถูกหลิงซานโจมตีใส่อย่างรุนเเรง ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกอีกครั้ง

ส่วนทางด้ารหลิงซาน เขากำลังนั่งหอบหายใจ เเละมองมนุษย์กลายพันธุ์ที่ร่างกายถูกเจาะด้วยร่องรอยดาบนับไม่ถ้วนอย่างกระวนกระวาย…. การเคลื่อนไหวเมื่อกี้ใช้พละกำลังส่วนใหญ่ของเขาไปแล้ว ตอนนี้เขาไม่มีพลังอีกต่อไป….. หวังว่ามนุษย์กลายพันธุ์จะถูกฆ่าโดยเขาไปเเล้วนะ

แต่ทุกอย่างไม่ง่ายอย่างนั้น​...มนุษย์กลายพันธุ์ที่หยุดนิ่งไปแล้วก็กลับมาเคลื่อนไหวอีกครั้ง

เเละความเร็วในการโจมตี​ของมันยังคงเร็วจนหลิงซานไม่ทันได้ตอบสนอง

หลิงซานถูกซัดปลิวเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ และเขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก ชูโจวที่เห็นดังนั้นก็รีบกระโดดเข้าไปรับร่างของหลิงซานไว้

"หลิงซาน นายโอเครไหม!" ชูโจวถาม

"ฉันยังไหว…..ยังไม่ตาย" หลิงซานพูดพร้อมกับกระอักเลือดออกมาอีกสองสามคำ

"เห้อ... ความสามารถในการรักษาตัวของมอนสเตอร์ตัวนี้แข็งแกร่งเกินไป ถ้านายต้องการฆ่ามัน นายต้องฆ่ามันด้วยการโจมตีเพียง​ครั้งเดียว..."

"ฉันไม่มีแรงจะสู้ได้แล้ว ต่อไปก็ขึ้นอยู่กับนายแล้ว" หลิงซานพูดด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้เขาไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นยืนด้วย​ซ้ำ​ เมื่อเห็นเช่นนี้หลี่ชิงฉีจึงรีบเข้าไปช่วยพยุงเขา

"โจมตีให้ถึงตายในครั้งเดียว​หรอ….ฉันรู้เเล้วว่าจะทำอย่างไร" ชูโจวพูดกับตัวเองและค่อยๆเดินเข้าไปหามนุษย์กลายพันธุ์ทีละก้าวๆ

"กรรรรรรร!!"

ตอนนี้มนุษย์กลายพันธุ์ยังคงได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการโจมตี​ของหลิงซานและคนอื่นๆซึ่งอาการบาดเจ็บทำให้มันโกรธ​มาก…. เมื่อเห็นชูโจวเดินเข้ามา มันจึงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว กระโจนเข้าหาชูโจวเเละใช้แขนทั้งสองข้างทุบไปยังชูโจวเพื่อระบายความโกรธออกมา

เมื่อเห็นชูโจวถูกปกคลุมด้วยเงาเเขนของมนุษย์กลายพันธุ์ ทุกคนใจเต้นแรงขึ้นมาทันที…..

ชีวิตและความตายของพวกเขาจะถูกตัดสินโดยการต่อสู้ครั้งนี้

ถ้าชูโจวชนะ พวกเขารอด!

ถ้าชูโจพ่ายแพ้ พวกเขาตาย!

ชูโจวเงยหน้าขึ้น จ้องไปที่มนุษย์กลายพันธุ์ตัวใหญ่ที่อยู่ตรงข้ามเขาอย่างจริงจัง จากนั้นใช้เท้าทั้งสองข้างกระทืบลงบนพื้นอย่างแรง ทั้งร่างของเขาพุ่งเข้าหามนุษย์กลายพันธุ์ราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่

"กรรรรรร"

มนุษย์กลายพันธุ์ที่เห็นว่ามีคนที่กล้าโจมตีเขาอีกเเล้ว มันจึงคำรามเเละอ้าปากขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยฟันแหลมคมแล้วกัดไปที่ชูโจว ในเวลาเดียวกันนั้นสองแขนที่ใหญ่เหมือนเสาหินก็กวาดไปทางชูโจวอย่างรุนแรงเช่นกัน

ทุกคนคาดเดาได้เลยว่าถ้าชูโจวไม่ถูกมนุษย์​กลายพันธุ์กัดก็จะถูกแขนยักษ์ทั้งสองข้างนั่นเเทน...ไม่ว่าทางใหนก็ถึงขั้นเสียชีวิตทันที

แต่ในช่วงเวลาที่อันตรายมากเเบบนี้ ชูโจวกลับยิ่งสงบขึ้น จากนั้นเท้าของเขาก็ใช้ทักษะ​เท้าใบมีด​ในการระเบิดความเร็วของเขา

หลบซ้าย! เลี้ยวขวา! กระโดดทะแยง!

ชูโจวหลีกเลี่ยงการโจมตีทั้งหมดของมนุษยกลายพันธุ์ด้วยการ ระเบิดทักษะ​เท้าใบมีดในช่วงเวลาสั้น ๆ เเละรีบพุ่งไปที่ด้านหน้าของ มนุษย์กลายพันธุ์

จากนั้นเขาก็เคลื่อนไหว….ทักษะฝ่ามือมีดระดับปรมาจารย์…เท้าใบมีดระดับสมบูรณ์.. ทั้งสองทักษะ​เปิดใช้งานพร้อมกันทำให้มือและเท้าของเขาปลดปล่อยออร่าใบมีด​ออกมา

"ถ้าต้องจัดการในการโจมตีเพียงครั้งเดียว แม้แต่ทักษะ​ฝ่ามือมีดระดับปรมาจารย์​ ก็อาจจะไม่สามารถตัดหัวมนุษย์กลายพันธุ์ตังนี้ได้..."

"ดังนั้นการโจมตีทั้งหมดของเราจะต้องทำให้ทับซ้อนกันให้ได้ เพื่อให้พลังออร่าใบมีด​นั้นแข็งแกร่งที่สุด"

เเละในขณะนั้นเอง จิตใจของชูโจวสงบลงอย่างไม่คาดคิด มือและเท้าของเขาปล่อนออร่าใบมีด​ที่สง่างาม ออร่าใบมีด​ของฝ่ามือเริ่มซ้อนทับกันกับออร่าใบมีด​ที่เท้าอย่างสมบูรณ์​

เเละในที่สุด ออร่าใบมีด​ที่ผสานจากสองทักษะก็ถูกส่งผ่านคอของมนุษย์กลายพันธุ์ จากนั้นทั้งร่างของมนุษย์กลายพันธุ์​ก็แข็งค้างทันทีและต่อมาศีรษะของมนุษย์กลายพันธุ์​ก็หลุดออกมาจากบ่า ทำให้เกิดน้ำพุเลือดที่พุ่งจากคอของมนุษย์กลายพันธุ์ขึ้นสู่ท้องฟ้า

"ฉันไม่จำเป็นต้องแข่งขันกับเขาต่อไป…. ฉันยอมรับความพ่ายแพ้เเล้ว​!"

เมื่อมองไปชูโจวที่พึ่งตัดหัวมนุษย์กลายพันธุ์ได้ในการโจมตี​เดียว หลิงซานก็ตกอยู่ในภวังค์เเละพึมพำกับตัวเอง

………………………….