บทที่ 27 : มอนสเตอร์รูปแบบมนุษย์(กลายพันธุ์)
บทที่ 27 : มอนสเตอร์รูปแบบมนุษย์(กลายพันธุ์)
ในเมืองร้าง ชูโจวและคนอื่น ๆ รีบไปที่ทางเข้าเมืองด้วยความเร็วสูงสุด ฆ่ามอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ไปตลอดทาง เเละหลังจากใช้เวลาประมาณสิบห้านาที ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงทางออกของเมือง
"ชูโจว ความคิดของคุณถูกต้อง หลังจากการเจอพวกมนุษย์กลายพันธุ์ ทุกคนต่างวิ่งหนีมายังที่นี้.." ซีเหมิงมองไปที่นักเรียนกว่าร้อยคนโดยรอบเเละทุกคนมีใบหน้าหวาดกลัว
ชูโจวเดาถูกแล้ว... แต่ว่าพวกเรายังคงโชคร้าย ทุกคนไม่สามารถออกไปจากเมืองได้เเละถูกล้อมรอบด้วยมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์พวกนั้น” หลี่ชิงฉีมองไปรอบ ๆ ฝูงชนเเละเห็นมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์อยู่รอบ ๆที่นี่
…… ยิ่งกว่านั้น ไกลออกไปจากกลุ่มนักเรียน มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ยังคงกระโจนเพิ่มไปเรื่อยๆในวงล้อมของเหล่านักเรียน
"ดูเหมือนว่าตอนนี้เราจะมีทางรอดเพียงทางเดียว คือการต่อสู้เท่านั้น!" ชูโจวชำเลืองมองมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ที่อัดแน่นอยู่นอกฝูงชน เเละรู้สึกหนักใจเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ามอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์จะมีจำนวนมากเท่าใด เขาก็ไม่สามารถยอมแพ้ได้
เพราะถ้ายอมแพ้ก็เท่ากับตาย!
"ชูโจว!" ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลังชูโจว
ชูโจวมีความสุขมากที่ได้ยินเสียงนี้ และรีบหันกลับไปมองหลิวเฉียนๆ
เสื้อผ้าของหลิวเฉียนๆเปื้อนเลือดจำนวนมาก สีหน้าของเธอดูเหนื่อยล้า ผมยุ่งเหยิง และเธอดูอายเล็กน้อยที่ต้องให้คนอื่นเห็นเธอสภาพนี้
โชคดีที่เธอยังสบายดี!" ชูโจวถอนหายใจด้วยความโล่งอก
"มอนสเตอร์พวกนี้คืออะไร? พวกมันกระหายเลือดและดุร้าย เมื่อใดก็ตามที่พวกมันพบสิ่งมีชีวิตพวกมันก็จะเข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่ง ไม่มีความกลัวความตายหรือความเจ็บปวด.."
หลิวเฉียนๆกล่าวด้วยความกลัว
ไม่นานมานี้ เธอถูกโจมตีโดยมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ เเต่โชคดีที่เธอตอบสนองได้ทันท่วงทีและใช้กริชแทงหัวใจของฝ่ายตรงข้าม
อย่างไรก็ตามสิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือ แม้ว่าหัวใจจะถูกเจาะมอนสเตอร์ก็ยังคงมีชีวิตอยู่และพยายามกัดเธอต่อ….. จนกระทั่งเธอตัดหัวของมอนสเตอร์ด้วยกริชเธอจึงสามารถจบชีวิตของมอนสเตอร์รูปเเบบมนุษย์ได้
"มอนสเตอร์พวกนี้ถูกสร้างโดยฝีมือมนุษย์..." ชูโจวกล่าวเเละถอนหายใจ
ฝีมือมนุษย์? "นี่...มันอะไรกันเนี่ยโหดร้ายเกินไปเเล้ว" หลิวเฉียนๆมองไปที่มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ที่ดูเหมือนว่าผิวหนังของพวกมันกำลังหลุดลอกออกตลอดเวลา
"เก้าในสิบเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับนักรบผู้ร่วงหล่น… เพราะไม่นานมานี้ เราพบชุดนักเรียนจากมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ตัวหนึ่ง... ซึ่งมันเป็นชุดนักเรียนของโรงเรียนมัธยมที่ 3"
"เเละเคยมีข่าวนักเรียนจากโรงเรียนมัธยมที่ 3 หายตัวไป โดยที่ตำรวจสรุปว่าเป็นฝีมือของนักรบผู้ร่วงหล่น ดังนั้นมอนสเตอร์ในเครื่องแบบของโรงเรียนมัธยมที่ 3 นั้นน่าจะเป็นนักเรียนที่หายไปของโรงเรียนมัธยมที่ 3 เเละการโจมตีของมอนสเตอร์เหล่านี้จึงเกี่ยวข้องกับนักรบผู้ร่วงหล่นอย่างแน่นอน” ชูโจวอนุมาน
"นักรบผู้ร่วงหล่นเหล่านี้...เลวร้ายจริงๆ" หลิวเฉียนๆ กัดฟัน
"ซีเหมิง ชิงฉี..ชูโจว" จู่ๆก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น และพวกเขาก็เห็นร่างที่คุ้นเคยวิ่งเข้ามาในไม่ช้า
เสื้อผ้าสีขาว ผมสีเงิน มีดาบโบราณอยู่ข้างหลัง เเละมีท่าทางไม่แยแสเหมือนนักดาบโบราณ ,
ด้วยการแต่งตัวเช่นนี้ จะเป็นได้เพียงคนเดียวเท่านั้น—หลิงซาน
"หลิงซาน ในที่สุดนายก็มาถึงแล้ว... ฉันนึกว่านายถูกมอนสเตอร์พวกนี้กินไปแล้วเสียอีก!"
เมื่อซีเหมิงเห็นหลิงซานใบหน้าของเขามีความสุขเล็กน้อย
"หลิงซาน โชคดีที่นายไม่ได้เป็นอะไร" หลี่ชิงฉี ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกันเมื่อเธอเห็นหลิงซาน…..ไม่ว่าผู้คนมากมายในโลกภายนอกจะมองว่าพวกเขาทั้งสามเป็นคู่แข่งกัน แต่ความจริงแล้วพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เราซ้อมด้วยกันและแข่งขันด้วยกันบ่อยๆ ดังนั้น ต่างฝ่ายต่างไม่อยากเห็นใครพบปัญหา
หลิงซานพยักหน้าเล็กน้อยจากนั้นมองไปที่ชูโจวและพูดด้วยความเสียใจเล็กน้อย "ชูโจว ฉันคิดว่าเราคงสูญเสียโอกาสในการแข่งขันกันในการทดสอบชั้นยอดนี้เเล้ว อย่างไรก็ตาม ถ้าวันนี้เรารอดไปได้ ในอนาคตพวกเราจะมาแข่งกันต่อ!" หลิงซานกล่าว
"ตกลง…. พวกเราจะต้องรอด" ชูโจวยิ้มเเละกล่าวต่อ "เเต่ฉันคิดว่า ไม่ต้องรอในอนาคตหรอก…..มอนสเตอร์เหล่านี้กำลังพยายามจะล้อมเเละฆ่าพวกเร่...งั้นเอาเป็นว่าใครก็ตามที่ฆ่ามอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ได้มากที่สุดจะเป็นผู้ชนะ!
หลิงซานผงะไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินข้อเสนอเช่นนี้หลังจากนั้นเขาก็ระเบิดจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเขาออกมาเเละกล่าวว่า"ตกลง"
"นี่มันสถานการณ์เลวร้าย พวกเเกยังจะแข่งกันอีกหรอ ไอ้พวกบ้า!" ซีเหมิง, หลี่ชิงฉร และหลิวเฉียนๆต่างก็พูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง
ในขณะนั้น มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์จำนวนมากที่ล้อมรอบฝูงชนก็เริ่มพุ่งเข้าหาฝูงชนมากขั้นราวกับกระแสน้ำ
"ไม่ดีเเล้ว...พวกมอนสเตอร์กำลังเพิ่มการโจมตี"
"ให้ตายเถอะ ทำไมมอนสเตอร์พวกนี้ถึงรับมือยากขนาดนี้… พวกมันถูกผ่าครึ่งแต่พวกมันยังมีชีวิตอยู่"
"ฉันโดนพวกมัรกัด ฉันจะติดไวรัสไหมเนี่ย… บางทีฉันอาจจะกลายเป็นมอนสเตอร์ด้วย!ให้ตายเถอะ นี่มันน่าเกลียดเกินไปแล้ว..."
นักเรียนหลายคนร้องตะโกนไล่หลังกันไป
เเละในพริบตาก็นักเรียนกว่าสามสิบคนเสียชีวิต
เเต่จำนวนมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์กลับถูกจัดการมีเพียงแค่สิบกว่าตัวเท่านั้น
ชูโจวที่กำลังฟันมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ด้วยฝ่ามือมีด….เเละเขาได้สังเกตุเห็นกลุ่มนักเรียนสู้กันเเบบยุ่งเหยิงและถูกมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ฆ่าไปแล้วมากกว่า 30 คนในเวลาสั้นๆ
เมื่อเห็นเเบบนี้เขาก็ขมวดคิ้วทันที "มันดำเนินต่อไปแบบนี้ไม่ได้นี่มันวุ่นวายเกินไป ต้องจัดระเบียบผู้คน...ไม่เช่นนั้น ทุกคนจะมอนสเตอร์ฆ่าในไม่ช้านี้" ชูโจวตัดสินใจแล้วตะโกนทันที
"ทุกคน อย่าตื่นตระหนกอย่าสู้คนเดียวมาร่วมมือกับคนใกล้ๆตัว…พวกเราควรสู้เเบบเป็นกลุ่มสามหรือสี่คน...พวกเรามาฆ่ามอนสเตอร์พวกนี้พร้อมๆกันเถอะ!"
หลังจากตะโกน เขาก็พุ่งเข้าหามอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์หลายตัวที่กำลังเข้ามาในฝูงชนทันที……ออร่าใบมีดแหลมคมพุ่งออกไปจากตัวเขา และในพริบตาเขาก็ตัดหัวของมอนสเตอร์ได้อีกสามตัว
"ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ ฟังที่เขาบอก" หลังจากเห็นการกระทำของชูโจวเเล้วพวกหลิงซานก็เข้าใจเจตนาของชูโจวในทันที พวกเขาจึงช่วยตะโกนเเบเดียวกับชูโจวในขณะที่กำลังจัดการกับมอนสเตอร์ที่พุ่งเข้ามาหาฝูงชน….เเละในไม่ช้าชูโจวและพรรคพวกทั้งสี่คนของเขาก็ได้กำจัดมอนสเตอร์ที่ได้มากกว่าสิบกว่าตัว
เมื่อเห็นเเละได้ยินคนกลุ่มนี้ ในที่สุดเหล่านักเรียนก็มีปฏิกิริยาตอบสนองและเริ่มให้ความร่วมมือกับคนรอบข้างในทันที…. สามคนหรือสี่คนรวมตัวกันเป็นกลุ่ม ร่วมมือกัน ช่วยเหลือกัน และต่อสู้กับเหล่ามอนสเตอร์
แม้ว่าความร่วมมือของพวกเขาจะยังไม่ดีเเละทักษะการต่อสู้ของพวกเขาก็แย่มากเช่นกัน
แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ดีกว่าสถานการณ์ยุ่งเหยิงในตอนก่อนหน้านี้มาก
เเต่สถานการณ์ก็ยังเลวร้ายเพราะที่นี่มีมอนสเตอร์จำนวนมากเกินไป…. เเละพวกมันกรูเข้ามาเเบบไม่กลัวตาย ระลอกแล้วระลอกเล่าราวกับกระแสน้ำเเละในไม่ช้านักเรียนหลายๆคนก็เริ่มจะหมดแรง เมื่อหลายๆคนหมดเเรง พวกเขาก็เริ่มพลาด และถูกมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์โยนลงมาแล้วกัดจนตาย
ชูโจวเเละคนอื่นๆ เผชิญกับสถานการณ์นี้และทำได้เพียงต่อสู้เท่านั้น ถ้านักเรียนกลุ่มไหนตกอยู่ในอันตรายพวกเขาก็จะรีบไปช่วยกลุ่มนั้น
……
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า สถานการณ์การต่อสู้ที่นี่น่าสลดใจมาก ทุกคนตกอยู่ในสภาพของการต่อสู้เเละฆ่าฟันอย่างบ้าคลั่ง
เลือด….เต็มทุกซอกทุกมุมที่นี่ ทุกช่วงเวลามีคนและมอนสเตอร์ล้มตาย
เเละในพริบตาก็มีนักเรียนเหลือรอดอยู่เพียง 30 กว่าคนเท่านั้น เเละเเน่นอนนั่นรวมถึงชูโจวเเละคนอื่นๆด้วย
ตอนนี้ทุกคนเหนื่อยมากแต่ไม่มีใครกล้าหยุดต่อสู้ เพราะผลลัพธ์ของการหยุดต่อสู้คือความตาย!
ไม่รู้ว่าเป็นเวลานานเท่าไหร่เเล้วตั้งเเต่สถานการณ์นี้เริ่มต้น……. แต่จู่ๆ การโจมตีของมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ทั้งหมดก็ถูกระงับ
"จบเเล้วหรือ? " ท่ามกลางซากศพที่กองอยู่บนพื้นชูโจวและคนอื่นๆ มองดูมอนสเตอร์จำนวนมากที่กำลังถอยห่างออกไป แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้มีเวลาถอนหายใจด้วยความโล่งอก จิตใจของพวกเขาก็ตึงเครียดขึ้นมาอีกครั้ง
เพราะตอนนี้ด้านหน้าของพวกเขาได้ปรากฏมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ซึ่งใหญ่กว่าตัวอื่นถึงสามเท่า…..มอนสเตอร์ตัวนี้ไม่ได้มีเเค่ร่างที่ใหญ่โตเเต่ยังมีกรงเล็บที่แหลมคมที่ใหญ่เเละยาวมากเเถมกรงเล็บยังมีออร่าที่ทรงพลังเเละน่าหวาดกลัว
มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ตัวอื่นๆ กำลังสั่นสะท้านหลังจากการปรากฏตัวของมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ขนาดใหญ่นี้
"ให้ตายเถอะ มอนสเตอร์ตัวนี้น่ากลัวกว่ามอนสเตอร์ตัวอื่นมาก!"
นักเรียนกว่าสามสิบคนที่รอดชีวิตมองไปที่มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ขนาดใหญ่ และใบหน้าของพวกเขาแสดงอาการหวาดกลัวออกมา
"นี่น่าจะเป็นมอนสเตอร์รูปเเบบหนุษย์ที่กลายพันธุ์เเล้ว" ชูดโจวพูดด้วยสีหน้าจริงจังเเละจากมอนสเตอร์กลายพันธุ์นี้เขารู้สึกถึงภัยคุกคามครั้งใหญ่
"ขอฉันลองพลังของมันหน่อย" ซีเหมิงหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นมีลมกระโชกเบา ๆ กล้ามเนื้อของเขาเหมือนกำลังสั่นเล็กน้อย ในขณะนี้ดูเหมือนเขากลายร่างเป็นสัตว์ร้ายที่มี ลมหายใจที่รุนแรงออกมาจากเขา
"หมัดเก้าชั้น!" ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนพร้อมระเบิดพลังจากนั้นร่างกายของเขาก็เหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่พุ่งเข้าหามนุษย์กลายพันธุ์ตัวใหญ่ กำปั้นของเขาถูกเหวี่ยงออกไป เมฆในอากาศแตกกระจายและมีการระเบิดครั้งใหญ่
ภายใต้สายตาที่จับตามองของทุกคน กำปั้นที่หนักหน่วงของซีเหมิงพุ่งเข้าใส่ร่างมนุษย์กลายพันธุ์ขนาดใหญ่โดยตรง
เเละจากการโจมตีนี้ ตรงหน้าอกของมันมีรูเลือดไหลออกมาสองรู
"ซีเหมิงทำสำเร็จ?" ทุกคนตะลึงเมื่อเห็นฉากนี้มนุษย์กลายพันธุ์ขนาดใหญ่ตัวนี้ เมื่อมันปรากฏตัวออกมา ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวของมันทำให้ทุกคนคิดว่าสัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายมนุษย์นี้มีพลังมากจนพวกเขาไม่สามารถจัดการได้เลย!
แต่โดยไม่คาดคิด มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ตัวนี้กลับถูกกำปั้นเหล็กทั้งสองของซีเหมิงจะเจาะทะลุโดยตรง
"สำเร็จหรอ?" ซีเหมิงถอนกำปั้นเหล็กทั้งสองที่เจาะหน้าอกของมนุษย์กลายพันธุ์เเละมองไปที่รูเลือดทั้งสองที่กำลังเดือดปุดๆ และอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง
เขาไม่คิดว่าเขาจะทำสำเร็จได้ง่ายขนาดนี้!
เเต่อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมาใบหน้าของเขาก็แข็งขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะเขาเห็นว่ารูเจาะเลือดทั้งสองรูกำลังรักษาอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ
ชูโจวและคนอื่นๆ ที่เห็นฉากนี้ก็ตะโกนพร้อมกันทันที "ซีเหมิง ถอยเร็วเข้า!" อันที่จริงหากไม่มีพวกเขาตะโกน ซีเหมิงก็เริ่มถอยแล้วหลังจากรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เเต่อย่างไรก็ตาม ภายในระยะหนึ่งเมตรจากการล่าถอยของเขา กรงเล็บสีแดงเลือดก็ตบมาทางเขาอย่างแรง
โครมมมมมม!.....ซีเหมิงกระเด็นลอยไปไกลหลายสิบเมตร ชนกำแพงและกระอักเลือดออกมา
ฉากนี้ทำให้ทุกคนตกใจ เเต่หลังหลังจากซีเหมิง ถูกตบลอยไปแล้ว มนุษย์กลายพันธุ์ตัวใหญ่ก็เร่งความเร็วทันทีเเละพุ่งเข้าหาชูโจวกับคนอื่นๆ
ฉั่ว! หลี่ชิงฉีเพิ่มความเร็วจนร่างของเธอก็กลายเป็นภาพติดตา จากนั้นปรากฏตัวข้างๆทอนสเตอร์พร้อมตวัดกริชที่เเหลมคมเข้าที่แขนของมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์
จากนั้น กริชก็เริ่มปรากฏขึ้นในตำแหน่งอื่น ข่วนที่หัวใจ แทงผ่านหู แทงตรงคอ
ฉั่วๆๆๆ….. เพียงสั้นๆสามลมหายใจกริชของหลี่ชิงฉีก็ได้เปิดรูหลายสิบรูในร่างกายของมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ และทำให้มันมีเลือดออกทั่วตัวราวกับน้ำพุ
แต่….. มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์เมินสิ่งเหล่านี้ราวกับว่ามันไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลยเเละมันก็ไม่ได้ลดความเร็วในการพุ่งชาร์จเลยแม้แต่น้อย
เเต่ในท้ายที่สุดมันก็ไม่สามารถทำเป็นไม่สนใจได้เเละทันใดนั้นมันก็ใช้ฝ่ามือขนาดใหญ่ตบพื้น เสียงดังโครมครามจากนั้นพื้นดินยุบตัวลงและปรากฏคลื่นทรายที่รุนแรงออกมารอบๆ
"กรี๊ดดดดด..."ร่างของหลี่ชิงฉีกระเด็นถอยไปข้างหลังพร้อมอาเจียนเป็นเลือด
…………………….
