บทที่ 55 - ต่อสู้กับหยางโม่

3/4

บทที่ 55 - ต่อสู้กับหยางโม่

เห็นท่าทีไม่แยแสของหยางซือเล่ย แววตาของหยางโม่ยิ่งทวีความโกรธ ตะคอกเสียงเย็น “วันนี้เจ้าทำให้ท่านลุงข้าโดนอะไร ข้าจะให้เจ้าชดใช้คืนสองเท่า!”

สิ้นเสียงเขา หยางโม่ยกฝ่ามือขึ้น ตบไปที่หน้าหยางซือเล่ยอย่างแรง

อย่างไรก็ตาม เมื่อฝ่ามือสัมผัสกับหยางซือเล่ย มันกลับทะลุผ่านร่างเขาไปดื้อๆ ฟาดโดนเพียงอากาศ

นี่คือภาพติดตา!

เป็นสิ่งที่เกิดจากวิชาตัวเบา

ดวงตาของหยางโม่ทอประกายประหลาดใจ เขาเห็นแค่เพียงร่างของหยางซือเล่ยราวกับภูติผี เคลื่อนที่ไปมาด้วยท่าร่างประหลาดตา ถอยห่างไปหลายอิงฉื่อ

《เคล็ดโชคเก้ามังกร》ที่เกิดจากการสแกนของระบบ มันทำให้หยางซือเล่ยใช้ท่าร่างเงามังกรได้อย่างเชี่ยวชาญ

ตราบใดที่ฐานบำเพ็ยเพียรของเขากับคู่ต่อสู้ไม่ห่างชั้นมากเกินไป การโจมตีทางภาพ ไม่มีทางเลยที่จะสัมผัสตัวหยางซือเล่ยได้

“ว่องไวอะไรเช่นนี้ เจ้าขี้แพ้ไม่ได้เจอแค่สองปี เขาเปลี่ยนไปมาก”

เห็นภาพนี้ สมาชิกตระกูลสายในที่อยู่รอบๆ อดไม่ได้ที่จะแตกตื่นตกใจ

พวกเขาทราบดีถึงความแข็งแกร่งของหยางโม่

หากเป็นในอดีต หยางซือเล่ยคงหมดสติจากการตบครั้งนี้ไปแล้ว ไม่เหมือนเช่นตอนนี้ ที่สามารถหลบเลี่ยงได้อย่างง่ายดาย!

“ดูเหมือนเจ้าจะพัฒนาขึ้นนิดหน่อย” หยางโม่จ้องมองหยางซือเล่ยด้วยสายตาไม่พอใจ ยิ้มเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยาม “แต่เจ้าคิดจริงๆหรือว่าด้วยความสามารถอันน้อยนิดเช่นนี้ จะมีคุณสมบัติพอที่จะยืนหยัดในตระกูลหยาง!?

มุมปากของหยางซือเล่ยยกขึ้น ตอบโต้กลับไป “ตาของเจ้าบอดหรือ? ไม่เห็นรึว่าตอนนี้ข้าอยู่ในตระกูลหยางแล้ว แล้วแบบนี้จะไม่มีคุณสมบัติได้อย่างไร?”

สิ้นเสียงเขา สีหน้าของหยางโม่มืดมนลงอย่างไม่ต้องสงสัย

“ในเมื่อเจ้ามั่นใจนัก เช่นนั้นข้าก็ต้องการจะเห็น มาดูซิว่าเจ้าทำอะไรได้บ้าง!” หยางโม่ตะคอกเสียงเย็น ทันใดนั้นดาบสองคมที่สะท้อนแสงสีแดงวาบออกมาอยู่ในมือเขา

ใบดาบทั้งหนาและแหลม และถูกจารึกไว้ด้วยอักขระยันต์สีทอง ไหลเวียนไปด้วยแสง ปลดปล่อยระลอกคลื่นพลังงานแผดเผา

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นอาวุธที่มีคุณสมบัติระดับสูง

มองไปยังดาบดาบเพลิงลี้ลับในมือของเขา ดวงตาของหยางโม่ฉายแววแห่งความภาคภูมิใจ

สำหรับเขา ดาบเล่มนี้เป็นสัญลักษณ์แห่งเกียรติยศ

ในงานประลองของตระกูลเมื่อสองปีก่อน เขาเป็นผู้ชนะเลิศ สามารถคว้าดาบเล่มนี้มาครอง ความคมของมันสามารถตัดเหล็กได้เหมือนตัดโคลน เป็นอาวุธที่ทรงพลัง

ทันทีที่ได้กุมดาบในมือ หยางโม่เริ่มขยับแขนร่ายรำ เกิดสายลมหวีดหวิวรอบตัวเขา

พรึบ พรึบ พรึบ พรึบ!!!”

ชั่วพริบตา ใบดาบทอแสง เปลวเพลิงลุกโชนในอากาศ ตรึงเข้ากับร่างของหยางซือเล่ย

“นี่คือกระบนท่าดาบที่สืบทอดมาของตระกูลเรา ดาบวายุโหม!”

“กระบวนท่าดาบวายุโหม เมื่อผสานเข้ากับอักขระยันต์อัคคีบนดาบเพลิงลี้ลับ อำนาจของมันจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก”

ในจุดข้างๆ รุ่นเยาว์ตระกูลหยางที่กำลังเฝ้าดูดวงตาสว่างขึ้นทันใด

ก่อนหน้านี้ตอนพวกเขาไปฝึกซ้อมกับหยางโม่ในเทือกเขาหมี่ชวน พวกเขาเคยเห็นหยางโม่ใช้กระบวนท่านี้สังหารสัตว์ร้ายขั้น 4

“หากเป็นเรื่องสู้ ข้าไม่เคยกลัวใคร!”

เห็นแค่เพียงคมดาบเพลิงที่ลุกไหม้ถูกยิงออกมาจากปลายดาบ  สายตาของหยางซือเล่ยเปลี่ยนเป็นเย็นชา หยิบ AK47 ของเขาออกมา แล้วเหนี่ยวไกอย่างไม่ลังเล

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง !!!

ในพริบตา เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว กระสุนนัดแล้วนัดเล่าถูกยิงออกมา

ภายใต้อำนาจอันทรงพลัง ดาบแสงของหยางโม่ถูกยิงและพังทลายไป

พร้อมกันนั้น หยางซือเล่ยเรียกใช้งานสกิลพรสวรรค์ ล็อคเป้าหมาย!

ลูกกระสุนที่เหลือราวกับมีตา ทั้งหมดเบี่ยงทิศทาง ลอยไปยังหยางโม่

ม่านตาของหยางโม่หดแน่น แต่ก็ตั้งรับทัน รีบเรียกพลังวิญญาณออกมาป้องกัน และยกดาบชูขึ้นในเวลาเดียวกัน

ติ๊ง! ติ๊ง!ติ๊ง! ......!!!“

แสงสะเก็ดไฟสาดกระจาย เสียงกระทบของโลหะดังฟังชัดและกึกก้อง