บทที่ 51 - นี่คือจิตวรยุทธของข้า!

5/6

บทที่ 51 - นี่คือจิตวรยุทธของข้า!

หยางซือเล่ยมองไปยังด้านหลังของลานทิศเหนือ ตรงจุดนั้นมีบริเวณที่พัก และห้องด้านหน้า คือสำนักงานลงทะเบียน

“เหล่าเฉิน ท่านกับเฉินเฉินรอข้าที่นี่”

หลังจากหยางซือเล่ยอธิบาย เขาก็ใช้ท่าร่างเงามังกร เคลื่อนผ่านลานฝึกตรงกลาง หลบหลีกผู้คนมากมายได้อย่างไม่ยากเย็น

“หือ? กระบวนท่านี้เร็วยิ่งนัก เป็นเคล็ดวิชาใดกัน?”

“เร็วจริงๆ สงสัยจังว่าเขามาจากตระกูลหยางสาขาไหน”

การเคลื่อนไหวของหยางซือเล่ย ดึงดูดความสนใจของฝูงชนในลานฝึกทันที

ท่ามกลางสายตาประหลาดใจของทุกคน เขาพุ่งเป็นทิศทางตรง หายเข้าไปในห้องลงทะเบียน

ภายในห้อง

ชายร่างผอมผู้รับผิดชอบการลงทะเบียนกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน เขารู้สึกได้ว่ามีใครบางคนมา เอ่ยอย่างเฉยเมยโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง “บอกชื่อและสาขาที่อยู่มา”

“หยางซือเล่ย เมืองชิงหยาง”

ว่าจบ หยางซือเล่ยก็นั่งลงบนเก้าอี้ด้านข้างอย่างไม่มีพิธีรีตอง

ร่องรอยของความไม่พอใจวาบผ่านดวงตาของชายร่างผอม

ตามปกติแล้ว ผู้ที่มาลงทะเบียนในจุดตระกูลสาขามักอ่อนน้อมถ่อมตน มีมารยาทที่ดี

แต่ชายผู้นี้ ไม่มีแม้คำสุภาพ มาถึงก็ไม่ขออนุญาต ถือวิสาสะนั่งบนเก้าอี้

แต่เดี๋ยวก่อน!

เมื่อครู่เขาพูดว่าหยางซือเล่ย!?

ชายร่างผอมเงยหน้าขึ้นทันที มองไปยังหยางซือเล่ยที่อยู่ตรงข้าม สองคิ้วขมวดเข้าหากัน

เป็นเขาจริงๆ!

ใบหน้าของชายร่างผอมดำคล้ำ พูดอย่างเฉยชาว่า “ขอโทษด้วย เจ้าลงทะเบียนไม่ได้”

สำหรับการปฏิเสธนี้ หยางซือเล่ยได้แต่ยิ้มเจื่อนให้กับตัวเอง เจ้าของร่างต้องแย่ขนาดไหนกัน ถึงทำให้ไม่มีใครมองเขาในแง่ดีเลย

หลังจากหยางซือเล่ยปรับอารมณ์ เขาก็เอ่ยถาม “ทำไมรึ?”

“เจ้าต้องพึงตระหนักไว้ งานล่าสัตว์มีความสำคัญมากสำหรับตระกูลหยางของพวกเรา และเงื่อนไขเบื้องต้นในการสมัครคัดเลือกคือต้องปลุกจิตวรยุทธได้”

ชายร่างผอมมองไปยังหยางซือเล่ยอย่างดูถูกเหยียดหยาม เขาเยาะเย้ยและพูดว่า “ว่าแต่เจ้าเถอะ รู้หรือไม่ว่าจิตวรยุทธคืออะไร?”

สิ้นเสียง คลื่นพลังวิญญาณพลันโหมกระหน่ำออกมาจากตัวของชายร่างผอม ไหลไปรวมตัวกันเหนือศีรษะ ไม่นานก่อตัวเป็นลิงที่มีกรงเล็บแหลมคม

จิตวรยุทธประเภทสัตว์ร้ายขั้น 2 --วานรกรงเล็บเหล็ก!

“เจ้าดู นี่เรียกว่าจิตวรุยทธ เป็นสัญลักษณ์ของความสามารถในฐานะนักบู๊”

ชายร่างผอมลุกขึ้นยืน เชิดหน้าฮึกเหิม แม้ว่าสถานะของเขาในตระกูลจะไม่สูงส่ง แต่เมื่ออยู่หน้าต่อหยางซือเล่ย เขารู้สึกได้ถึงความเหนือกว่า

หึ่ง หึ่ง——！

อย่างไรก็ตาม เมื่อเสียงของชายร่างผอมเงียบลง คลื่นความผันผวนของพลังวิญญาณที่ทรงพลังและบริสุทธิ์ยิ่งกว่าปะทุสวนเข้ามา และต้นตอมาจากหยางซือเล่ย

“นี่มัน ...”

ใบหน้าของชายร่างผอมแข็งค้าง แหงนมองเหนือหัวของหยางซือเล่ยด้วยความตกตะลึง

เห็นแค่เพียงในความว่างเปล่า จิตวรยุทธรูปร่างแปลกประหลาดค่อยๆปรากฏขึ้น

จิตวรยุทธขั้น 3 --ปืนกลมือ!

แม้ว่าชายร่างผอมจะไม่เคยเห็นจิตวรยุทธรูปร่างประหลาดเช่นนี้มาก่อน แต่ด้วยคลื่นความผันผวนของพลังวิญญาณที่กระจายออกมา มันบ่งบอกว่าสูงกว่าวานรกรงเล็บเหล็กขั้นหนึ่ง

“ตอนนี้ ข้ามีคุณสมบัติลงทะเบียนแล้วหรือยัง?” มุมปากของหยางซือเล่ยยกโค้งกล่าวอย่างเฉยเมย

“มีแล้ว ท่านมีพร้อม แน่นอนท่านมีคุณสมบัติ”

ชายร่างผอมรีบเรียกสติกลับมา ไม่กล้าชักช้า หยิบแผ่นกระดาษลงทะเบียนออกมาทันที กรอกข้อมูลของหยางซือเล่ยอย่างรวดเร็ว

หยางซือเล่ยรอคอยด้วยท่าทางที่สงบ แต่มิได้เก็บจิตวรยุทธกลับสู่ร่างกาย

เพื่อที่จะกำราบชายตาสุนัขในตระกูลที่ดูหมิ่นเขา บางครั้งก็สมควรกดดันให้หนัก และความจริงในข้อนี้มันให้ผลลัพธ์ดีเยี่ยม

“นี่ห้องพักของท่าน ห้องหมายเลข 208”

ชายร่างผอมหยิบกุญแจออกมา ยื่นให้หยางซือเล่ย แล้วก็อดถามไม่ได้ “หยางซือเล่ย ท่านมีจิตวรยุทธประเภทใด? ข้าไม่เคยเห็นมันมาก่อน”

“จิตวรยุทธประเภทอาวุธ ปืนกลมือ”

หยางซือเล่ยนิ่งคิดครู่หนึ่งก็ตัดสินใจเฉลย

“ปืนกลมือ?”

“มันคืออะไร?”

ได้รับคำตอบนี้ ชายร่างผอมเหม่อมองเขาอย่างว่างเปล่า เกิดความสับสนแฝงอยู่ในน้ำเสียง

หยางซือเล่ยขี้เกียจจะอธิบายให้ฟัง ใส่กุญแจเข้าไปในแหวนมิติ หันหลังกลับและจากไป

เพียงแต่เพิ่งเดินออกมา หยางซือเล่ยก็พบว่า ณ อีกฝั่งของลานฝึกเหมือนจะเกิดเสียงเอะอะโวยวายขึ้น

รุ่นเยาว์หลายคนที่กำลังฝึกอยู่กับเสาไม้ เวลานี้ไปมุงอยู่ในจุดๆเดียว ราวกับกำลังรับชมความสนุก

ดวงตาของหยางซือเล่ยหรี่แคบลง มองผ่านช่องว่างของฝูงชน

และพบว่าหลี่ค่ายนำยามหลายคนจากตระกูลหยาง ล้อมรอบเฉินซีกับเฉินเฉินเอาไว้