บทที่ 26 : ภูมิหลังของอาจารย์ลี่เกอ!
บทที่ 26 : ภูมิหลังของอาจารย์ลี่เกอ!
"หมาป่าปีศาจจางเหยาหยาง นักรบระดับพิเศษของกลุ่มพันธมิตรเงา เขาโหดเหี้ยมและกระหายเลือดมาก ครั้งหนึ่งเขาปฏิบัติการแทรกซึมเข้าไปในเมืองกวางตุ้ง สังหารหมู่สิบตระกูลในชั่วข้ามคืน และสร้างโศกนาฏกรรมที่น่ากลัว..."
กัวเต๋าและคณะกรรมาธิการคนอื่นๆ จากหกมหาวิทยาลัย เมื่อนึกถึงข้อมูลของจางเหยาหยางที่พวกเค้าเคยได้ยิน ใบหน้าของพวกเขาก็จมดิ่งลงทันที
โศกนาฏกรรมที่จางเหยาหยางก่อขึ้นที่เมืองกวางตุ้งในปีนั้นทำให้เกิดความรู้สึกหดหู่อย่างมาก
เเละทุกคนรู้ว่าสิบตระกูลที่จางเหยาหยางสังหารในตอนนั้นไม่ใช่ตระกูลธรรมดา แต่เป็นตระกูลผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ทั้งหมดเเละในหมู่พวกเขามีสามตระกูลที่เป็นมหาอำนาจแต่พวกเขาก็ยังคงถูกทำลายโดยจางเหยาหยาง ด้วยข้อมูลเหล่านี้จึงสามารถเห็นได้ว่าจางเหยาหยางนั้นทรงพลังเพียงใด
"กลายเป็นวายร้ายที่รัฐบาลตามหามาตลอดหลายปี จะมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่" อาจารย์ลี่เกอจำข้อมูลเกี่ยวกับจางเหยาหยางได้เช่นกัน
"ชูโจว ฉันหวังว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขานะ"
เมื่อคิดว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นกับชูโจว อาจารย์ลี่เกอก็จ้องมองไปที่จางเหยาหยางด้วยเจตนาฆ่า….. ชูโจวเป็นศิษย์ที่น่าภาคภูมิใจของเธอเเละเธอคาดหวังในตัวเขามาก ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับชูโจวที่นี่…. เธอจะไม่มีวันปล่อยจางเหยาหยางไป
เมื่อคิดได้ดังนี้ เธอจึงทำการดึงกริชสองเล่มที่ติดอยู่บนต้นขาของเธอออกมาและจับจ้องไปที่จางเหยาหยาง
"ตาย!" อาจารย์ลี่เกอเปิดการโจมตีทันที เธอเหยียบพื้นอย่างเเรงหนึ่งครั้งเพื่อเร่งความเร็วจากนั้นเธอก็กลายเป็นภาพเบลอที่ยากจะมองเห็นด้วยตาเปล่าแลพุ่งเข้าไปหาจางเหยาหยางราวกับสายฟ้าฟาด
กริชทั้งสองเล่มในมือของเธอจู่ๆ ก็ปล่อยแสงสีฟ้าลากเปลวไฟหางยาวสองหางออกมา หลังจากที่กริชปรากฏเปลาวไฟออกมา ความเร็วของเธอก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วอีกครั้ง
กริชที่แหลมคมสองเล่มพร้อมกับแสงสีฟ้าที่พุ่งสูงขึ้นทำให้มันดูเหมือนเป็นสายฟ้าสองเส้นที่กำลังฉีกผ่านท้องฟ้าเเละแทงตรงไปที่จางเหยาหยางอย่างรุนแรง
"หือ?...... นี่คือทักษะการต่อสู้ระดับ A วิชาดาบสายฟ้านี่" เมื่อจางเหยาหยางเห็นกริชสองเล่มที่กำลังแทงเขาอย่างรุนแรงราวกับฟ้าร้อง รูม่านตาของเขาหดลงเล็กน้อย
เขาไม่ได้คาดหวังว่าอาจารย์ลี่เกอ นักรับระดับปลุกพลังจะสามารถเชี่ยวชาญทักษะการต่อสู้ระดับ A ได้ ต้องรู้ว่าแม้แต่เขาซึ่งนักรบระระดับพิเศษเเล้ว ฃเเต่ก็ยังไม่สามารถเชี่ยวชาญทักษะการต่อสู้ระดับ A ใดๆเลย
…..
ทักษะการต่อสู้เเบ่งจากระดับต่ำไปสูงตามลำดับ: ทักษะการต่อสู้ระดับ D, ทักษะการต่อสู้ระดับ C, ทักษะการต่อสู้ระดับ B, ทักษะการต่อสู้ระดับ A ฯลฯ... นอกจากนี้มันยังมักจะสอดคล้องกับระดับฝึกของนักรบ….ระดับปลุกพลัง ระดับพิเศษ ระดับมาสเตอร์ และระดับอื่นๆ
โดยทั่วไปแล้ว มีน้อยคนนักที่จะฝึกฝนทักษะการต่อสู้ที่เกินระดับการฝึกของตนเองได้
ทักษะการต่อสู้แต่ละระดับจะได้รับการพัฒนาความเเข็งเเกร่งตามลักษณะความแข็งแกร่งและการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพของระดับการฝึกของนักรบ
การบ่มเพาะทักษะการต่อสู้ที่เกินระดับของตนเองนั้นส่วนใหญ่จะเป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถเชี่ยวชาญทักษะนั้นได้ สิ่งนี้นำไปสู่ความจริงที่ว่า……ใครก็ตามที่ฝึกฝนทักษะการต่อสู้ที่เหนือกว่าระดับการฝึกของตัวเอง มันก็ยากที่จะปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของทักษะนั้นๆออกมาจะเป็นการดีกว่าที่จะฝึกฝนทักษะการต่อสู้ในระดับเดียวกับระดับการฝึก
อีกประเด็นหนึ่งคือการบ่มเพาะทักษะการต่อสู้ที่เกินระดับการฝึกของตนเองเเบบไม่ระวัง จะมีโอกาสอย่างมากที่จะทำให้ร่างกายเสียหายจนถึงขั้นไม่อาจแก้ไขได้ แต่... ที่กล่าวมาข้างต้นนั้นเป็นเรื่องสำหรับนักรบธรรมดาๆ เท่านั้น
มีคนประเภทหนึ่งที่เป็นข้อยกเว้น คนที่ไม่เพียงแต่สามารถฝึกฝนทักษะการต่อสู้ที่เหนือกว่าระดับการฝึกของตนเองได้อย่างรวดเร็วเท่านั้น แต่ยังสามารถปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของมันได้โดยไม่ทำลายตัวเองอีกด้วย คนแบบนี้เรามักเรียกกันว่า……อัจฉริยะ! เห็นเเบบนี้จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าอาจารย์ลี่เกอเป็นอัจฉริยะที่หาตัวจับได้ยากมาก
ในขณะนั้นเอง จู่ๆ กริชของอาจารย์ลี่เกอก็สามารถสร้างความเร็วทะลุความเร็วเสียงได้ภายใต้เอฟเฟกต์การเพิ่มพลัง 30 เท่าของทักษะการต่อสู้ระดับ A ทักษะดาบสายฟ้า
เมื่อกริชทึ่แหลมคมพุ่งผ่านไป อากาศรอบๆไม่มีเวลากระจายตัวออกและถูกบีบอัดอย่างบ้าคลั่งในเวลาอันสั้นจนทำให้ไอน้ำในอากาศกลั่นตัวเป็นหมอก มองจากระยะไกลการโจมตีของอาจาร์ลี่เกอในตอนนี้ดูเหมือนแสงสีม่วงสองดวงกำลังพุ่งผ่านก้อนเมฆ
"นี่มัน….ทะลวงผ่านความเร็วเสียงได้?" จางเหยาหยางไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป อาจารย์ลี่เกอเป็นนักรับระดับปลุกพลังที่สามารถฝึกทักษะการต่อสู้ระดับ A นี่ก็ทำให้เค้าเเปลกใจมากพออยู่เเล้ว แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่าความเร็วในการโจมตีของอาจาร์ลี่เกอจะทะลุผ่านความเร็วเสียงด้วย
ความเร็วในการโจมตีทะลุความเร็วเสียงนี้ โดยปกติแล้วจะเป็นลักษณะเฉพาะที่มีในขุมกำลังของนักรบระดับพิเศษเท่านั้น
สิ่งนี้แสดงให้เห็นถึงปัญหาของเขา พลังโจมตีของอาจาร์ลี่เกอในตอนนี้เทียบได้กับนักรบระดับพิเศษเช่นกัน
จางเหยาหยางไม่กล้าที่จะทำตัวสบาย ๆ อีกต่อไป มีเจตนาต่อสู้พุ่งออกมาจากดวงตาของเขา
กำปั้นที่สวมถุงมือสีดำของเขากระแทกออกไปราวกับสายฟ้าฟาด จากนั้นหมัดของเขาก็ทะลวงผ่านความเร็วเสียงเช่นกันและหมัดทั้งสองก็ล้อมรอบด้วยกลุ่มเมฆสองกลุ่มเช่นเดียวกับกริชของอาจารย์ลี่เกอ จากนั้นกำปั้นทั้งสองและกริชทั้งสองปะทะกันในทันที
บูมมมมมม!
มีเสียงเหมือนฟ้าร้องเเละพลังอันรุนแรงก็กระจายตัวออกมาทำให้พื้นดินหลายสิบเมตรโดยรอบก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเเละปลิวไปในอากาศ สุดท้ายพวกมันสลายตัวเป็นฝุ่นเเละก่อตัวเป็นคลื่นทรายสูงหลายเมตร
หลังจากการปะทะกัน ร่างของอาจารย์ยี่เกอที่กระเด็นออกไปหมุนตัวในอากาศกลับตัวเเละใช้คลื่นทรายเป็นฐาน ถีบตัวถกลับมาพร้อมสายฟ้าที่ส่องประกายบนกริชอีกครั้ง… เธอเปิดการโจมตีครั้งที่สองอย่างรวดเร็ว
จางเหยาหยาง คำรามออกมาและต่อยออกไปอีกครั้ง…ครั้งนี้มีพลังบ้าดีเดือดถูกควบเเน่นปลดปล่อยออกมาเป็นหัวหมาป่าคำรามกลางอากาศ
"ครืนนน..." หมาป่าคำรามเขย่าโลกจากนั้นปรากฏแรงสั่นสะเทือนรุนแรงสะท้อนอยู่ในอากาศเเละขยายออกไปยังพื้นมี่รอบๆ สิ่งนี้ทำให้ อาจารย์คนอื่นๆ รวมทั้งเหล่าคณะกรรมาธิการรู้สึกมึนงงราวกับมีกระแสน้ำเชี่ยวกรากไหลผ่านทั่วร่างกายและเกิดอาการหูอื้ออย่างต่อเนื่อง
ด้านอาจารย์ลี่เกอก็จำเป็นต้องล่าถอยอีกครั้ง เเละลอยไปยืนอยู่บนต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตร สายตาของเธอจับจ้องไปที่จางเหยาหยางอย่างเย็นชา
……
การเผชิญหน้าอย่างดุเดือดนี้ไม่เพียงทำให้จางเหยาหยางประหลาดใจเท่านั้น แต่ยังทำให้อาจารย์ชั้นนำคนอื่นๆ รวมถึงกัวเต๋าและคณะกรรมาธิการคนอื่นๆ ต่างตกใจไปตามๆกัน
พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าอาจารย์ลี่เกอจะทรงพลังขนาดนี้… นักรบระดับปบุกพลังผู้สามารถเผชิญหน้ากับนักรบระดับพิเศษได้
"ฉันรู้เเล้วว่าเธอเป็นใคร" จางเหยาอยางจ้องมองที่อาจารย์ลี่เกอและพูดขึ้นทันทีว่า "เธอคือลี่เกอคนของตระกูลลี่ในเมืองกวางตุ้งเเละเคยเป็นอันดับหนึ่งของรุ่นเยาว์ในเมองกวางตุ้ง เเต่ในเวลาต่อมา จู่ๆ เธอก็หนีไปจากตระกูลลี่ด้วยเหตุผลบางอย่าง..."
"เเบบนี้นี่เอง….ไม่แปลกใจเลยว่าเธอจะแข็งแกร่งขนาดนี้!" หลังจากได้ยินคำพูดของจางเหยาหยาง กัวเต๋าและคณะกรรมาธิการคนอื่นๆ ก็แสดงสีหน้าที่เข้าใจอย่างฉับพลัน
"ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะมาซ่อนตัวอยู่ในเขตเจียงเฉิง" หยานชิงยังกล่าว
"ฉันก็เคยได้ยินเกี่ยวกับเธอมานานแล้ว ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าเธอจะเคยเป็นอันดับหนึ่งของรุ่นเยาว์ในเมืองกวางตุ้ง แต่โดยพื้นฐานแล้วเธอไม่ได้ปรากฏตัวบ่อยนัก..เราจึงไม่รู้จักเธอจนถึงตอนนี้” กรรมการมหาวิทยาลัยคนหนึ่งกล่าวขึ้น
"ฉันได้ยินข่าวซุบซิบว่าเธอดูเหมือนจะไม่พอใจกับข้อตกลงบางอย่างของตระกูล เธอจึงหนีออกจากตระกูลมา" กรรมการมหาวิทยาลัยอีกคนกระซิบ
หยางหมิงและครูคนอื่น ๆไม่รู้อดีตของอาจารย์ลี่เกอโดยสิ้นเชิง ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงทำได้เพียงตกอยู่ในความสับสน
…..
อาจารย์ลี่เกอยังคงนิ่งเงียบ ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่จางเหยาหยางอย่างเย็นชา ทันใดนั้นร่างของเธอก็ขยับและพุ่งเข้าหาเขาอีกครั้ง
"เราปล่อยให้อาจารย์ลี่เกอต่อสู้คนเดียวไม่ได้ พวกเรามาช่วยกันล้อมวงฆ่าวายร้ายคนนี้ด้วยกันเถอะ!" หลังจากนั้นคณะกรรมการมหาวิทยาลัยหกคนและอาจารย์ชั้นนำเก้าคนได้เข้าร่วมการต่อสู้เพื่อสังหารจางเหยาหยางทันที
"ฮ่าฮ่าฮ่า สิบหกนักรับระดับปลุกพลังกล้าที่จะเผชิญหน้ากับฉันคนนี้อย่างงั้นหรือ…หึหึ ช่างไร้เดียงสาเสียจริง"
………………………..
