ตอนที่แล้วบทที่ 251 จดหมายเป็นตาย!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 253 มังกรทดแทนคุณ

บทที่ 252 ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เรียกข้าว่าลู่อูหวง (ลู่จื่อรั่ว)


"อาจารย์คะ!"

ลู่จื่อรั่วรีบกลับเข้าไปในกระโจมของซุนม่อ

“อาจารย์ ข้าเจอบ่อน้ำพุร้อนแล้วไปแช่น้ำกันเถอะ!”

“หืมม? เจ้าออกไปสำรวจมาแล้วเหรอ?”

ซุนม่อขมวดคิ้วแม้ว่าหุบเขาลมวิญญาณโดยทั่วไปจะปลอดภัยในช่วงสองสามวันนี้แต่ก็ยังเป็นอันตรายมากสำหรับเด็กสาวที่จะออกไปตอนกลางคืน ตามธรรมดาแล้วซุนม่อก็ตื่นเต้นเช่นกันเขาแค่พูดว่า 'ได้อาบได้แช่ก็ดีเหมือนกัน' และเด็กสาวมะละกอก็ไปทันที

แม้ถ้าเขามีลูกสาวของเขาเองก็คงยังทำไม่ได้

“เอ๊ะ!”

ลู่จื่อรั่วก้มศีรษะลงและดวงตาของนางหันไปทางด้านข้างหลบเลี่ยงการจ้องมองของซุนม่อ

“ข้า…ข้า…”

เด็กสาวมะละกอสาวเจ้าเล่ห์น่ารักไม่รู้วิธีโกหกด้วยซ้ำ

“ต่อไปอย่าออกไปตอนกลางคืนอีก”

ซุนม่อเตือน

“ค่ะ!”

ลู่จื่อรั่วพยักหน้า

“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนัก!”

ซุนม่อลูบหัวเด็กสาวมะละกอ

“ไม่เหนื่อยเลยบ่อน้ำพุร้อนหาได้ง่ายมาก เสี่ยวชิวชิวช่วยได้มาก!”

หลังจากที่ลู่จื่อรั่วพูดนางต้องการเอาปลาหมูออกจากกระเป๋าของนาง

จิ๊ จิ๊!

ปลาหมูยังคงซ่อนตัวอยู่ในกระเป๋าไม่ยอมออกมา

“มันช่วยด้วยเหรอ?”

ซุนม่อขมวดคิ้ว

"ใช่!"

ลู่จื่อรั่วไม่ต้องการให้เสี่ยวชิวชิวโดนต้มในหม้อแกงนอกจากนี้นางต้องการพิสูจน์ว่านางไม่ได้เสียหินวิญญาณเพียงก้อนเดียวในการซื้อมันดังนั้นนางจึงให้ความเชื่อถือกับความสำเร็จของนางกับมัน

พูดตามตรงแม้ว่าบางครั้งลู่จื่อรั่วจะงี่เง่าในบางครั้งแต่ความรู้สึกของนางก็เฉียบแหลมมาก นางรู้ดีว่าหากปราศจากความช่วยเหลือจากเจ้าเสี่ยวชิวชิวนางคงไม่สามารถหาน้ำพุร้อนได้เร็วขนาดนี้

ลู่จื่อรั่วดึงปลาหมูออกมาจากถุงมันทำได้แค่แยกเขี้ยวขู่ซุนม่อ

“เสี่ยวชิวชิว เจ้าจะทำดุใส่อาจารย์แบบนี้ไม่ได้นะเข้าใจไหม?”

ลู่จื่อรั่วใช้นิ้วของนางลูบหัวของเสี่ยวชิวชิวเพื่อเตือนมัน

เมื่อเห็นปลาหมูที่ฉลาดเช่นนี้ซุนม่อจึงตัดสินใจเปิดใช้งานเนตรทิพย์และสังเกตมันเขารู้สึกว่าแม้ว่าตัวหนอนที่นี่บนทวีปทมิฬจะแตกต่างกัน แต่ก็ไม่ควรแสนรู้ขนาดนั้นอย่างไรก็ตาม เมื่อเนตรทิพย์ของเขาเปิดเผยชื่อของสิ่งมีชีวิตตัวนี้ ทำให้เขาเกือบจะสำลักน้ำลายตาย

“มะ…มังกร..ปราณวิญญาณสัญจร?”

ซุนม่อมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อเขาขยี้ตาเพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่เห็นมันผิด

จิ๊ จิ๊!

มังกรปราณวิญญาณสัญจรซึ่งมีลักษณะเกือบจะเหมือนกับปลาหมูจดจ่ออยู่ที่ซุนม่อ ดูเหมือนว่ามันกำลังเตรียมที่จะโจมตี

มังกรปราณวิญญาณสัญจรอายุ 99 ปี อยู่ในช่วงวัยรุ่น

สำหรับสิ่งมีชีวิตของสายพันธุ์มังกรถ้าพวกมันอายุไม่ถึง 100 ปี พวกมันจะถูกพิจารณาว่าอยู่ในขั้นวัยรุ่น

ซุนม่อยังคงดูข้อมูลด้านล่างเพื่อดูรายละเอียดเพิ่มเติม

“มันอ่อนไหวมากต่อความผันผวนของปราณวิญญาณและชอบสร้างรังในตำแหน่งที่ปราณวิญญาณมีมากมายอาจกล่าวได้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการค้นหาแร่ตามธรรมชาติ”

“หลังจากที่มันถึงขั้นโตเต็มวัยพลังในการต่อสู้จะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว”

หมายเหตุ:หลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัส มันจะสละร่างมังกรและเริ่มการแปลงร่างขั้นที่สองเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกล่า

“เป็นอย่างนี้นี่เอง!”

หลังจากเห็นข้อมูลซุนม่อก็เข้าใจ ทุกคนในเมืองหลิงฟงรู้เรื่องมังกรปราณวิญญาณสัญจร  มังกรปราณวิญญาณสัญจรนี้ แสดงว่ามันเคยพบศัตรูจำนวนมากมาก่อนและได้รับบาดเจ็บสาหัสถ้าไม่ใช่เพราะว่ามันเปลี่ยนเป็นปลาหมูหลบหนี มันคงตายไปแล้ว

ความสามารถทางชาติกำเนิดดังกล่าวเทียบเท่ากับกิ้งก่าหักหางทิ้งไปมันอยู่ในโหมดช่วยชีวิต

นอกจากนี้ยังได้รับการจัดอันดับสูงมากในรายการสายพันธุ์ลึกลับมันหายากมากและจำนวนคนที่เคยเห็นมันมาก่อนก็น้อยมากเช่นกันนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคนจำนวนไม่มากเท่านั้นที่รู้ถึงความสามารถทางชาติกำเนิดของมังกรปราณวิญญาณสัญจร

“ข้าได้ยินจากจื่อฉีว่าเจ้าใช้หินวิญญาณหนึ่งก้อนซื้อมันใช่ไหม?”

ซุนม่อมองไปที่ลู่จื่อรั่วตอนนี้นางส่องแสงสีทองในสายตาของเขา เต็มไปด้วยรัศมีแห่งความโชคดี

ปลาชนิดหนึ่งที่นางสุ่มซื้อจากท้องถนนคือมังกรปราณวิญญาณสัญจรอันดับ#36 ในรายชื่อสายพันธุ์ลึกลับ ถ้าสาวมะละกอบอกว่าโชคของนางเป็นอันดับสองของโลกใครจะกล้าอ้างว่าตนเป็นที่หนึ่ง?

“อืมข้าเห็นมันถูกทารุณน่าสงสารมาก ดังนั้นข้าจึงช่วยมันไว้!”

ลู่จื่อรั่วอธิบายนางกลัวอย่างมากที่จะถูกลงโทษความเห็นอกเห็นใจและความใจดีของนางในตอนนั้นเองที่ทำให้นางซื้อปลาหมูตัวนี้

ผู้หญิงบางคนก็เป็นแบบนี้เมื่อพวกนางเห็นกระต่ายตัวเล็กๆ ในกรง พวกนางจะรู้สึกว่ามันโหดร้ายเกินไปที่จะกินพวกมันแต่เมื่อกระต่ายปรุงด้วยสตูว์รสเผ็ดและเสิร์ฟบนจาน พวกนางจะกินได้เร็วกว่าใคร

“นักเรียนสามคนที่ขายมันมาจากสถาบันหมิงหลาน?”

นักเรียนชายทั้งสามคงคลั่งใจตายแน่ถ้าพวกเขารู้ว่าพวกเขาได้ส่งมังกรปราณวิญญาณสัญจรออกไปเพื่อแลกกับหินวิญญาณก้อนเดียว

“ค่ะ!”

ลู่จื่อรั่วพยักหน้านี่คือสิ่งที่หลี่จื่อฉีบอกกับนาง

ไข่ดาวน้อยสังเกตเห็นสิ่งนี้เป็นพิเศษเพราะทั้งสามคนกล้าที่จะข่มขู่ศิษย์น้องของนางรีดไถหินวิญญาณหนึ่งก้อนนางจดบันทึกหนี้หนนี้ไว้และจะชำระคืนอย่างแน่นอนโดยผ่านการแก้แค้นในอนาคต!

เมื่อซุนม่อมองดูท่าทางของลู่จื่อรั่วเขารู้ว่านางยังไม่ได้ค้นพบตัวตนที่แท้จริงของ 'เสี่ยวชิวชิว'เขาต้องการเตือนนางให้ทำสัญญาวิญญาณกับมังกรปราณวิญญาณสัญจรอย่างรวดเร็วแต่หลังจากลังเลเล็กน้อย เขาก็ยอมแพ้ บางทีปลาหมูตัดสินใจตามเด็กสาวมะละกอเพราะความบริสุทธิ์ของนางหากมีการกล่าวถึงสัญญาวิญญาณมันอาจจะกลัวก็ได้

“ลืมมันไปเถอะข้าจะปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเอง!”

ซุนม่อลูบหัวลู่จื่อรั่ว

“ไปบอกจื่อฉีและคนอื่นๆเราจะไปแช่น้ำกัน!”

"ได้ค่ะ!"

ลู่จื่อรั่ววิ่งออกไป

“ระบบเปิดหีบ!”

ซุนม่อสั่ง

หีบสีทองเปิดออกเหลือแต่หนังแกะเรืองแสง

ติง!

“ยินดีด้วยที่เจ้าได้รับเคล็ดวิชาวาดยันต์วิญญาณ– ระเบิดเพลิง

ระดับความชำนาญ:ระดับผู้เชี่ยวชาญ

เมื่อยันต์วิญญาณนี้เปิดใช้งานผู้ใช้สามารถปล่อยลูกไฟยักษ์เพื่อระเบิดศัตรูของเขา ผลกระทบเป็นเหมือนเครื่องยิงจรวดRPG!”

"อะไร?"

ซุนม่อไชหูของเขา

ระบบจะไม่ตอบคำถามที่น่าเบื่อเช่นนี้เป็นธรรมดา

ซุนม่อก็ทุบกระดาษแผ่นนั้นโดยตรง

ปั้ก!

แผ่นหนังแกะกลายเป็นลำแสงที่ยิงไปที่หน้าผากของซุนม่อไม่นาน ข้อมูลก็ผุดขึ้นในใจของเขา ประทับลึกลงไปในใจนั้น

“ขอแสดงความยินดีที่ได้เรียนรู้เคล็ดการวาดยันต์ระเบิดเพลิง

ระดับความชำนาญ:ระดับผู้เชี่ยวชาญ”

เมื่อเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นซุนม่อก็หยิบเครื่องมือยันต์วิญญาณออกมาและเริ่มวาดโดยต้องการทำให้เสร็จ

กลุ่มของหลี่จื่อฉีมาถึงแล้วอย่างไรก็ตาม ซุนม่อทำให้พวกเขารอประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาก็สร้างยันต์วิญญาณระเบิดเพลิงเสร็จ

ซุนม่อเดินออกจากกระโจมและบอกหลี่จื่อฉี

“ขอแจ้งอาจารย์จินก่อน”

เนื่องจากจางเหยียนจงและคนอื่นๆต้องการจับเมฆแปดประตู กู้ซิ่วสวินกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของพวกเขาจึงตัดสินใจที่จะตามพวกเขาไปดังนั้นครูที่อยู่ในค่ายตอนนี้คือจินมู่เจี๋ยและซุนม่อ

“ได้ แต่อย่าลืมใส่ใจกับความปลอดภัย”

จินมู่เจี๋ยไม่ได้ห้ามตอนนี้ความประทับใจของนางที่มีต่อซุนม่อนั้นดีมาก เขาไม่เหมือนครูคนอื่นๆที่ปฏิบัติต่อสายพันธุ์ลึกลับแห่งทวีปทมิฬว่ามีความสำคัญมากกว่านักเรียน

ติง!

คะแนนความประทับใจที่ดีจากจินมู่เจี๋ย+30 กระชับมิตร (260/1,000)

“ขอบคุณมากอาจารย์จิน!”

จากนั้นซุนม่อก็รวมตัวกับลูกศิษย์ทั้งหกของเขาและบอกลู่จื่อรั่วให้นำทางไปยังบ่อน้ำพุร้อน

20 นาทีผ่านไปทุกคนก็มาถึงหุบเขาที่มีหินประหลาดอยู่ทุกหนทุกแห่ง หลังจากผ่านไปหลายรอบในที่สุดพวกเขาก็มาถึงบ่อน้ำพุร้อนขนาดครึ่งหนึ่งของสนามบาสฯ

“จื่อรั่วเจ้าพบสถานที่ระยะไกลเช่นนี้ได้อย่างไร?”

ถานไถอวี่ถังเหลือบมองหินก้อนใหญ่ที่ดูแปลกตารอบๆพวกเขา  และรู้สึกพูดไม่ออก ถ้าคนธรรมดามาที่นี่พวกเขาจะหลงทางอย่างแน่นอน

“เอาล่ะเริ่มแช่ได้แล้ว สตรีก่อน พวกหนุ่มๆ จะรออยู่ข้างนอก!”

ซุนม่อสั่ง

หยิงไป่อู่กระโดดลงไปในสระหลังจากนั้นนางก็ขมวดคิ้ว

“ปราณวิญญาณที่นี่ธรรมดามาก!”

ซุนม่อใช้ประสาทสัมผัสของเขาในการสอบสวนอันที่จริง ต่อให้ต้องแช่ตัวที่นี่ครึ่งวันก็ไม่เป็นไร

มังกรปราณสัญจรขดตัวขึ้นและอยู่บนหัวของลู่จื่อรั่วไม่ได้มีเจตนาจะลงน้ำแต่อย่างใด ปราณวิญญาณที่นี่ยังน้อยเกินไปและมันก็ดูถูกเหยียดหยามที่จะซึมซับมันเข้าไป

"โอ๊ะ!"

ลู่จื่อรั่ว เหยียดมือของนางขึ้นและตบมังกรปราณวิญญาณสัญจรเบาๆ

“เจ้าปลาขี้เซายังมีบ่อน้ำพุร้อนอีกแห่งที่มีปราณที่เข้มข้นกว่านี้อีกไหม?”

จิ๊ จิ๊!

ปลาหมูร้องแล้วใช้หางชี้ไปทางทิศใต้

“เสี่ยวชิวชิวบอกว่ามีอยู่ที่หนึ่งแต่มันค่อนข้างไกล!”

ลู่จื่อรั่วรายงาน

“เรายังจะรออะไร”

หยิงไป่อู่กระตุ้นจากมุมมองของนางหากพลังปราณวิญญาณในน้ำมีความหนาแน่นเพียงพอมันก็เพียงพอแล้วที่จะชดเชยเวลาที่เสียไปในการมาที่นี่

กลุ่มเจ็ดคนออกเดินทางอีกครั้งการเดินทางครั้งนี้กินเวลาทั้งหมดสามชั่วโมง

“เราจะไปที่ไหนกัน”

ถานไถอวี่ถังพูดไม่ออก(ข้าเป็นคนขี้โรค เข้าใจไหม ทรมานข้าแบบนี้ พวกเจ้าเป็นห่วงว่าข้าจะไม่ตายเร็วพอรึเปล่า?)

“อีกไม่นานเราจะไปถึงแล้ว!”

ลู่จื่อรั่วอธิบายด้วยเสียงเบา

“อย่าสนใจเขา!”

หลี่จื่อฉีพูดขึ้นดวงตาของนางเหลือบมองไปยังปลาหมูตัวเล็กบนหัวของเด็กสาวมะละกอ ดูเหมือนว่าเจ้าตัวนี้นี้จะเป็นผู้นำพวกเขา

ทันใดนั้นซวนหยวนพ่อและหยิงไป่อู่ก็หยุดการรับรู้ที่เฉียบแหลมของพวกเขาบอกพวกเขาว่าลมกลางคืนมีปราณวิญญาณแฝงอยู่ภายในพลังปราณวิญญาณที่นี่หนาแน่นกว่ามาก

ขณะที่พวกเขาเดินต่อไปจิตวิญญาณของพวกเขาก็เบิกบาน พลังปราณในอากาศนั้นหนาแน่นถึงขั้นนี้แล้วในบ่อน้ำพุร้อนจะหนาแน่นขนาดไหน?

ประมาณสิบนาทีต่อมาน้ำพุร้อนก็ปรากฏขึ้นในสายตาของทุกคน อุณหภูมิไม่ร้อนเกินไปแต่มีฟองอากาศอยู่บนพื้นผิว หลังจากที่ฟองสบู่แตกออกพลังปราณวิญญาณก็รั่วไหลออกมาจากพวกมัน

“อย่างน้อยนี่ไม่ใช่การเดินทางที่สูญเปล่า!”

ถานไถอวี่ถังเป็นหมอเพียงแค่มองไปที่น้ำ เขารู้ว่าการแช่ในบ่อน้ำพุร้อนนี้เทียบเท่ากับการแช่ตัวในอ่างโอสถระดับสูงสุดน้ำพุที่นี่ไม่เพียงแต่บรรจุพลังปราณวิญญาณเท่านั้นแต่ยังมีแร่ธาตุทุกประเภทที่มีประโยชน์อย่างมากต่อร่างกาย

มังกรวิญญาณสัญจรสูดอากาศแล้วกระโดดลงไปในน้ำจนน้ำกระเซ็นหลังจากนั้นมันก็ลอยขึ้นและดูเหมือนจะเหินผ่านผิวน้ำ

สาวๆลงน้ำกันก่อนตามที่คาดไว้ ประสบการณ์นั้นดีกว่าเมื่อก่อนมากพวกเขารู้สึกว่าแม้แต่เซลล์ผิวของพวกมันก็ร้องอย่างกระหายในขณะที่ดูดซับแก่นของน้ำพุร้อน

ซุนม่อโยนซองยาขนาดยักษ์ลงไปในน้ำ

มังกรปราณวิญญาณสัญจรพบว่ามันแปลกและเริ่มที่จะว่ายเข้ามาหางของมันกระแทกเข้ากับยักษ์น้ำอย่างดุเดือด

ปั้ก!

ส่วนหนึ่งของยักษ์ระเบิดกลายเป็นปราณวิญญาณที่ห่อหุ้มมังกรปราณวิญญาณ ทำให้มันร้องออกมาอย่างสบายใจ

“น้ำพุร้อนนี้ดูเหมือนจะเป็นปากน้ำพุร้อน?”

หลี่จื่อฉีค้นพบเหตุผลที่ว่าทำไมปราณวิญญาณที่นี่จึงหนาแน่นมาก

หลังจากสาวๆทำเสร็จแล้วก็ถึงเวลาที่หนุ่มๆจะได้แช่ตัวกันซุนม่อโยนซองยาขนาดยักษ์อีกซองเข้ามา

“อาจารย์ เจ้าปลาหมูตัวนั้น…”

หลี่จื่อฉีเดินเข้ามาและพูดด้วยเสียงเบา

“ไม่จำเป็นต้องกังวลกับมันแค่แกล้งทำเป็นไม่รู้”

ซุนม่อเตือน

“ตามนั้นค่ะ”

ไข่ดาวน้อยตัดสินใจไม่ถามอีกต่อไป

"อาจารย์! อาจารย์!มีที่อื่นที่ดีกว่านี้อีก เราควรไปด้วยกันไหม”

ลู่จื่อรั่ววิ่งไปดึงมือของซุนม่อ

มังกรปราณวิญญาณสัญจรมีสีหน้าทำอะไรไม่ถูก(ข้าบอกเจ้าเพื่อตอบแทนความเมตตาของเจ้า ทำไมเจ้าถึงบอกกับคนผู้นี้?)

[1] อูหวงเป็นศัพท์แสลงภาษาจีนที่แสดงถึงผู้เล่นที่โชคดีอย่างยิ่ง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด