ตอนที่ 20-47 ต่อสู้

“ประมุขมหาเทพแห่งแสง?”  ลินลี่ย์และบีบีมองหน้ากันเอง  ใจพวกเขาตึงเครียดจากนั้นหันไปมองเบรุต

เบรุตพาลินลี่ย์และบีบีมุ่งสู่พิภพยูลานด้วยความเร็วสูง ขณะเดียวกันก็พูดคุยกับประมุขมหาเทพแห่งแสงผ่านสำนึกเทพ  “ฮ่าฮ่า, ออกุสตา, เท่าที่ข้าเห็นเจ้าควรจะกลับไปพิภพแห่งแสงของเจ้าได้แล้ว มาไล่ตามข้าจะเสียเวลาเปล่าๆ  หลังจากนั้นเจ้าจะต้องกลับไปโดยไม่ได้แสดงความสามารถอะไรของเจ้าเลย”

เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของเบรุตแฝงอยู่ในคำพูดของเขา

“ฮึ่ม, พูดอย่างนั้นยังเร็วเกินไป  เจ้ายังอยู่อีกไกลกว่าจะไปถึงพิภพยูลาน  หวังไว้เป็นที่สุดว่าเจ้าจะสามารถเข้าพิภพยูลานได้ก่อน  ถ้าข้าไล่ทันเจ้าอย่างนั้นเจ้าและอีกสองคนจะต้องตายอย่างแน่นอน!”  หน้าของประมุขมหาเทพแห่งแสงดูน่ากลัวมาก ระยะห่างระหว่างเขากับเบรุตในมิติปั่นป่วนยังเป็นเรื่องสำคัญ  และในตอนนี้เขาเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงอย่างน่าประหลาดใจ  ในแง่ความเร็ว เขาเร็วกว่าเบรุตมากมายแน่นอน

น่าเสียดาย...

พิภพชั้นสูงและโลกธาตุศักดิ์สิทธิ์อยู่ห่างไกลจากพิภพโลกธาตุมาตั้งแต่แรก  อย่างไรก็ตามพิภพโลกธาตุส่วนใหญ่จะตั้งอยู่ในภูมิภาคใกล้เคียงกัน ระยะห่างระหว่างพิภพโอคาลุนด์และพิภพยูลานเมื่อเทียบกันแล้วน้อยกว่าระยะทางจากพิภพโอคาลุนด์ไปโลกธาตุแสงศักดิ์สิทธิ์ไม่ถึงสิบเท่า

“ฮ่าฮ่า, อย่างนั้นก็จงไล่ตามต่อไป!”  เบรุตไม่พูดอะไรอื่นอีก

ภายในมิติปั่นป่วนไม่มีที่สิ้นสุดนี้ฝ่ายหนึ่งกำลังเร่งรีบรุดหน้า ขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งกำลังไล่ตาม

ในแดนนรก

“ลินลี่ย์เข้าไปในมิติปั่นป่วนจริงๆ หรือ”  ร่างหนึ่งที่คลุมไปด้วยรัศมีดำรำพึงเสียงทุ้ม  จากนั้นหัวเราะออกมา “ดูเหมือนว่าลินลี่ย์ไม่ยินดีสละเครื่องรางจอมเทพหรือมอบให้มหาเทพอื่น  เบรุตนั่นคอยหนุนหลังเขา...เขามีความกล้าหาญจริงๆ”

ในแดนนรกทวีปเรดบุด เทือกเขาอะเมทิสต์

“นอกจากเบรุตแล้ว จะเป็นคนอื่นไปไม่ได้” มหาเทพเรดบุดตัดสินได้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นเช่นกัน  “ดูจากการที่เบรุตให้ความสนใจขนาดนั้น  ก็ควรไม่มีปัญหาอะไร”

ข่าวว่าลินลี่ย์ฉีกเปิดมิติจากนั้นเข้าไปพร้อมกับบีบีถูกเทพชั้นสูงรายงานกลับเข้าไปยังมหาเทพต่างๆอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่แค่ประมุขมหาเทพของกฎธรรมชาติและวิถีต่างๆ เท่านั้น  มหาเทพอื่นก็ยังส่งคนมาจับตาดูความเคลื่อนไหวของลินลี่ย์

โลกธาตุลมศักดิ์สิทธิ์

“ฮึ่ม, จากพิภพยูลานไปพิภพโอคาลุนด์?  ยอดเยี่ยม บ้านเกิดข้าพิภพดีแลนอยู่ระหว่างช่วงนั้น” บุรุษผมเงินจมูกเหยี่ยวเมื่อได้รับทราบข่าวนี้ก็เริ่มบินไปที่ประตูเทเลพอร์ตด้วยความเร็วสูงของโลกธาตุลมศักดิ์สิทธิ์ทันทีทันทีที่เขาไปถึงประตูเทเลพอร์ต

“พิภพดีแลน” มหาเทพธาตุลมเทเรเซียพูดอย่างใจเย็นขณะที่เขาแสดงเหรียญตรามหาเทพของเขา

“ขอรับ”

พวกทหารไม่กล้าชักช้า  พวกเขาเปิดใช้งานวงเวทเทเลพอร์ตทันที  และแสงเริ่มฉายและกระพริบ  ในพริบตาเทเรเซียมหาเทพธาตุลมก็มาถึงบ้านเกิดของเขา พิภพโลกธาตุที่รู้จักกันในนามว่าดีแลน เขาฉีกเปิดมิติทันทีจากนั้นเข้าไปในมิติปั่นป่วนและขยายสำนึกเทพของเขาตรวจตราทันที

รอยยิ้มปรากฏอยู่ที่มุมปากของเทเรเซีย  “เบรุต!  ยากนักที่จะมีโอกาส เจ้าออกมาจากพิภพยูลานจริงๆ!”

“เจ้าออกมาจากพิภพยูลานจริงๆ!” เสียงนี้ดังขึ้นในใจของเบรุต และเบรุตอดมีสีหน้าเครียดไม่ได้

“ปู่เบรุต, เกิดอะไรขึ้น?” บีบีสังเกตว่าสีหน้าของเบรุตผิดปกติ และเขารีบถาม

ลินลี่ย์มองดูเบรุตด้วยความกังวลเช่นกัน  เบรุตมีสีหน้าบึ้งตึง  “ลินลี่ย์, บีบี, สถานการณ์แย่มาก  เทเรเซียนั่นอยู่ใกล้เรามาก  และในเส้นทางระหว่างเรากับบ้าน  ด้วยความเร็วของเขา  เขาอาจจะเผชิญหน้ากับเราในช่วงเวลาสั้นๆ ได้”

“เทเรเซีย?” ลินลี่ย์และบีบีมองหน้ากันเองทั้งคู่

เทเรเซียมหาเทพแห่งลมเป็นคนที่ลินลี่ย์รู้จัก เมื่อโมลด์เจ้าแคว้นสกายเมาท์ปล่อยข้อมูลภารกิจจอมเทพ  เทเรเซียได้คุกคามและพยายามบังคับเขาให้ส่งมุกวิญญาณ  ถ้าไม่ใช่เพราะมหาเทพบลัดริจแทรกแซงลินลี่ย์อาจถูกเทเรเซียฆ่าในตอนนั้นก็ได้

“ปู่!  นั่นจะไม่มีปัญหาใช่ไหม?”  บีบีพูดอย่างกังวล

“เทเรเซียผู้นี้เป็นมหาเทพน้อยธาตุลม  ข้าเองก็เป็นมหาเทพน้อยธาตุลมเหมือนกัน  อย่างไรก็ตาม..ในแง่กฎธาตุเขาถึงระดับเทพพารากอน  ดังนั้นเขาจึงสร้างปัญหาได้มาก” แม้ว่าเบรุตจะกังวล แต่เขาก็ยังนำพาลินลี่ย์และบีบีไปข้างหน้าทันที

ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว

พวกเขาเป็นมหาเทพน้อยทั้งคู่  แต่คนหนึ่งเป็นพารากอนในกฎธาตุ  เท่าที่เห็นเบรุตไม่ใช่คู่ต่อกรสำหรับเขา

“สู้กับเทเรเซียไม่มีปัญหา ปัญหาใหญ่ก็คือ..เมื่อเขาพัวพันเราให้ช้าลง  ถ้าประมุขมหาเทพแห่งแสงมาสมทบทัน  เราจะจบสิ้นทันที”  เบรุตกล่าวด้วยความรู้สึกค่อนข้างกังวล

“จริงสิ, ถ้าปู่เริ่มสู้กับเทเรเซีย ไม่มีทางที่เขาจะสามารถเคลื่อนที่ไปข้างหน้าได้”  บีบีแตกตื่นจนหน้าแดง  “เมื่อประมุขมหาเทพแห่งแสงมาทันเรา  อย่างนั้น....”

ลินลี่ย์มองดูเบรุต

ไม่ว่าเขาไม่ว่าทั้งบีบีก็ช่วยอะไรไม่ได้ พวกเขาต้องพึ่งพาอาศัยเบรุต

“เทเรเซีย!  ทำไมเจ้าถึงต้องการเครื่องรางจอมเทพนี้? เพชรกระจับแดงก็เป็นแค่หนึ่งในสามเครื่องราง  ไม่มีประโยชน์อะไรมากนักที่เจ้าจะรับเอาไว้  หรือว่าเจ้ามหาเทพน้อยยังคงฝันหวานว่าจะได้รับภารกิจและรับสมบัติจอมเทพ?”  เบรุตส่งสำนึกเทพตอบ

“ถ้าเจ้าไม่ต้องการให้ข้าขัดขวางเจ้า  อย่างนั้นก็ดีแล้ว  เบรุตตกลงว่าจะทำตามคำขอสุดท้ายของข้าไหม?”  เทเรเซียส่งสำนึกเทพตอบ

“ฝันไปเถอะ” เบรุตอดรู้สึกโกรธมิได้

“ฮ่าฮ่า, ถ้าเจ้าปฏิเสธ  อย่างนั้นข้าจะหยุดเจ้าเอาไว้ ในไม่ช้าข้าคิดว่าเจ้าและข้าจะต้องเผชิญกันและกัน”  เทเรเซียหัวเราะร่าเริง

เบรุตข่มความโกรธ  “พูดไป นอกจากนั้นเจ้าต้องการอะไรอื่นเป็นข้อแลกเปลี่ยนกับการไม่หยุดเราเอาไว้”

เทเรเซียเป็นมหาเทพน้อยธาตุลมและเป็นพารากอน  ในแง่ความเร็ว เขาเร็วกว่าเบรุตเล็กน้อย

ถ้าเบรุตต้องการผ่านเทเรเซียกลับไปยังพิภพยูลาน ก่อนอื่นเขาจะต้องใช้เส้นทางอ้อมที่มีระยะไกลเกินไป และประการที่สองเทเรเซียสามารถเลือกตรงไปที่พิภพยูลานและเฝ้ารอเบรุตอยู่ที่นั่น  ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางหลบเลี่ยงเทเรเซียได้

“ข้าบอกสิ่งที่ข้าต้องการกับเจ้าไปแล้ว  ก็ได้ ถ้าเจ้าไม่พอใจคำของ  นี่ก็ยังพอยอมรับได้  ส่งเพชรกระจับแดงมา และข้าจะปล่อยให้เจ้าผ่านไป”  เทเรเซียส่งสำนึกเทพตอบ

ส่งมอบเพชรกระจับแดงหรือ?  นั่นจะทำให้การเดินทางไร้ประโยชน์มิใช่หรือ?

“เทเรเซีย, อย่าบังคับข้าจนเกินไป”  เบรุตส่งสำนึกเทพด้วยความโกรธ

“บังคับเจ้าเกินไปหรือ?  แล้วเจ้าจะทำยังไงถ้าข้าบังคับเจ้าเกินไป?  พวกเจ้าทั้งหมดจะซ่อนตัวอยู่พิภพยูลานไม่กล้าโผล่หัวออกมาสินะ”  เทเรเซียพูดด้วยความหยิ่งยโส

“ฮึ่ม..อย่างนั้นทำไมเราทั้งสองไม่มาแข่งกันเล่า”  เบรุตส่งสำนึกเทพตอบด้วยความโกรธ

“ฮ่าฮ่า, อย่างนั้นเบรุตผู้ขี้ขลาดเหมือนหนูกล้าพูดคำที่แสดงความกล้าหาญแบบนั้นออกมาจริงๆ  หาได้ยาก หาได้ยากจริงๆ!”  เทเรเซียหัวเราะเยาะเบรุตผ่านสำนึกเทพ

เบรุตแค่นเสียงเย็นชาไม่พูดอะไรต่อไป

ลินลี่ย์ไม่รู้ว่าเบรุตและเทเรเซียพูดอะไรกัน  แต่เขาสามารถคาดเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น  โดยดูจากสีหน้าของเบรุต “ดูเหมือนว่าลอร์ดเบรุตและเทเรเซียจะไม่สามารถตกลงกันได้  นี่...ชักจะยุ่งยากเสียแล้ว”  ลินลี่ย์และบีบีไม่มีทางเลือกได้แต่คอยดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น

กระแสปั่นป่วนหลากสีสันในปัจจุบันขณะที่มีรอยแยกมิติปรากฏเป็นครั้งคราว

เบรุตยังคงนำลินลี่ย์และบีบีไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง  ขณะต่อมา

“ปู่, เทเรเซีย” บีบีร้องเรียกด้วยความประหลาดใจ

ลินลี่ย์จ้องมองอย่างหนักในที่ไกล  รัศมีสีเขียวนั่น  นั่นเป็นร่างของบุรุษผมเงินยาว  ดวงตาตี่แคบดูเหมือนคล้ายคมมีด  เขายิ้มขึ้นเรื่อยๆ ขณะมองดูเบรุตและอีกสองคน

“เบรุต” เทเรเซียพูด

“เทเรเซีย ทางที่ดีเจ้าจากไปตอนนี้ดีที่สุด  มิฉะนั้นต่อไปเจ้าจะจากไปไม่ได้”  สายตาของเบรุตเย็นชา

“ฮึ่ม” หน้าของเทเรเซียเปลี่ยนไปทันที  “เจ้าเรียกผู้ช่วยเหลือมาจริงๆ”

“แน่นอน ทันทีที่ข้าสังเกตพบเจ้า ข้าก็แจ้งบอกทันที” เบรุตพูดอย่างเยือกเย็น

“มีมหาเทพไม่ถึงสิบคนที่กลายเป็นพารากอน  มีมหาเทพน้อยไม่มากนักที่จะเอาชนะข้าได้  อย่างน้อยเจ้าก็ไม่ใช่หนึ่งในนั้น  ข้าคิดว่าผู้ช่วยของเจ้าไม่ใช่คู่มือของข้า”

ลินลี่ย์ค่อนข้างตกใจส่งสำนึกเทพบอกเบรุต  “ลอร์ดเบรุต  เทเรเซียกำลังถ่วงเวลาอย่างเห็นได้ชัด  ยิ่งถ่วงเวลานานไปก็จะเป็นผลร้ายต่อเรา”

“ข้ารู้” เบรุตหลิ่วตาให้ลินลี่ย์ “ไม่ต้องกังวล, ลินลี่ย์ ทุกอย่างเป็นไปตามที่ข้าคาดไว้แล้ว”

เมื่อเห็นอาการเยือกเย็นของเบรุต  ลินลี่ย์ค่อยรู้สึกมั่นใจมากยิ่งขึ้น

“ลินลี่ย์,ครั้งล่าสุดมหาเทพบลัดริจปล่อยให้เจ้าหลบหนีไปได้ ครั้งนี้เจ้าคงยากจะทำได้” เทเรเซียโบกมือและเคียวคมบางมีแสงเยือกเย็นปรากฏ รัศมีที่เปล่งออกมาจากเคียวทำให้มิติโดยรอบสั่นสะเทือน

ร่างของเขากระพริบวาบจากนั้นเป็นเหมือนมังกรบิน เขาพุ่งเขาหาและฟันเคียวที่แฝงไปด้วยพลังทำลายสวรรค์ใส่เบรุต

“ลินลี่ย์, รีบพาบีบีหนีไปยังตำแหน่งพิภพยูลาน  ข้าจะไปถึงที่นั่นในอีกไม่ช้า”  เบรุตรีบส่งสำนึกเทพบอก

“ก็ได้” ลินลี่ย์ไม่ลังเลแม้แต่น้อย

ไม้เท้ายาวสีดำปรากฏในมือของเบรุต  ไม้เท้ายาวยืดขยายเป็นร้อยเมตรกว้างหลายเมตรทันทีและกระแทกใส่อย่างรุนแรง

“แคล้ง!”

เสียงแหลมที่น่าสะพรึงกลัวระหว่างคมมีดและไม้เท้าดำยาวกระแทกกันแต่ทำให้สั่นเล็กน้อย

“บีบี!  ไปกันเถอะ” ลินลี่ย์คว้าตัวบีบีและพยายามอย่างหนักที่จะต้านกระแสพลังงานในมิติปั่นป่วนและรีบมุ่งหน้าสู่พิภพยูลาน

“พี่ใหญ่, ปู่จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”  บีบีพูดอย่างกังวลใจ

“ถ้าเรารั้งอยู่  เราจะส่งผลเสียต่อปู่เบรุตของเจ้า”  ลินลี่ย์เข้าใจสถานการณ์ได้ดี  “ถ้าเทเรเซียโจมตีเราตั้งใจเพื่อคุกคามเบรุตนั่นจะยุ่งยากมาก  ไปกันตอนนี้หลังจากท่านเบรุตสู้จนได้ผลสรุปแล้ว เขาจะตามเรามา”  แม้ว่าเขาจะพูดเช่นนี้  แต่ในใจของเขา ลินลี่ย์ยังคงรู้สึกกังวล

ถ้าเบรุตและเทเรเซียสู้กันนานเกินไปและประมุขมหาเทพแห่งแสงมาทันพวกเขา จะเกิดอะไรขึ้น?

“ครืน...”

คลื่นพลังงานธาตุลมที่น่ากลัวกวาดผ่านเข้ามาทันทีและกระแทกใส่ร่างของลินลี่ย์ที่บินออกมาห่างถึงพันกิโลเมตร

“ควั่บ!”  ลินลี่ย์ยืมแรงเหวี่ยงจากคลื่นพลังช่วยให้เคลื่อนที่ได้เร็วมากขึ้น!

“เป็นการสู้ระหว่างมหาเทพจริงๆ แม้แต่เศษระลอกพลังจากระยะห่างไปพันกิโลเมตรยังมีพลังมากกว่าการปะทะของพารากอนเสียอีก”  ลินลี่ย์ลอบตกใจ  เขายังคงพาบีบีไปข้างหน้าอย่างแตกตื่น

ลินลี่ย์และบีบีไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องครู่ต่อมา

“พี่ใหญ่ มีใครบางคนอยู่ข้างหน้า”  บีบีพูดอย่างตกตะลึง

“มหาเทพอีกคน!”  หน้าของลินลี่ย์ซีดทันที!

เบรุตถูกเทเรเซียขัดขวางแล้ว  ถ้ายังมีมหาเทพอื่นมาอีกเขาหรือบีบีจะต้านทานได้อย่างไร

แสงสว่างลุกโชนพุ่งเข้ามาหาจากที่ไกล  และต่อมาก็มาถึงข้างตัวลินลี่ย์และบีบี  ลินลี่ย์และบีบีมองคนผู้นี้อย่างระมัดระวัง และขณะที่เขาชะลอความเร็วลง  พวกเขาจึงสามารถเห็นได้ชัดว่าเป็นใคร

“นี่คือ...” ลินลี่ย์และบีบีตะลึงกันทั้งคู่

ผมยาวสีดำชุดขาวยาว และคิ้วสีแดง

“บลูไฟร์” ลินลี่ย์ร้องเรียกตกใจ

พวกเขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าผู้มาใหม่จะเป็นบลูไฟร์! และตัดสินจากรัศมีรอบร่างบลูไฟร์ เขาใช้พลังมหาเทพธาตุไฟ เห็นได้ชัดว่าบลูไฟร์เป็นมหาเทพธาตุไฟ!!!

“ท่านเลย์ ลิน ท่าน...”  ลินลี่ย์สับสนไปหมด

“ท่านเลย์ลิน ท่านกลายเป็นมหาเทพได้ยังไง?”  บีบีร้องเรียกด้วยความประหลาดใจ  มีเพียงมหาเทพจึงจะสามารถเคลื่อนที่ผ่านมิติยุ่งเหยิงด้วยความเร็วขนาดนั้นได้

“บลูไฟร์, เจ้ามาแล้ว” ร่างเลือนรางสีเขียวพุ่งมาจากด้านหลังด้วยความเร็วสูง

“เบรุต” บลูไฟร์ยิ้มขณะที่มองดู “ท่านพาลินลี่ย์และบีบีรีบกลับไปพิภพยูลานได้เลยข้าจะช่วยท่านรับมือเทเรเซียผู้นี้เอง ข้ามีพลังพอรับมือกับเขาได้”

“ขณะสู้กับเขา ให้มุ่งหน้าสู่พิภพยูลานด้วย  ไม่ว่ายังไงก็ตาม อย่าให้ประมุขมหาเทพแห่งแสงตามเจ้าทัน”  เบรุตสั่ง

“ไม่ต้องห่วง ในแง่ความเร็วข้าเร็วกว่าท่านเล็กน้อย”  บลูไฟร์ยิ้ม

“ลินลี่ย์ บีบี!  ไปกันเถอะ” เบรุตไม่เปลืองคำพูด นำพาลินลี่ย์และบีบีมุ่งหน้าสู่พิภพยูลานต่อไปทันที

สำหรับบูลไฟร์ทั้งร่างของเขาเต็มไปด้วยเปลวไฟเขามีความมั่นใจมากยืนนิ่งกับที่ในกลางกระแสมิติปั่นป่วนขณะยิ้มให้ขณะมองดูเทเรเซียซึ่งมีท่าทีเสียดายขณะจ้องมอง  “เทเรเซีย! เจ้าต้องการครอบครองเพชรกระจับแดงเอาไปมอบให้ประมุขมหาเทพแห่งแสงหรือ?  ตัดใจเสียเถอะ,  เจ้าหมดโอกาสแล้ว”