ตอนที่ 11 บุกถ้ำราชสีห์ขนเพลิง

ตอนที่ 11 บุกถ้ำราชสีห์ขนเพลิง

*เปลี่ยนจากสิงโตเพลิงเป็นราชสีห์ขนเพลิง

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

พืชระดับ 3 ในอาณาเขตของหลิน ยู เพิ่มขึ้นมาจาก 6 เป็น 12 เทียบได้กับพลังโจมตีของเขาเพิ่มเป็น 2 เท่า

ในหมู่พวกมัน มี เถาวัลย์พิษ 5 ตัว นางไม้บ้าคลั่ง 3 ตัว และ วิญญาณดอกไม้ 4 ตัว และมากกว่าครึ่งมีความสามารถในการโจมตีระยะไกล

แน่นอน

ในด้านของการโจมตีระยะไกล วิญญาณดอกไม้ที่มีความใกล้ชิดกับธรรมชาติขั้นสูงนั้นจะแข็งแกร่งกว่า เถาวัลย์พิษ และ นางไม้บ้าคลั่ง ที่พึ่งการโจมตีทางกายภาพซะส่วนใหญ่

เหลือเวลาอีก 5 วันก่อนที่ระยะปลอดภัยจะหมดลง

หลิน ยู ไม่สามารถอยู่นิ่งเฉยได้ เขาได้เตรียมการทั้งหมดที่สามารถทำได้เผื่อกรณีฉุกเฉิน

เขากดเข้าไปที่ช่องแชทภูมิภาคและดูข้อความ พบว่ายังไม่มีใครเห็นกระแสสัตว์ร้ายที่อยู่ขังอยู่ในกำแพงใส พวกเขายังคุยเล่นและแลกเปลี่ยนข้อมูลกันตามปกติ

หลิน ยู คิดเกี่ยวกับสิ่งนี้อยู่สักพักแล้วจึงส่งข้อความ

“มีสัตว์ประหลาดจำนวนมากปรากฏขึ้นอีกฝั่งของป่า มีพวกมันอย่างน้อยเป็นหมื่นๆตัว และหลายตัวก็อยู่เหนือระดับ 3 พวกนายควรเตรียมพร้อมได้แล้ว”

เหตุผลที่ฉันเตือนพวกเขา ไม่ใช่เพราะ หลิน ยู เป็นคนดี แต่เขาต้องการใช้คนพวกนี้เพื่อลดความกดดัน

มิฉะนั้น หากดินแดนอื่นถูกทำลายจนหมด สัตว์ประหลาดจากหลากทิศทางคงได้แห่เข้ามาหาเขาจนหมด ด้วยความแข็งแกร่งของเขาตอนนี้คงรับมือพวกมันได้ยาก

ดังนั้นควรเตือนพวกเขาไว้ล่วงหน้าดีกว่า

เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้

ทันทีที่ข้อความของเขาถูกส่งก็ไป ก็มีคนตอบกลับทันที

“ที่ชายขอบป่ามีสัตว์ร้ายนับหมื่นตัวจริงหรือ ?”

“มันไม่น่าจะเป็นไปได้ ด้วยจำนวนสัตว์ประหลาดที่มากมายขนาดนั้น มันจะไม่มีความเคลื่อนไหวได้ยังไง?”

“ถึงขนาดมีจำนวนหลายหมื่นตัวเลยเหรอ? และยังมีอีกหลายตัวที่มีระดับมากกว่า 3? นี้แกคิดว่าพวกเราไม่ได้อ่านหนังสือเหรอ?”

“ตอนนี้ฉันอยู่ใกล้ป่า ฉันไม่ได้เห็นสัตว์ประหลาดมากขนาดนั้นเลย”

“ฮ่า ฮ่า ไอ้หน้าอ่อน ป่ามันอันตรายมาก ใครจะลากเอาพวกมันไว้อีกฝั่งได้”

“อ่านผ่านๆก็รู้แล้ว ว่าเป็นข้อมูลปลอม”

“ฉันเดาว่าเจ้านี้ต้องบ้าแน่ๆ ที่พยายามอยากจะมีชื่อเสียง น่าสมเพชจริงๆ”

ในช่องแชท สิ่งที่พวกเขาพูด กับสิ่งที่ฉันพูด มีคนจำนวนไม่มากที่เชื่อสิ่งที่ หลิน ยู พูด บางคนถึงกับหัวเราะออกมาดังๆ

ในด้านของ หลิน ยู ถึงกับส่ายหัว เขาเดาแล้วว่าผลลัพธ์ต้องออกมาเป็นแบบนี้

ท้ายที่สุดแล้ว.. เขาก็ไม่มีหลักฐานพิสูจน์การมีอยู่ของกระแสสัตว์ร้าย ไม่ว่าจะอธิบายเท่าไรก็ไม่มีใครเชื่อ

ยังไงก็ตาม เขาก็ได้แจ้งเตือนออกไปแล้ว คำเตือนแสดงผลลัพธ์ของมัน มันจะแสดงผมออกมาอย่างช้าๆ

สิ่งนี้ ถูกค้นพบในไม่ช้าก็เร็ว

เมื่อเวลานั้นมาถึง ต่อให้เขาไม่พูดมันก็แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็วและดึงดูดความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วน

เขาเพิกเฉยมัน ปิดช่องแชท และออกไปพร้อมกับกองทัพพืชอันทรงพลังของเขา

.....

20 นาทีต่อมา

หลิน ยู ได้กลับมาที่ป่าอีกครั้ง

ครั้งนี้ฉันโชคดี เข้าไปในป่าไม่ถึง 2 กิโลเมตร ฉันได้พบถ้ำขนาดใหญ่ ราชสีห์ขนเพลิง 2 ตัวนอนอยู่ที่ปากถ้ำที่ร้อนระอุ พวกมันกำลังหลับสนิท

เมื่อนึกถึงราชสีห์ขนเพลิง 2 3 ตัวที่เขาเคยพบก่อนหน้านี้ จู่ๆ หลิน ยู ก็คิดในใจ

นี้มันน่าจะเป็นที่อยู่ราชสีห์ขนเพลิง ไม่นึกเลยว่ามันจะอยู่ใกล้กับอาณาเขตมากขนาดนี้ ดูเหมือนเราต้องรีบกำจัดมันออกไปให้เร็วที่สุด จะได้ไม่เป็นปัญหาในภายหลัง

“หลิง ซี บินขึ้นไปพร้อมกับวิญญาณดอกไม้ คอยสนับสนุนฉันอยู่ด้านบน พวกที่เหลือโจมตีมันไปพร้อมกับฉัน”

หลิน ยู สั่งการทหารพืชที่อยู่ข้างๆเขา

ด้วยการเชื่อโยงทางจิตวิญญาณ เหล่าพืชทราบทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร และได้เริ่มต่อแผนการ

สิ่งที่ หลิน ยู ไม่รู้ก็คือ ตอนที่เขาวางแผนจัดการราชสีห์ขนเพลิง ช่องแชทภูมิภาคก็ได้ระเบิดทันที

“บ้าเอ้ย! ทุกคนมีสัตว์ประหลาดอยู่ที่ชายชอบของป่าจริงๆ มีพวกมันอยู่เต็มไปหมด ทั้งหมดถูกกั่นด้วยกระแพงใส”

“ฉันก็เห็นมันเหมือนกัน! จำนวนของพวกมันน่ากลัวเกินไปแล้ว มีอย่างน้อยก็หลายหมื่นตัวอาจจะมากกว่า พี่ใหญ่ท่านนั้นไม่ได้โกหกเรา!”

ข่าวของสัตว์ประหลาดจำนวนมากกวาดไปทั่วทั้งช่องแชทเหมือนพายุเฮอริเคน

ผู้คนจำนวนมากเดินทางผ่านป่าไปที่กำแพงโปร่งใส เพื่อยืนยันความถูกต้องของข่าว

ผู้ที่ไม่เชื่อในต้องแรกก็ต้องตกใจเต็มไปด้วยความตื่นตะหนก ช่องแชทภูมิภาคเต็มไปด้วยความโกลาหลทันที

“เป็นไปได้อย่างไร? สัตว์ประหลาดนับหมื่น? มันไม่น่ากลัวเกินไปหน่อยเหรอ?”

“ฉันได้ยินมาว่าพวกมันจะออกมาหลังจากระยะเวลาปลอดภัยสิ้นสุดลง จริงไหม?”

“จบแล้ว จบสิ้นกันแล้ว ดินแดนฉันอยู๋ห่างจากป่าแค่ 2 หรือ 3 กิโลเมตร ฉันจะทนได้ยังไง”

“ฉันก็เหมือนกัน ฉันเพิ่งมาถึงระดับ 2 ฉันยังไม่อยากตาย...”

“ฉันไม่คิดเลยว่าสิ่งที่คนๆนั้นพูดก่อนหน้านี้จะเป็นความจริง”

“เข้าไปในป่าเร็ว พี่ชายท่านนั้น พวกคุณรู้ไหมเขาเป็นใคร? กรุณาติดต่อพวกเรา!”

“งี่เง่า เมื่อกี้ก็ด่าเขาไปเยอะแล้ว ทำไมไม่ด่าต่อ?”

“ต้องรีบติดต่อหัวหน้า!”

…..

เมื่อเกิดวิกฤตอย่างกะทันหัน ทุกคนล้วนตื่นตะหนก

สัตว์ประหลาดมีเป็นหมื่นๆตัว พวกมันอาจจะมากถึงแสนตัว นี้ไม่ใช่เรื่องตลก เมื่อพวกมันออกมา จะมีไม่กี่คนที่รอดอย่างแน่นอน

ทางออกเดียวคือต้องพัฒนาความแข็งแกร่งให้เร็วที่สุดด้วยเวลาที่เหลืออยู่ เพื่อที่จะอยู่รอดในกระแสสัตว์ร้ายได้

ช่วงเวลาผ่านไป

ผู้คนนับไม่ถ้วนเข้าร่วมการแข่งขันเพื่อแย่งชิงทรัพยากร เริ่มต่อสู้กันอย่างเมามัน พื้นที่ทั้งหมดเต็มไปด้วยเสียงตะโกนเข่นฆ่ากัน มันไม่สงบสุขอีกต่อไป

ในทางตรงกันข้าม หลิน ยู นับว่าโชคดีมาก

เนื่องจากพื้นที่ของเขาอยู่ห่างไกล เขาไม่จึงไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวเรื่องการแย่งชิงทรัพยากรและสามารถออกล่าได้อย่างสบายใจ

ณ เวลานี้ บริเวณหน้าถ้ำราชสีห์ขนเพลิง

“บูมม!!”

ราชสีห์ขนเพลิงล้มลงกับพื้นอย่างรุนแรง ในที่สุด หลิน ยู ก็สามารถจัดการกับราชสีห์ขนเพลิง 2 ตัวที่เฝ้าหน้าถ้ำได้สำเร็จ

หลิน ยู นำกองทัพพืชของเขาก้าวข้ามซากศพของราชสีห์ขนเพลิง เข้าไปในถ้ำอย่างระมัดระวัง ภายในถ้ำร้อนอย่างมาก หลังจากที่เขาไปได้ไม่นาน ก็มีลมหน้าพัดมาปะทะกับหน้าของหลิน ยู กลิ่นกำมะถันจางๆ ลอยมาในอากาศ

ในไม่ช้า หลิน ยู ก็มาถึงมุมๆหนึ่ง

เมื่อมองผ่านรอยแยกหินตรงหัวมุม เขาเห็นแอ่นลาวาไหลลงมา กลุ่มราชสีห์ขนเพลิง กำลังพักผ่อนอยู่ในลาวาหนืด

พวกมันทำภูเขาไฟใต้ดินเป็นรัง

หลิน ยู ลังเลเล็กน้อย เป็นความซวยของเผ่าพืช ธาตุไฟเป็นจุดอ่อนของพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด แล้วยิ่งสู้ในพื้นที่ภูเขาไฟด้วย

ยิ่งไปกว่านั้น ราชสีห์ขนเพลิงด้านในยังมีจำนวนมาก อาจมีมากขึ้น 16 หรือ 17 ตัวทีเดียว พวกมันได้เปรียบในด้านจำนวน

“หะ? นั้นอะไรหน่ะ?”

ทันใดนั้น ดวงตาของ หลิน ยู ก็ถูกดึงดูดด้วยดอกบัวสีแดงที่อยู่ใจกลางสระลาวา

ดอกไม่ไม่ใหญ่มากนัก มันเติบโตอยู่สระลาวา ไม่กลัวการเผาไหม้ของลาวาซักนิด ซึ่งมันทำให้เขาต้องตะลึง

สมบัติ!

นี้มันต้องเป็นสมบัติอย่างแน่นอน!

นี้เป็นครั้งแรกที่ หลิน ยู เห็นพืชเติบโตในลาวา ไม่จำเป็นต้องคิดว่ากับมันเลย

จิตใจที่รู้สึกหกหู่กับมาคึกคักอีกครั้งทันที

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขามองไปรอบๆอีกครั้ง เขาตัดสินใจวางแผน รีบออกด้านนอกพร้อมกับกองทัพพืชทั้งหมด ลากซากราชสีห์ขนเพลิง 2 ตัว ออกไปที่หน้าปากถ้ำ และอดทนรออยู่ด้านนอก

ทันใดนั้นเอง

ใช้เวลาไม่นาน ราชสีห์ขนเพลิง 3 ตัวได้กลิ่นเลือดมันรีบลุกและออกมาจากถ้ำ

เมื่อพวกมันออกมาข้างนอกเห็นศพเพื่อนของมันอยู่บนพื้น หลิน ยู ที่ซ่อนตัวอยู่ ก็สั่งการทันที

“ไป! กำจัดพวกมัน!”

ไม่เปิดโอกาสให้ราชสีห์ขนเพลิง เรียกเพื่อนของมัน เถาวัลย์เลือยออกไปตามพื้นมัดแขนขาดและปากของมันไว้ ปล่อยพิษอัมพาต

ในเวลาเดียวกัน หลิงซีและวิญญาณดอกไม้ 3 ตนก็โบกไม้เท้าของพวกมัน หนามไม้จำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกไปเจาะทะลวงร่างกายของพวกมัน การต้องจบลงทันที พวกมันล้มลงอย่างไร้เรี่ยวแรง

ใช้เวลาเพียงไม่กี่สิบวินาที การต่อสู้ก็จบลง!