บทที่ 45 - แสดงจิตวรยุทธ

6/7

บทที่ 45 - แสดงจิตวรยุทธ

“เหล่าเฉิน เกิดอะไรขึ้น?”

หยางซือเล่ยเดินลงจากรถม้าทันทีพร้อมกับเฉินเฉินบุตรสาวในอ้อมแขน แล้วก็พบกับใบหน้าซีดเซียวของเฉินซี

อย่างไรก็ตาม แม้ตกใจเล็กน้อยกับ ‘อุบัติเหตุ’ ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แต่เนื่องจากปลดปล่อยพลังวิญญาณป้องกันร่างกายได้ทันท่วงที จึงไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ

กระนั้น คนขับรถม้าของอีกฝ่ายอาการย่ำแย่มาก เวลานี้ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด ล้มฟุบลงกับพื้นหมดสติไป

“ไอ้ชนชั้นต่ำ พวกเจ้าเป็นใครกัน? กล้าดียังไงมาชนรถม้าของนายน้อยผู้นี้!”

ในแคร่รถม้าฝั่งตรงข้าม เสียงผู้ชายที่โกรธเกรี้ยวดังขึ้น

จากนั้น ชายหนุ่มหล่อเหลาในชุดผ้าปักเปิดม่านออกมา มองไปยังหยางซือเล่ยและเฉินซีด้วยใบหน้าโกรธจัด

แต่เมื่อสายตาของเขาสบเข้ากับหยางซือเล่ย

ชายหนุ่มในชุดผ้าปักก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้ น้ำเสียงเขาฟังดูประหลาดใจเล็กน้อย “นึกว่าใคร ที่แท้ก็เป็นเจ้านี่เอง บุตรผู้ฉาวโฉ่แห่งตระกุลหยาง”

ดวงตาของหยางซือเล่ยหรี่ลงเล็กน้อย ค้นหาข้อมูลของบุคคลผู้นี้ในใจอย่างรวดเร็ว

อ้อ เป็นลั่วเทียนหยุน ทายาทสายตรงของตระกูลลั่ว แม้อีกฝ่ายจะเสเพล ทำทุกอย่างไม่ว่าจะกิน ดื่ม เที่ยวผู้หญิง เล่นการพนัน แต่ก็เป็นถึงชายที่สามารถปลุกจิตวรยุทธขั้น 5 และปัจจุบันมีฐานบำเพ็ญเพียรอยู่ในช่วงต้นของขอบเขตกระตุ้นชีพจร

ถือว่ามีพรสวรรค์มาก มากพอที่จะทำให้ผู้คนเพิกเฉยต่อข้อเสียมากมายของเขา

“เจ้าขยะ ข้าไม่อยากเชื่อว่าเจ้าจะมีหน้ากลับมาที่เมืองหลงเฟยอีก นับถือใจเจ้าจริงๆ”

ลั่วเทียนหยุนหัวเราะเยาะ สายตาเขาจับจ้องหยางซือเล่ย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

หยางซือเล่ยก็หัวเราะเช่นกัน “หน้าข้า ข้ารู้ดีว่าควรไปที่ไหน ยิ่งไปกว่านั้นข้าจะทำอะไรมันก็ไม่ใช่ธุระของเจ้า”

ได้ยินประโยคนี้ ร่องรอยของความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตาของลั่วเทียนหยุน

ในอดีตที่ผ่านมา ทุกครั้งที่บุรุษฉาวโฉ่ผู้นี้เห็นตน อีกฝ่ายมักหวาดกลัวและยอมอ้อมหลบไปอีกทาง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไม่ได้เจอกันแค่สองปี จะกลายเป็นคนเย่อหยิ่งโอหัง กล้าพูดกับตนเช่นนี้ไปซะแล้ว

ดูท่าการที่ไม่ได้เจอกันนาน จะทำให้เขาลืมตัวว่ามีอะไรบ้างที่ตนสามารถทำได้หรือไม่ควรทำ!

คิดได้แบบนี้ ใบหน้าของลั่วเทียนหยุนหมองลงทันใด เปิดปากกว้างตะโกนด้วยความโกรธ “เจ้าชนรถม้าข้า ทำให้คนขับรถม้าได้รับบาดเจ็บ หากเจ้ายังไม่ยอมรับความผิดและยังไม่ยอมให้เกียรติข้านายน้อยผู้นี้ ก็อย่าหวังจะละเว้นโทษไปได้!”

พร้อมกันนั้น เมื่อสิ้นเสียง ลั่วเทียนหยุนก้าวไปข้างหน้าอย่างแรง พลังวิญญาณอันน่าเกรงขามพลุ่งพล่านออกมาจากภายในร่างกาย ก่อตัวเป็นร่างเงาจิตวรยุทธบนเหนือหัว กลายเป็นสิงโตที่มีเปลวไฟชุกโชนทั่วตัว

นี่คือจิตวรยุทธระดับห้า --สิงโตเพลิงโชติช่วง!

วินาทีต่อมา เมื่อจิตวรยุทธก่อตัวขึ้น พลังวิญญาณที่อัดแน่นพลันระเบิดอย่างกะทันหัน แผ่ออกไปข่มขู่หยางซือเล่ย พยายามบังคับให้เขาคุกเข่าลง

แม้ตกอยู่ในสถานการณ์นี้ แต่หยางซือเล่ยยังคงสงบ ทว่าก่อนที่เขาจะตอบโต้ หยางเฉินเฉินในอ้อมแขนกลับตะโกนด้วยความโกรธ “ห้ามรังแกพ่อข้า!”

เห็นแค่เพียงมือเล็กๆของหยางเฉินเฉินหุบแน่นเป็นกำปั้น ภายใต้แรงกดดันของสนามพลังวิญญาณของลั่วเทียนหยุน เกิดพลังงานอีกสายหนึ่งทะยานเข้าต่อต้าน และไม่ต้องสงสัยเลย ที่มาของมันย่อมไม่พ้นเกิดจากจิตวรยุทธขั้น 9 ที่เพิ่งตื่นขึ้นของเด็กสาว

หงสาเยือกแข็ง!

หึ่ง หึ่ง——！

ในพริบตา รัศมีพลังงานวิญญาณรอบกายหยางเฉินเฉินพลันเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง  แสงและหมอกควันโหมกระหน่ำไปทุกทิศทุกทาง!

ฮู้มมม

พร้อมกันนั้น เสียงของนกหงสาที่กระจ่างใสดังขึ้น

หงสาตัวนี้ยาวหลายอิงฉื่อ ท่ามกลางสายตาตื่นตกใจของผู้คน มันปรากฏขึ้นในอากาศอันเบาบาง

ร่างเงาของหงสาเยือกแข็งดูแข็งแกร่งมาก มองก็รู้ว่าไม่ธรรมดา ดวงตาที่เย็นชาและแสนภาคภูมิ ขนหางเรียงยาวสง่า ระยิบระยับไปด้วยแสงสีฟ้า ดูงดงามมาก

และเมื่อหงสาเยือกแข็งปรากฏตัวรูปลักษณ์ของหยางเฉินเฉินก็เริ่มเปลี่ยนไปอย่างน่าอัศจรรย์เช่นกัน

ผมของเด็กสาวเปลี่ยนเป็นสีฟ้า ยาวลงมาถึงเอว ตาโตสดใส และรอบกายถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง

ผิวเธอราวหิมะ ใบหน้ารูปไข่ละเอียดอ่อน ทุกส่วนงดงามราวกับเกิดจากการบรรจงเติมแต่งด้วยความรักจากพระเจ้า

เห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวบุตรสาว ใจหยางซือเล่ยรู้สึกทึ่ง แต่ขณะเดียวกันมีความสุขเล็กน้อย

นี่แสดงให้เห็นว่าหยางเฉินเฉินได้หลอมรวมเข้ากับจิตวรยุทธของตนเองได้อย่างสมบูรณ์แล้ว และสามารถใช้พลังบางส่วนของหงสาเยือกแข็งต่อกรกับปัญหาเบื้องหน้าได้!