ตอนที่ 30 การประเมิน
ตอนที่ 30 การประเมิน
"ไปที่สมาคมจอมยุทธ์" ลู่เซิงขึ้นรถแท็กซี่และบอกจุดหมายทันที
คนขับรถแท็กซี่เป็นชายกลางคนอายุราว 40 ปีอีกฝ่ายเหลือบมองลู่เซิงผ่านกระจกมองหลังและพูดด้วยรอยยิ้ม "หนุ่มน้อยเธออยากไปสมาคมจอมยุทธ์หรือ?" เมื่อมองไปที่อายุของลู่เซิง เขาก็ไม่สามารถเชื่อมโยงลู่เซิงกับการประเมินจอมยุทธ์ได้จริงๆ
ลู่เซิงก็ตระหนักถึงสิ่งนี้และพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "แค่ไปหาคนรู้จัก" เมื่อได้ยินคําตอบของลู่เซิง คนขับรถแท็กซี่ก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าทันทีและเริ่มพูดมาก
"หนุ่มน้อยดูจากอายุแล้ว เธอน่าจะอยู่มัธยมปลายปี 3 ในปีนี้"
"ลูกสาวของฉันก็อายุใกล้ๆเธอ เป็นรุ่นพี่ในโรงเรียนมัธยมปลายในปีนี้... แต่ค่าปราณโลหิตทำให้ฉันกังวลมาก..."
เห็นได้ชัดว่าคนขับรถแท็กซี่คนนี้เป็นคนช่างพูด เขาพูดทุกเรื่องตลอดทางตั้งแต่การสอบเข้ามหาลัยไปจนถึงการเลือกมหาลัยและไปยังอาชีพการงานในอนาคต มันทําให้ลู่เซิงรำคาญจนจะเป็นบ้า
ประเด็นสำคัญคือลู่เซิงอายที่จะเมินเขา ดังนั้นจึงตอบกลับคําสองสามคําตลอดทาง "อืม" "ครับ" "ใช่" มองผิวเผินลู่เซิงฟังคนขับรถแท็กซี่อย่างระมัดระวัง แต่ในความเป็นจริงเขาเสียใจมาก
"ถ้าฉันรู้งี้ฉันคงบอกไปว่าจะเข้ารับการประเมินจอมยุทธ์ระดับ 2" ลู่เซิงคิดในใจอย่างเงียบๆ
"เขาจะต้องคิดว่าฉันเป็นคนโง่และไม่คุยกับฉัน"
ในที่สุดเมื่อถึงจุดหมาย ลู่เซิงก็จ่ายเงินรีบลงจากรถและถอนหายใจด้วยความโล่งอก
คนขับรถแท็กซี่โผล่หัวออกจากรถแท็กซี่และบอกลาลู่เซิงอย่างกระตือรือร้น "หนุ่มน้อย คราวหน้าถ้ามีโอกาสฉันจะแนะนําลูกสาวให้เธอรู้จัก..."
ลู่เซิงยิ้มอย่างสุภาพและพยักหน้า แต่พูดในใจอย่างเงียบๆ 'ฉันหวังว่าจะไม่มีคราวหน้า'
หันหลังกลับมา อาคารสมาคมจอมยุทธ์ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าและป้าย "สมาคมจอมยุทธ์เมืองไป๋เหอ" ติดตรงทางเข้าที่ประตูอย่างเด่นชัด
เมื่อเดินเข้าไปในล็อบบี้ของสมาคมจอมยุทธ์ เขาก็เห็นว่ามีคนไม่มากนักที่มาที่นี่ ลู่เซิงเริ่มมองหาเคาน์เตอร์หน้าต่างที่รับผิดชอบเรื่องประเมินจอมยุทธ์
"สมัครเข้าร่วมการประเมินจอมยุทธ์ระดับ 1?"พนักงานที่เคาร์เตอร์เห็นบัตรประชาชนของลู่เซิงและมองเขาเป็นพิเศษมากขึ้น
ลู่เซิงพยักหน้า
ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบัน เขาสามารถรับการประเมินจอมยุทธ์ระดับ 2 ได้แล้ว แต่ลู่เซิงเดินไปทั่วแล้วก็ไม่พบเคาร์เตอร์หน้าต่างที่รับสมัครการประเมินจอมยุทธ์ระดับ 2
"กรอกแบบฟอร์มแล้วชำระเงิน 1,000 หยวนแล้วเดินไปตรงนั้น..." พนักงานที่หน้าต่างอธิบายให้ลู่เซิงฟังอย่างระมัดระวัง
ท้ายที่สุด ลู่เซิงต้องการประเมินจอมยุทธ์ ไม่ว่าจะผ่านหรือไม่ อย่างน้อยเขาก็ต้องมีความมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเอง เมื่อดูอายุของลู่เซิง ถ้าเขาเป็นอัจฉริยะก็ไม่มีอะไรผิดปกติกับทัศนคติที่ดีขึ้น
ลู่เซิงกรอกแบบฟอร์มใบสมัครพร้อมชําระเงินและทําตามคําแนะนําของพนักงานไปที่ประตูห้องที่มีป้าย "ห้องประเมินจอมยุทธ์"
เมื่อเดินเข้ามามีคน 3-4 คนนั่งอยู่ข้างในอยู่ก่อนแล้ว และเจ้าหน้าที่ประเมินที่ยืนอยู่ก็เหลือบมองลู่เซิงและพูดว่า "เอาแบบฟอร์มใบสมัครมาให้ฉัน แล้วไปหาที่นั่งเอาเอง" ลู่เซิงยื่นแบบฟอร์มในมือของเขาแล้วนั่งที่มุมห้อง
หลังจากลู่เซิงก็มีคนทยอยเข้ามาทีละคน หนึ่งในนั้นเป็นชายร่างใหญ่ที่มีรอยแผลเป็นเหมือนตะขาบบนใบหน้าและหญิงสาวที่ดูบริสุทธิ์น่ารักมีที่คาดผมแถบสีม่วงที่เด่นชัด
ลู่เซิงเหลือบมองหญิงสาวที่คาดผมสีม่วงและพบว่าอีกฝ่ายอายุใกล้ๆกัน และบังเอิญว่าหญิงสาวก็กําลังมองเขาอยู่เช่นกัน ทั้งสองคนแลกเปลี่ยนสายตากันเล็กน้อยก่อนที่จะมองออกไป
คนในห้องก็สังเกตกันและกัน แต่ในความเป็นจริงลู่เซิงเป็นจุดสนใจของคนอื่นมากที่สุด เพราะมีเพียงลู่เซิงและหญิงสาวอายุน้อยที่สุด
"โอเค มาเริ่มกันเลย" เจ้าหน้าที่ประเมินประกาศเริ่มการประเมินอย่างเป็นทางการ
"คนแรก หลี่ซิงจี้เข้ารับการประเมินจอมยุทธ์ระดับ 1" ชายหนุ่มตัวผอมลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินไปที่เครื่องทดสอบกลางห้อง
"คุณน่าจะรู้ขั้นตอนการทดสอบแล้ว ทดสอบค่าปราณโลหิตก่อนและตามด้วยพลังยุทธ์ มีโอกาสทั้งหมด 3 ครั้งในการทดสอบพลังยุทธ์ อย่าประหม่าเกินไปไม่งั้นจะผิดพลาด" เจ้าหน้าที่ประเมินอธิบายให้ชายหนุ่มฟัง
ชายหนุ่มพยักหน้าและตอบว่า "เข้าใจแล้ว" แต่ชายหนุ่มยังคงประหม่าเล็กน้อยเพราะเป็นคนแรก
หลังจากนั้น ผลก็ออกมา
ค่าปราณโลหิต 1.531
น่าเสียดายที่ชายหนุ่มทดสอบพลังยุทธ์ไม่ผ่านทั้ง 3 ครั้งติดต่อกัน
ในความเป็นจริง อีกนิดเดียวก็ผ่านแล้วทั้ง 3 ผลลัพธ์ไม่น้อยกว่า 140 ไม่ชัดเจนว่าเป็นเพราะประหม่าหรือแข็งแกร่งไม่พอ
"การประเมินล้มเหลว"
"เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้..."
ชายหนุ่มหน้าซีดและสูญเสียจิตวิญญาณไปทำได้เพียงพึมพัมกับตัวเองซ้ำๆ "เมื่อฉันทดสอบที่บ้าน ฉันเกิน 150 ทุกครั้ง..."
เมื่อเห็นสภาพของเขาเจ้าหน้าที่ประเมินก็ทนไม่ได้เล็กน้อยและพูดว่า "เครื่องของสมาคมจอมยุทธ์ได้รับการปรับแต่งให้มีความแม่นยํามากกว่าเครื่องที่ขายภายนอกมาก หากคุณยังไม่ยอมแพ้จงกลับไปฝึกฝนอีกสัก 1 เดือนแล้วผลลัพธ์จะออกมาดี"
ชายหนุ่มพยักหน้าและเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็ว
เมื่อคนอื่นๆ ในห้องเห็นความล้มเหลวของชายหนุ่ม ทุกคนก็ประหม่าและจริงจังมากขึ้น
