บทที่ 36 - หุบเขาหยุนหวู่

3/6

บทที่ 36 - หุบเขาหยุนหวู่

ข้างในห้อง หลังจากชายร่างเตี้ยถูกฆ่าตาย ร่างเงาสีดำก้าวออกมาจากมุมมืด เดินอย่างช้าๆ

เหนือหัวของเขา มีร่างเงาจิตวรุยทธเสือดาวดำปรากฏอยู่

เขาจ้องมองศพด้วยสายตาเย็นชา ก่อนก้มลงมองปืนพกไทป์54ในมือ มุมปากยกโค้งอย่างพึงพอใจ เอ่ยพึมพำกับตัวเอง “หลังจากผสานอาวุธนี้เข้ากับจิตวรยุทธ อำนาจทำลายของมันเพิ่มขึ้นมาก ต่อให้อยู่ในขอบเขตเดียวกัน ปราณคุ้มกันก็ไม่ต่างจากเศษกระดาษบางๆ”

ไม่ต้องสงสัยเลย คนผู้นี้มิใช่ใครอื่น เป็นมือสังหารฉินหยูจากกลุ่มจันทร์สีเลือด!

ครู่ต่อมา ห้องเก็บศพในสวนหลังบ้านของคฤหาสน์เจ้าเมือง จู่ๆก็ลุกเป็นไฟ

เกิดเหตุชุลมุนวุ่นวาย!

หลักฐานทั้งหมดที่เชื่อมโยงถึงหยางซือเล่ย ถูกเผาหายไปท่ามกลางกองไฟนี้

...

กลางดึก

ณ หุบเขาที่มีเพียงแสงจันทร์สาดส่องคอยให้แสงนำทาง รถม้าสุดหรูแล่นไปตามถนนของหุบเขา

เพียงแต่ในตอนนั้นเอง รถม้าหยุดลงกะทันหัน

“หือ? ทำไมถึงหยุดเล่า?” เฉินซีงง ตะโกนถามคนขับรถม้า “เกิดอะไรขึ้น?”

“อาจารย์เฉิน บนถนนข้างหน้ามีชายคนหนึ่งนอนอยู่ เขาขวางทางเดินเอาไว้”

คนขับรถม้าเป็นชายหนุ่มธรรมดา เขาเอ่ยตอบอย่างรวดเร็ว “ไม่รู้ว่าชายคนนั้นเป็นหรือตาย ข้าขอลงไปดูสถานการณ์ก่อน”

ได้ยินแบบนั้นเฉินซีขมวดคิ้ว หันมามองหยางซือเล่ย กล่าวด้วยใบหน้าจริงจังเล็กน้อย “นายน้อยหยาง หุบเขานี้มีชื่อว่าหุบเขาหยุนหวู่ มีหมอกหนาปกคลุมตลอดทั้งปี เหมาะแก่การซ่อนตัว ทำให้ที่นี่มีกลุ่มโจรเข้ามาซ่องสุม คอยดักปล้นผู้คนและสินค้า โปรดระวังด้วย”

“อ๊ากกก——!”

เฉินซีเพิ่งพูดจบ ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องน่าสังเวชพลันดังขึ้น

ดวงตาของหยางซือเล่ยหม่นลงเล็กน้อย ไม่ต้องชะโงกหน้าไปดูก็รู้ เกรงว่าคนขับรถม้าที่เดินไปตรวจสอบสถานการณ์คงโดนดีเข้าให้แล้ว

เฉินซีเปิดประตูรถทันที ภาพเบื้องหน้าเขา เห็นแค่เพียงคนขับรถม้ากุมหน้าอกที่ท่วมไปด้วยเลือดของตัวเอง โดนเซมาที่แคร่รถ เอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “หนี ... รีบหนีเร็ว ... มีโจร ...”

แต่ในจังหวะนั้นเอง ขณะกำลังพูด กระบี่ยาวแทงทะลุจากหลังศีรษะ ยื่นปลายกระบี่อันแหลมคมและเศษสมองกระเด็นออกมาจากปากเขา

“เหอ เหอ ตั้งแต่ที่พวกเจ้าเข้ามาในหุบเขานี้ พวกเจ้าก็ตกอยู่ในเงื้อมมือของข้าแล้ว ไม่มีทางหนีพ้น!”

โจรหัวล้านชักกระบี่อย่างแรง เตะศพคนขับรถม้า หัวเราะด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเย็นชา

มองจากเสื้อผ้าเขา ชัดเจนว่าเป็นคนเดียวกับที่นอนอยู่บนพื้นเมื่อครู่

“พวกเด็กๆ! ได้เวลาทำงานแล้ว!” โจรหัวล้านตะโกนด้วยน้ำเสียงหยาบคาย

ทันทีหลังจากนั้น ในป่าทึบทั้งสองข้างทางของถนนสั่นไหว กลุ่มโจรกว่าร้อยคนปรากฏตัว

เห็นกองโจรกลุ่มนี้ ม่านตาของเฉินซีหดลีบลงทันที

นั่นเพราะเขาพบว่าในหมู่โจร โจรหัวล้านที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ามีพลังรบในขอบเขตกระตุ้นชีพจร!

นอกจากนี้ยังมีนักบู๊สองคนที่ไปถึงช่วงปลายของขอบเขตรวบรวมลมปราณ

บวกกับสมาชิกอีกนับร้อย ทำให้โจรกลุ่มนี้ค่อนข้างน่ากลัว

ต่อให้มีปืนกลอย่าง AK47 ก็เกรงว่าคงยากที่จะต้านทาน

ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่ว่าวันนี้นายน้อยหยางได้มอบ AK47 ให้แก่ฉินหยูเป็นค่าตอบแทนสำหรับภารกิจลอบสังหารไปแล้ว ขณะนี้เหลือแค่อาวุธปืนพกไทป์54 มันทำอะไรไม่ได้มาก

เฉินซีเกิดรู้สึกหวาดกลัวมากในตอนนี้ แต่ที่เขาไม่รู้ก็คือ ในตอนหยางซือเล่ยทำการซื้อขายกับฉินหยูสำเร็จ เขาได้รับการสุ่มรางวัลจากระบบ และจับได้อาวุธที่ดุดันยิ่งกว่ามาอยู่กับตัว

ปืนแก็ตลิ่ง!

“เฉินเฉินกำลังหลับอยู่ ท่านเฝ้านางอยู่ในรถก็พอ อ้ออย่าลืมช่วยปิดหูให้นางด้วย” หยางซือเล่ยสั่งอย่างใจเย็น “ถ้าเธอตื่นขึ้นมาแล้วตกใจร้องไห้ ข้าจะหักค่านายหน้าของท่าน”

เห็นท่าทีสงบและผ่อนคลายของหยางซือเล่ย เฉินซีตัวแข็ง แต่ความตื่นตระหนกในใจเขาก็สงบลงอย่างอธิบายไม่ได้เช่นกัน ผงกศีรษะรับอย่างเคร่งขรึม “นายน้อยโปรดระวังตัวด้วย”

หลังออกคำสั่ง หยางซือเล่ยไม่เสียเวลาพูดอีกต่อไป หมุนตัวกระโดดลงจากรถ ...