ตอนที่ 736 มาเถิดถังพื้นฐาน

เนี่ยชิวเป็นคนแรกที่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงที่แปลกประหลาดพลังสายลมสายฟ้าที่รุนแรงและทำลายล้างเมืองได้รัศมีของคนที่อ่อนแอกว่าและมั่นคงมากค่อยๆ เพิ่มขึ้นพื้นที่ทั้งหมดสั่นสะเทือน แต่ในพื้นที่นั้นมีความมั่นคงที่แปลกประหลาดและเพิ่มขึ้นต่อเนื่อง

เนี่ยชิวดิ้นรนอย่างยากลำบากในภายใต้แรงกดดันที่ปล่อยออกมาโดยหลูเทียนเหวิน  เขาถูกมองว่าเป็นคนพิการที่ปราณแท้ของเขาหมดไป แต่สิ่งที่ยังคงเหลืออยู่คือประสาทสัมผัสที่มีระดับสูงกว่าธรรมดา  สัมผัสนี้ทำให้เขาฉลาดล้ำ  และยังทำให้แรงกดดันที่ปล่อยมาจากคนอื่นๆแข็งแกร่งมากขึ้นเป็นทวีคูณมากกว่าที่คนอื่นจะรู้สึกได้

สภาพใจของเขาเริ่มมีสัญญาณพังทลายแล้ว  แต่ในขณะนั้นเอง เขารู้สึกถึงบางสิ่งที่แปลกประหลาดทำให้ใจเขาสั่นสะท้าน

‘นี่คือ...การเตรียมตัวตอบโต้ของนายท่าน...’

เขารู้สึกตกใจและเหลือเชื่อเล็กน้อย  ความรู้สึกของเขาแหลมคมมาก ดังนั้นเขารู้ว่าพลังโจมตีของหลูเทียนเหวินจะน่ากลัวเพียงไหน  และแม้แต่พื้นที่ซึ่งนายท่านสร้างเอาไว้จะพังทลายไป

‘ตอบโต้....’

เนี่ยชิวไม่สามารถคิดถึงความเป็นไปได้ในการตอบโต้ที่ใช้กับพลังโจมตีของศัตรูที่กำลังจะมาถึง  ‘นี่คือการต่อสู้ดิ้นรนกับเคราะห์กรรมที่กำลังจะมาเยือน?’

‘ทุกอย่างไร้ประโยชน์  ไม่มีความหมายอีกต่อไป’

‘นี่คือจุดจบงั้นหรือ?’

เนี่ยชิวรู้สึกท้อแท้  เขาเพิ่งย้ายมาจากกลุ่มดาวราชสีห์มากลุ่มดาวหมีใหญ่  เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานยิ่งใหญ่ แต่คาดไม่ถึงเลยว่าก่อนที่จะสร้างความสำเร็จได้  เขากำลังจะตาย ‘นี่คือโชคชะตา?’

หือ?

ทันใดนั้นเขาเงยหน้าขึ้น  มีสัมผัสอารมณ์อย่างหนึ่งเกิดขึ้นในใจของเขา

ปังปัง ปัง!

หลูเทียนเหวินถูกรัศมีแสงเขียวและสีขาวหุ้มเป็นชั้นรอบตัวก้าวเดินอย่างงามสง่าทุกย่างก้าวทำให้พื้นและอากาศรอบตัวสั่นสะเทือนรุนแรงทุกอย่างที่อยู่ในสายตาสั่นสะเทือนไม่หยุด เกิดรอยแยกขึ้นตามแนวภูเขา เป๊าะ.. หินใหญ่ก้อนหนึ่งแตกกระจาย  และชิ้นส่วนของหินที่แตกทั้งหมดกระเด็นลอยในอากาศ  ต้นไม้ทั้งหมดตายและหดตัวจากสีเขียวกลายเป็นผุยผง

เสียงหัวเราะบ้าคลั่งทำให้อากาศสั่นสะเทือนและหักเหและทำให้เสียงหัวเราะเหมือนกับภูตพรายคร่ำครวญและสุนัขป่าโหยหวน

ด้านนอกกำแพงหิน  ถังเทียนค่อยๆ รั้งหมัดของเขากลับมา อากาศรอบตัวเขาแข็งแน่นอย่างรวดเร็วเหมือนกับว่าตู้เย็นที่มองไม่เห็นกำลังเป่าอากาศที่เย็นขยายออกไปอย่างรวดเร็ว

30เมตร,  45 เมตร.....

แสงไฟที่แพรวพราวทะลักเข้ามาในหมัดขวา

รัศมีหลากสีสันสว่างเจิดจ้ากลับกลายเป็นสีขาวบริสุทธิ์จนแสบนัยน์ตา

เหมือนกับมีดวงอาทิตย์ฉายแสงเจิดจ้าอยู่ที่หมัดของถังเทียน

หมัดถูกรั้งกลับมาช้ามากราวกับเต่าคลาน แม้ว่าความเร็วจะช้ามากแต่ความเร็วของอากาศที่ถูกแช่แข็งขยายออกไปอย่างรวดเร็ว  อากาศที่ถูกแช่แข็งมีความเร็วเท่ากับกฎธรรมชาติที่เข้ามาอยู่ในหมัดขวาของถังเทียน

พลังทั้งสองขั้วแข็งแกร่งชัดเจนมาก

ชี่ชี่ ชี่ ละอองโลหิตและสายเลือดเริ่มปรากฏอยู่บนตัวของถังเทียน  แต่ถังเทียนไม่สนใจแม้แต่น้อย หมัดของเขาไม่ได้รับอิทธิพลเลยแม้แต่น้อยยังคงเชื่องช้าแต่มั่นคง

นัยน์ตาของถังเทียนสูญเสียจุดมองระยะไกลเหมือนกับว่าเขาเป็นคนไร้อารมณ์

จากมุมมองของคนนอก  เขาดูราวกับว่าตกอยู่ภายใต้แรงกดดันของดวงดาวและปลดปล่อยพลังต้นกำเนิดในร่างของเขาออกมาอย่างบ้าคลั่งเป็นผลให้พลังงานไหลออกมาข้างนอก

แสงที่ยิงเข้าใส่เขายังคงเพิ่มมากอีกต่อไป

พลังต้นกำเนิดที่พุ่งออกมาจากร่างของถังเทียนเพิ่มขึ้นทีละน้อยๆความสว่างเพิ่มขึ้นช้าๆ  ถังเทียนบ่นพึมพำเขารู้สึกว่าร่างกายของเขาว่างเปล่า

‘ยังเป็นไปไม่ได้...’

เสียงกระซิบดูเหมือนจะลอยผ่านเข้ามาในใจของเขา  เขาไม่สามารถแยกแยะได้ว่าเป็นเขากระซิบหรือดวงดาวกระซิบ เขารู้สึกเหมือนกับว่าร่างของเขาสูญเสียพลังไปหมด และกำลังลอยช้าๆ

‘ถึงขีดจำกัดของข้าแล้วหรือ...ข้ากำลังจะยอมแพ้ในลักษณะอย่างนี้หรือ..ช่างเป็นเรื่องตลกเหลือเกินที่ข้าพูดว่า... ข้าคือหนุ่มชาวฟ้า...’

พลังแช่แข็งค่อยๆอ่อนลง

ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าดังอยู่ข้างหูของถังเทียนเสียงที่ทำให้เขาตกใจเหมือนเสียงฟ้าผ่า

อาโมรี่แบกดาบยักษ์ของเขา  กล้ามเนื้อทุกส่วนเกร็งตึงเส้นเลือดของเขาปูดโปน  เขาเป็นเหมือนกระทิงโกรธเกรี้ยวขัดขวางแรงกดดันที่หนาแน่น รังสีฆ่าฟันของหลูเทียนเหวินครอบคลุมเต็มพื้นที่  ขณะที่เขาอยู่ในสภาพคลุ้มคลั่งแล้ว  รังสีฆ่าฟันของเขาจับเป้าหมายโดยอัตโนมัติ  ถ้าอาโมรี่ไม่เคลื่อนไหว  ก็ดีไป แต่เมื่อเขาเคลื่อนไหว รังสีฆ่าฟันที่หนาแน่นจะขัดขวางเขาไว้ทันที

แรงกดดันที่หนาแน่นมากกว่าครั้งก่อนหลายเท่ากระแทกใส่อาโมรี่

ทันใดนั้นอาโมรี่เริ่มหลั่งเหงื่อเป็นถังๆ

แครกแครก แครก

กระดูกทั้งหมดในตัวอาโมรี่ส่งเสียงลั่น  ร่างของเขาสั่นสะท้านไม่หยุด  เขากัดฟันแน่น ขณะที่กล้ามเนื้อสั่น  ตาของเขาแดง

‘ถังพื้นฐานเรามาเคียงบ่าเคียงไหลสู้ด้วยกัน...’

นั่นเป็นเพียงความคิดเดียวที่อยู่ในใจของอาโมรี่  เป็นความคิดที่แสนง่ายที่สุด

‘เรามาเคียงบ่าเคียงไหล่สู้กันเถอะ...’

อาโมรี่ถลึงตาด้วยความโกรธ  เขากำด้ามดาบไว้แน่น  กล้ามเนื้อทุกมัดในร่างกายของเขาเกร็งแน่น  เขาย่อเอวและค่อยดันตัวไปข้างหน้าไม่สนใจเสียงกระดูกที่ยังลั่นต่อไป

‘มาเลย!’

อาโมรี่คำรามในใจ  ปากของเขาไม่ส่งเสียงแต่อย่างใด  ‘จะให้ข้าอยู่รั้งท้ายถังพื้นฐานตลอดไปได้ยังไง!’

แรงกดดันที่หนาแน่นทำให้ร่างกายของเขาเซราวกับว่าเขากำลังแบกน้ำหนักของภูเขา เขาใช้พลังทั้งหมดในร่างกาย ขาแขนและหลังทุกอย่างที่สามารถใช้ได้เพื่อดันตัวไปข้างหน้าสุดแรง

กระดูกในร่างของเขาทั้งหมดลั่น  กล้ามเนื้อสั่นสะท้าน เลือดเดือดพล่าน

เท้าซ้ายของเขาค่อยๆยกขึ้นจากพื้น แม้แต่จะยกเท้าให้ได้สักนิ้ว ก็จำเป็นต้องใช้พลังของเขาทั้งหมด  เขาลืมตากว้างสีหน้าถมึงทึง ฝืนใช้พลังทุกหยาดหยดในร่างกายเขา

‘มาเลย!’

เขาร่ำร้องในใจ  ร่ำร้องอย่างสุดจินตนาการ

แก้มของเขากระตุกสั่นเหงื่อไหลออกเต็มหน้า ทันใดนั้นเลือดซึมออกมาจากผิวของเขา และเหงื่อถูกย้อมเป็นสีแดงและไหลจากหน้าผากกลิ้งไปตามแก้มจนถึงคาง

หน้าบิดเบี้ยวของเขาทำให้ดูน่ากลัว  และเมื่อเลือดย้อมเข้าไปอีก  จึงดูน่าพรั่นพรึงสยองขวัญ

เท้าซ้ายที่สั่นของเขายังแตะพื้นและน้ำหนักทั้งหมดบนร่างกายของเขาถ่ายลงไปบนพื้นทันที  ปัง.. หินใต้เท้าเขาแตก

แรงกดบนร่างของเขาเพิ่มขึ้นทันที  เลือดซึมออกมาจากร่างกายทุกตารางนิ้ว  เขามองดูเหมือนมนุษย์โลหิต  แต่อาโมรี่รู้สึกดีใจเหลือเชื่อ  ทุกตารางนิ้วของร่างกายเขากำลังร้อนรน และความตั้งใจต่อสู้เต็มที่ดูเหมือนจะกลืนกินเขาแล้ว

‘ก็แค่นั้นเอง!’

‘ก็แค่นั้นเอง!’

ตลอดทั้งร่างของอาโมรี่มีเลือดท่วม  ทันใดนั้นเขาเงยหน้าใบหน้าที่น่ากลัวมีเลือดทำให้เขาดูเหมือนสัตว์ร้ายที่คลุ้มคลั่งเตรียมโต้ตอบตวาดร้องใส่สหายของมัน  เขาตวาดลั่น“มาเถอะ, ถังพื้นฐาน!”

“มาเถอะ! ถังพื้นฐาน!”

เสียงฝีเท้าดังราวฟ้าร้องและเสียงตวาดราวสัตว์ร้ายเรียกสติของถังเทียน  เหมือนถูกปลุกจากภวังค์

‘มาเถอะ!  ถังพื้นฐาน!’

ร่างที่ดิ้นรนและเลือดท่วมของอาโมรี่ปรากฏอยู่ที่หางตาของถังเทียนโดยไม่รู้ตัว

‘อาโมรี่....’

ถังเทียนตกใจ  ความทรงจำทั้งจากอดีตที่นานแล้วแว่บผ่านในดวงตาของเขาเหมือนกับเทปที่กรอกลับ

“ถังเทียน!  มาสู้กับข้า!”

“ถังพื้นฐาน ข้าไม่เห็นเจ้านานแล้ว  เจ้าโกหกข้าไม่ได้!”

……

“เขาคือนักสู้ที่ข้านับถือที่สุด  เขาคือคนที่มีหัวใจของนักสู้ที่แข็งแกร่ง   มีความตั้งใจอย่างแรงกล้าที่จะสร้างมรรคาบู๊ของเขาเอง   ชื่อสมญานามของถังเทียน  ถังพื้นฐาน หนุ่มชาวฟ้า!”

ปากของถังเทียนโค้งเป็นรอยยิ้ม ความรู้สึกอบอุ่นใจเหมือนแสงที่ฉายมาจากดวงอาทิตย์

‘อาโมรี่...’

ความรู้สึกอบอุ่นใจทะลักออกมาจากใจของเขา

‘รู้สึกดีจริงที่ได้อยู่กับทุกคน’

‘รู้สึกดีที่ได้รับศรัทธาเชื่อถือจากทุกคน  ทุกคนตั้งความหวังไว้กับข้า’

‘รู้สึกดีที่ได้สู้ร่วมสู้พร้อมกับทุกคน’

‘ดังนั้นไม่ว่ายังไงก็ตาม เจ้าไม่มีเหตุผลที่จะยอมแพ้ เจ้าไม่มีเหตุที่จะท้อถอย ไม่มีเหตุผลที่จะขลาดกลัว พวกเขาคือทุกอย่างที่เจ้าหวงแหน คือทุกสิ่งที่เจ้าปกป้อง ทุกสิ่งที่เจ้าต้องการอยู่ด้วย’

‘มาเถอะ!  ถังพื้นฐาน’

‘ตะลุยไปข้างหน้านั่นคือสิ่งที่เจ้าชอบทำที่สุด’

‘ต่อให้เจ้ากลัวตายเจ้าก็ควรตายอยู่แนวหน้า’

ถังเทียนไม่มีความโศกเศร้าใดๆในใจ แต่กลับรู้สึกอบอุ่นใจอย่างแปลกประหลาด นั่นคือความเชื่อมั่น ความมุ่งมั่นของเขา และเขาไม่เคยเห็นชัดมาก่อน

‘สู้ตายเพื่อความหวังปกป้องสหายที่ข้าหวงแหน  นั่นคือสิ่งที่มีความสุข’

เพราะเหตุผลบางประการท่าดาบมารพิฆาต ‘เสียสละพิฆาต’ วาบผ่านเข้ามาในใจของเขา  ชื่อที่ยากจะเข้าใจ  ทันใดนั้นกลับแจ่มแจ้งความรู้แจ้งปรากฏในใจของถังเทียนเหมือนกลางวัน

‘งั้นนี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่าเสียสละพิฆาต...’

‘ไม่มีความขื่นขม  ไม่มีความก้าวร้าว ไม่มีความพยายามมีแต่ความมุ่งมั่น มั่นใจและมีความสุข’

ร่างที่หมดแรงแต่เดิมของเขาเริ่มยืดตัวขึ้นเต็มไปด้วยพลังตามมาด้วยรูปแบบของท่าเสียสละพิฆาต กระบวนท่าต่างๆ นั้นอยู่ในร่างของถังเทียน

ภายใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวเงาร่างปีศาจร้ายขนาดมหึมาปรากฏที่ด้านหลังของถังเทียนมีสามเศียรและแขนปลดปล่อยแสงสีทองเลือนราง รัศมีทองค่อยๆ ยิงออกไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว

ลำแสงที่ยิงซึ่งหยุดขยายก็เริ่มขยายตัวอย่างรวดเร็ว

จากร้อยล้านรูปแบบเหลือล้านรูปแบบ  ล้านรูปแบบเหลือแสน จากแสนเหลือพันจากพันเหลือร้อย  จากร้อยเหลือหลายสิบ....

แสงสิบสายสุดท้ายหนาทั้งหมด30 เมตรยิงลงมาจากฟ้า อัตราการขยายเริ่มช้าลง ร่างมารเริ่มหมองลง

ถังเทียนรู้ว่าเขามาถึงระดับพลังสูงสุดแล้ว

การเปลี่ยนแปลงสุดท้ายเกิดขึ้น  แสงสิบสายรวมกันเป็นหนึ่งพอมันลงมาก็เปลี่ยนเป็นต้นไม้แสงขนาดมหึมาซึ่งประกอบด้วยรูปแบบในระบบวิชาหมัดมวยทั้งหมด

แม้ว่าเงาร่างมารที่อยู่เบื้องหลังเขานั้นจะไม่ปล่อยแสงสีทองอีกต่อไป แต่ความคงอยู่ของมันสามารถช่วยให้เขาควบคุมต้นไม้แสงได้

ถังเทียนลืมตา  ภาพในสายตาของเขาถูกย้อมด้วยละอองเลือดรอบตัวเขา ทำให้พื้นที่แช่แข็งรอบตัวเขาเหมือนถูกย้อมด้วยกระจกสีเลือดซึ่งดูสวยงามไร้ที่ติ  รัศมีแสงในหมัดของเขาดูเหมือนโคมไฟสีแดง

อีกด้านหนึ่งของท้องฟ้าซึ่งย้อมสีแดงเป็นสีเขียวตัดกันอย่างสิ้นเชิง

‘มาเถอะ!  ถังพื้นฐาน!’

ถังเทียนตวาดในใจและปล่อยหมัดออกไป

บอลแสงที่ดูเหมือนดวงอาทิตย์ยิงออกไปเป็นลำแสงแพรวพราวตรงเข้าหาหลูเทียนเหวินที่คล้ายจอมอสูรในท้องฟ้า

หลูเทียนเหวินรู้สึกถึงอันตรายเขาได้สติชัดขึ้นเล็กน้อย  และตวาดลั่นพร้อมกับแทงหอกออกไป

ปัง!

รัศมีสว่างเจิดจ้าจนทั่วบริเวณขาวโพลน

รังสีแสงสีขาวยิงผ่านประตูทำให้เนี่ยชิวถูกแสงคลุมไปทั้งตัว ร่างกายเขาสั่นและเขากระอักโลหิตออกมา ทันทีที่เขากระอักโลหิต เขาคำรามลั่นเต็มเสียง “ฆ่า!”

อาโมรี่รู้สึกว่าร่างกายของเขาเบาขึ้น  จากนั้นเขาได้ยินเสียงเนี่ยชิวตวาด  ทันใดนั้นความคิดต่อสู้ของเขากระพือโหม  เขากวัดแกว่งดาบยักษ์และวิ่งออกไปทันที

“ฆ่า!” เหล่าบุรุษที่อยู่ด้านหลังตะโกนพร้อมกันทุกคนพร้อมกับวิ่งออกไป

ทุกย่างก้าวของพวกเขาเสียงเหมือนกองดังทุ้มลึก เสียงก้าวพร้อมกันทำให้สมาชิกตระกูลเซวียสั่นงันงก

บุรุษร่างใหญ่เลือดท่วมตัวพร้อมกับบุรุษที่ผิวเหมือนสีทองแดงอีก63 คนคำรามลั่นเต็มเสียง ดวงตาของพวกเขามีประกายโกรธกร้าว  กล้ามเนื้อเขม็งเกร็งทุกคน  พวกเขาเหมือนสัตว์ร้าย 64ตัววิ่งตรงออกไปที่ประตูใหญ่

เมื่อก้าวเท้าออกมา  พวกเขากระโดดขึ้นบนกำแพงหิน  และคนแล้วคนเล่ากระโดดพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

ในท่ามกลางแสงแพรวพราวร่างผิวสีบรอนซ์ทั้ง 64 ร่างกวัดแกว่งดาบยักษ์

โดยไม่มีการหันกลับพวกเขาทุกคนฟันพร้อมกันอย่างเต็มกำลัง