ตอนที่ 50 ฝ่าขั้นวงแหวน ผู้อยู่รอด 2 วงแหวน
ตอนที่ 50 ฝ่าขั้นวงแหวน ผู้อยู่รอด 2 วงแหวน
แหวนพลังสวมเข้าที่นิ้วของรินดาท่ามกลางสายตาที่ลุ้นตามของทุกคน แต่พอแหวนสวมไปที่นิ้วมันกลับปฏิเสธรินดาในทันที ซึ่งหมายความว่าเธอไม่สามารถเป็นผู้ใช้วงแหวนพลังได้
รินดาถอนหายใจอย่างเสียดาย แม้จะรู้อยู่แล้วว่ามันมีโอกาสน้อยมากตามที่หลินบอกไว้
“ฉันคงไม่มีพรสวรรค์” รินดาส่งแหวนพลังคืนให้กับเรน
เขารับแหวนพลังกลับมาอย่างเงียบ ๆ แต่ก่อนจะเก็บกลับไปผู้กองเชนก็พูดขึ้นมาว่า
“ขอแหวนให้ลีลองดูด้วยได้ไหม ถ้าเขากลายเป็นผู้ใช้พลังได้ บาดแผลเขาก็น่าจะฟื้นตัวได้ดี”
เรนหันไปมองลีที่นอนหน้าซีดอยู่บนโซฟา ซึ่งเกิดมาจากบาดแผลที่ขา
เขาจะพยักหน้าตกลง ส่งแหวนพลังให้กับผู้กองเชน แม้ลีจะเป็นคนของผู้กองเชน แต่เรนก็ไม่ได้เสียดายแหวนมากนักถ้าจะมอบให้ลี เขายังมีแหวนอยู่อีกสองวงที่ได้มาจากฐานวิจัยลับใต้ดิน โดยที่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้
ผู้กองเชนเอาแหวนพลังไปให้กับลีได้ลอง แต่เมื่อสวมแล้วกับพบว่าเป็นเช่นเดียวกับรินดา ผู้กองเชนได้แต่ขมวดคิ้วเอาแหวนพลังมาคืนเรนอย่างผิดหวัง
หลังจากเก็บแหวนไปแล้ว เรน หลินและผู้กองเชนก็แยกกันไป
เรนไม่รู้ว่าสองคนนั้นจะทำการยกระดับวงแหวนของตนเองเลยไหม เนื่องจากทั้งสองคนนั้นยังมีรูนิกไม่เพียงพอ แต่เขาเดาว่าทั้งสองคงเริ่มจากการเพิ่มจำนวนรูนิกก่อน ที่ตัวของทั้งสองนั้นมีหินรูนิกเปล่าอยู่
เขาเดินมาหามุมเงียบ ๆ ด้านหนึ่งที่คิดว่าปลอดภัยที่สุด เพื่อใช้ในการฝ่าขั้นวงแหวน ซึ่งตามที่แหวนพลังแนะนำนั้นต้องใช้สามสิ่ง หนึ่งคืออายุขัย สองคือรูนิกที่ใช้ในการทดสอบและสามคือสถานที่เงียบ ๆ
เรนได้สถานที่เงียบ ๆ แล้วที่ต้องใช้สถานที่เงียบ ๆ เพราะว่าตอนทดสอบเขาจะไม่สามารถปกป้องร่างกายตัวเองได้ เรนไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมถึงปกป้องร่างกายตัวเองไม่ได้ แต่เรนก็เชื่อคำแนะนำของแหวนพลัง
“ก่อนจะเริ่มเราควรกินมันไปด้วย” เรนจัดการกินผลแอปเปิลระดับ 1 ทั้งสองผลลงไปในทันที สิ่งนี้จะช่วยให้การทดสอบของเขาสำเร็จมากขึ้น
หลังจากนั้นเขาก็เปิดฟังก์ชันแหวนพลังขึ้นมา
[วงแหวนรากฐาน]
“ฝ่าขั้นวงแหวน” เรนสั่งการแหวนพลัง
ทันใดนั้นก็มีข้อความขึ้นมา
อายุขัย 5 ปี + รูนิกสามช่องปัจจุบัน รูนิกลางสังหรณ์ รูนิกหมีดำ รูนิกปืนลูกซอง + เหรียญทองระบบ 100 เหรียญ
เรนเห็นก็ตกใจ อายุขัยที่ใช้คือ 5 ปี มันเยอะมาก ถ้าเขาล้มเหลวเรนจะเสียอายุขัยทันที 5 ปี แต่ว่ายังไงเรนก็ตกลง เขาไม่หวาดกลัว เพราะรู้ว่าถ้ายังอ่อนแอแบบนี้อย่าว่าแต่อยู่จนหมดอายุขัยเลย บางที่อายุขัยแค่ 5 ปีก็อาจจะไม่ได้อยู่ใช้ด้วยซ้ำ
“ตกลง” เรนตอบด้วยแววตาที่กลับมามั่นคง
ทันทีที่เขาตอบตกลงไปนั้นเรนก็รู้สึกว่าแหวนพลังได้ดูดเอาบางสิ่งออกจากร่างไปและตามมาด้วยแรงกระชากรุนแรงจากทางด้านหลังดึงให้ตัวของเรนนั้นจมลงไป
“นี่มัน!” เรนตกใจมาก เพราะเมื่อเขาลืมตาอีกครั้งก็พบว่าตัวเองนั้นนอนอยู่ที่พื้นแล้ว
“ที่นี่คือที่หอพัก” เรนมองไปรอบตัว ปรากฏว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ห้องภายในหอพัก รอบตัวของเรนนั้นยังมีกระจกแตกด้วย มันคือกระจกหน้าต่างที่แตกจากแรงระเบิดของปั๊มน้ำมันใกล้ ๆ เหมือนกับตอนที่เกิดเรื่องเมื่อหลายวันก่อน
ตอนนี้เรนมีคำถามในอยู่เต็มไปหมด สุดท้ายเรนก็ได้ข้อสรุปว่านี่น่าจะเป็นสิ่งที่เรียกว่าการฝ่าขั้นวงแหวนที่เขาทำไปเมื่อครู่
“แต่ว่าแหวนพลังพาฉันมาที่นี่ มันจะเป็นการทดสอบยังไง”
เรนลุกขึ้นยืน ตอนนั้นเองเขาก็รู้สึกเจ็บที่แขน ปรากฏว่ามีเลือดไหลออกมา มันเหมือนกับเหตุการณ์ครั้งนั้นไม่มีผิด
“หรือว่าทุกอย่างจะดำเนินไปเหมือนเดิม” เรนคิดในใจ ก่อนจะรีบเดินไปยังที่นอนและรีบค้นหาเตาหลอมพระเจ้า แต่เรนพบว่าไม่มี ครั้งนี้ไม่มีเตาหลอมพระเจ้า
ตอนนั้นเขาก็นึกขึ้นได้จึงมองไปที่แขนของตนเอง
“เตาหลอมพระเจ้ามาอยู่ที่แขนของฉันแล้ว แสดงว่ามันไม่เหมือนเดิมไปซะทุกอย่าง หรือเป็นแค่เตาหลอมพระเจ้าที่ไม่เหมือนเดิม”
“อาจจะเป็นอย่างหลัง ต้องรอดู ถ้าเป็นเวลาต่อมาคือธันวาจะเข้ามาในห้อง” เรนมีสีหน้าเศร้า ๆ เล็กน้อยแต่เขาก็เฝ้ารอ เพราะอยากจะพบกับธันวาอีกสักครั้ง
แต่หลังจากชายเขาจ้องไปที่หน้าประตูสักพักก็ไม่มีใครเปิดประตูเข้ามา
“หรือว่าเราคิดผิด” เรนขมวดคิ้วอย่างสงสัย เขาลองมองออกไปนอกหน้าต่างก็พบว่ามันไม่มีกลุ่มทหารหรือผู้ติดเชื้อที่บ้าคลั่งพยายามเข้ามาในมหาลัยอยู่เหมือนกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เขาเริ่มทบทวนความคิดใหม่อีกครั้ง
“โลกนี้คือการทดสอบในการฝ่าขั้นวงแหวนแน่นอน มันน่าจะเป็นเหมือนเกม เราต้องหากฎในการเล่นก่อน”
เมื่อคิดได้ดังนั้นเรนก็ลองเรียกรูนิกปืนลูกซองออกมา เขาสามารถเอามันออกมาได้อย่างที่คิดไว้ แต่ว่าเรนไม่สามารถใช้อย่างอื่นของแหวนพลังได้อีก เนื่องจากตอนนี้แหวนพลังหายไปแล้ว
โชคยังดีที่เขายังสามารถใช้เตาหลอมพระเจ้าได้ ซึ่งหมายความว่าเขาสามารถสลับเปลี่ยนรูนิกได้ แต่ว่าพลังงานของเขากลับมีแค่ 20 เหมือนเดิม และเมื่อไม่มีแหวนพลังเขาก็ไม่สามารถเพิ่มพลังงานได้
“กฎข้อแรกคือรูนิกและพลังงานที่จำกัดสินะ” เรนพูดกับตัวเอง
“ในเมื่อพลังงานมีจำกัดถ้าอย่างนั้นก็ต้อง...” เขาสลับรูนิกและเรียกรูนิกกล่องพลาสติกออกมา เพื่อจะเอาของด้านใน แต่พอเปิดออกมาก็ต้องทำให้เรนถึงกับหน้าบึ้งตึง
“ไม่มีของ”
ปรากฏว่าของด้านในรูนิกกล่องพลาสติกนั้นหายไปทั้งหมด ตอนแรกเขาจะเอากระสุนปืนลูกซองเพื่อประหยัดพลังงาน แต่ดูแล้วมันจะไม่ง่ายอย่างนั้น
“คงต้องลุยตรง ๆ แล้ว”
ในเมื่อไม่สามารถโกงแบบนี้ได้ เรนก็ขอลุยเลยแล้วกัน เขาถือรูนิกปืนลูกซองและเดินไปที่ประตู มือค่อย ๆ ยื่นไปจับและบิดลูกบิดประตูด้วยความเบาที่สุด
ประตูค่อย ๆ เปิดออกเรนมองออกไปด้านนอก ตอนนี้ด้านนอกนั้นมืดอย่างที่คิดเอาไว้แถมยังเงียบผิดปกติอีกด้วย
เขาใช้ไฟฉายที่ได้มาจากในห้องส่องออกไปรอบ ๆ ก็ไม่พบกับอันตรายอะไร เพราะเรนยังคงมีรูนิกลางสังหรณ์อยู่กับตัว
เขาเดินอย่างช้า ๆ ไปเปิดสวิตช์ไฟทางเดิน ซึ่งยังสามารถเปิดได้ ทำให้ทางเดินนั้นสว่างขึ้นมา
“ถ้าจำไม่ปิดห้องข้างเราจะมีผู้ติดเชื้ออยู่คนหนึ่ง” เรนเดินไปพร้อมกับเล็งปืนไปที่ห้องข้าง ๆ ซึ่งเป็นห้องของคิว คนที่เป็นหัวหน้าชมรมว่ายน้ำ
ตอนนั้นผู้ติดเชื้อชมรมว่ายน้ำได้พุ่งออกมาจากห้องด้านข้างและเข้าไปกัดสาวแว่นจนตาย
“หรือการทดสอบจะให้เราฆ่าผู้ติดเชื้อตัวแรกที่พบเจอ” เรนคิดในใจ ก่อนจะเดินไปเปิดประตู เขาในตอนนี้แข็งแกร่งว่าวันแรก ๆ มาก ถ้าเป็นผู้ติดเชื้อตัวเดียวเรนสามารถจัดการมันได้อย่างแน่นอน
เขาเปิดประตูห้องของคิวหัวหน้าชมรมว่ายน้ำในทันที แต่ก็พบว่าไม่มีใครอยู่ด้านใน
“หมายความว่ายังไง” เรนขมวดคิ้วเดินถอยออกมา
แต่แล้วตอนที่ถอยอยู่ ๆ เท้าของเรนก็ไปโดนเข้ากับแอปเปิลสองลูกที่พื้น ทำให้พวกมันกลิ้งไปกับพื้นและไปโดนประตูห้องอีกฝั่งหนึ่ง
“แอปเปิล? มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง” เรนคิดอย่างสงสัย เขาจำได้ว่าบนทางเดินไม่เคยมีแอปเปิลมาก่อน และด้วยความสงสัย เรนจึงเดินเข้าไปหยิบมันขึ้นมาจะนึกขึ้นมาได้ว่ามันคือแอปเปิลที่เขาเคยกินก่อนหน้านี้
ตอนนั้นเองสายตาของเรนก็เหลือบไปเห็นประตูห้องที่เคยเป็นห้องพักของสาวแว่น ประตูห้องพักของสาวแว่นนั้นมีรูอยู่ ซึ่งถ้าเรนจำไม่ผิดช่องนี้เกิดจากสาวแว่นที่กลายร่างเป็นผู้ติดเชื้อพูดได้สุดโหดพังและพยายามมุดออกมา
มุดออกมา!
เรนเหมือนจะฉุกคิดขึ้นมาได้ ถ้ามีรูแสดงว่าต้องมีตัวอะไรที่มุดรูนั่นออกมาและสิ่งที่เดียวที่มีนั้นคือสาวแว่นผู้ติดเชื้อคนนั้น
เขารีบเอาไฟสองไปตามทางเดินด้านหน้า แต่ก็ไม่พบกับใคร ตอนนั้นเองรูนิกลางสังหรณ์ก็ส่งสัญญาณอันตรายมาจากทางด้านหลังของเขา
เรนหันกลับไปในทันทีและเขาก็พบกับผู้ติดเชื้อสาวแว่นจริง ๆ สภาพของเธอยังเหมือนในความทรงจำของเรน
“ฉันไปด้วย ๆ ๆ ๆ” ผู้ติดเชื้อสาวแว่นร้องคำราม ก่อนที่จะวิ่งตรงมาหาเรน
ปัง!
เรนยิงใส่เข้าที่กลางหน้าอกของผู้ติดเชื้อสาวแว่นจนตัวเล็ก ๆ ของเธอนั้นลอยกระเด็นกลับไปด้านหลัง แต่ผู้ติดเชื้อสาวแว่นยังไม่ตาย เธอเพียงแค่เคลื่อนไหวช้าลงเท่านั้น
เธอค่อย ๆ ดึงตัวเองขึ้นมาจากพื้น แต่เรนเดินเข้าไปหาด้วยแววตาสงบนิ่ง
“กฎข้อสองคงหมายถึงจัดการกับเธอสินะ” เรนยกปืนลูกซองเล็งไปที่หัวของผู้ติดเชื้อสาวแว่น ก่อนจะยิงจนหัวของเธอระเบิดกระจายไปกับพื้นด้านหลัง
ตอนนั้นแอปเปิลในมือของเรนก็ค่อย ๆ สลายหายไปอย่างช้า ๆ
“หืม จบแล้วอย่างนั้นเหรอ” เรนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ปัง!
แต่ตอนที่เรนคิดว่าจบแล้วตอนนั้นเองอยู่ ๆ ที่ประตูห้องพักของเขาที่พึ่งออกมาก็มีเสียงทุบดังมาจากด้านใน ทำให้เรนถึงกับสะดุ้งตกใจ
“ใคร!?” เรนตะโกนออกมา เพราะเขามั่นใจว่าตอนที่ออกมานั้นไม่มีใครอยู่ในห้องแน่นอน
บรรยากาศรอบ ๆ เริ่มมืดลงสร้างแรงกดดันให้กับเรนมาก เขารู้สึกแปลก ๆ เมื่อมองไปที่ประตูห้องพัก
“เรน!” ตอนนั้นเองเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมา มันตะโกนเรียกชื่อของเรน
“หรือว่า...” เรนกำลังจะเดินไปเปิดประตู แต่แล้วความรู้สึกที่ฉุดกระชากตัวของเขาอย่างแรงก็เกิดขึ้นในฉับพลัน โดยที่เรนนั้นก็ไม่ยินยอม
“เดียวก่อนไม่นะ!” เรนยื่นมือไปด้านหน้าพยายามจะคว้าจับลูกบิด แต่มันก็ไม่ทันแล้ว เพราะทันทีที่เขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าตัวเองนั้นกลับมาอยู่ที่โกดังแล้ว
ภาพทุกอย่างนั้นหายไปแล้ว...
“มันคืออะไรหรือแค่หนึ่งในการทดสอบเท่านั้น” แววตาของเรนนั้นเต็มไปด้วยความสับสน
ตอนนั้นเขาก็เห็นว่าที่แหวนพลังมีวงแสงปรากฏออกมาเหมือนกับตอนที่เขาปลุกวงแหวนพลังในตอนแรกได้ ไม่นานวงแหวนพลังที่สองของเรนก็ก่อตัวขึ้นมา ซึ่งหมายความว่าเรนนั้นผ่านด่านแล้ว
วงแหวนสีทองค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหมุนวนไปกับวงแหวนสีทองวงแรกของเรน
วงแหวนสีทอง หมายถึงบรรจุพลังงานได้ 20 หน่วย การที่ได้วงแหวนสีทองเกิดขึ้นมาด้วยสองเหตุผลหนึ่งคือความสำเร็จในการผ่านด่านและสองคือพรสวรรค์
ในการผ่านด่านเรนมั่นใจว่าสิ่งที่เขาต้องทำคือการสู้กับผู้ติดเชื้อสาวแว่น แม้เธอจะไม่ใช่ผู้ติดเชื้อตัวแรกที่เรนเจอ แต่เธอกลับเป็นผู้ติดเชื้อที่เรนเห็นตั้งแต่เธอเป็นมนุษย์ จนโดนกัดและกลายร่าง ฉากนั้นมันตรึงอยู่ในจิตใจของเรน และแหวนพลังได้เลือกให้เป็นการทดสอบฝ่าขั้นวงแหวนของเขา
ส่วนเรื่องของพรสวรรค์เรนนั้นมีพรสวรรค์ในระดับวงแหวนสีทอง ซึ่งทำให้วงแหวนที่สร้างขึ้นนั้นจะอยู่ในระดับวงแหวนสีทองไปด้วย ยกเว้นว่าการผ่านด้านของเขาไม่สมบูรณ์แบบนั้นวงแหวนอาจจะลดขั้นลงมาได้
ตอนแรกเรนคิดว่าเสียงจากประตูนั้นจะทำให้เขานั้นผ่านด้านไม่สมบูรณ์ แต่เรนกลับคิดผิด
“ดูเหมือนเสียงเรียกจากประตูจะไม่เกี่ยวกับการผ่านด่านของวงแหวนนี้”
“ถ้าอย่างนั้นมันคืออะไร เสียงนั้นมันช่างคุ้นเคย...” เรนพูดพึมพำเบา ๆ ก่อนที่เขาจะเก็บมันไว้ในใจ
“ยังไงก็ช่างมันก่อน ตอนนี้เราอยู่ในระดับ ผู้อยู่รอด 2 วงแหวนแล้ว”
...
W.Wit : ตอนต่อไปจะเปิดให้อ่านฟรีตามวันที่เขียนไว้เลยนะ ใครที่อ่านมาถึงตอนนี้แล้วถ้าสะดวกก็ฝากไปรีวิวนิยายในหน้ารีวิวให้ไรเตอร์หน่อยนะครับ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้กันนะครับ
