ตอนที่ 714 พายุดาบสลาตัน
ในท่ามกลางกระแสเสียงโห่ร้อง สายตาของพวกเขาทุกคนที่เต็มไปด้วยความคาดหวังเปลี่ยนเป็นดูถูกดูแคลน พวกเขาทุกคนเห็นว่าเขาลำพองในตัวเองเกินไป
ฝีมือครั้งล่าสุดของบุรุษหน้ากากผีสร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนสามารถบังคับเบนสันให้อยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากได้เช่นกันและเผยความแข็งแกร่งที่แท้จริงแต่ฝีมือครั้งล่าสุดตอนที่เขาดึงตัวหานปิงหนิงไปทำให้ทุกคนเรียกว่าฉาวโฉ่ แต่คนที่มีสายตามองการณ์ไกลสามารถเห็นได้ว่าพลังของบุรุษหน้ากากผีไม่อาจเทียบได้กับเบนสัน
ถ้าเขาไม่อ่อนแอ ทำไมเขาต้องใช้วิธีดังกล่าว?
การท้าทายซึ่งหน้าของบุรุษหน้ากากผีปรากฏต่อพวกเขาเหมือนเป็นเรื่องตลกเนื่องจากความไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ
ถังเทียนยืนนิ่งไม่ขยับ สายตาของเขาไม่เคยละไปจากเบนสันและบุรุษหนุ่มที่อยู่หลังหน้ากากทำหน้ามุ่ย
‘ข้าไม่ได้โกหกข้าต้องการเอาชนะเจ้าจริงๆ! ขอเพียงเอาชนะเจ้าได้ ข้าก็สามารถเอาชนะคนที่แข็งแกร่งกว่าเจ้าได้ ขอเพียงเอาชนะพวกเจ้าได้หมด ข้าก็ช่วยทุกคนได้’
‘ข้าไม่ได้มีแผน ข้าไม่มีปัญญาเฉลียวฉลาด ข้าทำได้แต่เพียงใช้หมัดของข้าเอาชนะพวกเจ้าทุกคน’
‘ข้ารู้ว่าข้าไม่ฉลาด แต่มันเป็นสิ่งที่ข้าทำได้ และต้องการทำ’
‘เบนสันหน้าดำ เจ้าคือเป้าหมายแรกของข้า!’
ความคิดทั้งหมดถูกเผาเป็นเถ้าถ่านด้วยความตั้งใจสู้ที่ลุกโชน ในดวงตาของเด็กหนุ่มมีแต่เพียงร่างที่อยู่บนหลังคา ร่างที่มั่นคงสูงตระหง่านเป็นคนที่เขาต้องเอาชนะให้ได้
เบนสันแค่นเสียง ไม่ว่าจะเป็นความโกรธหรือความสุข ไม่มีใครสามารถทำให้ออกมาจากใบหน้าที่ดำคล้ำด้วยแดด มีแต่เพียงแววเยาะเย้ยวูบผ่านในดวงตาเขา
‘ดังนั้นเจ้าคิดว่าหลังจากเจ้าได้แสดงฝีมือได้เล็กน้อยเจ้าก็คิดว่ามีคุณสมบัติพอจะท้าทายข้าได้หรือ?’
สายตาของเบนสันกลายเป็นเย็นชา เขาทิ้งความคิดทั้งหมดออกไป ไม่ว่าเจ้าหน้ากากผีจะมีแผนอื่นหรือไม่ แต่ในการประลองความแข็งแกร่งแผนการทั้งหมดก็แค่ความคิดเท่านั้น
‘องครักษ์เหล็กรุ่นใหม่จะต้องมาแน่ในเร็ววันนี้’
‘ถึงตอนนั้นตระกูลมัวร์มีแต่จะแข็งแกร่งขึ้น’ เบนสันไม่ยอมให้ใครทำร้ายชื่อเสียงของตระกูลมัวร์แน่นอน
เมื่อมองลงมาที่เจ้าหน้ากากผี สีหน้าเบนสันกลายเป็นเย็นชา เขาแค่นเสียง “ทนงตัวเองมากเกินไปแล้ว”
เขาไม่ได้ตะโกน แต่คำพูดของเขาเหมือนสายฟ้าคำราม กระหึ่มไปไกล
ภายใต้สายตาของทุกคน เขาชูมือขวาและชี้ตรงขึ้นฟ้า
วิ้งๆๆๆ อากาศรอบตัวเขาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และดูเหมือนว่าร่างของเขาเริ่มบิดเบี้ยว อากาศเริ่มหนักหน่วงขึ้น และรัศมีที่น่ากลัวครอบคลุมไปทั้งถนนสายตะวันตก
อากาศกำลังยกตัวขึ้น มีวังวนอากาศปรากฏอยู่หลายที่ วังวนเหล่านั้นโตขึ้นอย่างรวดเร็ว และในพริบตาเดียววังวนเหล่านั้นเปลี่ยนพายุหมุนทอร์นาโดรอบตัวเบนสัน
ภายในพายุหมุน เบนสันยืนอยู่กับที่ ไม่เคลื่อนไหว ขนาดของพายุหมุนยังคงเพิ่มขึ้น ขยายเพิ่มความเร็วของมันเพิ่มขึ้นในอัตราน่าตื่นตระหนก ก้อนหิน ต้นไม้และกระเบื้องรอบตัวถังเทียนเริ่มถอนออกมาและปลิวขึ้นไปในท้องฟ้า
สายตาของเบนสันยังคงเยือกเย็น ผิวสีเข้มของเขาดูเหมือนไม่เคลื่อนไปกับกระแสแปลกประหลาดบนตัวของเขา หน้าผิวสีเข้มของเขาเผยให้เห็นผิวสีขาวบริสุทธิ์ และความมืดยังคงไหลเข้าหาฝ่ามือของเขา
ธงดำรูปหมีโลหิตโบกสะบัดในสายลมรุนแรง
‘ฝีมือของเขาดูเหมือนทรงพลังมากกว่าครั้งก่อน!’
ตาของถังเทียนวูบวาบเป็นประกาย ความต้องการสู้ในตัวทะยานขึ้นและแน่นหนายิ่งขึ้น เหมือนกับเข็มเขายืนตรึงอยู่กับที่เดิมไม่ขยับเลยสักนิ้วเดียว ขณะที่ธงหมีโลหิตข้างตัวโบกสะบัดอย่างบ้าคลั่ง
ถังเทียนยื่นมือออกจับคันธงและใช้แรงปักลึกลงไปให้มั่นคงยิ่งขึ้น
เมื่อปักคันธงลึกลงไป ธงจึงมั่นคง
หานปิงหนิงสะท้านใจ แม้ว่านางจะได้รู้แจ้งกฎธรรมชาติ แต่เทียบกับเบนสันแล้ว นางยังเป็นรองหลายช่วงตัวความเข้าใจกฎธรรมชาติของเบนสันลึกซึ้งกว่านางมาก ลมพัดแรงและขยายใหญ่ขึ้นๆ จนนางไม่สามารถยืนหยัดมั่นสีหน้านางเปลี่ยนและนางจับด้ามกระบี่แน่น
รอบๆ ตัวนาง รัศมีสีฟ้าสลัวเรืองแสงขึ้น ไม่ว่าพลังลมจะพัดกราดเกรี้ยวรุนแรงเพียงไหนก็ไม่สามารถโยกคลอนนางได้
ปัง ปัง ปัง!
ถนนสายตะวันตกที่ได้รับการซ่อมแซมเมื่อเร็วๆนี้ถูกทำลายอีกครั้งกลายเป็นเส้นทางทำลายล้าง กระเบื้องพื้นที่ปูเสร็จใหม่ๆ ปลิวว่อนและถูกดึงดูดเข้าไปในพายุหมุน พลังลมกระชากปรากฏอีกครั้งหนึ่ง เผียะกระเบื้องถูกทำลาย
กระเบื้องที่หลุดร่อนออกมาปลิวว่อนในท้องฟ้าและถูกดูดเข้าไปในในทอร์นาโด
เสียงหวีดหวิวแสบแก้วหูกลายเป็นเสียงต่ำและมืดมนทำให้ทุกคนกลัว
บุรุษคนหนึ่งที่อยู่ในชุดแดงตื่นตัว เขาบินขึ้นไปในท้องฟ้าและตะโกนทันที “พวกเจ้าทุกคน ถอยออกไปเดี๋ยวนี้!”
เสียงของเขาก้องไกลภายใต้เสียงหวีดหวิวนี้ ผู้สังเกตการณ์ที่กำลังตกตะลึงถึงฉากภาพที่น่ากลัวตื่นจากความงงงวยทันที และทุกคนเริ่มถอยออกไป
สวี่อันจงที่อยู่ในชุดธรรมดาและสวมรองเท้าแตะฟางสะพายกระบี่อยู่บนหลังของเขาประหลาดใจเมื่อเขาเห็นวิคเตอร์ ‘ใครจะรู้กันว่าคนที่เกียจคร้านผู้นี้จะมีจิดใจดีอย่างนี้’
วิคเตอร์ทิ้งตัวลงจากอากาศ ชุดแดงของเขาคล้ายกับดอกไม้ที่เบ่งบาน ท่าทางที่ดื้อรั้นและหล่อของเขา อารมณ์ที่ปกติจะแสดงว่าเฉยเมยแต่ตอนนี้เคร่งขรึมและจริงจัง
“ถอยเถอะ”
วิคเตอร์พึมพำ
หญิงรับใช้ผู้งดงามจ้องมองด้านหลังเขาอย่างตกใจและเหลือเชื่อ “คุณชาย, เบนสันแข็งแกร่งขนาดนั้นเชียวหรือ?”
นางไม่เคยเห็นสีหน้าอย่างนั้นบนใบหน้าของคุณชายของนาง ในใจนางคุณชายมักจะเฉื่อยชาเสมอและดูเหมือนไม่มีอะไรจะทำให้เขาเคลื่อนไหวได้
“นั่นคือพายุดาบสลาตัน”
วิคเตอร์คว้าตัวสาวใช้ของเขาและถอยพลางอธิบาย “ดาบสายลมไม่ใช่ความลับอะไร และหลายๆคนก็ฝึกฝนกันอยู่ กฎสายลมเป็นกฎที่พบเห็นได้โดยทั่วไปง่ายที่จะเรียนรู้ แต่ยากที่จะเชี่ยวชาญได้ และยิ่งฝึกมาก ก็ยิ่งลำบากมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม้ตายตายสังหารของมัน ดาบวายุมีไม้ตายอยู่สองอย่างคือ ดาบสายลม กับพายุดาบสลาตัน”
“ดาบสายลม? พายุดาบสลาตัน? ฟังดูแล้วธรรมดามาก” สาวใช้ผู้งดงามตอบ
“ธรรมดา?” วิคเตอร์แค่นเสียง “นั่นไม่ธรรมดาแม้แต่น้อย มีเพียงไม่กี่คนที่ได้เรียนรู้เคล็ดสังหารทั้งสองนี้ เจ้ารู้จักซือหวินไหม?”
“ดาบเดี่ยวสลาตันซือหวิน?” สาวใช้คนงามตกใจ ถ้าเป็นอย่างอื่นนางคงไม่เข้าใจ แต่เมื่อพูดถึงชื่อนั้น นางเข้าใจพลังพายุดาบสลาตันทันที”
“ถูกแล้ว เป็นเขานั่นแหละที่เรากำลังพูดถึง หนึ่งในบุรุษผู้น่ากลัวสิบอันดับแรกของแดนบาปเมื่อสามสิบปีที่แล้ว เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญพายุดาบสลาตันและพอใจกับวิชานี้ นั่นเป็นที่มาของฉายาของเขา”
“เบนสันทรงพลังมากขนาดนี้แล้วหรือ?” สาวใช้ผู้งดงามอ้าปากน้อยๆน่ารักตกใจอย่างเหลือเชื่อ ดาบเดี่ยวสลาตันซือหวิน เขามีบุคลิกยังไง? แม้แต่ฉินเจิ้นของตระกูลฉินในปัจจุบันก็ยังไม่สามารถสร้างความสำเร็จได้ขนาดนั้น
“ไม่” ตาของวิคเตอร์เป็นประกายแสง แต่เขาพูดอย่างใจเย็น “เขาน่าจะแค่รู้แจ้งเพียงเล็กน้อยในวิชานี้ ถ้าเขายังอ่อนเยาว์สักสิบปี ใครจะรู้กันว่าเขาจะมีโอกาสตามซือหวินได้ทัน ใช่แล้ว ตอนนี้เขาทรงพลังอย่างแท้จริง ข้าแค่ต้องคอยดูสีหน้าของฉินเจิ้นก็พอ”
“แน่ใจว่าบุรุษหน้ากากผีจะไม่แพ้หรือ?” สาวใช้ผู้งดงามมีความรู้สึกตื้นตัน สำหรับนางแล้วบุรุษหน้ากากผียินดีเอาตัวเสี่ยงอันตรายเพื่อช่วยบริวารสตรีนั่นย่อมพิสูจน์ได้ว่าเป็นคนที่จริงใจ
“มีโอกาสจะพ่ายแพ้อยู่เสมอนั่นแหละ” วิคเตอร์กล่าว “แต่ข้าไม่สามารถเข้าใจวัตถุประสงค์สำคัญของเขาได้เลย”
เขามองดูพายุหมุน พายุหมุนในขณะนี้มีขนาดน่าตกใจมันพุ่งขึ้นไปในท้องฟ้า และไม่มีใครมองเห็นที่สุดเหมือนกับเป็นเสาลมที่ใช้ค้ำฟ้าและโลก เมฆในท้องฟ้าถูกดึงดูดเข้าไปในพายุหมุนอย่างต่อเนื่อง สายฟ้าและประกายไฟปรากฏราวกับเป็นวันสิ้นโลกเป็นฉากภาพที่น่ากลัวเหลือประมาณ
สายตาของวิคเตอร์คมกริบ เขาสามารถเห็นร่างที่อยู่พายุหมุนยืนตรงดุจคันทวน
หานปิงหนิงก็ยืนอยู่กับที่โน้มตัวมาข้างหน้าเล็กน้อยมีกระบี่อยู่ในมือนาง สายลมหวีดหวิวเหมือนใบมีดและไม่มีโอกาสพักหายใจได้แม้แต่น้อย นางฝืนตัวควบคุมรัศมีน้ำเงินรอบตัวนางนางกัดฟันใช้พลังทั้งตัวต้านทานไว้ ความรู้แจ้งในสำนึกกระบี่ของนางยังอ่อนอยู่มากเมื่อเทียบกับพายุที่บ้าคลั่ง
แต่นางไม่ยอมแพ้ ทั้งนางไม่มีความคิดจะยอมแพ้!
ร่างที่ถูกพายุกราดเกรี้ยวกลืน แต่นางก็ยังไม่หวั่นไหวและเชื่อมั่นในเขา ถ้าเป็นเขา เขาคงจะไม่ถอยแม้แต่ครึ่งก้าว!
เขาเป็นแบบนั้นเสมอมา!
เลือดเริ่มหยดออกจากมุมปากของหานปิงหนิง น้ำแข็งเริ่มจับคิ้วแล้วขนตานางอย่างเงียบงัน ชั้นน้ำแข็งบางๆ คลุมทั่วหน้าผากนางพลังกดดันที่หนาแน่นและทรงพลังทำให้ร่างของนางสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
แต่ นางไม่ขยับ
‘ถ้าเป็นเขา เขาจะไม่มีทางถอย’
หานปิงหนิงกุมด้ามกระบี่มั่นแรงกดดันที่หนาแน่นทำให้ใจนางว่างเปล่า ภายใต้ความยุ่งเหยิง นางยังคงทบทวนคำเหล่านี้อยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ในที่ห่างออกไป สวี่อันจงจ้องมองหานปิงหนิงสายตาที่คมกริบของเขามีแววชื่นชม เขาไม่เคยคิดเลยว่าความมุ่งมั่นและพลังใจอย่างนั้นจะแสดงออกมาโดยเด็กสาวคนหนึ่ง
‘นางเกิดมาเป็นมือกระบี่หญิงโดยธรรมชาติ!’
พื้นที่โดยรอบถังเทียนมืดมิด ทรายและหินปลิวอยู่โดยรอบลมพายุที่ปั่นป่วนบ้าคลั่งและมีเศษไม้เศษหินพัดเข้ามาโดยรอบเสียงหวีดหวิวเหมือนปีศาจและสุนัขป่าโหยหวน
ปัง ปัง ปัง!
หินที่ถูกพัดปลิวโดยพายุหมุนยังคงกระแทกเข้าใส่ถังเทียน แต่ตราบใดที่มันเข้ามาในรัศมีสิบเมตรรอบตัวถังเทียน มันจะถูกกระแทกป่นเป็นผุยผงธงหมีโลหิตข้างตัวถังเทียนยังคงไม่ได้รับผลจากพายุดาบสลาตันยังคงโบกสะบัดอย่างนุ่มนวล
ต้นไม้ที่มีรัศมีขนาดใหญ่ปลิวเข้าหาถังเทียนเหมือนกับรถศึกแต่ก่อนที่จะเข้าถึงตัวถังเทียน มันถูกตัดเป็นเสี่ยงๆ จากดาบพายุ
พื้นที่สีดำบนร่างของเบนสันเคลื่อนลงไปที่มือของเขาและรวมตัวเป็นจุดดำบนฝ่ามือของเขา
ความมุ่งมั่นของบุรุษหน้ากากผีสร้างความประหลาดใจให้เบนสัน ‘ดูเหมือนเขาจะบรรลุระดับใหม่ตั้งแต่การสู้ครั้งล่าสุดของเรา’
‘แต่..อาศัยความรู้แจ้งเพียงน้อยนิดเท่านั้นแล้วบังอาจท้าทายข้า เจ้าช่างโง่จริงๆ’
พายุดาบสลาตันพุ่งไปข้างหน้า
‘นี่คือพายุดาบสลาตันของข้ามีทั้งความแข็งแกร่งและความอ่อนหยุ่นคู่กันมันสามารถพิชิตอุปสรรคขัดขวางข้างหน้ามัน แม้ว่าข้าไม่ได้ฝึกดาบสลาตันอย่างประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ แต่มันก็ยังทรงพลังและมีพลังทำลายล้าง แน่นอนว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่คนขี้ขลาดสามารถต้านทานได้
พายุดาบสลาตันขยายขึ้นและมันเริ่มเป็นรูปร่าง
ภายใจกลางพายุหมุน ความปั่นป่วนผิดปกติมิอาจจับต้องได้ และกระจายตัวตราบเท่าที่มีคนถูกกักเอาไว้ เขาไม่มีโอกาสหนีออกมาได้แน่
ชี่ ชี่ ชี่!
พายุดาบสลาตันเริ่มเปลี่ยนแปลงในอากาศ มันเริ่มเปลี่ยนเป็นดาบสายลมแตกต่างมากมาย เดี๋ยวพรางตัว เดี๋ยวกระจายตัวไม่สามารถจะเข้าใจได้อย่างสิ้นเชิง
ซี่... ดาบสายลมตัดผ่านอากาศโดยรอบถังเทียนทิ้งรอยตัดไว้บนแขนถังเทียนทำให้เลือดเขาไหลออกมา
‘มันทรงพลังมาก’
เบื้องหลังหน้ากากผี บุรุษหนุ่มพึมพำโดยไม่ส่งเสียงตาของเขาเป็นประกายเจิดจ้าทั้งแพรวพราวและแปลกประหลาด
‘เบนสันไม่รู้แน่ว่าข้าฝึกร่างพลังกายเป็นศูนย์มาได้ยังไง’
‘นี่ก็คล้ายกับวังวนพายุกระบี่มาก’
‘ทั้งคุ้นเคย ทั้งคลับคล้ายกันมาก’
ถังเทียนที่อยู่เบื้องหลังหน้ากาก เลียริมฝีปากรำลึกถึงอดีต
จำได้ถึงช่วงเวลาที่เจ็บปวดและหลั่งเหงื่อภายใต้ดวงอาทิตย์ จำได้เมื่อทุกคนมาพร้อมกันและหยอกล้อกัน จำได้ถึงดวงอาทิตย์ที่อบอุ่นในกลุ่มดาวหมีใหญ่ กลิ่นควันในอากาศที่ไม่เคยจาง จำได้ถึงไข่หมีขนาดมหึมา...
‘เฮ้อ’
เสียงถอนหายใจดังเบาๆ เขายังคงรักษาท่าทีที่อบอุ่นไว้ในดวงตา และเชิดหน้าขึ้นสูง
