ตอนที่ 707 ทางเลือกที่ฉลาดที่สุด!
รอบนอกของหุบเขาราชสีห์
ราชสีห์ทองเพลิงพานางสิงโตและลูกอีกสองตัวหนีไปตามอุโมงค์ได้สำเร็จ มันพอใจกับสายตาเห็นการณ์ไกลของมันมาก
ในจวนของพวกเจ้าเมือง จะมีทางลับใต้ดิน ราชสีห์ทองเพลิงเรียนรู้ความสำคัญของทางลับใต้ดินหลังจากที่มันถูกขัง และตอนนี้มันได้รับการพิสูจน์แล้วว่านี่เป็นเครื่องช่วยชีวิตของมันเมื่อตอนที่มันขุดอุโมงค์อย่างแท้จริง ถ้าไม่ใช่เพราะทางลับนี้ มันมีแนวโน้มว่าจะต้องตายอยู่ในหุบเขาราชสีห์เหมือนกับราชสีห์จ่าฝูงเก่า ราชสีห์ทองเพลิงไม่จำเป็นต้องหันไปรู้ว่ากลิ่นอายของสิงโตในหุบเขาราชสีห์หายไปทีละตัวๆ ... การหายไปของกลิ่นอายของสิงโตเหล่านั้นไม่ใช่เรื่องดี หมายความว่าราชสีห์จ่าฝูงเก่าและสหายอีกสองตัวถูกมนุษย์ฆ่าไปแล้ว
น่าเสียดายพวกนางสิงโต พวกนางไม่น่าตาย
แน่นอนว่ายังมีนางสิงโตผู้ภักดีและลูกน้อยติดตามมัน มันก็พอใจแล้ว
ในการเผชิญหน้ากับการตอบโต้ของราชสีห์จ่าฝูงเก่า นางสิงโตทั้งหมดปฏิเสธที่จะหนี นอกจากนี้นางยินดีจะติดตามมัน ซึ่งเป็นเรื่องที่หาได้ยากมาก
“โฮกกก”
ราชสีห์ทองเพลิงวางลูกน้อยลงและหันไปมองนางสิงโตแห่งหุบเขาราชสีห์ที่ยังอาลัยหุบเขาราชสีห์ เตือนนางให้เร่งฝีเท้า เพราะที่นี่เต็มไปด้วยความตาย ถ้าไม่รีบจากไป ไม่เพียงแต่กลุ่มของราชสีห์จ่าฝูงเก่าเท่านั้น แม้แต่พวกมันเองก็ยังไม่ปลอดภัยด้วย
นางสิงโตไม่เต็มใจจะออกจากบ้านเกิดของนาง ที่ซึ่งนางใช้ชีวิตมาตั้งแต่เกิด
นอกจากนี้การหายไปของกลิ่นอายญาติพวกนาง ทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจ
ถ้าไม่ใช่เพราะราชสีห์ทองเพลิง นางสิงโตคงกลับไปตรวจดูสถานการณ์แล้ว.. ราชสีห์ทองเพลิงยังคงคำรามกระตุ้นนางสิงโตให้จากไปพร้อมกับมัน พวกนางอยู่ในพื้นที่ลับที่มันเคยตระเวนมาก่อนและซ่อนตัวในพุ่มไม้ และลอบหนีไปภายใต้เงาไม้
มันไม่รู้ว่าพวกมันมาได้ไกลเท่าใด บางทีอาจร้อยกิโลเมตรจนกระทั่งราชสีห์ทองเพลิงรู้สึกปลอดภัย จากนั้นมันจึงค่อยๆ หยุด
เมื่อหิวและกระหาย มีน้ำใสไหลอยู่ข้างหน้าพวกมัน และมีปลาท้องขาวตัวอ้วน
นางสิงโตวางลูกลงและกระโดดลงน้ำ
อาบน้ำเย็นก่อนจากนั้นดื่มน้ำจากลำธาร
ปกตินางไม่ต้องการกินปลาท้องขาวชนิดนั้น แต่ตอนนี้นางไม่ปฏิเสธอาหารปากนี้อีกต่อไป นางกวาดปลาไปที่ชายฝั่งและกินอาหารพร้อมกับลูกน้อยทั้งสอง ราชสีห์ทองเพลิงแม้ว่าจะหิว แต่มันยังไม่กิน มันกลับมองดูรอบๆ คอยระวังศัตรูที่จะปรากฏ ในพื้นที่ใดๆ ที่มีอสูรปีศาจครอบครอง พวกมันอยู่ในดินแดนศัตรู และถ้าพวกมันไม่ระมัดระวัง พวกมันอาจตายได้โดยไม่รู้ตัว!
เพียงแต่เมื่อนางสิงโตอิ่มแล้ว นางจึงเริ่มรับหน้าที่ป้องกันแทน ปล่อยให้ราชสีห์ทองเดินไปช้าๆ ดื่มน้ำที่ลำธาร
ความระมัดระวังของมันมีขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล
อสูรเวทเดินทางโดยไม่ระมัดระวังจะกลายเป็นอาหารของสัตว์อื่น และเป็นไปไม่ได้ที่พวกมันจะรอดอยู่ได้
ขณะที่ราชสีห์ทองเพลิงดื่มน้ำเย็นอย่างมีความสุข เงาร่างหนึ่งดูเหมือนจะปรากฏจางกระเพื่อมอยู่ในสายน้ำ มันสั่นและหยุดดื่มน้ำทันที ผิวของน้ำค่อยสงบลง สะท้อนให้เห็นภาพสัตว์ร้ายที่น่ากลัว
มันคือมังกรยักษ์โบราณอสูรปราณฟ้าระดับหก ตาของมันเต็มไปด้วยการเย้ยหยันขณะที่มันจ้องมองราชสีห์ทองเพลิงที่กำลังตกใจ
“โฮกกก!”
ราชสีห์ทองเพลิงพยายามต้านทานความคิดจะหนี มันหันหัวไปมองดูเมียและลูกมันอย่างยากลำบาก สิ่งที่ทำให้มันดีใจและรู้สึกสิ้นหวังไปพร้อมกันก็คือนางสิงโตและลูกน้อยของมันเหนื่อยจนหลับไปแล้ว พวกเขาไม่รู้ว่ามังกรยักษ์โบราณกำลังมองลงมาจากท้องฟ้า แม่และลูกกำลังหลับสนิท
สู้หรือ? เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะเขา!
อสูรปราณฟ้าระดับหนึ่งสู้กับอสูรปราณฟ้าระดับหก ต่อให้เป็นอสูรปราณฟ้าระดับหนึ่งพันตัวก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะอสูรปราณฟ้าระดับหก
อย่างไรก็ตาม มันจะยอมให้คู่ต่อสู้กลืนกินมันในคำเดียวหรือ? ราชสีห์ทองเพลิงไม่สนใจศัตรูที่กำลังโกรธและกระโจนไปอยู่ข้างๆ แม่ลูก มันคาบลูกตัวหนึ่งเหวี่ยงไปทางซ้าย ตัวหนึ่งเหวี่ยงไปทางขวาหวังว่าหนึ่งในนั้นจะสามารถหลบหนีได้ ขณะที่ปลุกนางสิงโต มันไม่มีเวลาบอกอะไรอย่างอื่นแก่นางก่อนจะคำรามและหันหลังกลับไปโจมตีใส่มังกรยักษ์โบราณโดยไม่ลังเล แม้ว่ามันจะถูกกรงเล็บของศัตรู แต่มันต้องการจะถ่วงเวลาให้เมียและลูกที่ภักดีต่อมันได้หนีไป
กรงเล็บมังกรยักษ์ตะปบลงมาอย่างรุนแรง
ราชสีห์ทองเพลิงรู้สึกว่าความตายใกล้เข้ามา นอกจากกระโจนขึ้นไปในอากาศและใช้พลังของมันทั้งหมดจู่โจมใส่กรงเล็บมังกร มันแค่เพียงหันศีรษะไปด้านข้างเล็กน้อยเพื่อดูเมียจากหางตาว่านางหนีไปได้
พลังที่ไร้ต่อต้านโจมตีใส่มัน
ภาพข้างมืดมิด และมันรู้สึกว่าสติของมันจางหาย หรือว่านี่คือความตาย?
หลังจากสับสนอยู่นาน มันได้ยินเสียงของมนุษย์ทันที “สิงโตตัวนี้ดูเหมือนจะดีนะ แม้ว่าพลังของมันจะอ่อนแอไปเล็กน้อย แต่ถ้าเราใช้เวลาฝึกปรือมัน มันน่าจะเป็นสุนัขเฝ้าบ้านที่ดีได้ อสูรรบที่ฉลาดยากจะพบเจอ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ มันมีความเสียสละและมีคุณธรรม นี่สิหาได้ยาก ใครต้องการบ้าง?”
“เจ้าอสูรขับน้ำตาทองก็เหมือนกับเป็นภาระเท่าภูเขาในอนาคตแล้ว มันเป็นข้อยกเว้น ข้าจะไม่ทำสัญญากับอสูรอื่นอีกแล้ว และมีทั้งตัวผู้ ตัวเมียและลูกๆ ด้วย ข้าไม่มีเวลาดูแลพวกมันทั้งครอกแน่” ราชสีห์ทองเพลิงค่อยๆ ตื่นและตระหนักได้ว่าคนที่พูดเป็นสตรีที่สะพายดาบยักษ์ไว้ด้านหลัง
สตรีนางนี้เป็นมนุษย์คนหนึ่งที่มันเห็นในหุบเขาราชสีห์
ราชสีห์ทองเพลิงไม่มีเวลาประหลาดใจกับความจริงว่ามันยังมีชีวิต เมื่อมันเห็นมนุษย์สองสามคนรายล้อมมันไว้ มันรู้สึกกลัว
มนุษย์ที่มันเห็นในหุบเขาราชสีห์เดินมาที่มันทีละคน... คนพวกนี้ไม่อ่อนแอเลยแม้แต่น้อย นอกจากนี้ดูเหมือนจะฆ่าแค่ราชสีห์จ่าฝูงเก่ายังไม่พอ พวกเขายังต้องการฆ่าครอบครัวมันอีกด้วย
สตรีที่พูดก่อนในมือของนางถือหัวใจราชสีห์จ่าฝูงตัวก่อน
ไม่จำเป็นต้องพูด นี่คือหัวใจของราชสีห์จ่าฝูงเก่า!
มันจบแล้ว หมดสิ้นกัน ต่อไปคงเป็นหัวใจของมัน
เมื่อราชสีห์ทองลืมตาของมัน มันพบว่านางสิงโตและลูกน้อยยังหลับสนิทอยู่ใต้เท้าพวกมนุษย์ มันเพิ่งรู้สึกว่ามังกรโจมตี ไม่รู้ว่าว่ามันตกอยู่ในอันตราย พวกเขาไม่ยอมหลบหนีหรือ? หรือว่าอีกฝ่ายจับเขาไว้? มันกระโดดและรีบไปอยู่ข้างๆ ลูกมัน ขณะที่จะจับลูกโยนหนีไปเหมือนเมื่อก่อน ราชสีห์ทองพบกับเคียวชั้นศักดิ์สิทธิ์ทันที ระยะห่างแค่เส้นผมจนเกือบจะแทงตาของมันบอด
“เมี้ยว เมี้ยว!” หมาป่าประหลาดตัวหนึ่งอยู่ในชุดเกราะเซียนสีดำ มีเคียวสีดำอยู่ที่หางของมัน ร้องเตือนมันอย่างไม่เกรงกลัว
“โฮก!” ราชสีห์ทองรีบย่อตัวลงปิดปาก เก็บเขี้ยวเล็บและให้สัญญาณกับฝ่ายตรงข้ามว่ายอมแพ้
มันแอบดูรอบๆ พยายามจะตรวจสอบสถานการณ์และหลบหนี
มันคาดไม่ถึงเลยว่าจะต้องพบกับเรื่องตกใจเมื่อได้เห็น
นี่ยังเป็นหุบเขาราชสีห์ หลังจากหนีไปไกลถึงสองสามร้อยกิโลเมตร มันกลับมายังหุบเขาราชสีห์ที่น่ากลัว... ศพของราชสีห์จ่าฝูงเก่าระเบิดอยู่ไม่ไกล และสิงโตหนุ่มอีกสองตัวถูกปราบและแช่แข็ง
หรือว่ามันถูกจับโดยมังกรยักษ์โบราณอสูรปราณฟ้าระดับหก
หรือว่ามังกรโบราณเป็นอสูรรบของมนุษย์เหล่านี้
ร่างของราชสีห์ทองเริ่มสั่นสะท้าน... มันพบว่ามนุษย์ที่อยู่ข้างหน้ามันแตกต่างจากทหารรับจ้างที่มันเคยพบมาก่อน แม้แต่เจ้าเมืองที่แข็งแกร่งที่สุดที่มันเคยพบก็ยังด้อยกว่ากลุ่มมนุษย์ที่อยู่ข้างหน้า ในสายตาของมนุษย์เหล่านี้มีแสงแห่งปัญญาที่มันไม่เคยพบมาก่อน เต็มไปด้วยความมั่นใจและพลังวิญญาณ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุรุษผู้อยู่ในกลุ่ม ตาของเขาดูเหมือนลึกเหมือนดวงดาวในท้องฟ้า และเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นความลึกซึ้งของประกายปัญญา
ราชสีห์ทองรู้ว่าในอดีตเมื่อเทียบกับทหารรับจ้างที่มีปัญญาแล้ว พวกนั้นยังไม่มีคุณสมบัติหิ้วรองเท้าให้เขา
มันรู้สึกว่าเขาเป็นดวงดาวที่ห่างไกล
ได้แต่ดู
แต่ไม่อาจสัมผัสได้
“พี่อี้หนานกับข้าคงไม่ต้องการมันเหมือนกัน” คนที่พูดคราวนี้เป็นเด็กสาวที่เรียกยักษ์ต้นไม้ นางเป็นเพียงนักสู้ปราณดินระดับสอง แต่ใครจะคิดกันเล่าว่าไม่นานนี้เอง นางฆ่าฝูงไฮยีน่าปราณดินระดับเจ็ดและฝูงวัวปีศาจปราณดินระดับหก!
“อา..ไม่ต้องมองข้าเลย ข้ายังมีเจ้าเขี้ยวแสงที่ยังไม่ได้ทำสัญญา ถ้าเราให้พี่เย่ (สาวขี้เมา) ทำสัญญากับราชสีห์ทองเพลิง นางจะมีพลังเพิ่มขึ้นหลายเท่า! หนิวหนิวต้องการเวลาบ่มเพาะ แต่สงครามใกล้เข้ามาแล้ว ไม่มีอสูรที่ทรงพลังก็คงเป็นไปไม่ได้!” ราชสีห์ทองได้ยินมนุษย์ผู้หญิงนางหนึ่งเสนอให้มันทำสัญญากับสตรีตัวสูงผู้กำลังยกระดับแพนด้าน้อย อสูรศักดิ์สิทธิ์
“นั่นไม่ดีนะ ข้าไม่สามารถช่วยเจ้าตอนนี้ได้”
“โฮ่ง โฮ่ง!”
“ฮุยไท่หลาง! เจ้าต้องการทำสัญญาด้วยหรือ? นี่ก็เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน ไม่ว่ายังไง เมดูซาก็ทำสัญญากับฉลามเสือทองและพญางูโลหิตได้ ข้าเห็นด้วย เจ้าจะได้ไม่ขาดลูกน้อง” ราชสีห์ทองตระหนักว่าผู้นำไม่คัดค้านเรื่องนี้ มันกลัวแทบตาย มันน่าสงสารพออยู่แล้วที่ต้องทำสัญญากลายเป็นอสูรศึกของมนุษย์ แต่ถ้าเจ้าหมาป่าที่ใส่เกราะระดับศักดิ์สิทธิ์นี่ทำสัญญากับมันและมันกลายเป็นบริวารของฮุยไท่หลาง พระเจ้า! ใครจะรู้ว่ามันจะกินลูกและครอบครัวของมันยามหิวหรือไม่
“โฮก โฮก!” ราชสีห์ทองรีบกระโดดไปหมอบลงต่อหน้าสตรีร่างสูงทันที
แม้ว่าสตรีนางนี้จะไม่แข็งแกร่งนัก แต่เป็นไปได้อย่างไรที่คนธรรมดาอย่างนางจะมีอสูรศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ธรรมดาอย่างแพนด้าน้อย
สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือมนุษย์เหล่านี้ดูไม่ธรรมดา ต่อให้เป็นเด็กสาวที่อ่อนแอที่สุดก็ยังฆ่าฝูงวัวปีศาจและไฮยีน่าเพลิงได้อย่างง่ายดาย ถ้ามันทำสัญญากับนาง ให้นางเป็นเจ้านายก็คงจะไม่เลว
ไม่ว่ายังไงมันไม่ยอมกลายเป็นอสูรรบของฮุยไท่หลางแน่ นั่นอันตรายเกินไป
ตัดสินจากสติปัญญาอีกฝ่าย มันไม่มีโอกาสหลอกล่อได้
มันเป็นสุนัขป่าที่หลอมรวมกับเกราะศักดิ์สิทธิ์สีดำและมีเคียวปีศาจระดับศักดิ์สิทธิ์ นอกจากนี้มันยังเป็นอสูรเทพ ทำไมมันจะต้องการให้เขาสู้ให้มันด้วยเล่า?
เมื่อราชสีห์ทองเห็นหมาป่าประหลาดเรียกคัมภีร์อัญเชิญออกมา มันตัวสั่นด้วยความกลัว มันรีบคลานเข้าไปหาสตรีตัวสูงและครางขอร้องให้นางช่วยทำสัญญากับมันก่อนที่หมาป่าประหลาดจะฉวยโอกาสทำสัญญาก่อน...ตราบใดที่อีกฝ่ายไม่ฆ่าครอบครัวของมันทั้งหมด รับใช้มนุษย์ระดับสูงขณะที่มีรุ่นต่อไปด้วย ดูเหมือนจะดีมาก ขณะที่เจ้าหมาป่าดูเหมือนเหมือนจะวางแผนให้มันพังพินาศ มันไม่มีทางเอาลูกน้อยทั้งสองและเมียมันไปไว้ในเงื้อมมือ (อุ้งเท้า) ของฮุยไท่หลางเด็ดขาด
“แม่จ๋า, แม่ทำสัญญาไปเถอะ เมื่อข้าโตขึ้น ข้าจะช่วยปกป้องแม่ได้แน่นอน แต่หนิวหนิวยังเด็ก ดังนั้นตอนนี้ ข้าจะใช้สิงโตใหญ่อัปลักษณ์นี้ไปก่อน” คำพูดของแพนด้าน้อยทำให้หน้าราชสีห์ทองแดง มันกลายเป็นสิงโตอัปลักษณ์ไปได้ยังไง?
อย่างไรก็ตามมันมิอาจเทียบกับนางได้ ตอนนี้แพนด้าน้อยเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ มันไม่สามารถพูดกับนางได้สักคำ มันยังห่างชั้นกับนางเกินไป
เมื่อเห็นว่าเจ้านายในอนาคตยังลังเล ราชสีห์ทองรีบใช้ความเคลื่อนไหวที่ฉลาดที่สุดของมัน
มันเรียกลูกๆ ที่กำลังหลับและให้พวกมันมาอยู่ที่แทบเท้าว่าที่เจ้านายของมัน
มันหมอบกับพื้นอีกครั้ง
ดูเหมือนว่ามันยอมรับทั้งครอบครัว
“ก็ได้, ถ้านั่นคือสิ่งที่ทุกคนต้องการ” เมื่อสตรีร่างสูงเรียกคัมภีร์อัญเชิญออกมา ราชสีห์ทองปลาบปลื้มใจจนน้ำตาไหลนองหน้า ในที่สุดมันก็พ้นจากอุ้งเท้าหมาป่าแล้ว โชคดีที่เจ้านายของมันเป็นมนุษย์ ไม่ใช่หมาป่าประหลาด
