บทที่ 71 เจ้ามีค่าพอที่จะเป็นตัวแทนของข้า?
คฤหาสน์ตระกูลเซียว
ในพื้นที่ว่างหน้าประตูเป็นลานประลองขนาดใหญ่
ที่นั่งถูกครอบครองโดยฝูงชนจำนวนมาก
ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่เข้ามาชมความมีชีวิตชีวา ขนาดของมันเทียบได้กับแท่นสวรรค์อมตะ
เมื่อเร็วๆนี้ สถานการณ์ของตระกูลเซียวอยู่ในภาวะระส่ำระส่าย
บรรพบุรุษของพวกเขาจากไป เซียวชิงเกอสูญเสียการบ่มเพาะ และตระกูลหลี่ขอยกเลิกการหมั้น...
เหตุการณ์ใหญ่แต่ละอย่างได้ผลักดันพวกเขามาสู่สถานการ์นี้
ตอนนี้ตระกูลหลี่มาท้าทายพวกเขา เห็นได้ชัดว่าต้องการเหยียบย่ำตระกูลเซียว
ทุกคนรู้ว่าการยกเลิกการหมั้นหมายนั้นมีโอกาสเกิดขึ้นสูงมาก!
…
บนลานประลอง ชายหนุ่มสองคนกำลังต่อสู้กัน
แสงของกระบี่ต่างเข้าปะทะกันอยู่เนืองๆ
ทั้งสองคนเป็นผู้บ่มเพาะขอบเขตสร้างรากฐาน ดังนั้นการต่อสู้ของพวกเขาจึงค่อนข้างมีชีวิตชีวา
อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มในชุดสีม่วงนั้นเหนือกว่าอย่างชัดเจน เขาใช้ประโยชน์จากความไม่พร้อมของคู่ต่อสู้ตีเข้าที่หน้าอก
พรวดด!
ชายหนุ่มในชุดสีดำกระอักเลือดออกมาเต็มปากและถูกส่งลอยออกไป
ชายหนุ่มในชุดสีม่วงได้รับชัยชนะ
คนผู้นี้คือหลี่เซิง บุตรชายคนโตของตระกูลหลี่ ลูกพี่ลูกน้องของหลี่หราน
หลี่เซิงหัวเราะอย่างเย็นชา “ทำได้เแค่นี้? ตระกูลเซียวสิ้นหวังขนาดไหนถึงส่งขยะแบบนี้มาเผชิญหน้ากับข้า!”
คนรอบข้างก็ต่างซุบซิบกัน
“เขาชนะมา 6 ครั้งแล้วใช่ไหม?”
“หลี่เซิงนั้นอยู่ยงคงกระพันอย่างแท้จริง ไม่มีใครในตระกูลเซียวหยุดเขาได้!”
“เขามีพรสวรรค์ขั้นสูงและเป็นศิษย์ภายในของนิกายอีกด้วย อนาคตของเขาไร้ขีดจำกัด!”
“ตระกูลเซียวช่างน่าเวทนาจริงๆ...”
“ใช่ พวกเขากำลังจะกลายเป็นตระกูลชั้นสาม”
…
“ชิงซาน!”
“ช่วยเขาเร็วเข้า!”
“ยาอยู่ไหน? นำพวกมันมา!”
สมาชิกของตระกูลเซียวรีบเข้าไปดูเซียวชิงซานและพาเขากลับไปยังที่พัก ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็จ้องมองหลี่เซิงอย่างเกลียดชัง
‘อวดดีเกินไปแล้ว!’
การแสดงออกของเซียวเหนียนกลายเป็นน่าเกลียด และคิ้วของเขาก็เต็มไปด้วยความหม่นหมอง
ก่อนหน้านี้ ผู้อาวุโสของตระกูลหลี่ล้มเหลวในการยกเลิกการหมั้นหมายและกลับไปด้วยความพ่ายแพ้ หลังจากนั้น หลี่เซิงก็มาท้าสู้กับพวกเขาในลานประลอง
พูดง่ายๆคือพวกเขาต้องการบังคับให้ตระกูลเซียวยกเลิกสัญญาการหมั้นหมาย
“ผู้นำตระกูล แม้แต่ชิงซานก็ไม่คู่ควร ข้าเกรงว่าจะไม่มีใครในรุ่นเยาว์ที่เป็นคู่ของเขาได้...” ผู้อาวุโสสามกระซิบ
เซียวเหนียนกำหมัดแน่น
“หากเราถูกอีกฝ่ายจัดการจริงๆ ใบหน้าของตระกูลเซียวคงไม่เหลืออีกแล้ว!”
การท้าประลองเป็นกฎที่กำหนดโดยหลายตระกูลในเมืองหวู่หยาง
หลี่เซิงมาที่ตระกูลเซียวเพื่อท้าประลอง รุ่นเยาว์ของตระกูลเซียวต้องยอมรับการท้าประลองดังกล่าว และผู้อาวุโสไม่สามารถแทรกแซงได้
ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงไม่กล้าหยิ่งผยองขนาดนี้
หลี่เซิงยังคงยั่วยุ “ไม่เอาหน่า นี่คือทั้งหมดของตระกูลเซียว? ไม่มีใครแล้วหรือไง?”
รุ่นเยาว์ของตระกูลเซียวยืนอยู่ด้วยกัน
“ข้าจะไปเอง!”
“ไอ้ลูกหมา! เจ้าทำเกินไปแล้ว!”
แม้ว่าการบ่มเพาะของพวกเขาจะอยู่ในระดับปานกลาง แต่ชายหนุ่มกลับถูกกระตุ้นจากการยั่วยุของหลี่เซิง
พวกเขากระโดดขึ้นไปลานประลองทีละคน
อย่างไรก็ตาม หลังจากการเคลื่อนไหวเพียงไม่กี่ครั้ง พวกเขาก็ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก พวกเขากระอักเลือดออกมาจนย้อมเวทีเป็นสีแดงและลอยออกไป
พวกเขาทั้งหมดพ่ายแพ้โดยไม่มีข้อยกเว้น
‘ความแตกต่างในขอบเขตการบ่มเพาะนั้นกว้างเกินไป!’
เซียวชิงเกอมองดูผู้ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสด้วยน้ำตาในขณะที่ร่างของนางสั่นเทา
ความโกรธและความไร้พลังผุดขึ้นมาเต็มหัวใจของนาง
หลี่เซิงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “มีแค่นี้? นี่คือความแข็งแกร่งของตระกูลเซียว? เจ้าไม่สามารถแม้แต่จะชนะในการแข่งขันแบบหมู่ น่าขันจริงๆ!”
ท่ามกลางฝูงชน หลี่หรานกำลังเฝ้าชมการแสดง
ถ้าเขาเข้าใจไม่ผิด ละครปาหี่นี้น่าจะเกี่ยวข้องกับการยกเลิกการหมั้น
“ตระกูลเซียวไม่เต็มใจที่จะยกเลิกการหมั้น?”
หลี่หรานส่ายหัว
แม้ว่าตระกูลเซียวจะตกอยู่ในความยากลำบาก แต่มันเกี่ยวอะไรกับเขา?
เขาไม่สนใจที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของคนอื่น
ขณะที่เขากำลังจะหันหลังกลับและจากไป ร่างๆหนึ่งก็เข้ามาในสายตาของเขา
“อะไร? ทำไมนางถึงมาอยู่ที่นี่?!” หลี่หรานตกตะลึง
—
หลี่เซิงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งบนลานประลอง
ทันใดนั้นรอบด้านก็เงียบลง เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งเดินขึ้นไปบนลานประลองอย่างช้าๆ
“เป็นนางจริงๆ!”
“เซียวชิงเกอ? นางไม่ได้สูญเสียการบ่มเพาะไปแล้วเหรอ?”
“ใช่ การแต่งงานของนางกำลังจะถูกยกเลิก นางยังมีหน้าออกมาอีกหรือไง?”
—
แม้แต่สมาชิกของตระกูลเซียวก็ยังกังวล
ด้วยสภาพปัจจุบันของเซียวชิงเกอ ไม่ใช่ว่านางกำลังมุ่งหน้าสู่ความตายหรอกหรือ?
เซียวเหนียนรู้สึกกังวลกว่าใครอื่นและพร้อมที่จะเคลื่อนไหว
นี่คือบุตรสาวของเขาเอง
แม้ต้องฝ่าฝืนกฎ เขาก็จะไม่ปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับนาง!
บนลานประลอง หลี่เซิงหัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า “ข้าเกือบลืมไปแล้วว่าตระกูลเซียวยังมีอัจฉริยะเช่นเจ้า ทำไม? อยากสู้กับข้าหรือไง?”
เซียวชิงเกอกัดฟันและพูดว่า “หลี่เซิง เจ้าต้องการอะไรกันแน่!”
หลี่เซิงพูดด้วยรอยยิ้มที่น่าขนลุก “ข้าได้ยินมาว่าเจ้าไม่เห็นด้วยที่จะยกเลิกการหมั้นและต้องการแต่งเข้าตระกูลหลี่ของข้าอย่างไร้ยางอาย วันนี้ข้ามาที่นี่เพื่อดูว่าตระกูลเซียวของเจ้ามีคุณสมบัติเพียงพอหรือไม่!”
เขามองไปรอบๆ “ดูเหมือนว่า... จุ๊ จุ๊ ตระกูลของเจ้าจะไม่มีดีแม้แต่คนเดียว!”
เซียวชิงเกอกำหมัดแน่น “ข้าพูดออกไปอย่างชัดเจนแล้ว ตราบใดที่หลี่หรานมายกเลิกการหมั้นด้วยตัวเอง ข้าจะไม่มีข้อโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น ทำไมตระกูลหลี่ของเจ้าถึงต้องทำเช่นนี้ด้วย?”
“หลี่หราน?”
ความเยียบเย็นวาบผ่านดวงตาของหลี่เซิง “ข้าเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลี่หราน ข้าสามารถเป็นตัวแทนของเขาได้! เจ้าต้องยกเลิกการแต่งงานนี้แม้ว่าเจ้าจะไม่ต้องการ!”
“มนุษย์ธรรมดาเช่นเจ้าต้องการอยู่กับตระกูลหลี่ของเรางั้นเหรอ?”
ใบหน้าของเซียวชิงเกอซีดลง “เจ้าพูดเกินไปแล้ว!”
“แล้วมันทำไมล่ะ?” หลี่เซิงพูดอย่างดุร้าย “ไม่ว่าจะยกเลิกการหมั้นหรือยอมรับการท้าทาย เจ้าเลือกเองได้เลย!”
“เจ้า!” เซียวชิงเกอโกรธมาก
เมื่อได้ยินเสียงร้องของผู้คนด้านล่างลานประลอง หัวใจของนางก็เจ็บปวด
‘เป็นไปได้ไหมว่า… ข้าต้องแยกจากกับหลี่หรานจริงๆ?’
หัวใจของนางเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ แต่นางจะทนเห็นตระกูลของนางต้องทนทุกข์ทรมานได้อย่างไร?
นางเงียบไปครู่หนึ่ง
หลี่เซิงหัวเราะเยาะ “ดูเหมือนว่าเจ้าเลือกที่จะต่อสู้? ดีมาก ช้าจะทำตามที่เจ้าต้องการ!”
เขาเอื้อมมือไปจับนางอย่างรุนแรงด้วยการเคลื่อนไหวที่เร็วปานสายฟ้าแลบ
“ชิงเกอ!” การแสดงออกของเซียวเหนียนกลายเป็นความกังวล ขณะที่เขากำลังจะบินไปหยุดหลี่เซิง เสียงระเบิดก็ดังเข้ามาในหู
บูม!
หลี่เซิงกระอักเลือดในขณะที่เขาลอยออกไป
ร่างสูงสง่ายืนอยู่ตรงหน้าเซียวชิงเกอ เสียงของเขาเย็นชาและดุร้าย
“เจ้ามีค่าพอที่จะเป็นตัวแทนของข้า?”
//////////