ตอนที่ 5 แก้ปัญหาให้ลูกค้า

 

เขาขับรถออกจากโรงแรมมุ่งหน้าไปที่โครงการของลูกค้า แป้งมองหน้าจอกับข้อความที่เข้ามาแบบรัวๆ ซึ่งเป็นของคนเดิมๆ เธอเลยเลือกที่จะบล็อกเขาออกจากรายชื่อ

ไม่นานก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอก็ตัดสายทิ้ง เธอตัดสายทิ้งจนตัดสินใจปิดเครื่อง เตชินท์รู้สึกว่านี่มันผิดปกติ เขาอยากรู้เหลือเกินว่าเธอปิดเครื่องหนีใคร

"คุณตั้งใจจะไปเที่ยวที่ไหนเหรอวันนี้"

"ยังไม่ได้คิดเลยค่ะ ตอนแรกกะว่าจะนอนอยู่ที่โรงแรมรองานเลี้ยงตอนเย็นเลย"

"ทำไมล่ะ เมื่อคืนนอนไม่พอเหรอ"

ได้ผล เขานึกขำกับท่าทางน่ารักที่ปิดไม่มิดของเธอมาก แป้งนั่งตัวแข็งทื่อก่อนจะรีบปรับท่าทีและตอบเขา

"คือว่าเมื่อคืนนี้แฮงค์ค่ะ ก็เลยนอนไม่ค่อยสบายเท่าไหร่"

"งั้นเหรอ"

แป้งหันหน้าหนีไปทางอื่น เธอถูกถามเรื่องนี้มาสองรอบแล้ว ตกลงเขาจำได้หรือไม่ได้กันแน่นะ เธอไม่อยากเดา เตชินท์เห็นคนข้างๆมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาจึงไม่ถามอะไรเธออีก

ในเมื่อเธอไม่อยากยอมรับเรื่องเมื่อคืน เขาเองก็ไม่จำเป็นต้องเอามาใส่ใจ เพราะอย่างไรเธอก็เป็นพนักงานของเขา และเขาก็ไม่อยากเสียคนเก่งแบบเธอไป

"ถึงแล้วล่ะ"

"ไม่เห็นมีใครเลยนี่คะ"

แป้งเปิดประตูเดินตามเขาเข้าไปที่โรงแรมที่ทำใกล้จะเสร็จแล้วพร้อมกับพนักงานต้อนรับสาวสวยที่เดินเข้ามาถามเตชินท์

"ผมมาพบคุณชริณ"

"จะให้แจ้งว่าใครมาพบคะ"

"ผมเตชินท์จาก TC ดีไซน์ครับ"

"ได้ค่ะ รบกวนนั่งรอสักครู่นะคะ"

พนักงานคนนั้นหายไปสักพักก็ออกมาพร้อมกับเจ้านายของเธอ เป็นผู้ชายวัยใกล้เคียงกับเตชินท์หน้าตาดีพอๆกับเตชินท์ เขามองมาทั้งคู่พร้อมกับทักทาย

"คุณเตชินท์คุณมาพอดีเลย"

"สวัสดีครับคุณชริณ นี่คุณนิรชา อินทีเรียร์ของผมครับ"

"สวัสดีครับคุณ.."

"สวัสดีค่ะคุณชริณ แป้งค่ะ เรียกแป้งก็ได้ค่ะ"

"คุณแป้ง ยินดีครับ"

ชริณรู้สึกสะดุดตาสาวสวยตรงหน้า เตชินท์รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยที่เขามองเธอแบบนั้นจนเขาต้องเป็นฝ่ายทำลายบรรยากาศนั้นเอง

"เห็นบอกว่าหน้างานมีปัญหาเหรอครับคุณชริณ"

"อ้อ จริงๆก็ไม่มีอะไรมากครับดูเหมือนว่าช่างจะปูสีกระเบื้องในห้องน้ำผิดน่ะครับ ผมเลยจะรบกวนคุณเตชินท์มาดูหน่อยเชิญทางนี้ครับ"

เขาเดินนำทั้งคู่ไปที่โครงการใหม่ที่อยู่ใกล้ๆกัน ดูเหมือนว่าโรงแรมนี้จะเปิดตัวไปได้ไม่นานและต้องการขยายเพิ่มเนื่องจากนักท่องเที่ยวต่างชาตินิยมมาพักเพราะความแปลกใหม่ของห้องพักนั่นเอง

"สีผิดจริงๆด้วย นี่มันต้องเป็นดีไซน์ของอีกห้องหนึ่ง"

"แต่การที่จะรื้อแล้วปูใหม่มันจะไม่ทันกำหนดการเปิดน่ะสิครับ"

แป้งเดินดูรอบๆห้องที่เป็นคนละสีกับกระเบื้องที่ตกแต่งที่จริงห้องนี้ต้องตกแต่งเป็นแนววินเทจแต่กระเบื้องในห้องน้ำกลับเป็นสีฉูดฉาด ซึ่งไม่เข้ากับบรรยากาศในห้อง

"มีทางแก้ไขมั้ยครับคุณเตชินท์"

"ขอโทษนะคะ ขนาดของห้องน้ำกว้างพอสมควร ให้น้ำจะมีอุปกรณ์อะไรบ้างเหรอคะ"

"เอ่อ ก็จะมีอ่างอาบน้ำครับ แล้วก็โซนห้องน้ำกับอ่างล้างหน้า"

"พื้นกระเบื้องสีฉูดฉาดก็จริง แต่ก็ใช่จะแก้ไม่ได้ค่ะ่"

"คุณมีไอเดียงั้นเหรอ"

เตชินท์ถามเธอ แป้งหันมามองเขาแล้วยิ้มให้"

"แบบนี้นะคะ ถ้าเราวางอ่างอาบน้ำตรงนี้ และแบ่งโซนจัดสวนเอาไว้ตรงนี้เพื่อให้เข้ากับกระเบื้องเอาจริงๆคือปิดสีกระเบื้องเพื่อกลืนกับบรรยากาศนั่นแหละค่ะ”

“และก็ตรงอ่างล้างมือให้ห้อยไม้เลื้อยปลอมเอาไว้พร้อมกับมีน้ำพุเล็กๆตรงนี้ให้เหมือนบรรยากาศเหมือนอาบน้ำในสวน แค่นี้ก็หมดปัญหากระเบื้องแล้วค่ะ ของตกแต่งพวกนี้หาไม่ยากค่ะ ซื้อสำเร็จมาแล้วตกแต่งได้เลย”

"ไอเดียนี้เข้าท่านะครับคุณแป้ง ผมชักอยากเห็นแล้ว คุณเตชินท์ว่าไงครับ"

"ผมก็อยากเห็นครับ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปหาซื้อของมาเพื่อลองตกแต่งดูนะครับ"

"ผมไปด้วยสิครับ ผมคนพื้นที่ รู้แหล่ง คุณแป้งบอกมาได้เลยนะครับว่าอยากได้อะไรบ้าง"

"ได้ค่ะ"

แป้งเดินไปคุยไปกับชริณทำให้เตชินท์ที่เดินตามทั้งคู่ไปรู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่ แต่ชริณเป็นลูกค้าและเรื่องนี้ก็ผิดพลาดเพราะทีมงานของเขา แป้งที่มาช่วยแก้งานให้จริงๆเขาต้องขอบคุณเธอ แต่ความหงุดหงิดนี้เขาสลัดไม่หลุดเสียที

"เอารถตู้โรงแรมผมไปดีกว่าครับ จะได้ขนของได้สะดวกด้วย"

"ดีครับ"

"คุณแป้งเชิญเลยครับ"

แป้งเดินเข้าไปนั่งที่แถวกลาง เมื่อชริณจะเดินเข้าไป เตชินท์จึงรีบดึงเขาไว้

"คุณชริณนั่งเบาะหน้าบอกทางคนขับเถอะครับ ผมไม่ค่อยชินทาง"

"ได้ครับๆ"

เตชินท์เดินไปนั่งข้างๆแป้งที่นั่งดูข้อมูลและเธอก็เริ่มร่างแบบที่วาดเอาไว้ในหัวลงในไอแพดที่ถือมา เตชินท์มองดูอย่างนึกทึ่งกับความสามารถของเธอที่มาหน้างานเพียงไม่นานก็ร่างแบบออกมาได้อย่างรวดเร็ว

"คุณแป้งจะซื้ออะไรก่อนครับ ผมจะได้บอกคนขับไปถูกที่"

"ร้านที่มีต้นไม้ปลอมกับพวกอุปกรณ์น้ำพุขายค่ะ"

"ได้ครับ"

แป้งยังนั่งวาดต่อโดยไม่สนใจคนที่นั่งข้างๆเธอ เมื่อเริ่มลงมือทำงานแล้วเธอมักจะเป็นแบบนี้เสมอ คือตั้งใจและไม่สนใจคนอื่นๆ

"คุณเห็นหน้างานแค่แป๊บเดียวก็จำได้แล้วเหรอ"

"มันเป็นงานของอินทีเรียร์นี่คะ"

เขายังมองรูปที่เธอวาดอย่างสนใจจนขยับเข้าไปจนชิดเธอ แป้งเริ่มรู้สึกว่าถูกเบียดเมื่อเขาเข้ามาใกล้เกิน

"เอ่อ บอสคะ แป้งวาดไม่ถนัด"

"อ่อ ขอโทษที พอดีผมมองเพลินไปหน่อย"

เขาขยับออกมา แต่ก็ไม่มาก พอให้เธอแค่มีพื้นที่วาดเท่านั้น พวกเขานั่งไปไม่นานก็ถึงร้านของตกแต่งที่แป้งบอก เธอเดินเลือกของพร้อมกับชี้สิ่งที่ต้องการ คนขับรถค่อยๆทยอยนำของที่ซื้อขึ้นรถไป

"น้ำพุนี่น่าจะต้องให้ร้านนำไปส่งนะคะ เราไม่ควรยกไปเอง"

"ทำไมล่ะครับคุณแป้ง"

แป้งเดินเข้าไปใกล้ๆชริณเพื่อกระซิบให้เขาได้ยิน

"เพราะถ้าเกิดแตกหักกลางทางเขาจะหาเรื่องไม่เคลมให้เราค่ะ ทางที่ดีให้เขารับผิดชอบเอาไปส่งให้ปลอดภัยกว่าค่ะ"

"อ่อ แบบนี้นี่เอง คุณแป้งรอบคอบจริงๆครับ"

เตชินท์ทันเห็นภาพนั้นพอดี เขาเดินไปดึงตัวเธอออกมาพร้อมกับความตกใจของแป้งและหันมาค้อนเขา โชคดีที่ชริณไม่ทันเห็นเพราะเขาหันไปสั่งคนขับรถให้บอกเจ้าของว่าให้นำน้ำพุตามไปส่งที่โรงแรม

"โอ๊ย บอส เจ็บนะคะ คุณทำอะไร"

"อย่าทำพฤติกรรมแบบนั้น มันน่าเกลียด อย่าให้ผมเห็นคุณทำอีกนะ"