ตอนที่ 2 ทางเลือกสามทาง
เหมือนแป้งได้ยินเสียงฟ้าผ่าเมื่อเนยพูดจบ เธอทรุดตัวนั่งที่เตียงอย่างหมดแรง
"เฮ้อ หมดทางเลือก"
"หมดได้ไง มีตั้งสามทาง ก็เลือกสักทางก็เรียบร้อย"
"ขอคิดดูก่อนนะ"
"อย่าคิดนาน หิว"
เนยมองมาที่แป้งก่อนที่จะเห็นร่องรอยบนตัวเธอ เนยถึงกับตกใจ ไม่ใช่แค่แป้งหรอกที่กินบอส อย่างดุเดือด ดูท่าเมื่อคืน จะเป็นสงครามเลือดดีๆนี่เอง ทั้งดูดทั้งแทะขนาดนี้ ยังดีที่แป้งมีชีวิตรอดกลับมา
"แป้ง ฉันว่าแกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อก่อนที่จะลงไปกินอาหารเช้าก่อนดีกว่านะ"
"ทำไมล่ะ"
"แกไปอาบน้ำก่อน ฉันจะนอนรอแกที่นี่ แกอาบไปแล้วก็ค่อยๆคิดไป"
"ก็ได้ แกรออยู่นี่นะ"
แป้งเดินเข้าไปพร้อมกับหยิบผ้าขนหนูเพื่อจะอาบน้ำ เมื่อเข้าไปในห้อง เธอก็ร้องกรี๊ดออกมา
"กรี๊ดดดด!!"
"ไม่ต้องร้อง ฉันเห็นก่อนแกอีก"
"เนย นี่มัน....ฉันโดนซอมบี้กัดเหรอวะ"
"อื้มม เลือดสาดเลยล่ะ ยังแปลกใจที่แกมีชีวิตรอดมาจากซอมบี้ตัวนั้น รีบอาบเร็ว หิวข้าว"
แป้งพาตัวเองที่ตกใจกับร่องรอยแดงบนซอกคอและหน้าอกจนถึงหน้าท้อง เมื่อหันหลังก็พบว่ารอยนั้นมีทั่วตัวของเธอเต็มไปหมดจนน่าขนลุกเพราะเธอไม่รู้ตัวและจำอะไรไม่ได้เลยว่าได้มันมาอย่างไร
"กินดุเกินไปแล้ว คิดว่าจะดุแค่เรื่องงานซะอีก"
อีกสิบห้านาทีต่อมาแป้งก็เดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูที่พันออกมาทั้งคอเพื่อปกปิดรอยนั้นเอาไว้
"ไม่ต้องปิดหรอก ถอดออกเถอะ เดี๋ยวลงรองพื้นปิดให้"
แป้งและเนยสนิทกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย พวกเธอเรียนจบมาพร้อมกัน แต่แป้งเลือกไปทำงานกับบริษัทของแฟนเก่าเธอเพราะเขาอยากใกล้ชิดกับเธอ ส่วนเนยมาทำที่นี่ก่อน
พอแป้งออกจากบริษัทเดิม เนยจึงรีบชวนมาเริ่มงานที่นี่ทันทีเพราะดีไซเนอร์ที่นี่ลาออกบ่อยเป็นว่าเล่น ตอนนี้จึงเหลือแค่เธอสองคนที่เป็นหัวหน้าฝ่ายออกแบบ และเนยเป็นหัวหน้าฝ่ายตกแต่งภายใน ซึ่งทั้งสองทีมทำงานร่วมกัน
"เสร็จแล้ว หลังไม่ต้องหรอก เอาแค่ที่คนจะมองเห็นก็พอ"
"ขอบใจนะเนย เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน รอเดี๋ยวนะ"
"บอสนี่กินดุเหมือนกันนะว่ามั้ย"
"เนย แกพูดอะไรอ่ะ หยุดเลย ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเลือกข้อแรก"
"ข้อแรก แน่ใจนะ ไม่สน ไม่แคร์ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น"
"อืม ตัดสินใจแล้ว"
"แล้วแกคิดว่าบอสจะจำได้มั้ย หรือคิดว่าเขาก็เมาจนภาพตัดเหมือนแก"
แป้งอึ้งไปชั่วขณะ นั่นสินะ เขาเองล่ะจะจำได้หรือเปล่าว่านอนกับใคร ถ้าหากจำไม่ได้ก็ดีไป แต่ถ้าเขาจำได้ว่าเป็นเธอ....
"เนย ทำไงดี ฉันลืมคิดเรื่องนี้เลย หรือว่า จะเลือกข้อสองแล้วปล่อยให้ชีวิตเป็นไปตามยถากรรมดีวะ"
"เฮ้ย ไม่เลวร้ายขนาดนั้นมั้งแก ใจเย็นดิ เอาเป็นว่าแกรอดูท่าทีเขาไปก่อน ในเมื่อเลือกข้อหนึ่ง ก็เดินหน้าเชิดต่อเลย"
"อืม เอาแบบนี้แหละ ตามนั้น ไปกินข้าวกัน"
เตชินท์ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความมึนงง เขาค่อยๆบิดขี้เกียจบนเตียงกว้างของห้องสูทแบบ VIP สำหรับผู้บริหารและหันกลับมามองข้างๆที่ตอนนี้มีเพียงความว่างเปล่า เขาลุกขึ้นมาพร้อมกับพิงหมอนที่หัวเตียง
"แอบออกไปตอนไหนล่ะนี่"
เขาดันผ้าห่มไปมา และเหมือนว่าขาไปเกี่ยวเอาอะไรเข้าใต้เตียงจึงรีบเปิดดู มันคือบราลูกไม้สีชมพู ดูจากขนาดแล้ว หน้าอกของเจ้าของนั้นไม่ใช่เล่นๆเลย
"คัพซีงั้นเหรอ แต่เท่าที่จับนี่มันคัพดีเลยนะ"
เขามองบราสีชมพูนั้นแล้วยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่หาได้ไม่ง่ายเลยสำหรับหนุ่มนักธุรกิจหน้าใหม่ไฟแรง CEO ของบริษัทออกแบบชื่อดังของเมืองไทย
เขาขึ้นแท่นเศรษฐีที่อายุน้อยที่สุดของประเทศเพียงเวลาแค่สี่ปีเท่านั้น ด้วยความเด็ดขาดและความเผด็จการในการทำงานของเขา จึงหาผู้ร่วมงานที่รู้ใจยากมากเหลือเกิน ซึ่งนั่นเท่ากับว่าที่บริษัทของเขาตอนนี้จึงเป็นแหล่งรวมของพวกหัวกะทิในวงการออกแบบเอาไว้แล้ว
"ขอเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึกก็แล้วกันนะ"
เขาลุกขึ้นจากเตียงและเดินไปเอาชุดคลุมออกมาใส่ เมื่อเดินผ่านกระจกก็ต้องตกใจเล็กน้อยที่ตอนนี้ตัวเขาเต็มไปด้วยรอยจูบสีแดงเต็มไปหมด
"ดุเดือดไม่เบานี่"
เขาจำเรื่องเมื่อคืนได้ทุกอย่าง ตั้งแต่เดินออกจากลิฟต์มา และคุยโทรศัพท์กับหุ้นส่วน พอวางหูเสร็จก็พบนิรชาเดินเซอยู่แถวๆหน้าประตูห้องเขา ดูเหมือนกำลังจะคลำทางเพื่อกลับไปห้องตัวเอง
"คุณแป้ง ไหวมั้ยเนี่ย"
"อืม ไหวสิ ไหวสิ แค่นี้ทำอะไรคนอย่างฉันไม่ได้หรอก พ่อหนุ่ม เด็กใหม่เหรอ มาดื่มกับเจ้มา จะได้มีเพื่อนเยอะๆ ที่นี่งานมันโหด เรามาปรองดองกันไว้ งานจะได้ออกมาดี มาๆ"
"เดี๋ยวก่อน คุณเมาแล้ว คุณอยู่ห้องไหนเดี๋ยวผมไปส่ง"
"นี่ หรือว่าเรามาหาอะไรทำกันสนุกๆเอามั้ย"
เธอกระซิบเขาที่ข้างหูเพราะความเมา แต่ทำเอาหัวใจเขาสั่นเพราะเสียงกระเส่าที่เธอพูดมา เขานึกสนุกว่าเธอจะชวนเขาทำอะไร
"คุณอยากทำอะไรล่ะ"
"เล่นเกมไล่จับไง ใครแพ้ ดื่มหมดแก้ว ว่าไง กล้ารับคำท้าเจ้มั้ย"
"ผมอายุมากกว่าคุณสี่ปี"
แป้งทำตาหวานใส่เขาพร้อมกับยกนิ้วชี้ส่ายไปมาอย่างยั่วยวนก่อนจะใช้นิ้วนั่นมาประทับที่ปากเขาอย่างลืมตัว
"อย่าพึ่งพูดสิ ยังไม่เริ่มเลย อยากกินแล้วเหรอ"
เขามองที่ริมฝีปากที่เซ็กซี่นั้นจนกระทั่งชุดเดรสเข้ารูปของเธอซึ่งตอนนี้เกือบจะหลุดเต็มทีแล้วเพราะคอมันกว้าง
"แล้วถ้าอยากกิน จะได้กินเหรอ"
"ได้กินสิ เข้ามาในห้องก่อน แล้วจะให้กิน อ๊าา อย่าพึ่งรีบสิ"
"ผมอยากกินเดี๋ยวนี้เลย"
"อืมม ได้ๆ เดี๋ยวไปเอาให้ เหล้าอยู่ในตู้ เจ้แอบเอามาด้วย อย่าบอกบอสนะ เขาไม่ชอบ ตาบอสจอมโหดนั่นชอบหน้าใหญ่ เป็นคนเลี้ยงเอง ไม่ชอบให้พนักงานจ่าย มาๆ รอเดี๋ยว อื้ออ"
เขาก้มลงจูบริมฝีปากเซ็กซี่ที่ยั่วเขาตั้งแต่ทางเดินนั้นจนเธอเริ่มบิดตัว เขาปิดประตูและดันตัวเธอเข้ามาในห้อง ลิ้นของเขายังพันกับเธออย่างดุเดือดเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
ดูเหมือนว่าเธอจะเมาจนไม่มีสติแล้ว เขาถอดชุดของตัวเองออก ไม่ง่ายเลยที่เขาจะรู้สึกอยากทำแบบนี้กับใครสักคน
"เหล้าล่ะ เดี๋ยวก่อน ชวนมากินเหล้า อ๊าา อึ๊ยยยย อาาา"
เขาถอดชุดเดรสนั้นออกและเหวี่ยงออกไปพร้อมกับกดตัวเธอลงที่เตียงนุ่มและดึงเสื้อผ้าที่เหลือของเธอออกจนหมด เขาต้องตะลึงกับเรือนร่างที่เซ็กซี่ตรงหน้า ตอนนี้เขาเองก็เริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว
"อื้อ หนักจัง อื้มมม"
"อยู่เฉยๆ สิ คุณชวนผมเองนะ"
"อื้อ โอ๊ยย เจ็บ"
เขาเริ่มโลมเลียหน้าอกนุ่มนั้นอย่างกระหาย ทั้งลิ้นและนิ้วมือทำงานประสานกันจนเธอส่งเสียงครางออกมาด้วยความพอใจ
"โอ๊ยย เจ็บบ"
เขาลดจังหวะลงเพื่อให้เธอปรับตัวได้ เมื่อเธอเริ่มเปลี่ยนเสียงร้องเป็นเสียงคราง เขาก็เริ่มรุกต่อทันที
"อาา เสียวจัง คุณหันหลังนะ"
"อาาา อื้ออ แน่นจัง อ๊าาาา โอ๊วว เสียว อ๊าาา..."
"เสียงคุณ อาาา ทำผมไม่ไหวแล้วว อาาา"
เมื่อเขาเสร็จแล้วเธอจึงนอนหมดแรงอยู่บนเตียง แต่เมื่อเขามองเห็น เขาอดไม่ได้ที่จะเริ่มสำรวจไปทั้งตัวของเธออีกครั้ง ผิวขาวเนียนละเอียด หน้าอกอวบอิ่ม เอวที่คอดเล็ก หน้าท้องแบนราบ และ....
"สวยจัง อยากลองชิม อยู่เฉยๆนะ ผมขอกินหน่อย"
เตชินท์ที่ไม่เคยทำแบบนี้กับหญิงสาวคนไหนที่เขาหลับนอนด้วย แต่เมื่อเห็นร่างของนิรชา ทำเอาเขาที่รักความสะอาดถึงกับอดใจที่จะสัมผัสเธอไม่ไหว ลิ้นของเขาพาดลงไปที่กลีบใจกลางความสาวของเธอทั้งๆที่พึ่งผ่านศึกมา แต่เขาก็ไม่ได้นึกรังเกียจ
เธอเริ่มครางขึ้นมาอีกครั้ง เขารู้สึกพอใจที่ทำให้เธอส่งเสียงแบบนี้ได้ มันทำให้ไฟปรารถนาของเขาลุกโชนขึ้นอีกครั้ง
"อ๊าา เสียวจัง อ๊าา"
"อยากได้อีกมั้ย"
"อื้ออ อ๊าาา"
เขาโลมเลียและดึงเกสรที่โผล่พ้นเนินนั้นจนทำให้เธอสะดุ้งและร้องออกมาทำให้เขารู้สึกดีอย่างมากจนไม่สามารถหยุดได้
ร่างบางนั้นแอ่นรับสัมผัสของเขาทำให้จิตใจของชายหนุ่มกระเจิง ก่อนจะสอดใส่เธอไปอีกรอบพร้อมกับเริ่มกระแทกแรงๆเพื่อกระตุ้นให้เธอร้องดังขึ้น
"อ๊าาา อ๊าาา เสียววว อร๊ายยย ไม่ไหวแล้วว จะแตก อ๊าาา"
"แตกเลยสิ เดี๋ยวผมทำต่อ ผมยังไม่เสร็จ"
"อ๊าาา อื้มมม อ๊าาา วัฒน์คะ อ๊าาา"
วัฒน์?? ใครกัน เธอเรียกหาใคร เธอนอนกับเขาอยู่แต่ร้องหาใครกัน เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย แต่เพราะความไม่อยากยอมแพ้เลยจัดการเธออย่างดุเดือดกว่าเดิม
"อย่าเรียกชื่อคนอื่น ผมชื่อเตชินท์ เรียกผมสิ"
"อืมม อะไรนะ อ๊าา"
"เตชินท์ เรียกสิ เร็วเข้า ไม่อยากนอนเหรอ"
"ตะ..เตชินท์ อ๊าา เตชินท์ อื้ออ เร็วเข้าค่ะ อ๊าา"
"ดี อย่างนั้น เรียกอีก เร็วเข้า"
"อ๊าา เตชินท์ เต...อ๊าาาา"
สุดท้ายเขาก็จัดการเธอไปอีกหลายรอบ เขาไม่เคยลืมความร้อนแรงของเธอเมื่อคืนได้เลย เตชินท์ มองบราลูกไม้อย่างใจลอย และเดินเข้าไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย
